Mixaloliakos_in_chains.jpg

Είναι γεγονός κοινής πια αποδοχής το ότι ζούμε σε μια εποχή που η εικόνα είναι κεντρικό κομμάτι του δημόσιου λόγου και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας..

Χτες παρακολουθήσαμε λοιπόν το show της κυβέρνησης με το πομπώδες όνομα:

«Η Εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής»

(υπότιτλος διαφόρων καναλιών στις ζωντανές τους συνδέσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας)

Και λέω show γιατί μόνο έτσι μπορεί να πει κάποιος τις πολύωρες ζωντανές συνδέσεις από τα μεγάλα κανάλια στην Ελλάδα με τη ΓΑΔΑ, από το πρωί μέχρι και το απόγευμα-βράδυ, όταν πια ολοκληρώθηκε η μεταγωγή του αρχηγού Μιχαλολιάκου και των υπολοίπων από την Αστυνομική Διεύθυνση στα Δικαστήρια της Ευελπίδων.

Είχαν λοιπόν στηθεί από νωρίς οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες στην είσοδο του κτιρίου της ΓΑΔΑ και περίμεναν να εμφανιστούν οι κατηγορούμενοι και με περίσσεια χαρά να τους παρουσιάσουν στο κοινό «αλυσοδεμένους». Να παρουσιάσουν τους «κακοποιούς», κυριολεκτικά στα χέρια της αστυνομίας. Να δείξουν την εικόνα της «δημοκρατίας που κάνει τη δουλεία της». Και βέβαια, αν και  δεν είχαν τα άσπρα γιλεκάκια που φοράνε σε άλλους κρατούμενους «για την προστασία τους», οι κινούμενες και σταθερές εικόνες που παρήχθησαν ήταν αρκετές για να δώσουν το μήνυμα...  «Εξαρθρώσαμε τους κακοποιούς»...

Όλα ήταν έτοιμα λοιπόν, τα τζιπ της αστυνομίας περιμένανε, οι δημοσιογράφοι στις θέσεις τους είχαν σχηματίσει τον απαραίτητο διάδρομο και οι κάμερες ήταν οπλισμένες. Κατέβηκαν οι λεγάμενοι από τα ύψη της αστυνομικής διεύθυνσης και στον προθάλαμο είχαν τον χρόνο να προετοιμαστούν για την έκθεσή τους «ως κρατούμενοι» στα media.

Και εκεί καθώς έχουν αρχίσει να περπατάνε την «πασαρέλα της αποπομπής τους», με τον Μιχαλολιάκο ως αρχηγός να βγαίνει πρώτος (άραγε σκηνοθετική παρέμβαση ή πρωτοβουλία του ιδίου;) και κατά τη διάρκεια ενός νούμερου του πρωταγωνιστή που χτυπιέται τραβώντας τα «χέρια του νόμου» από πάνω του... κλικ... ανοίγει το κλείστρο και παράγεται αυτό το ενσταντανέ...

(http://www.livepedia.gr/index.php/Ενσταντανέ   //   δες και video)

Παράγεται λοιπόν αυτή η εικόνα στην οποία και θα ήθελα να σταθώ:

Τι έχει λοιπόν αυτή η εικόνα που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία από τις εικόνες αυτού του show;

Κοιτώντας αυτήν την εικόνα κανείς προφανώς παρατηρεί κάποια πράγματα, όπως τα χέρια του κρατούμενου που είναι δεμένα με τις χειροπέδες και το τσαντάκι που κρατάει (και ευλόγως αναρωτιέται πως και του έχει επιτραπεί να το έχει ακόμα..), αλλά κοιτάει κανείς επίσης και τους δύο αστυνομικούς με τα καλυμμένα πρόσωπα... παρατηρεί τα μάτια των οργάνων αυτών και ιδιαίτερα αυτού στα δεξιά (και προσπαθεί μέσω των ματιών του να καταλάβει έστω και κάτι για την ανθρώπινη ποιότητα αυτού του δεσμοφύλακα)... αλλά το βλέμμα προφανώς τελικά κολλάει στη φάτσα του Μιχαλολιάκου, του πρωτ-αγωνιστή...

Κολλάει σε αυτή τη στημένη και ψεύτικη γκριμάτσα που και καλά δείχνει πως είναι θυμωμένος... με τα στραβωμένα χείλη και τα ανοιγμένα ρουθούνια.. σαν ένας «ταύρος που ξεφυσάει»... προσπαθεί και καλά μέσω της έντονης γκριμάτσας να δείξει την «αδικία» προς το πρόσωπό του... να επικοινωνήσει στους θεατές (και φυσικά προς τους υποστηριχτές του) το ότι «εμένα αυτές οι αλυσίδες δεν θα με κρατήσουν»... δίνει μια παράσταση στην οποία χρησιμοποιεί την υπερβολή για να δηλώσει την απέχθειά του προς το «διεφθαρμένο σύστημα» που τον κατηγορεί...

