Ξυπνήσαμε;

Μετά τα τελευταία κινήματα, κινητοποιήσεις και λοιπές πολιτικές κινήσεις στην ελλάδα του μνημονίου, αλλά και την υποθετική διάχυτη απογοήτευση των πολιτών προς τα κόμματα εξουσίας, αλλά και το σύνολο των πολιτικών που κατοικοεδρεύουν στη βουλή «των ελλήνων», περίμενα πως στις επόμενες εκλογές θα καταγραφόταν αυτό στις κάλπες με υψηλά ποσοστά συνειδητής εκλογικής αποχής που θα έδειχναν αυτήν την απογοήτευση προς το σύνολο του πολιτικού, αλλά και οικονομικού συστήματος τοπικά και παγκόσμια. Που θα έδειχνε πως δεν είναι το Πασοκ ή η ΝΔ που φταίνε, αλλά όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι που λέγεται αντιπροσωπευτική δημοκρατία που ποτέ δεν μου έδωσε την ευκαιρία να αποφασίσω κάτι ο ίδιος που να αφορά τη δική μου ζωή και τη ζωή των ανθρώπων για τους οποίους νοιάζομαι και τους οποίους πονάω. Το μόνο για το οποίο έχω το δικαίωμα να αποφασίσω είναι για το ποιος θα με κυβερνήσει, ακόμα και αν θεωρώ πως ο ίδιος ο τρόπος διακυβέρνησης είναι σάπιος και βρομάει από την κορφή ως τα νύχια.

Ωστόσο, τις τελευταίες μέρες με έκπληξη ακούω φίλους και συντρόφους να μου λένε το αντίθετο, δηλαδή πως ακριβώς: «σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε»...

Γνωρίζω πολύ καλά πως έτσι όπως έχουν φτιάξει τον εκλογικό νόμο τα περιθώρια είναι λίγα. Είτε απέχεις, είτε ψηφίσεις λευκό ή και μικρά κόμματα, πάλι με κάποιον (μαγικό?) τρόπο επωφελούνται τα μεγάλα κόμματα και συγκεκριμένα αυτό που θα έρθει πρώτο, το οποίο και πριμοδοτείται με επιπλέον έδρες για να καταφέρει, παρά ίσως το μικρό πραγματικό ποσοστό αυτών που θα το ψηφίσουν, να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Δεν βρίσκω διαφορά στις επιλογές που μου δίνουν. Δεν πιστεύω πως έχει διαφορά αν το κόμμα που ζητά την ψήφο μου έχει «δεξιά» ή «αριστερή» πρόσοψη. «Φιλελεύθερη» ή «εναλλακτική» λογική, αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι συμμετέχει σε αυτό το πολιτικο-οικονομικό σύστημα το οποίο ζει από τον κοινωνικό αποκλεισμό, την εκμετάλλευση και τη φτώχια, τους πολέμους και την κυριαρχία των τραπεζών και των πλουσίων. Δεν μπορώ ηθικά, πλέον, να στηρίξω ένα τέτοιο σύστημα που βασίζεται σε «ρυθμούς ανάπτυξης», «αξιοποίηση» και «ανταγωνισμό», που εντείνει την αλληλοσφαγή και την απανθρωπιά.

Εγώ θέλω να συμμετέχω σε μια κοινωνία ή καλύτερα πολλές κοινότητες που στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών θα στηρίζονται σε αξίες όπως είναι η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η υπευθυνότητα, που θα συμβάλλουν στην πανανθρώπινη πρόοδο, που θα δείχνουν το δρόμο προς τη συνολική απελευθέρωση από τις τεχνικές και πρακτικές της εξουσίας τύπου «διαίρει και βασίλευε». Προσπαθώ, και θέλω να συμβάλλω στη δημιουργία αυτόνομων κοινωνιών και κοινοτήτων που τα μέλη τους ισότιμα θα αποφασίζουν για τις ζωές τις δικές τους και των συνανθρώπων τους εντός και εκτός «συνόρων», χωρίς διαχωρισμούς, μισαλλοδοξία και (φυλετικές, πολιτισμικές, οικονομικές, επιστημονικές και τεχνολογικές «ανωτερότητες».

Και ξέρετε κάτι; Αυτά δεν τα βλέπω να γίνονται μέσα από αυτές τις εκλογές. Αλλά ακόμα ξέρω πως ούτε και εσείς τα βλέπετε να γίνονται μέσα από αυτές τις εκλογές, αλλά πολλοί από εσάς θεωρείτε λύση το «μη χείρον βέλτιστο»... ή ακόμα θεωρείτε τα παραπάνω «ουτοπία»... λέτε πως με την αποχή δεν κερδίζουμε κάτι, ότι η συνειδητή αποχή δεν ξεχωρίζει από την σταρχιδιστική αποχή, ότι θέλει βήμα, βήμα, ότι με την αποχή θα μπει στη βουλή η ΧΑ, ότι... ότι, ότι, ότι... εγώ λέω βαρέθηκα...

Θα ρίχνω την ψήφο μου στον κάδο των αχρήστων!

και θα τη ρίξω έγκυρη μόνο όταν αποφασίσουμε να κατευθύνουμε την ενέργεια, τους πόρους μας και τη σκέψη μας προς μια κατεύθυνση διαφορετική ή όπως λέει το παρακάτω απόσπασμα:

...Όταν τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά –στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών– αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:

–Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.

–Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.

–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοια χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που επιβάλλει το Κράτος-μπάνγκστερ.

–Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των εργοστασίων και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.

–Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα. (Μην πείτε πως είναι ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)

–Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα.

–Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις.

–Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της αλληλοσφαγής. Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων, μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής κτλ). Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.

–Πώς θα προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και συνοικιακών γιατρών.

–Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.

–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά, τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές δυσκολίες.

–Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.

–Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα, τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.

Τότε θα ψηφίσω. Με πάθος!!!

Αναδημοσίευση από το κείμενο του Raoul Vaneigem στο http://classwar.espiv.net/?p=3022

Egor Zhgun: the russian Banksy?

Russian designer Egor Zhgun, master of cultural commentary via pop-culture-and-politics mashups, remixes Angry Birds (η iphone/ipad παιχνιδάρα των 100εκ. downloads), the theme song from Disney’s 1933 "Three Little Pigs", and current Middle Eastern politics.

Zhgun has a long track record of using popular culture remix to address political issues. His blog is loooaded with remixed movie posters, book covers and other pop culture artifacts. Many of the remixes rely on knowledge of Russian politics that are above my head, while others are more international in scope. Eitherway, I’m excited to see the lulz crossing national borders, and happy to see Russian satire getting love from Internet users around the world. So spend a moment or two checking out the rest of Zhgun’s work – it would be exciting to see him get some love outside the Russian blogosphere.

SOURCES

http://zhgun.ru/

Divagation 15 (jeu vidéo "Hitler et Staline")

GlobalVoices article

ЗОЙЧ (context right on the link below)

ethanzuckerman.com/blog 's excellent post (the main source of this post too : thnx a lot)

>> Before seeing Zhgun’s video, my favorite Angry Birds “remix” came from Israeli television show Eretz Nehederet (“It’s a Wonderful Country”), which uses the game to satirize Israeli/Palestinian tensions and endless peace talks: 

First they came...

την ακούμε συχνά αυτή τη ρήση (αγαπημένη επίσης της παλαίμαχης Νίτσας) και ίσως αρκετές φορές την έχουμε πει και εμείς. είναι τόσο επίκαιρη και αληθινή αυτή η ρήση του Martin Niemöller για κάθε λαό, κάθε εποχή και κάθε κατάσταση που περιγράφει την κοινωνική αδράνεια, τη μη συνοχή των πολιτών για την υπεράσπιση των κοινών τους δικαιωμάτων και αιτημάτων, την εγωκεντρική πλευρά των εαυτών μας...

έτσι και εδώ στην Ελλάδα, χωριστήκαμε σε φατριές και κλαδικές, με κοτζαμπάσηδες (γραμματείς συνδικαλιστές) οπλαρχηγούς και προτάζαμε κάθε φορά τη στήθη και τις σημαίες μας μόνο για τα δικά μας αιτήματα, έχοντας ως όπλο τη διατάραξη της ησυχίας της κοινωνίας και των υπολοίπων...έτσι...

