Σχετικά με την τέχνη 2

(το παρακάτω είναι ο πρόλογος απο το Πορταίτο του Ντόριαν Γκρέυ , του Όσκαρ Ουάιλντ)



Ο καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός ωραίων πραγμάτων.
Σκοπός της τέχνης είναι να αποκαλύπτει τον εαυτό της και να κρύβει τον καλλιτέχνη.
Κριτικός είναι αυτός που μπορεί και μεταφράζει με έναν άλλον τρόπο ή σε ένα νέο υλικό την εντύπωση που του δίνουν τα ωραία πράγματα.
Η υψηλότερη , όπως και η κατώτερη , μορφή κριτικής είναι η αυτοβιογραφία.
Εκείνοι που βρίσκουν άσχημα νοήματα σε ωραία πράγματα είναι διεφθαρμένοι χωρίς να είναι γοητευτικοί. Αυτό είναι κακό.
Εκείνοι που βρίσκουν ωραία νοήματα σε ωραία πράγματα είναι καλλιεργημένοι. Για αυτούς υπάρχει ελπίδα.
Υπάρχουν οι εκλεκτοί για τους οποίους τα ωραία πράγματα σημαίνουν μόνο Ομορφιά.
Δεν υπάρχουν ηθικά ή ανήθικα βιβλία. Τα βιβλία είναι ή καλογραμμένα ή κακογραμμένα. Αυτό είναι όλο.
Η αντιπάθεια του 19ου αιώνα για το Ρεαλισμό είναι η λύσσα του Κάλιμπαν που βλέπει το πρόσωπό του στον καθρέφτη.Η αντιπάθεια του 19ου αιώνα για το Ρομαντισμό είναι η λύσσα του Κάλιμπαν που δε βλέπει το πρόσωπό του στον καθρέφτη.
Η ηθική ζωή του ανθρώπου αποτελεί μέρος του υλικού που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, αλλα η ηθικότητα της τέχνης , συνίσταται στην τέλεια χρήση ενός μέσου το οποίο δεν είναι τέλειο.Κανένας καλλιτέχνης δεν επιθυμεί να αποδείξει κάτι. Ακόμα και τα πράγματα που είναι αληθινά , μπορούν να αποδειχτούν.
Κανένας καλλιτέχνης δεν έχει ηθικές συμπάθειες.Μια ηθική συμπάθεια σε έναν καλλιτέχνη αποτελεί ασυγχώρετη επιτήδευση ύφους.
Ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί ποτέ να είναι νοσηρός.Ο καλλιτέχνης μπορεί να εκφράσει τα πάντα.
Η σκέψη και η γλώσσα είναι για τον καλλιτέχνη εργαλεία για την τέχνη του.
Η κακία και η αρετή είναι για τον καλλιτέχνη υλικό για την τέχνη του.
Απο την άποψη της μορφής , ο τύπος για όλες τις τέχνες είναι η τέχνη της μουσικής.Απο την άποψη του αισθήματος , πρότυπο είναι η τέχνη του ηθοποιού.
Όλη η τέχνη είναι συγχρόνως επιφάνεια και σύμβολο.
Εκείνοι που προχωρούν πέρα απο την επιφάνεια , τό κάνουν με δικό τους κίνδυνο.
Εκείνοι που διαβάζουν το σύμβολο, τό κάνουν με δικό τους κίνδυνο.
Είναι ο θεατής , και όχι η ζωή, αυτό που αντικαθρεφτίζει στην πραγματικότητα η τέχνη.
Ο διχασμός των αποψεων πάνω σε ένα έργο τέχνης , δείχνει οτι το έργο είναι νέο , σφριγηλό και πολυσύνθετο.
Όταν οι κριτικοί διαφωνούν ,ο καλλιτέχνης βρίσκεται σε συμφωνία με τον εαυτό του.
Μπορούμε να συγχωρήσουμε έναν άνθρωπο γιατί έκανε ενα χρήσιμο πράγμα, στο βαθμό που δεν το θαυμάζει.Η μόνη δικαιολογία για να κάνει κάποιος ένα άχρηστο πράγμα , είναι οτι το θαυμάζει απεριόριστα.
Όλη η τέχνη είναι εντελώς άχρηστη.