Όμως, αυτό που δεν μπορεί κανείς να μην προσέξει (εκτός ίσως από τα άμυαλα ανδρείκελα που τoν ακολουθούν), είναι το πόσο ψεύτικη είναι αυτή η γκριμάτσα, πόσο στημένη... είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια να δηλώσει όλα τα παραπάνω με την οποία τελικά καταφέρνει να αποδείξει πόσο ψεύτικος είναι ο ίδιος... δείχνει τελικά ότι είναι και αυτός μέρος της διαφθοράς αυτού του συστήματος που τον κατηγορεί!

Η υπερβολή που χρησιμοποιεί είναι τόσο εξόφθαλμα ψεύτική, τόσο μια παράσταση, όσο είναι και παράσταση το όλο show της επιχείρησης «εξάρθρωσης» της οργάνωσής του..

Και το ότι όλο αυτό ήταν μια παράσταση για τις στημένες κάμερες έξω από τη ΓΑΔΑ φαίνεται και από μια άλλη φωτογραφία, που κυκλοφορεί λιγότερο, και δείχνει μια στιγμή από τα δικαστήρια, λίγο μετά, στην οποία είναι χαμογελαστός και πολύ πιο άνετος από ότι ήθελε να δείξει με το προηγούμενο του νούμερο... όπου βέβαια έχει γίνει και μια παρέμβαση που δηλώνει την ειρωνεία όλου αυτού του show...

Την ψεύτικη όμως αυτή ενσταντανέ της γκριμάτσας με το τσαντάκι ειρωνεύονται και άλλες παρεμβάσεις που έχουν ήδη γίνει στην διάσημη πια φωτογραφία... γιατί τουλάχιστον υπάρχει ακόμα το χιούμορ ενάντια σε όλους αυτούς που πιστεύουν πως είμαστε όλοι παθητικοί θεατές των νούμερων που παίζουν για τις κάμερες...

(από το facebook με σχόλιο: Opa GangBang Style)

Το Σύστημαν

Λευκωσία: οδός Ονασαγόρου 19/03/13

Αυτές τις μέρες που τα φώτα της διεθνούς κοινότητας είναι γυρισμένα προς την "Κύπρον μας", σκεφτόμουν να ανεβάσω κάτι εδώ, όμως με όλο τον κόσμο να μιλάει για το περιβόητο πια "κούρεμα" στην Κύπρο και το hashtag #cyprus να τρεντάρει από την Ιρλανδία μέχρι τη Σιγκαπούρη δεν είχε νόημα να αναρτήσω ένα "πληροφοριακό" ποστ.

Έτσι είπα να σας βάλω ένα μουσικό κομμάτι από ένα σχετικά νέο σχήμα από την Λευκωσιάτικη "underground" μουσική σκηνή. Απολαύστε λοιπόν το κομμάτι "Το Σύστημαν"από τους Monsieur Doumani

Portugal Grève Générale

Την πέμπτη που μας έρχεται 22 Μαρτίου 2012 οι πορτογάλοι έχουν γενική απεργία.

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορούν κάποια βίντεο καλέσματα για την απεργία, μόνα 

τους ή ως μέρος του "κινήματος" 22 March: we are all Portuguese!

Αυτό είναι ένα από τα τρία βίντεο που κυκλοφορούν 

(τα άλλα δύο: Greve Generale #2, Greve Generale #3)

Το έβαλα εδώ γιατί τα σποτάκια αυτά μου τράβηξαν το ενδιαφέρον. Όχι γιατί οι ιδέες είναι πρωτότυπες, αλλά γιατί δεν έχω ξαναδεί να επιλέγεται η «χαριτωμένη» αισθητική του animation για ένα κάλεσμα γενικής απεργίας. Οι απεργίες, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, τείνουν να εμφανίζουν ένα προφίλ «αγωνιστικότητας» και «σοβαρότητας» που νομίζω θα απέκλειε την αισθητική ενός «παιδικού» animation.  

Πως θα επηρέαζαν άραγε στην Ελλάδα τέτοιοι «εναλλακτικοί» σε σχέση με τους κυρίαρχους τρόπους καλέσματος σε γενικές απεργίες;

How to film a revolution

ένα video από το US occupy movement:
για τη σημασία των video από διαδηλωτές 1.  για την καταγραφή και δημοσιοποίηση σκηνών αστυνομικής βίας και 2. για την καταγραφή και δημοσιοποίηση των σκηνών αυτών που δημιουργούν τα την ιστορία των σύγχρονων παγκόσμιων κινημάτων.

για την απουσία των επίσημων media και τη σημασία της "δημοσιογραφίας των πολιτών"

Occupy Buffer Zone 2011

2011
OccupyWallStreet
OccupyTahrir
OccupyBufferZone
...

2012...
OccupyYourSelf
via TicTac

Καλή Χρονιά και Καλές Καταλήψεις

Winter Street Parade Nicosia 2011

Όπως είναι γνωστό, στους αναγνώστες αυτού του blog, εδώ και 3 χρόνια γίνεται στη Λευκωσία στην Κύπρο ένα κινούμενο πάρτυ που λέγεται

Nicosia Street Parade

προηγούμενo ποστ >>

Η ιδέα του κινούμενου πάρτυ στο δημόσιο χώρο με το καρότσι που περιφέρεται στην πόλη, δημιουργώντας μια διαφορετική και ξεχωριστή κατάσταση, πάρθηκε από το αθηναϊκό What Street Party (WSP), μια δράση στην οποία, μεταξύ άλλων, συμμετείχαν ενεργά και τα Arxedia Media. Στην Αθήνα μπορεί να μη γίνεται κάτι τέτοιο πια, όμως η παράδοση συνεχίζεται «περήφανα» στα Χανιά και τη Λευκωσία.