πρώτα ήρθαν οι τελωνειακοί και στερεύσαμε από καύσιμα, αλλά εμείς δεν σταθήκαμε κοντά τους, γιατί δεν είμασταν τελωνειακοί,
έπειτα ήρθαν οι φαρμακοποιοί και ξεμείναμε από φάρμακα, αλλά εμείς δεν σταθήκαμε μαζί τους, γιατί δεν είμασταν φαρμακοποιοί,
έπειτα ήρθαν οι εκφορτωτές στο Ικόνιο και ξεμείναμε από εμπορεύματα, αλλά εμείς δεν σταθήκαμε μαζί τους, γιατί δεν είμασταν εκφορτωτές,
έπειτα ήρθαν και οι αγρότες και έκλεισαν τους δρόμους, αλλά εμείς δεν σταθήκαμε στο πλευρό τους, γιατί δεν είμασταν αγρότες,
έπειτα ήρθαν και οι φορτηγατζήδες και έκλεισαν και αυτοί τους δρόμους, αλλά πάλι δεν σταθήκαμε μαζί τους, γιατί πάλι δεν είμασταν φορτηγατζήδες...

και όταν τελικά έκλεισα και εγώ το δρόμο, δεν ήρθε να σταθεί κανείς δίπλα μου, γιατί είχαμε πια μπερδευτεί τόσο πολύ από τις τόσες πολλές πορείες, απεργίες και διαδηλώσεις που μας τάραζαν κάθε τόσο τη ζωή μας - και που χρησιμοποιούσαν δηλαδή τη διατάραξη της ζωής μας ως μέσο πίεσης για την επίτευξη των κλαδικών μας αιτημάτων - που κανείς πια δεν μπορούσε να βρει άκρη στο κατά πόσο είχαμε δίκιο να αιτηθούμε όλα όσα αιτούμασταν, στο κατά πόσο είχε τελικά συμφέρον να διαδηλώσουμε μονο για την κλαδική μας, στο κατά πόσο κάνεμε σωστή και χρηστή χρήση των νόμιμων δικαιωμάτων μας για απεργία και διαδήλωση...

τελικά το "first they came" επισημαίνει με τόσο εύστοχο τρόπο ότι το αν το "διαίρει συνεχίζει το βασιλεύειν" και "η ισχύς είναι εν τη ενώσει"...γιατί ψάχνουμε κάθε φορά να τετραγωνίσουμε τον κύκλο; γιατί κάθε φορά στρέφουμε το αίτημα μας προς τα μέσα, αντί να το μεγαλώσουμε και να το ανοίξουμε προς τα έξω; γιατί κάθε φορά κοιτάμε να διαλύσουμε αυτή την - υποτυπώδη έστω - κοινωνία, αντί - έστω υποτυπωδώς - να την συγκροτήσουμε;

υγ: δεν βάζουμε ποτέ ρίγανη στην κόκκινη σάλτσα...ακόμη και όταν είμαστε σε φρι-κάμπινγκ...

ο τασούλης...και τα arxedia...

Ο Τασούλης λοιπόν...αυτός τα πήρε...κάτοικος Αζερμπαϊτζάν πια...τον έφαγε η αδυναμία της χώρας να εκσυγχρονιστεί και πάει τώρα σε άλλες πολιτείες να τις εκσυγχρονίσει...Ο Τασούλης τα πήρε. Αυτός και ο Τσουκάτος. Και ο μεν Τσουκάτος τα έδωσε στο κόμμα, ο Τασούλης τα κράτησε για πάρτη του. Για προεκλογικό αγώνα...Β’ Αθηνών βλέπεται. Κάνει εντύπωση ότι μόνο κολλητοί του Σημίτη έχουν βρεθεί τα τελευταία χρόνια να δηλώνουν ευθαρσώς ότι τα πήραν παράνομα. Βέβαια αρκετά εκ των υστέρων, μην τυχόν και μπουν και φυλακή. Ούτε βέβαια λόγος να μην τα πάρουν εκ πρώτης όψεως. Είναι όμως οι μόνοι που τα πήραν; Και μόνο αυτούς πρέπει τελικά να κατηγορήσουμε;

Α)Για τον Τασούλη...ούτε λόγος. Ομολογεί ότι πήρε 200.000 μάρκα, για να γλυτώσει να μας πει για τα 10 μύρια. Γιατί τα 10 μύρια είναι πολλά. Και είναι μίζα. Ενώ οι 200 χήνες είναι πταίσμα, είναι χορηγία, είναι κάτι που άνετα παίρνω και εγώ αύριο από το Νεκτάριο, για να κατέβω στις δημοτικές εκλογές και αφού βγω Δήμαρχος να υπογράψω σύμβαση, με την οποία κάθε ΚΑΠΙ θα αγοράζει 50 δίσκους κάθε μήνα (ο ένας υποχρεωτικά του Τόλη). Τα 10 μύρια όμως; Κρύβουν τις συμβάσεις που υπέγραψε σε μία νύχτα (για Ζίμενς ΚΑΙ ΙΝΤΡΑΚΟΜ) στο σούρουπο του 1997, συμβάσεις πάνω από ένα δις ευρώ, συμβάσεις που από το 1998 θα έπρεπε να γίνει διεθνής διαγωνισμός (με αβέβαιο το αποτέλεσμα για τη Μίζενς), συμβάσεις που επειδή όλο το σύστημα ΟΤΕ και ΟΣΕ χτίστηκε με αυτή την εταιρία, τώρα είναι σχεδόν αδύνατο να μην συνεχίσει η ίδια εταιρία να παίρνει και τις μέλλουσες συμβάσεις, αφού τα συστήματα των άλλων εταιριών είναι ασύμβατα. Ένα δις. Τόσες συμβάσεις. Μόνο 200.000 μάρκα; Μα, Τασούλη είναι δυνατόν; Φτήνιες πράμματα θα κάνομε τώρα...

Β) Άλλοι θα βγουν και θα κατηγορήσουν το σύστημα-περιβάλλον-εποχή Σημίτη. Θα μιλήσουν για βρώμικη διακυβέρνηση, ένα νέο ’89, μπλα μπλα μπλα. Θα κατηγορήσουν ακόμη και τον ίδιο τον Κινέζο (που κάποιοι εδώ μέσα μάλιστα εννοούν να παρομοιάζουν με εμένα) ότι αυτός ήταν τελικά ο αρχιερέας της διαπλοκής (και είχε δίκιο τελικά ο Μπούλης...με Μ κεφαλαίο). Ο ενορχηστρωτής ενός βρώμικου εκσυγχρονισμού. Όμως πόσο σημασία έχει αν ο αρχιερέας ήξερε ή όχι; Ναι σίγουρα σε μία κυβέρνηση πρέπει ο πρώτος να ξέρει. Και αν δεν ξέρει οφείλει να γνωρίζει. Και αν δεν μπορεί να μάθει, οφείλει να μας το πει. Αλλά αυτά πάνε στη σφαίρα του εξαρτάται. Είναι σαν να πρέπει να ξέρει ο Ζαφείτης ότι όλοι όσοι συμμετέχουν στο είναι καλοί καγαθοί, δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, δεν αγαπούν το ΜΠΑΟΚ και ο τραπεζικός τους λογαριασμός δεν φουσκώνει από παράνομες πωλήσεις ναρκωτικών, γυναικών ή πλαστών χαρτονομισμάτων...πως όμως ο Ζαφείτης (ή αλλιώς Σημίτης) θα το μάθει αυτό; Ή πρέπει να έχει απίστευτα καλή ψυχο-τηλεπαθο-υπνωτιστική σχέση και να μαθαίνει με μαντείες και βασκανείες κοκ τα κόλπα των πρωτοπαλίκαρων του (άλλο που δεν είχε όρεξη με τόσες ασχολίες στο κεφάλι του)...ή...να έχει παντού σπιούνους που να του λένε το νι και το σίγμα (έχοντας μάλιστα τυφλή εμπιστοσύνη ότι δεν θα τα αρπάξουν ΚΑΙ αυτοί). Πρέπει κοινώς ο κάθε Σημίτης να έχει δίπλα του ένα Μουτζαχεντίν, ένα τικτακ...άντε το λιγότερο ένα Μότεκ. Όμως αυτό δεν θα λέγεται δημοκρατία...θα λέγεται σύγχρονη, λαϊκή, επαναστατική, αστική δημοκρατία της Νότιας Βαλκανικής. Και από το τελευταίο απέχουμε πολύ (σόρρυ).