Τα κοινά χαρακτηριστικά των street parties σε Αθήνα, Χανία και Λευκωσία, όπως το καρότσι-άρμα με το ηχοσύστημα που επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση στους δημόσιους χώρους της πόλης, τη συμμετοχική δι-οργάνωση, το γεγονός ότι δεν παίρνουν άδεια από τις αρχές και την απουσία συγκεκριμένης πολιτικής ταυτότητας, κατατάσσουν τα πάρτυ αυτά στην ίδια κατηγορία και ταυτόχρονα, προσφέρουν μια «κάλυψη» σχετικά με την αντιμετώπιση τους από την αστυνομία, η οποία ποτέ δεν είχε παρέμβει επιθετικά σε κανένα από αυτά, αλλά απλά παρακολουθούσε «διακριτικά».

Στη Λευκωσία πριν μερικές μέρες, την παραμονή χριστουγέννων (24/12/2011), έγινε το 8^ο Street Parade (ξεκίνησε από το 2009):

Winter Street Parade Nicosia 2011

Αυτή τη φορά όμως το κινούμενο πάρτυ είχε και τη συνοδεία αστυνομικής δύναμης καταστολής πλήθους. Ήταν η πρώτη φορά που επιλέχτηκε η κυπριακή αστυνομική δύναμη Μ.Μ.Α.Δ. (τα αντίστοιχα ΜΑΤ) για τον έλεγχο αυτής της εκδήλωσης και από την αρχή ως το τέλος του πάρτυ έλεγχαν τους συμμετέχοντες στο πάρτυ.

«Από νωρίς όμως τα πράγματα μύριζαν μπαρούτι καθώς μερικές διμοιρίες μπάτσων με αντιδιαδηλωτική εξάρτηση (ασπίδες και άλλα χρήσιμα αντικείμενα πάρτι) έκαναν την εμφάνιση τους και άρχισαν να προβαίνουν σε εξακρίβωση στοιχείων ανθρώπων που προσέγγιζαν το χώρο. Με την έναρξη της πορείας του Street Parade η πάνοπλοι αστυνομικοί περικύκλωσαν το πάρτι σε ασφυκτικό κλοιό και πορεύονταν μαζί μας. Μοίρασαν μάλιστα πρόστιμο σε κάποιον που ο σκύλος του δεν έφερε λουρί (έτσι για να μην έχουμε αμφιβολία για τις καλές τους προθέσεις.) Είχε βέβαια την πλάκα του να βλέπεις πάνοπλους αστυνομικούς να ακολουθούν αμήχανα το πάρτι ψάχνοντας την ευκαιρία να δημιουργήσουν πρόβλημα. Η ευκαιρία δόθηκε όταν ένας οδηγός κόρναρε επίμονα με αποτέλεσμα να φάει ένα σχετικό κράξιμο. Αμέσως τα όργανα κτύπησαν τον πρώτο νεαρό που βρήκαν μπροστά τους και συνέλαβαν άλλους δύο που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν. Όπως ήταν επόμενο το πάρτι μεταφέρθηκε στον αστυνομικό σταθμό πριν συνεχίσει το δρομολόγιο του.»

http://falies.com/2011/12/25/απόπειρα-καταστολής-του-winter-street-parade-2011/

Ενώ σε όλα τα προηγούμενα Street Parade που έγιναν στη Λευκωσία η αστυνομία ήταν πολύ διακριτική, φροντίζοντας με την ελάχιστη δύναμη (2-3 ένστολους και 2-3 ασφαλίτες) απλά την κίνηση στο δρόμο και την «ομαλή» διεξαγωγή της εκδήλωσης, αυτή τη φορά είχε πολύ διαφορετική στάση. Γιατί άραγε η αστυνομία αποφάσισε να αλλάξει στάση;

Τι ήταν αυτό που άλλαξε και ξαφνικά το πάρτυ αυτό αποτελεί πια τέτοια απειλή που χρειάζεται δύναμη σαν τη Μ.Μ.Α.Δ.;

Το Street Parade είναι μια εκδήλωση η οποία διοργανώνεται από τους συμμετέχοντες σε αυτήν, δεν έχει χορηγούς ή κάποιο «υπεύθυνο» φορέα διοργάνωσης, πραγματοποιείται χωρίς να παίρνει άδεια από τις αρχές, έχει ένα χαλαρό πλάνο σχετικά με τη διαδρομή και τις στάσεις (που ενδέχεται και να αλλάξει), παρουσιάζει ασαφή πολιτική ταυτότητα, οι συμμετέχοντες είναι κυρίως νεαροί 17-30ετών, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συμμετέχουν πολλές φορές είτε παιδιά, είτε ακόμα και μεγαλύτεροι, και πραγματοποιείται ανοιχτά για τον καθένα στο κέντρο της πόλης.

Όπως λέει ο «Ανείπωτος»:

«Το συμβάν αδυνατεί να ταυτοποιηθεί ως αμιγώς πολιτικό, με την έννοια δηλαδή του ότι κάποια συγκεκριμένη συλλογικότητα παρατάσσεται στον δρόμο και ακολουθεί πορεία προδιαγεγραμμένη και ελεγχόμενη έχοντας απτό αίτημα και σκοπό. Το συμβάν ωστόσο ήταν ταυτοχρόνως εν τη γενέσει του και πολιτικό. Κατάφερε να περάσει τα μηνύματα που ήθελε χωρίς καν να χρειάζεται αυτά να τεθούν επί τάπητος είτε προς αποδοχή είτε προς απόρριψη.»

http://www.cyprusdossier.com/2011/12/halloween-street-parade-λευκωσία-2910-εορταστικές-ενοχλήσε/

Το πάρτυ δεν έχει ρητά πολιτικά προτάγματα (πέρα από τη διεκδίκηση του δημόσιου χώρου) αλλά, μέσα από την επιλογή των χώρων στους οποίους σταθμεύει το άρμα με το ηχοσύστημα, το πάρτυ παρεμβαίνει στην κανονικότητα της πόλης και πρόσκαιρα μεταμορφώνει τους δημόσιους χώρους δίνοντάς τους διαφορετικά νοήματα. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από τις αρχές ως «αντιδραστικά», πότέ στο παρελθόν δεν χαρακτηρίστηκαν ως απειλητικά. Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση του αστυνομικού που διεύθυνε την ομάδα που «πρόσεχε» το αντίστοιχο πάρτυ πέρυσι (24/12/2010) στην ερώτηση ενός περαστικού σχετικά με το τι είναι αυτή η εκδήλωση. Ο μεσήλικας αστυνομικός απάντησε, λίγο μπερδεμένος:

«Ε, είναι τα παιδιά... και κάνουν κάτι για το καλό του χρόνου...» (από προσωπική παρατήρηση).

Παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες, οι αστυνομικοί όταν ερωτήθηκαν γιατί βρίσκονται εκεί πρόβαλαν επιχειρήματα όπως ότι είναι εκεί για την ασφάλεια των ατόμων του πάρτυ, θεωρώ πως κάτι έχει αλλάξει στο πως βλέπουν οι αρχές το Street Parade. Επιπλέον, πιστεύω πως οι λόγοι για αυτήν την αλλαγή τακτικής της αστυνομίας δεν έχουν να κάνουν με το ίδιο το πάρτυ, μιας και δεν έχουν αλλάξει τα χαρακτηριστικά του, αλλά με γεγονότα που του έδωσαν πια μια συγκεκριμένη ταυτότητα, αλλά και με την αλλαγή στις προθέσεις της δημοτικής και αστυνομικής ηγεσίας.

OccupyTheBufferZone

 

Πρώτον, το Street Parade έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εγκαθίδρυση και μαζικοποίηση της κυπριακής ανταπόκρισης στο παγκόσμιο Occupy κίνημα, που στη Λευκωσία πήρε τη μορφή κατάληψης του πιο συμβολικού και αμφιλεγόμενου χώρου της Κύπρου, τη Νεκρή Ζώνη. Οι συμμετέχοντες (ε/κύπριοι και τ/κύπριοι) στο κίνημα OccupyTheBufferZone (Blog / Facebook / Twitter @OccupyBufferZ) έχουν κατασκηνώσει μέσα στη Νεκρή Ζώνη, που χωρίζει τις δύο πλευρές της Λευκωσίας, ανάμεσα στους δύο σταθμούς ελέγχου του περάσματος της οδού Λήδρας μέσα στο «ιστορικό κέντρο», την παλιά Λευκωσία. Το OccupyTheBufferZone επιχειρεί με τον άμεσο τρόπο της κατάληψης αυτού του χώρου, που χαρακτηρίζεται από την δύναμη του ΟΗΕ και υπεύθυνη για τον έλεγχό του, ως «No Man’s Land», να τραβήξει την προσοχή του κοινού σε αυτό το χώρο και να δηλώσει πως θέλει μια ενωμένη Κύπρο, χωρίς το Κυπριακό Πρόβλημα και την Νεκρή Ζώνη τα οποία και βλέπει ως αποτελέσματα των ενεργειών του καπιταλιστικού συστήματος παγκόσμιας εξουσίας.

Ιδιαιτερότητα αυτής της κατάληψης, σε σχέση με τις υπόλοιπες σε Αμερική και Ευρώπη, είναι πως ούτε οι αρχές της μιας, ούτε της άλλης πλευράς μπορούν να διαλύσουν την κατασκήνωση, όπως έκαναν άλλα κράτη, γιατί δεν μπορούν να μπουν σε αυτό το χώρο στον οποίο υπεύθυνα είναι μόνο τα Ηνωμένα Έθνη. Έτσι η κατάληψη συνεχίζει μέχρι σήμερα, μιας και τα Ηνωμένα Έθνη είναι «ειρηνευτική δύναμη» που σκοπό έχει τη διαμεσολάβηση μεταξύ των δύο κοινοτήτων για τη λύση του Κυπριακού Προβλήματος και όχι την καταστολή κινητοποιήσεων, ιδιαίτερα όταν αυτές διαδηλώνουν με, θεωρητικά, τον ίδιο στόχο με τα Ηνωμένα Έθνη, την ειρήνη και την επανένωση του νησιού.