Γ) Άλλοι θα τα βάλλουν και με το ΠΑΣΟΚ...εύκολα μάλιστα αφού το ίδιο κόμμα είναι τώρα πάλι κυβέρνηση...διατηρώντας την κίνηση του εκκρεμούς στο ακέραιο...και με αρκετά στελέχη να φιγουράρουν στα υπουργικά θώκα και στα βουλευτικά έδρανα (ώ τι ξύλινος λόγος αρμόζει σε ξύλινες καρέκλες πάνω στις οποίες κάθονται ξύλινα ανδρείκελα με γκρι κοστούμια!)...ιδού το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ...έφυγε από την εξουσία και πάλι σε λίγο τα ίδια θα κάνει...ματώνει το ΠΑΣΟΚ, αλλά αποκαλύπτει τα σκάνδαλα και ας είναι από το χώρο του, λέι το ίδιο...άλλο που δε θέλει ο ΓΑΠ να αποδείξει ότι είχε δίκιο να πάρει διαζύγιο με το βρώμικο ΠΑΣΟΚ του Κινέζου, παρελθόν που δε συμμετείχε καθώς έλειπε αφού έσπερνε σπόρους αλληλεγγύης των λαών, για να θερίσει μηχανισμούς στήριξης έτη μετά).

Δ) Όμως το ζουμί για μένα είναι στα λοιπά κόμματα. Κάτι που γνώριζε ο Τέλλογλου και η Ελευθεροτυπία χρόνια τώρα, είναι δυνατόν να μην το ήξερε η δικαστική και πολιτική εξουσία της προηγούμενης κυβέρνησης; Είναι δυνατόν να έχουν οι μπλε άσσο για πρώην υπουργό του αρχιερέα και να τον κρύβουν; Τόσο που στο τέλος να το κουκουλώνουν; Τι φοβούνταν να ξεμπροστιάσουν τον ΠΑΣΟΚο; Μήπως αν κάρφωναν τον ΠΑΣΟΚΟ, θα καρφώνονταν και άλλοι...χρώματος μπλε;
Και τα κόμματα της Ελασσόνας; Και αυτά δεν ήξεραν; Αυτά δεν έχουν δηλαδή επαφές με Τέλλογλου και Ελευθεροτυπία να μάθουν πρωτύτερα; Άντε να το σκεφτώ για το ΚΚΕ, που βγάζει το νερό από τα υπόγεια του Περισσού και προσπαθεί να σώσει να αρχεία του Ζαχαριάδη. Αλλά το ΛΑΟΣ; Ο Αιβαλιώτης έχει κάνει ερώτηση στο Βουλή για το πόσες λεκάνες αγόρασε το Υπουργείο Τουρισμού. Γιατί σιωπή για τον Τασούλη; Και στο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κάποιος με επαφές με την Ελευθεροτυπία να μάθουν τα καθέκαστα (σιώπα καλέ); Και αυτοί σιωπή;

Ε) Φοβάμαι ότι το πολιτικό σύστημα σιωπά, γιατί γνωρίζει. Γνωρίζουν καλά οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ (αγαπημένη έκφραση της ανεξάρτητης). Και είναι μικρή η Ιερουσαλήμ. Όσο λαμόγια και να είμαστε σε αυτή τη χώρα, είναι τόσο μικρή (και έχει τόσα λαμόγια), που όλοι ξέρουν για όλους. Έτσι, και αν δεν ξέρω, γιατί δε μου χρειάστηκε, μπορώ εύκολα και γρήγορα να το μάθω. Δε χρειάζεται να πάω μακριά. Τον παράνομο ινδό κηπουρό χρειάζεται να ρωτήσω μόνο. Και έπειτα ξέρω ότι ο Μότεκ πουλά λαθραία τσιγάρα στο παζάρι του Πειραιά. Όλοι γνωρίζουν επομένως. Και αν δεν γνωρίζουν, υποψιάζονται. Και για αυτό σιωπούν. Όχι γιατι όλοι έχουν λερωμένη τη φωλίτσα τους. Αλλά γιατί απλά με τη σιωπή διατηρούν ένα σύστημα στο οποίο εκείνοι είναι εξέχοντα μέλη. Διατηρούν το ίδιο σύστημα που ΚΑΙ εμείς, οι «από κάτω», επιχειρηματίες ή εφοριακοί, Τόληδες ή συνταξιούχοι με «αναπηρική» θέλουμε να διατηρηθεί. Γιατί το θέμα δεν είναι αν θέλουμε να «γκρεμιστεί το σύστημα», το θέμα είναι με τι θα το «αντικαταστήσουμε». Για αυτό σιωπούμε όλοι. Και αφήνουμε ενόχους εκτός φυλακής. Και σπέβδουμε βραδέως να διορθώσουμε τα ευκόλως κατανοητά. Γιατί είμαστε και εμείς ένοχοι για προσωπικό μας όφελος και συνένοχοι στην κάθε ενοχή του δίπλα μας. Και φοβόμαστε ότι αν φυλακίσουν τον Τασούλη, μπορεί η φυλακή να πιάσει στο τέλος και τα δικά μας arxedia...

How to get elected in Alabama 2010

Στον πύργο γαμιούνται και στη γιάρδα κοιμούνται

Photo by Neros, πλοίο στη δεξαμενή (floating deck)

Αυτό το κείμενο προέκυψε ένα απόγευμα που συζητούσαμε με το φίλο μου για την ιστορία των ναυπηγείων. Άρχισε να μιλάει κι εγώ να γράφω κάνοντας ελάχιστες αλλαγές. Ήταν για μένα μια καλή ευκαιρία να μάθω εκ των έσω πράγματα που αλλιώς δε θα τα μάθαινα. Ορίστε τι είπαμε:

Την 1^η Απριλίου 1985 ο Σταύρος Νιάρχος έκανε μια κίνηση που στην αρχή μόνο ως αστείο μπορούσε να εκληφθεί από τους 7000 εργαζόμενους στο ναυπηγείο Σκαραμαγκά. Ανακοίνωσε το lock-out του ναυπηγείου το οποίο παρέμεινε κλειστό για έξι μήνες. Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου πήρε την απόφαση να το ανοίξει ξανά με τη βοήθεια της ΕΤΒΑ. Εγώ μπήκα στο ναυπηγείο την άνοιξη του 1989. Βρήκα 4500 εργαζόμενους και στην αρχή έπαιρνα μηνιάτικο κάτι λιγότερο από 80.000 δρχ, σα να λέμε 800 ευρώ σήμερα, για να ανεβαίνω σε γερανούς με σακίδιο εργασίας που είχε βάρος 3-4 κιλά. Οι συνθήκες ήταν ανθυγιεινές και επικίνδυνες. Αμίαντος από τα φρένα των γερανών, καιρικές συνθήκες, λάδια, γράσσα και μουτζούρα, γενικά περνούσαμε καλά... Με τις διοικήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1985 έως την περίοδο Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (‘91-’93), το ναυπηγείο είχε χρεωκοπήσει. Σε αυτό, λοιπόν, το κλίμα ο Κ. Μητσοτάκης έστειλε ως διευθύνοντα σύμβουλο τον Πιέρο Παναγιωταρέα, εν αποστρατεία υψηλό αξιωματούχο του Πολεμικού Ναυτικού, με σκοπό να το εκκαθαρίσει. Για να το κάνουμε κατανοητό, αυτό σημαίνει να το κλείσει χωρίς να υπάρχει αύριο. Σε μία από τις πρώτες ομιλίες του στους εργαζόμενους ο Παναγιωταρέας είπε κατά λέξη ότι «στον πύργο γαμιούνται και στη γιάρδα κοιμούνται». Εννοούσε ότι στα γραφεία, ή αλλιώς όπως το λέμε εμείς στον «πύργο», πηδιούνται στην κυριολεξία, ενώ οι εργάτες κάτω ξύνονται. Αυτός ήταν αισιόδοξος για την πορειά του ναυπηγείου και είχε πει ότι με τα μηχανήματα που έχει, το μόνιμο προσωπικό και τους περιστασιακούς εργάτες της ζώνης του Περάματος (καμιά πεντακοσαριά ψυχές) το μαγαζί είχε προοπτική. Μέσα σε δύο χρόνια που παρέμεινε στη διοίκηση βελτίωσε τις υποδομές του ναυπηγείου. Δημιούργησε καινούρια μονάδα κατασκευής βαγονιών για ΟΣΕ και ΗΛΠΑΠ, κατασκεύασε δρόμους που αντέχουν μέχρι σήμερα, αγόρασε γερανογέφυρες, κλαρκ, λέιζερ φλογοκοπτικά και άλλα. Επίσης, έκλεισε συμφωνίες με την TEXACO ώστε να φέρνει τα πλοία της εκεί για επισκευή, άρχισε την κατασκευή 3 φρεγατών -δημιουργώντας νέες μεγάλες αποθήκες ώστε να υπάρχουν όλα τα ανταλλακτικά μέχρι την τελευταία βίδα εκεί- και έκανε ρεκόρ επισκευών με 200 καράβια το χρόνο. Είχε γνώση σε ποιο συνεργείο δούλευε ο καθένας μας και έδινε και εξτρά σε όσους έπαιρναν πρωτοβουλίες. Είδαμε τις τσέπες μας να γεμίζουν λεφτά τότε. Έτσι πήγαμε μέχρι το 1992 και αυτός έλεγε ότι ξεχρεώνει το ναυπηγείο και σε λίγο δε θα χρωστάμε. Το Δεκέμβριο του 1992 η ΕΤΒΑ δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του επειδή –όπως ακουγόταν- δε βόλευε «τα δικά μας παιδιά». Από το 1993 μέχρι το 1995 οι διοικήσεις που διόριζε το ΠΑΣΟΚ έφεραν πάλι το ναυπηγείο στα όρια της χρεωκοπίας, παρόλη τη δουλεία που είχαμε. Τότε στη παρέα συζητούσαμε την ιδέα να πάρουν οι εργαζόμενοι το ναυπηγείο αφού εμείς κάναμε όλη τη δουλειά, από τον αμμοβολιστή μέχρι και τον ναυπηγό. Σε μια γενική συνέλευση ένας από εμάς είπε την ιδέα και οι συνδικαλιστές γέλασαν. Έξι μήνες αργότερα η ΕΤΒΑ όντως πούλησε μετοχές για το 49% στους εργαζόμενους μέσω της παρακράτησης μισθού. Σε 14 χρόνια θα είχαμε εμείς το 49% του ναυπηγείου. Το 1998, ο Κώστας Σημίτης (τη χρονιά της ανόδου του χρηματιστηρίου) ιδιωτικοποίησε την ΕΤΒΑ δηλαδή απορροφήθηκε απ΄ την Τράπεζα Πειραιώς του Μιχάλη Σάλα. Προηγουμένως, η ΕΤΒΑ έπρεπε να έχει εκποιήσει την περιουσία της και με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων μας -που δεν είδαν ποτέ το σχήμα 51- 49 με καλό μάτι- κι ετσι δεν ενημέρωσαν ποτέ τους εργαζόμενους για τις δυνατότητες και τις προοπτικές μας. Λοιπόν, η ΕΤΒΑ αγόρασε τις μετοχές μας, πήραμε τα λεφτά μας πίσω και τα ΕΝΑΕ (Ελληνικά Ναυπηγεία Ανώνυμος Εταιρεία) πουλήθηκαν στη HDW, που αργότερα (2002) μεταπήδησε στην THYSSEN-KRUPP, με τη συμφωνία ότι το Ελληνικό Κράτος θα φτιάξει εκεί 3 υποβρύχια ιδίου τύπου με αυτό που φτιάχτηκε στο Κίελο και γέρνει. Σήμερα και τα 3 είναι έτοιμα για δοκιμή αλλά η THYSSEN έχει καταγγείλει τη σύμβαση. ‘Ολο αυτό το διάστημα των 10 ετών, η THYSSEN δεν έχει φέρει καμία καινούρια κατασκευή και απαξιώνει τις υποδομές του επισκευαστικού τομέα (δεξαμενές, γερανούς, ρυμουλκά). Για παράδειγμα, από τις τέσσερις δεξαμενές που δούλευαν το 1998, τώρα δουλέυουν οι δύο και οι γερανοί έχουν μειωθεί σημαντικά ενώ τα ρυμουλκά δεν έχουν πιστοποιητικά πλεύσης και μένουν δεμένα στις προβλήτες. Τα ναυπηγεία αξιολογούνται σύμφωνα με την ανυψωτική ικανότητα των γερανών τους, τη χωρητικότητα των δεξαμενών τους και την τεχνογνωσία των ανθρώπων που στην Ελλάδα είναι υψηλή. Σήμερα η THYSSEN έχει αφήσει στο φιλότιμό μας τη συντήρηση αυτών των υποδομών.Το 2008 έσπασε τη μονάδα των τρένων και την έδωσε σε κάποιον αχυράνθρωπο ονόματι Mayer. Από πέρσυ τον Μάιο τα τρένα πτωχεύσανε και 160 εργαζόμενοι βρέθηκαν άνεργοι χωρίς αποζημίωση αλλά έρχονται παρόλ’ αυτά στο ναυπηγείο καθημερινά ελπίζοντας να απορροφηθούν. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν σταθήκαμε αλληλέγγυοι στο πρόβλημά τους και δεν αντιδράσαμε δυναμικά. Τον περασμένο μήνα το ναυπηγείο σταμάτησε να πληρώνει κι εμάς (1300 άτομα) ενώ το 75.1% έχει ήδη πουληθεί στην ABU DHABI MAR. Τα σχέδια τους είναι μάλλον να συνεχίσουν στο ίδιο πνεύμα της THYSSEN, εφόσον με την ABU DHABI MAR είναι και συνέταιροι σε άλλα ναυπηγεία. Η THYSSEN είχε σκοπό να συρρικνώσει το ναυπηγείο θέλοντας να κλείσει και τη μονάδα των επισκευών που παράγει. Αυτό που κάνει είναι να περιμένει μόνο από το κράτος να της δώσει δουλειά, πράγμα που σήμερα με την κρίση είναι απίθανο. Η λύση είναι να περάσει το 100% του ναυπηγείου στα χέρια μας. Πράγμα που δε θα αρέσει στους κατευθυνόμενους γαλαζοπρασινοκόκκινους συνδικαλιστές, πρόβλημα τους, είναι ξεπερασμένοι πια από τα γεγονότα και αυτοί και τ΄αφεντικά τους. Να μην ασχολούμαστε μαζί τους. Δε χρειάζεται να βάλουμε κάποιον να μας ορίζει, ούτε κάποιος να βάλει εμάς να ορίζουμε, το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνουμε ο καθένας μας υπεύθυνα τη δουλειά του, να κάνουμε συζήτηση, όχι ξεκατινιάσματα, να δούμε τα ουσιαστικά λάθη μας και να τα διορθώσουμε. Θέλει να υπάρξουν άνθρωποι με αξίες για να εφαρμόσουμε αυτή την πρόταση. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος, ο κόσμος επιλέγει να έχει τα μάτια κλειστά, φοβάται να δει την πραγματικότητα, έχουμε χάσει τις αξίες μας.