Αρχικά λοιπόν, μετά την παγκόσμια κινητοποίηση Occupy στις 15 Οκτωβρίου, είχε προγραμματιστεί μια πρόσκαιρη εβδομαδιαία και συμβολική κατάληψη της νεκρής ζώνης κάθε Κυριακή, όμως, ένα μήνα αργότερα στις 19 Νοεμβρίου αποφασίστηκε η μόνιμη κατάληψη με την κατασκήνωση στο σημείο.

The day we made camp:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.161111547321280.32097.146097295489372&type=1

Πριν όμως τη μέρα που στήθηκε η κατασκήνωση είχε μεσολαβήσει το Halloween Street Parade το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 31/10/2011 και είχε επιλέξει ως σημείο εκκίνησης το χώρο της νεκρής ζώνης στο πέρασμα της οδού Λήδρας. Το Parade ήταν η αφορμή να μαζευτεί πολύς κόσμος στο σημείο μέσα στη Νεκρή Ζώνη και να μοιραστεί την εμπειρία της κατάληψής της, έτσι, μάλλον δικαίως η μέρα εκείνη χαρακτηρίστηκε από τους συμμετέχοντες στο OccupyTheBufferZone ως «η μέρα που (το κίνημα) εξερράγη».

the day it exploded... 

https://www.facebook.com/media/set/set=a.161111547321280.32097.146097295489372&type=1

Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το Street Parade είχε ήδη παρέμβει, από την πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία, αρκετές φορές στο συγκεκριμένο χώρο της Νεκρής Ζώνης, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να δηλώσει έμπρακτα την αντίθεσή του με την ύπαρξη της Νεκρής Ζώνης, αλλά και με το ιδιαίτερο καθεστώς αυτού του χώρου ως «No Man’s Land», μεταμορφώνοντας αυτό το χώρο, έστω και πρόσκαιρα (αλλά επαναλαμβανόμενα), στο αντίθετό του, ένα ζωντανό χώρο που διεκδικείται. Ο ρόλος του Street Parade στο OccupyTheBufferZone ήταν και είναι σημαντικός και του προσδίδει πια μια συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα, ακόμα και αν συνεχίζει να μην έχει πολιτικά προτάγματα, αυτό μάλλον φαίνεται από τα νέα μέτρα που οι αρχές της ε/κυπριακής πλευράς της Λευκωσίας παίρνουν πια απέναντί του.

ο νέος δήμαρχος και η αστυνομία του

Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος λόγος που θεωρώ πως συνέβαλλε στην αλλαγή στάσης απέναντι στο Street Parade από την πλευρά της (Ε/)Κυπριακής Αστυνομίας και αυτός είναι η αλλαγή του Δημάρχου της (νότιας πλευράς της) πόλης. Πριν 2-3 εβδομάδες η νότια (ε/κυπριακή) Κύπρος είχε δημοτικές εκλογές και στην πόλη της Λευκωσίας έχασε την αναμέτρηση η Ελένη Μαύρου, η προηγούμενη (αριστερή) δήμαρχος, από τον Κων/τίνο Γιωρκάτζη, το νέο (δεξιό) δήμαρχο και γόνο του περίφημου Πολύκαρπου Γιωρκάτζη με σημαντική και σκοτεινή δράση κατά τη διάρκεια της αιματηρής περιόδου της Κυπριακής ιστορίας της δεκαετίας 1960.

Ο νέος δήμαρχος βγήκε με σύνθημα μια «καθαρή» και «περήφανη» Λευκωσία, τα παρακάτω είναι δικά του λόγια:

«...μπορούμε να αντιστρέψουμε την αρνητική πορεία της πόλης μας. Είμαι σίγουρος, ότι μπορούμε να κάνουμε τη Λευκωσία περήφανη (...) με τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα (...) Αναλαμβάνοντας την ευθύνη του Δήμου Λευκωσίας, δεσμεύομαι να δουλέψω σκληρά, σκληρά για μια Λευκωσία ανταγωνιστική, λειτουργική, καθαρή, φιλική προς τους πολίτες της και ελκυστική προς τους επισκέπτες της»

http://www.philenews.com/el-gr/Tv-Odigos/213/89598/neos-dimarchos-tis-proteyousas-o-kgiorkatzis

Είμαι σίγουρος πως οι ιδέες που έχει αυτός ο γόνος του Πολύκαρπου περί καθαρότητας και περηφάνιας με τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα δεν περιλαμβάνουν «βρωμοχίππιδες» νεαρούς να χορεύουν ανεξέλεγκτα στους δρόμους της χριστουγεννιάτικής του πόλης και να στήνουν τσαντίρια μέσα στη Νεκρή (του) Ζώνη, έτσι αποφάσισε μάλλον να στείλει καλύτερα τη Μ.Μ.Α.Δ., αυτοί φαντάζομαι πως θα ξέρουν πως να συμπεριφερθούν σε νεαρούς και εφήβους που χορεύουν στο δρόμο χωρίς άδεια... με ξύλο και συλλήψεις.

F.E.

 “Παραμονή χριστουγέννων και η αστυνομία έδειξε το πρόσωπό της συλλαμβάνοντας 2 άτομα μετά από μια μικροσυμπλοκή(σπρωξίματα από την αστυνομία) που έγινε όταν επιτέθηκαν σε ένα ανήλικο παιδί, που όπως υποστηρίζουν έκανε άσεμνη χειρονομία σε κάποιους άλλους. Από parade μετατραπήκαμε σε πορεία διαμαρτυρίας στον αστυνομικό σταθμό Λυκαβυτού όπου παραμείναμε για περίπου μισή ώρα και συνεχίστηκε η διαδρομή.

Επαναλαμβάνουμε πως η αστυνομία ενείργησε ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΑΤΑ με 30 περίπου αστυνομικούς με ασπίδες και εξάτηση, να περικύκλώνουν το Parade καθόλη τη διάρκεια του. Όποιος έβλεπε το σκηνικό από μακριά θα νόμιζε πως έχουν περικυκλωθεί "εγκληματίες"! Μόνο που οι "εγκληματίες" χορεύαν ρε!

Η ιστορία του Parade (που ΠΟΤΕ δεν αστυνομέυτηκε από την ΜΜΑΔ) αποδυκνύει ότι ΠΟΤΕ δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα η έκτροπο που να δικαιολογεί την απειλητική παρουσία τους. Συμπέρασμα, η παρουσία της αστυνομίας δημιουργεί προβλήματα εκεί που δεν υπήρχαν”

https://www.facebook.com/events/265231553533754/

Το θέμα που προκύπτει, μετά αυτήν την αλλαγή συμπεριφοράς προς την Λευκωσιάτικη εκδοχή του Street Party από την αστυνομία (και αφορά μάλλον όλα τα αντίστοιχα τέτοια πάρτυ), είναι το ότι όταν η δράση αυτή αποκτά ένα χαρακτήρα που ενοχλεί (τους εκάστοτε υπεύθυνους) πρέπει να περιμένουμε και αλλαγή στη στάση της αστυνομίας. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν αυτοί που θέλουν να συνεχίζουν αυτήν την καρναβαλική, ελεύθερη, ανοιχτή και διασκεδαστική μουσική δράση είναι το αν θέλουν αυτή να έχει και κινηματικές προεκτάσεις.

Η σχέση που το Street Parade ανέπτυξε με τον χώρο της Νεκρής Ζώνης της Λευκωσίας και με το κίνημα OccupyTheBufferZone αναδεικνύει, από τη μια πλευρά, τη δύναμη που μπορεί μια τέτοια δράση να έχει, καταφέρνοντας να προσφέρει στους συμμετέχοντες την εμπειρία του πρόσκαιρου βιώματος της συμμετοχικής ελευθερίας στον αστικό δημόσιο χώρο, αλλά ταυτόχρονα και να περάσει σημαντικά μηνύματα παρεμβαίνοντας στο χώρο της πόλης, και από την άλλη, δείχνει ότι οι αρχές και η αστυνομία θα είναι εκεί κάθε φορά που η δράση αυτή θα καταφέρνει να κάνει ένα σημαντικό βήμα προς την Αλλαγή. 

fasistas_me_maxairi.jpg

click στην εικόνα για μεγέθυνση κ' λεπτομέρεια

κοιτώντας αυτήν την προχτεσινή φωτογραφία από το πογκρόμ στην λαχαναγορά της οδού αθηνάς, συνειδητοποιώ πως με έχει επηρεάσει... από την πρώτη στιγμή που την είδα δεν με αφήνει να πάρω το βλέμμα μου από πάνω της...

μου έρχεται έντονα στο μυαλό ο R.Barthes όταν στην camera lucida (1981) μιλάει για τα αποτελέσματα που έχουν οι φωτογραφίες στον θεατή και εισάγει τις έννοιες του studium και του punctum μιας φωτογραφίας...

λέει πως το studium, προέρχεται μεν από την έννοια σπουδή αλλά δεν σημαίνει ακριβώς αυτό.. σημαίνει το γενικότερο ενδιαφέρον που προκαλούν οι φωτογραφίες στο να τις μελετήσεις, να προσέξεις τις λεπτομέρειες να πάρεις πληροφορίες για μια εποχή, ένα συμβάν, μια κατάσταση...

Þ στην περίπτωση μας το studium της φωτογραφίας είναι όλες οι πληροφορίες που μας δίνει, τον μελαμψό μετανάστη που τρέχει να ξεφύγει από κουκουλωμένους νεαρούς με φόρμες nike και αθλητικά παπούτσια, μέλη μάλλον κάποιας μεσαίας ή μικρομεσαίας οικονομικής τάξης, ο ένας, λευκός, τον τρέχει κρατώντας ένα λεπίδι και ο άλλος προσπαθεί με κλοτσιά να του κόψει το δρόμο. Το σκηνικό, αν είδες και το video, καταλαβαίνεις πως είναι στην πλακόστρωτη «πλατεία» στη λαχαναγορά της αθήνας...