Νερός

Photo by Neros, κοπή ελασμάτων στην επίγεια δεξαμενή (dry deck)

Δήμος = διαφθορά με Δ κεφαλαίο

(αναδημοσίευση από περιοδικό ανοιχτής πόλης και φώτη προβατά)

ο Δήμος Αθηναίων αγόρασε, έναντι ποσού 7εκ ευρώ, ακίνητο επί της οδού Μητροπόλεως από τον οίκο πολύτιμων λίθων, ιδιοκτησίας Stavros Papadopoulos, κάτοικος Χονγκ-Κονγκ.

Η αγορά έγινε έπειτα από διαγωνισμό (“” τα εισαγωγικά περιττεύουν), στον οποίο ο δήμος ζητούσε για τη στέγαση Μουσειακού πολυχώρου, διατηρητέο κτίριο επί των οδών Ερμού-Μητροπόλεως-Καραγεώργη Σερβίας με έκταση 850-950τμ και υπόγειο έως 200τμ.

Θέλετε να μάθετε πόσα τέτοια ακίνητα προσφέρθηκαν;

Ένα.

Θέλετε να μάθετε τα επιμέρους στοιχεία; Διατηρητέο επί της Μητροπόλεως, έκταση 890τμ και υπόγειο 208τμ. Φωτογραφικός διαγωνισμός; άντε καλέ!

Το οικόπεδο αγοράστηκε από τον Stavros Papadopoulos έναντι 2.9εκ ευρώ πριν 4 χρόνια. 241% πάνω σε 4 χρόνια. 60% το έτος. Not bad, Stavros Papadopoulos (tell us how you do it).

Θέλετε κι άλλο; οι ορκωτοί λογιστές υπολόγισαν ότι από τα 7εκ, τα 5 αντιστοιχούν στο ισόγειο κατάστημα του διατηρητέου.

Κι άλλο; το δεκάμηνο του 2009, οι δαπάνες του Δήμου Διαφθοράς για αγορές και απαλλοτριώσεις έφτασαν το εξωφρενικό ποσό των 12εκ ευρώ. Από αυτά, 7εκ πήγαν στον...Stavros Papadopoulos (you got it baby)...10 πόιντς

Και μία τελευταία ερώτηση...ξέρετε μήπως πως μιλάει ελληνικά ο Stavros Papadopoulos?

Άντε και μία πρόταση...μήπως αυτό το κτιριάκι είναι μία καλή ευκαιρία για κατάληψη, μπας και μας ανήκει πια; να το χαιρόμαστε βρε...

...(έχω την εντύπωση ώρες ώρες ότι οι ετικέτες είναι πιο πολλές από τα ποστ που έχουν γίνει)...

ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΑΚΗ...που πολύ χάρηκε τους Quilombo…

Ο Κάι Στριτμάτερ, ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας Suddeutche Zeitung περιγράφει ότι: «η Ελλάδα είναι η χώρα του deja-vu», δείχνοντας με αυτό τον τρόπο το φαύλο και αδιέξοδο κύκλο της χώρας μας. Στη ρήση του JFK: «Ask not what the country can do for you, but what you can do for your country» (που όπως ανέφερε και η παλαίμαχη Νίτσα Μαρούδα είναι σαν το άλυτο πρόβλημα: «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;»), ο Έλληνας δεν έχει τι να απαντήσει…Γιατί ο Έλληνας είναι απλά συνένοχος μέσα σε αυτή την κατάσταση. Το μεγαλύτερο τμήμα των πολιτών παίζει το παιχνίδι, από το οποίο επωφελείται.
Συνέχεια...

Η λαίδη Νταϊάνα βελάζει σε αυτό...

1) Οικονομία

κύριε Πρωθυπουργέ, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός καταγράφει κατά το 2009 ιστορικά χαμηλά με 1% αύξηση σε ετήσια βάση, οι τιμές στο X-Box και τις κασέτες του ανέβηκαν πάνω από 15% από την αρχή του έτους. Τι έχετε σκοπό να κάνετε για αυτό;

Έχετε 30 δεύτερα να μας μιλήσετε για σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

2) Εξωτερική πολιτική

κύριε Πρόεδρε, because your greek is poor, I will raise the question in English: “Do you think that your psychological necessity to prove that you are asking the prime-ministry not just because you are the son and grandson of a prime minister - but also an able politician - will suffice in order to control your wife in doing whatever the fuck she wants with you and our country?”

Έχετε 30 δεύτερα να μας μιλήσετε για την καμένη γη που θα κληρονομήσετε.

3) Περιβάλλον

κύρια Γραμματέας, με δεδομένη την άρνησή σας να απαιτήσετε την ψήφο του βιομηχάνου, θα πάρετε τουλάχιστον κάποια από τα εκατομμύρια που περίσσεψαν από την αγοραπωλησία μεταξύ Γερμανού-Cosmote ή απλά θα σας τα δώσει ο Γερμανός με αντάλλαγμα χρησιμοποιημένες μπαταρίες καδμίου;

Έχετε 30 δεύτερα να παινέψετε τον δικομματισμό.

4) Παιδεία

κύριε Κατιτίς, αν η βία δεν είναι λύση για την κατάσταση στην παιδεία μας, τότε η Λία είναι Βίσση;

Έχετε 30 δεύτερα να μας δείξετε πως φτιάχνεται μία μολότοφ.

5) Κοινωνικά θέματα

κύριε Λαέ, siamo due italiani, molto gay, che viviamo en Grecia sensa documenti e pasaporti – cioe siamo illegali. Abbiamo fatto un culo cosi a vostro figlio, che non ha le pale di dire a te, che e inamorato con due stranieri gay. Questa non e una domanda, ma non me frega un…

Έχετε 30 δεύτερα να βγείτε από την ντουλάπα και την πολυκατοικία.

6) Αθλητισμός και νέα γενιά

Κύριε εκπρόσωπε, δεν έχουμε άλλο χρόνο να σας κάνουμε ερώτηση, οπότε σας ευχόμαστε καλή αγροτική χρονιά.

Έχετε 30 δεύτερα και άλλα 30 τρίτα.