από την άλλη το punctum προέρχεται από την έννοια του τονισμού (punctuation), «και αυτή τη φορά δεν είμαι εγώ που το ψάχνω... είναι αυτό το στοιχείο που αναδύεται από τη σκηνή, πετάγεται έξω σαν βέλος και με τρυπάει... σημάδι από αιχμηρό αντικείμενο» (R.Barthes 1981:26). Το punctum είναι κάτι που το έχουν οι φωτογραφίες που είναι τονισμένες, από αυτά τα ευαίσθητα σημάδια. Είναι αυτό που διαταράσσει το studium, «είναι κέντρισμα, σημείο, κόψιμο, μικρή τρύπα, και είναι επίσης το πέταγμα ενός ζαριού... αυτό το λάθος που με τρυπάει (αλλά ταυτόχρονα με μελανιάζει, μου είναι οδυνηρό)» (Barthes 1981:27).

Þ έχοντας στο μυαλό τα λόγια αυτά κοιτάω ξανά τη φωτογραφία. Εκ πρώτης όψης το punctum θα πρέπει να είναι το μαχαίρι που κρατάει στο χέρι του αυτός με την γκρι nike μπλούζα, ταιριάζει απόλυτα με την περιγραφή του σαν αιχμηρό, λεπτομέρεια που τρυπάει, για τα καλά! Ξανακοιτάω. Το μάτι μου τώρα αρχίζει να τρέχει περισσότερο στα πρόσωπα της φωτογραφίας. Ένα το «σκούρο» κάτω δεξιά, αυτό του μετανάστη με τα χρωματιστά καλοκαιρινά ρούχα και τις φαινομενικά άγαρμπες κινήσεις στο σώμα καθώς αποφεύγει την «μαύρη» κλοτσιά από τ’ αριστερά (που όμως από το video τελικά οι κινήσεις του αποδεικνύονται σχεδόν ακροβατικές καθώς στη συνέχεια φαίνεται ν’ αποφεύγει ακόμα δύο απανωτές κλοτσιές), το πρόσωπο με το ανοιχτό στόμα και το ζωγραφισμένο με αγωνία και φόβο... Ξανακοιτάω. Ούτε και αυτό είναι... τελικά το μάτι μου κολλάει στο πρόσωπο του νεαρού. Πρόσωπο λευκό, καθαρό, και με τα μάτια μαύρα, με έντονο το βλέμμα και προσηλωμένο στο στόχο, το «ξένο» σώμα στο οποίο θέλει να καρφώσει τη λεπίδα που τόσο αριστοτεχνικά κρατάει. Έχει και αυτό το πρόσωπο ανοιχτό το στόμα, αλλά δείχνει τα δόντια του, πίσω από τα σφιγμένα του χείλη.

Η φωτογραφία με στοιχειώνει. Είναι γιατί δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να δεις τόσο «καθαρά» το πρόσωπο και τα μάτια ενός τέτοιου αηδιαστικού ρατσιστή τη στιγμή που το μίσος κορυφώνεται μέσα του, λίγο πριν πλήξει το σώμα-αιτία (στο άρρωστο μυαλό του) των προβλημάτων της κοινωνίας... Με τρυπάει, με μελανιάζει, νιώθω την επίθεση, βλέπω το μίσος στο πρόσωπό του. Σε ένα πρόσωπο με αρκετά «ελληνικά» χαρακτηριστικά. Πρόσωπο στο οποίο φυσιογνωμικά θα μπορούσες να αναγνωρίσεις τον «ελληνικό» σου εαυτό. Το μισώ! Μισώ κάθε έναν από εσάς που φωνάζοντας έθνος κραυγάζετε ελλάδα για να ντοπαριστείτε με φυλή και αίμα και να φύγετε τρέχοντας να πάρετε πίσω αίμα... Μου είναι οδυνηρή η ύπαρξή σας. Σε μισώ ρε αρχίδι, Εσένα και όλο σου το σινάφι που ξεχειλίζει αηδία. «Νέο» πρόσωπο της χρυσής αυγής, της ελλάδος παιδί, αηδιαστικέ ρατσιστή!

update: 15 μάη 2011

από εδώ: http://reportaging.blogspot.com/2011/05/blog-post_9217.html

"Η «Χρυσή Αυγή» σε ρόλο Κου Κλουξ Κλαν"

Κινητοποίηση για την Αποστρατιωτικοποίηση της Λευκωσίας

Στις 19 Φεβρουαρίου τουρκοκύπριοι και ελληνοκύπριοι διαδηλώνουν παράλληλα για την αποστρατιωτικοποίηση της Λευκωσίας και το άνοιγμα του οδοφράγματος στην ανατολική πλευρά των τειχών της πόλης (οδόφραγμα Αμμοχώστου).

"I support the demilitarization of Nicosia and the reunification of Cyprus
the only European capital still divided.
I support the greek-cypriot and the turkish-cypriot activists
marching in parallel towards the barbed wires dividing Nicosia on
sat. 19 of February"

περισσότερες πληροφορίες --->

Αφίσα για την ποδηλατοπορεία που θα
προηγηθεί της συγκέντρωσης στο οδόφραγμα

ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ

"I feel really excited about Saturday's demonstration. If only one imagines that ten years ago people were only gathering at the roadblocks to throw rocks to each other, then you realize why this now is so important"

Adile: t/c woman activist

3ο Street Parade στη Λευκωσία

Αλληλεγγύη στις απεργιακές κινητοποιήσεις στη Γαλλία

Οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία ενάντια στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος κλιμακώνονται με τους φοιτητές και μαθητές να στηρίζουν έμπρακτα τους εργαζόμενους. Οι γενικές απεργίες των εργαζομένων με την βοήθεια των διαφόρων ριζοσπαστικών αυτόνομων συνδικάτων έχουν εξελιχθεί σε γενικευμένη αντίδραση ενάντια στην κυβέρνηση και τον καπιταλισμό δημιουργώντας σε πολλές περιπτώσεις εξεγερσιακές συνθήκες.