Τελικά δεν φτάνουν μόνο τα λόγια

Και όταν μάλιστα περάσουν αυτά και ξεχαστούν, όπως το σεμνά και ταπεινά, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, επανίδρυση του κράτους, νταβατζήδες και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα…τότε δεν θα έχει μείνει τίποτα άλλο να πούμε για εσένα Κωστάκη.
Πέρασες και δεν ακούμπησες, που λένε…μέρα ήρθες και απόγευμα έφυγες…τη μέρα που ήρθες ξεκίνησες από τη Ραφήνα με πλήθος μπάτσους να σταματούν τα φανάρια στη Μαραθώνος, αφού αυτά αναβοσβήνουν τελείως αρρύθμιστα…και το απόγευμα που έφευγες, γυρνούσες σπίτι, όπως κάθε καλός non-executive manager, διότι δεν ήσουν καν executive…
Ήρθες με λόγια και με λόγια έφυγες…μόνο…και πέρα από την κουτσομπολίστικη διάθεση για τα σκάνδαλα, προσπαθώ να θυμηθώ και πασχίζω να βρω, μετά από την αισιοδοξία της Ελλάδος του 2004, τα μεγάλα και σημαντικά που έγιναν τα τελευταία 5 χρόνια…μα καμία σοβαρή και σημαντική εξέλιξη δεν βρίσκω…τα εξωτερικά ζητήματα έμειναν όπως είχαν, σαν να μην τα ακούμπησες…η άμυνα εξακολουθεί να κατατρώει τον προϋπολογισμό με ανούσια εξοπλιστικά προγράμματα και ο στρατός εξακολουθεί να είναι ο πλέον αναχρονιστικός… η απογραφή του 2004 έφερε έλλειμμα 6% για να το βρούμε πάνω από 7% φέτος…η επανίδρυση του κράτους έφερε γαλάζιες συνεντεύξεις, ουσιαστική κατάργηση του ΑΣΕΠ, διορισμούς με stage, 3μηνες συμβάσεις, μπλοκάκια και άλλα τέτοια…η ανεργία του 10% πήγε μετά Βαΐων στο 8% για να έρθει πάλι φέτος στο 10%... το ΣΔΟΕ επανιδρύθηκε και η φοροδιαφυγή μεγάλωσε…η εσωτερική τάξη και ασφάλεια σκότωσε ένα 15χρονο στο κέντρο της Αθήνας, ενώ παράλληλα τυραννιέται και τυραννά μετανάστες, ναρκομανείς και πόρνες και αφήνει τα αστικά (και άλλα στοχευμένα δάση) να παίρνουν φωτιά…τα δημόσια έργα πάγωσαν για 3 χρόνια μέχρι να αλλάξει το σύστημα των διαγωνισμών, για να πάρουν τελικά τα έργα ξανά οι ίδιοι νταβατζήδες (Μπόμπολας, Ζιμενς, Κοκκαλίνο κλπ)…η Εκκλησία σε πήγε χέρι-χέρι και δεξιά-δεξιά, δημιουργώντας εκκλησιαστικά πανεπιστήμια εν καιρώ Χριστοδούλω και βάζοντας βέτο στο βίντεο του Γαβρά εν καιρώ Ιερωνύμω…το κονδύλι για την παιδεία δεν έφτασε ποτέ το 5% που με χαρά διακήρυξες…οι αγρότες δεν πήραν φυσικά ποτέ όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά…και ο πολιτισμός που εσύ ανέλαβες το 2004 αφήνει κλειστό για 4 έτη το Ακρωτήρι στη Σαντορίνη, γιατί όλοι φοβούνται να υπογράψουν και να πάρουν την ευθύνη να ανοίξει ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ελλάδος, αφού υπάρχει κίνδυνος να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι…
Αυτά είναι τα μεγάλα σκάνδαλα…τα βατοπέδια και οι κουμπάροι είναι τίποτα μπροστά στα παραπάνω…γιατί αυτά θα συμβαίνουν παντού και πάντα, όσο οι άνθρωποι που έχουν ισχύ και επιρροή δεν κατορθώνουν να επιτύχουν πραγματικές αλλαγές και να εκσυγχρονίσουν…γιατί τα σκάνδαλα δεν θα εκλείψουν σε μία κοινωνία που οι ανακριτές είναι εντεταλμένοι και βγάζουν πορίσματα σύμφωνα με τα μικροκομματικά συμφέροντα…διότι πρώτα έρχεται η ανεξάρτητη δικαιοσύνη και έπειτα έρχεται η διαλεύκανση του σκανδάλου και όχι ανάποδα…
Είμαι τόσο σίγουρος ότι θα προκηρύξεις εκλογές, θα χάσεις και θα πας στο σπίτι σου, ώστε γράφω αυτό το ποστ εβδομάδες πριν τις προκηρύξεις και σου στέλνω από τώρα τον επικήδειο σου…πολύ αμφιβάλλω αν θα παραμείνεις και βουλευτής τα επόμενα έτη…και είμαι σίγουρος ότι σε μερικά χρόνια όσο θα μας έχεις ξεχάσει εσύ, άλλο τόσο θα σε έχουμε ξεχάσει και εμείς…
Χωρίς καμία ντροπή, χωρίς καμία προκατάληψη…αντίο Κωστάκη…ήσουν πράγματι ο χειρότερος από όλους τους Πρωθυπουργούς που έζησα (με αναμονή για τον επόμενο χειρότερο)…είσαι τόσο χάλιας που μας έκανες να λησμονήσουμε το Σημίτη (είναι αυτό μακέτο;)…αντίο Κωστάκη…δεν κατάφερες ποτέ τελικά να γίνεις Κώστας…

...banksy...

θεός...
το μοναδικό ψεγάδι είναι που έβαλε παύλα πριν το "it's wet"...αντί για τις αγαπημένες μου τελίτσες...

υγ: (από το μανιφέστο του)...When I was a kid I used to pray every night for a new bicycle. Then I realised God doesn’t work that way, so I stole
one and prayed for forgiveness. Emo Phillips

Eduardo Galeano, Las Venas Abiertas de Latin America

…Η εργασία διακρίνεται, σε διεθνές επίπεδο, σε κράτη που κερδίζουν και κράτη που χάνουν. Το δικό μας τμήμα του κόσμου, το οποίο αποκαλούμε σήμερα Λατινική Αμερική, ήταν κάπως έτσι: ειδικεύτηκε να χάνει από την εποχή που οι αναγεννησιακοί Ευρωπαίοι μετέφεραν δια θαλάσσης τα αγαθά μας και βύθιζαν τα δόντια τους στο λαιμό μας. Αλλά είναι περασμένες οι μέρες και η Λατινική Αμερική τελειοποίησε τη λειτουργία της. Σήμερα, δεν είναι η εποχή που η πραγματικότητα χάνει από το μύθο και που η φαντασία εξευτελίζεται από τα τρόπαια της κατάκτησης, τα αποθέματα χρυσού και τα βουνά αργυρού. Η περιοχή εξακολουθεί να υπηρετεί με άλλο τρόπο. Υπηρετεί για τις ανάγκες των ανθρώπων, με αποθέματα πετρελαίου, με χάλυβα, χαλκό, κρέας, φρούτα και καφέ, πρώτες ύλες και τροφές με προορισμό τις πλούσιες χώρες που συνεχίζουν να κερδίζουν.
Αλλά το σύστημα των εκτελεστών-εκμεταλλευτών δεν λειτουργεί μόνο για τις δεσπόζουσες, ξένες αγορές, αλλά επίσης δίνει πλούσια κέρδη και από τα εισαγόμενα δάνεια που ρέουν προς τις δεσπόζουσες, εσωτερικές αγορές… «ακούς να μιλούν να δάνεια που δίνονται στη Λατινική Αμερική σε ξένο νόμισμα, αλλά όχι για δάνεια που δίνονται στις ΗΠΑ σε νόμισμα άλλων χωρών», είπε ο Woodron Wilson το 1913. Είχε δίκιο…
…αυτή είναι η Λατινική Αμερική, μία περιφέρεια με ανοιχτές πληγές. Από την ανακάλυψή της μέχρι τις μέρες μας, τα πάντα μεταφέρονται σε Ευρωπαϊκό κεφάλαιο ή αργότερα σε Βορειοαμερικανικό και συγκεντρώνονται σε απόμακρα κέντρα εξουσίας. Τα πάντα: η γη, τα φρούτα, οι απίστευτες σε μέγεθος πρώτες ύλες, οι άνθρωποι και η δυνατότητά τους να παράγουν εργασία και να καταναλώνουν, οι πηγές ενέργειας. Η δομή της παραγωγής και η κατανομή των τάξεων σε κάθε μέρος της γης εξαρτάται από το εξωτερικό, από την εγκαθίδρυση παγκόσμιων μηχανισμών του καπιταλισμού.
Και σε όλα έχει δωθεί μία λειτουργία, όλα υπάρχουν για την πρόσοδο των ξένων μητροπόλεων και είναι παράλληλα αέναη η αλυσίδα των εξαρτήσεων, η οποία εμπεριέχει την καταπίεση των μικρών κρατών από τους μεγαλύτερους γείτονες τους και, εντός των συνόρων μίας χώρας, της εκμετάλλευσης που ασκούν οι μεγάλες πόλεις και τα λιμάνια πάνω στην εσωτερική διακίνηση αγαθών και εργατικού δυναμικού.
Για όλα αυτά, χάσαμε τελικά επίσης και το δικαίωμά μας να ονομάζουμε τους εαυτούς μας Αμερικανούς, ακόμη και αν οι Κουβανοί και οι Αϊτινοί εμφανίστηκαν στην ιστορία πολύ πριν οι εμιγκρέδες του Mayflower εγκαταστάθηκαν στις ακτές του Plymouth. Στις μέρες μας η Αμερική είναι, για τον υπόλοιπο κόσμο, τίποτα παραπάνω από τις ΗΠΑ. Εμείς ζούμε σε ένα ακραίο μέρος, μία υπό-Αμερική, μία Αμερική δεύτερης κατηγορίας, με νεφελώδη ταυτότητα…

(ξανα-ανεβάζω το ποστ – μεταφρασμένο στα ελληνικά έπειτα από παράκληση - επισημαίνοντας ότι το παραπάνω κείμενο αποτελεί τμήμα του βιβλίου που δώρισε ο Ούγκο Τσάβες στον Μπάρακ Ομπάμα (because arxedia is always ahead)…παρέχεται κατόπιν αίτησης αντίγραφο του βιβλίου στην ισπανική γλώσσα σε μορφή word)

Τζων Νας - θεωρία των παιγνίων

Για ένα ποστ χωρίς βίντεο και χωρίς λυρική (κάτω τα ζευγαράκια…ζήτω οι λαγοί)

Αρκετοί θα θυμούνται την σχετικά παλιά ταινία «ένας υπέροχος άνθρωπος», όπου αφηγείται τη ζωή του διάσημου μαθηματικού Τζον Νας (John Nash), το πρόβλημα σχιζοφρένιας και την πανέμορφη γυναίκα του (...γρρρρρ), αλλά όχι και τόσο τη «θεωρία των παιγνίων». Η θεωρία των παιγνίων είναι κλάδος των θεωρητικών μαθηματικών, ο οποίος έχει πλέον επεκταθεί σε πολλές ανθρωπιστικές επιστήμες (στρατηγική, πολιτική, κοινωνιολογία, οικονομία κοκ). Και αυτό, διότι η θεωρία των παιγνίων αναλύει τις συγκρούσεις και συνεργασίες διαπλεκόμενων μερών-παιχτών, το σύνολο δηλαδή των κοινωνικών σχέσεων, και προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τη στρατηγική των μερών-παιχτών.

Σε ένα οποιοδήποτε παιχνίδι...είτε αυτό λέγεται Μονόπολη, είτε τρωικός πόλεμος...οι παίχτες προσπαθούν να λάβουν το μέγιστο για τον εαυτό τους και το ελάχιστο για τους αντιπάλους. Ο Νας ανέπτυξε μία φόρμουλα (η οποία έχει και το όνομά του, «ισορροπία κατά Νας») και απέδειξε ότι η στρατηγική του κάθε παίχτη (...και μεγάλου καλλιτέχνη) στο παιχνίδι εξαρτάται μεν από τις στρατηγικές των άλλων παιχτών, αλλά είναι παράλληλα και ανεξάρτητη από αυτές τις στρατηγικές. Και τελικά η «ισορροπία Νας» διαμορφώνεται, όταν η στρατηγική του κάθε παίχτη είναι η καλύτερη επιλογή για αυτόν, αλλά και για οποιονδήποτε άλλο, χ παίχτη (σημείωση: το καλύτερο της επιλογής έχει να κάνει με το παιχνίδι και τους παίχτες, ανεξάρτητα αν αυτό μας φαίνεται παράλογο ή απάνθρωπο).

Τέτοιες ισορροπίες αναπτύσσονται σε καθιερωμένες, εν τοις πράγμασι συνθήκες. Έτσι τον έλληνα οδηγό συμφέρει να οδηγεί στη δεξιά πλευρά του δρόμου, όχι γιατί αυτό επιβάλλει ο νόμος ή ο φόβος του προστίμου, αλλά γιατί ακόμη και αν ακόμη δεν υπήρχε νόμος και αστυνομία, η οδήγηση από τα αριστερά θα μας έφερνε αντιμέτωπους με το θάνατο, κάτι που δεν είναι σαφέστατα προς το συμφέρον του οποιουδήποτε τυχαίου παίχτη (εξαιρείται κοιμάμενος οδηγός στην ταινία “plains, trains and automobiles”). Ομοίως, σε ένα αντίστροφο παράδειγμα, ο άγγλος οδηγός έχει συμφέρον να οδηγεί στα αριστερά του δρόμου (με εξαίρεση την είσοδο στο Savoy Hotel), που δείχνει τελικά ότι η ισορροπία δεν εξαρτάται από τον κανόνα, αλλά κάνει χρήση ενός τυχαίου κανόνα και εξαρτάται κυρίως από το συμφέρον του καθενός μας (συμφέρον...έννοια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, στην οποία θα επανέλθω σε μελλοντικό κείμενο...)

Ισραήλ-Παλαιστίνη και η θεωρία των παιγνίων

Παίχτες Α και Β έχουν χ και ψ επιλογές. Όπου χ= συνεχίζω εχθροπραξίες και ψ= τις σταματώ. Αν Α κάνει ψ (σταματά), τότε Β θα κάνει χ (συνεχίζει) για να λάβει περισσότερα οφέλη για τον εαυτό του και να κάμψει το ηθικό του αντιπάλου. Αν Α κάνει χ (συνεχίζει), τότε Β θα κάνει πάλι χ, γιατί θα χάσει τα οποιαδήποτε οφέλη θα μπορούσε να κερδίσει. Το αντίστροφο φυσικά θα σκεφτεί και θα κάνει και η άλλη πλευρά. Λίγο έχει σημασία ποίος αρχίζει πρώτος και ποίος σταματά τελευταίος, η ιστορία και τα δεδομένα γεγονότα. Και φυσικά πάρα πολύ λίγο έχει σημασία το ποίος έχει δίκιο ή άδικο.

Παράλληλα, όλοι οι άλλοι έμμεσα συμμετέχοντες παίχτες (φυσικά δεν αναφερόμαστε ούτε στα Νησιά Βανουάτου ως παίχτες, ούτε στη Βόρειο Κορέα, αλλά σε κράτη που έχουν συμφέρον, λίγο ή πολύ, στο παιχνίδι αυτό, όπως οι ΗΠΑ, η Ευρώπη στο σύνολό της, Ιράν, Αραβικές χώρες στο σύνολό τους και μερικές άλλες), επίσης δεν προτιμούν την παύση των εχθροπραξιών, είτε γιατί επιθυμούν να νικήσει μία από τις δύο πλευρές, χωρίς παράλληλα οι έμμεσοι αυτοί παίχτες να έχουν καμία άμεση απώλεια για τους εαυτούς τους (δηλαδή τους συμφέρει να ρισκάρουν, γιατί μόνο να κερδίσουν έχουν και όχι να χάσουν), είτε γιατί δικαιολογούν στο όνομα των εχθροπραξιών, δικές τους πράξεις (ΗΠΑ: «εξάλειψη» «τρομοκρατίας», Ιράν: τζιχάντ κοκ). Έτσι η «ισορροπία Νας», που διαμορφώνεται στο παιχνίδι, δείχνει ως βέλτιστο συμφέρον για όλους τους παίχτες τη συνέχιση των εχθροπραξιών.

Βέβαια οι παίχτες θα μπορούσαν να επιλέξουν να σταματήσουν τις επιθέσεις (όπως κατάφεραν να πείσουν κάποιοι τους Αραφάτ και Ράμπιν με τη συμφωνία του Όσλο), πράγμα που στους περισσότερους από εμάς φαίνεται ανθρώπινο και λογικό. Αλλά κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς το άνω σενάριο (συνέχιση εχθροπραξιών) είναι αποτέλεσμα επιλογής της καλύτερης στρατηγικής ως προς το συμφέρον του κάθε παίχτη σε σχέση με τις στρατηγικές όλων των άλλων παιχτών. Η αλλαγή και παύση των εχθροπραξιών πρέπει να είναι η συνολική και καθολική αλλαγή της στρατηγικής όλων των παιχτών...μερική αλλαγή κάποιων παιχτών δεν επαρκεί.

Επομένως φαίνεται, ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι παίχτες επιλέγουν τη καλύτερη δυνατή στρατηγική με τα πιο οδυνηρά όμως αποτελέσματα για το σύνολο (δίλημμα του φυλακισμένου)* (σημ: αυτό το σημείο επηρεάζει σύνολα από WSP και κοινότητες έως κόμματα και κράτη). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με φιλελεύθερες φιλοσοφικές θεωρήσεις, που πιστεύουν ότι, αν κάθε άτομο αφεθεί ελεύθερο να πράξει το καλύτερο δυνατό για τον εαυτό του και με βάση τη στρατηγική των άλλων, τότε αυτό θα έχει το καλύτερο αντίκτυπο για το σύνολο.