Στις πορείες σε πολλές πόλεις, τις καταλήψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια, τους αποκλεισμούς δρόμων, σταθμούς τρένων και διυλιστηρίων και δεξαμενών καυσίμων και τις ανοιχτές γενικές συνελεύσεις η γαλλική αστυνομία απαντά με δολιοφθορές στις απεργίες, πλαστικές σφαίρες, εκατοντάδες συλλήψεις και καταστολή...

Αλληλεγγύη στους Γάλλους που είναι στους δρόμους

http://www.7septembre2010.fr/

http://www.liberation.fr/

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1216009

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1216210

Όνειρα σε άλλη γλώσσα

Μιας και "είμαστε" με το προηγούμενο ντοκυμαντέρ στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην παλιά Λευκωσία, αυτό είναι ένα άλλο ντοκυμαντέρ για το Σχολείο της Φανερωμένης.
Ένα φοβερό κτίριο στο κέντρο της πόλης, παλιά παρθεναγωγείο - το πρώτο σχολείο για κορίτσια της Λευκωσίας - και τώρα ένα σχολείο πολύχρωμο, πολυπολιτισμικό.

Μια όμορφη ταινία.. της Λουκίας Ρικάκη παίζεται αυτές τις μέρες, για όποιον ενδιαφέρεται, στην Αθήνα:
ΑΠΟ 14 ΩΣ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 210-3418550

Ακολουθούν το τρέυλερ και ένα βίντεο με περισσότερες σκηνές από την ταινία:


Dreams in another language film by Lucia Rikaki trailer from lucia rikaki on Vimeo.




Breath of air film start from lucia rikaki on Vimeo.

http://dreamsinanotherlanguage.blogspot.com

http://breathofairfilm.blogspot.com

Τα παιδιά με τις κόκκινες γραβάτες (πάλι)

photo by: Phileleftheros

Έγραφα πριν 2 χρόνια για τα παιδιά στην Κύπρο με τις κόκκινες γραβάτες, τότε που ο αριστερός Χριστόφιας συναντούσε τον Αριστερό Ταλάτ στο τραπέζι των απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών… τότε που το «κλίμα» ήταν καλό...

Σήμερα πραγματοποιήθηκε σε «καλό κλίμα» η συνάντηση μεταξύ του Χριστόφια και του νέου δεξιού συνδαιτυμόνα στο τραπέζι, του Έρογλου, που πήρε την προεδρία του βόρειου μέρους της Κύπρου πριν κανένα μήνα.

Στη συνάντηση, και μετά από ανακοίνωση του Γ.Γ. του ΟΗΕ ότι βλέπει λύση μέσα στους επόμενους μήνες (!), επιβεβαιώθηκε πως οι διαπραγματεύσεις θα συνεχίσουν από εκεί όπου τις άφησαν με τον αριστερό Ταλάτ που έφυγε...

Φαντάζομαι πως γι’ αυτό φόρεσε και ο δεξιός Έρογλου κόκκινη τη γραβάτα σήμερα... και για να δέσει το set κόκκινη και η γραβάτα του Ντάουνερ, του Αυστραλού ειδικού απεσταλμένου του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο...

Κόκκινες οι γραβάτες λοιπόν και πάλι... ακόμα 2 χρόνια μετά... το 1974

Για να δούμε αν θα δούμε ποτέ και τίποτα πέρα από την απλή πολιτική σημειολογία...

Εκλογές στη βόρεια Κύπρο

Χτες πραγματοποιήθηκαν εκλογές στη βόρεια Κύπρο για τη θέση του προέδρου.

Νικητής της αναμέτρησης από τον πρώτο γύρο -μιας και κατάφερε να συγκεντρώσει το 50% +1 / δηλαδή 50.38%- ήταν ο εθνικιστής Derviş Eroğlu, οι θέσεις του οποίου θυμίζουν αρκετά τον "θρυλικό" Ραούφ Ντεκτάς -δύο κυρίαρχα κράτη κ.τ.λ.


Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όλοι οι "προοδευτικοί" τουρκόφωνοι κύπριοι φίλοι δεν μπορούσαν να κρύψουν την απογοήτευσή τους για το γεγονός.

Οι ατάκες όπως, "αυτό ήταν το τέλος της ελπίδας για ειρήνη στην Κύπρο", "Shame on cyp" ή "Ψήφισα γιατί δεν ήθελα με τίποτα να γυρίσουμε πίσω" εκφράζουν με έντονο τρόπο την απογοήτευση που σκόρπισε το εκλογικό αποτέλεσμα σε σύγχρονους νέους της βορείου κύπρου.

κλικ για να διαβάσετε το υπόλοιπο

- photos by pause -