P2P και ουτοπία

και

Iran : a nation of bloggers

Όχι στο όνομά μας

Καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα κτλ να δημοσιεύσουν την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008 το παρακάτω κείμενο και όλους του χρήστες του διαδικτύου να το υπογράψουν. Την 21η Νοεμβρίου το κείμενο αυτό θα σταλεί σε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου και σε όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς μέσων μαζικής ενημέρωσης με την προτροπή της αναδημοσίευσής του. Το κείμενο προς αποστολή θα φέρει τους υπερσυνδέσμους (URL) από όλες τις ιστοσελίδες που το υιοθέτησαν. Συντονιστικό blog εδώ.

# #

“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”. –Κάρολος Παπούλιας, 6/11/08

“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω” - Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08

Από τις 3 Νοεμβρίου, μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις 3 Νοεμβρίου, σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.

Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.

Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.

Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Κάλεσμα!

"Με αφορμή το πρωτόγνωρο κύμα απεργιών πείνας από τους κρατούμενους στις Ελληνικές φυλακές αλλά και την εγκληματική αποσιώπησή του από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για τη Δημοκρατία και την προάσπιση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων καλούμε όλους όσους διατηρούν μπλογκς, διαδικτυακά φόρα και όχι μόνο να δημοσιεύσουν ταυτόχρονα και συντονισμένα στις 20 Νοεμβρίου 2008, ημέρα Πέμπτη, afto το (υπό διαμόρφωση) κείμενο..."

Monetarism

Μπορεί να μην πολυσυλλαμβάνω τα οικονομικά όμως είναι ηλίου φαεινώτερον ότι ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών και κάθε είδους νομισματο-χρηματο-τραπεζικών ινστιτούτων ανά τον κόσμο είναι κάτι παραπάνω από εξόφθαλμα ύποπτος. Δείτε αυτήν την ταινία που τα βάζει κάτω με αρκετά εύγλωττο τρόπο (και ζηλευτή τεχνική) και νοιώστε και σεις ότι γεννηθήκατε σκλάβος σε ένα στημένο παιχνίδι -μοναδική ευκαιρία, εγγυημένη επιτυχία. 

Στη συνέχεια αφεθείτε στη γλυκιά ουτοπία αυτού του ημίτρελου ζευγαριού από την αμερική και στο "venus project" τους. Ολίγη λαϊκίστικη γενίκευση με ισχυρές δόσεις τεχνολογικού ντετερμινισμού θα σας κάνουν να νοιώσετε καλύτερα. Το εννοώ.

 Σε κάθε περίπτωση θα σας προέτρεπα να της αφιερώσετε τις 2 ώρες της. 

Ειδικά εσείς οι οικονομολόγοι για να μας δώσετε και ένα τελικό confirmation -καθώς η ταινία ανάμεσα στα άλλα είναι και το sequel του zeitgeist (δηλαδή το zeitgeist #2). 

Άει βγάλτε άκρη,

Τα-τάαα

Υ.Γ. Μαμά, δες το

U.S.A. elections '08

Οι κάλπες ανοίγουν στη 1. Αν ενδιαφέρεστε, από τις 23:00 θα βρείτε live κάλυψη στα reality-tape, nylon, radiobubble, metablogging, twitter, κτλ.

Δεν τους αγοράζουμε ;

"Αυτή τη στιγμή η συνολική κεφαλαιοποίηση του Τραπεζικού κλάδου στο Χρηματιστήριο της Αθήνας είναι (σκάρτα) 15 δισ. Ευρώ. Η κυβέρνηση από την άλλη σκοπεύει να δώσει 28 δισ. για να τους “δανείσει” (με χρήματα δικά μας). Γιατί όμως δανεικά? Με αυτά τα λεφτά θα μπορούσε να τις αγοράσει όλες (τις Τράπεζες) και να της μείνουν και ρέστα για κοινωνική πολιτική." - nylon

Κρίση και Κροίσοι

Ειναι πρωι, δεν εχω πιει καφε whatsoever, αλλα χθες, μετα απο καιρο, ειπα να δω λιγη τηλεοραση. Για καλη/κακη μου τυχη ο Εξαντας εδειχνε για τις εξωσεις στις ΗΠΑ και στην ΕΤ3 οι Ανιχνευσεις ειχαν τρεις καλεσμενους επιστημονες (οικονομολογοι, ιστορικοι) που ανελυαν τη διεθνη κριση.

Καταρχας, να πω οτι ο Ανδριανοπουλος ειναι για πολλες κλωτσιες! Οι αποψεις του περι του "dog eat dog" στυλ, το οποιο θελει να ακολουθει η οικονομια μας, ειναι η σιγουρη συνταγη για μια κοινωνια που θα κοιταμε πισω απο τον ωμο μας μηπως καποιος μας κοψει το λαιμο για να φαει ή ακομα κι εμεις οι ιδιοι χτυπαμε στις παιδικες χαρες τα παιδακια και τους παιρνουμε το παγωτο απο το χερι. Go home, θατσερικε!

Κρισεις υπηρξαν και θα υπαρξουν. Ειναι εγγενες, πώς να το κανουμε; Το θεμα ειναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ που θελει η καθε κυβερνηση να ακολουθησει ωστε να βγει απο την κριση. Υπαρχουν πολλες μεθοδοι [βασισμενες στην οικονομικη θεωρια] για να διαλεξει κανεις. Και στη κριση του 1929 αργα το καταλαβαν οτι επρεπε να αυξησουν τις δημοσιες δαπανες. Guys, εκει στο Αμερικα, αφηστε τον κοσμο στην κοινωνικη του ηρεμια = συνεχιζω να μενω στο σπιτακι μου (μου;) και δωστε του $ να πληρωνει το δανειο του. Ετσι, και οι ανθρωποι δεν θα φρικαρουν και οι τραπεζες δεν θα κλεινουν. Μεταβιβαστε αγοραστικη δυναμη στους δανειστες, γαμω τη μπαναγια σας.

Και τωρα που 'πα "μπαναγια", πισω στα δικα μας. Μαλακα αναγνωστη (παλιο μου απωθημενο αυτο), η χωρα που εχεις για πατριδα ειναι δημιουργημα σου. Του παππου σου, του ηλιθιου του βασιλικου, του πατερα σου, που στη χουντα εκανε τον κωτσο και δικο σου που σα ζωο καταναλωνεις ΑΝΤΙ-ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ, λες και δεν υπαρχει αυριο. Ειναι καιρος να καταλαβεις οτι εισαι απο τη μερια του κ α τ α ν α λ ω τ η. Αυτο σημαινει οτι πρεπει να συμμαχεις με τους υπολοιπους καταναλωτες, οπως τα κωλολαμογια οι π α ρ α γ ω γ ο ι συνιστουν καρτελ, αλληλοκαλυπτονται, ανταλλασουν πληροφοριες για την αγορα κτλ.

Αν εσυ εχεις στο νου σου να μπεις στο ματι του διπλα με καλυτερα Camper, γρηγοροτερο internet κ.α.μ. (και αλλες μαλακιες), τοτε παιζεις αριστα το παιχνιδι που τοσο ομορφα εστησαν, απο το '60 και μετα, οι μεγαλες επιχειρησεις. Η συνοχη της κοινωνιας προσφερει μια ηρεμια και ασφαλεια που, οσους συναγερμους κι αν αντεχεις να εγκαταστησεις, δεν θα εχεις ποτε. Θυμησου το χωριο σου πριν 20 χρονια ή το καλοκαιρι που δεν κλειδωνεις τη σκηνη σου. Ειμαστε συμμαχοι κι ας μας εχουν βαλει να τρεχουμε σαν τ' αλογακια του λουνα-παρκ. Το θυμασαι που ριχναμε κατι μπαλες και οταν εμπαιναν στην τρυπα το αλογακι σου κουνιοταν προς το τερμα; Λοιπον, ηρθε η ωρα να γυρισουμε μεταβολη και να τους τα φερουμε στο κεφαλι. Μια τετοια κινηση ειναι οι επιδρομες στα S/M απο κουκουλοφορους. Εγω θα το επεκτεινα και στις εκκλησιες. Μερες που 'ναι...