ΔΝΤ Καστελόριζο

Όλα ξεκίνησαν με ΑΥΤΟ το βίντεο που αρνούμαι να αναπαράγω γιατί φοβάμαι.

Εν έτη 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου, εγγονός του ομώνυμου και υιός του Ανδρέα Παπανδρέου(ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο), ως πρωθυπουργός σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα το οποίο υποτίθεται δεν έχει σχέση με ολιγαρχικές και βασιλικές πρακτικές εξουσίας που προωθούν την εμπιστοσύνη και εξουσία σε γόνους και απογόνους και παράλληλα ως εκπρόσωπος μιας ιδεολογίας που υποτίθεται δεν συμμερίζεται πολιτικές άκρατου νεοφιλελευθερισμού (βλ. ΔΝΤ) προβαίνει στην εξής πράξη στην ανακοίνωσή του για τα μέτρα του ΔΝΤ:

Τοποθετημένος στο Καστελόριζο, το πιο μακρινό σημείο της Ελλάδας (πας κολυμπώντας στην Τουρκία), σε πλάνο με φόντο τη θάλασσα, δηλώνει ότι “η προηγούμενη κυβέρνηση άφησε πίσω της ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί», ενώ παράλληλα στο φόντο περνάει απαλά, τρυφερά, αναταρράσσοντας τα πρασινογάλαζα νερά ένα καϊκάκι και αυτός φορώντας ένα μακριμάνικο σοβαρό κουστούμι δηλώνει ότι «Από την πρώτη μέρα σηκώσαμε τα μανίκια και με σκληρή δουλειά βαλθήκαμε να ανατρέψουμε αυτό το αρνητικό κλίμα», για να καταλήξει, πάντα με φόντο το ήρεμο πια (από την αναστάτωση που προκάλεσε πριν το καϊκάκι) λιμανάκι του Καστελόριζου, ότι «θα μας παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά» και «μία νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό, αλλά ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά».

Πριν ξεκινήσω να ξεδιπλώνω την αναλυτική μου προσέγγιση περί εφαρμογής του μέτρου ΔΝΤ και των δύσκολων ημερών που έρχονται, θα ήθελα πρώτα με δημοκρατικές πάντα διαδικασίες να καταλήξω σε έναν χαρακτηρισμό της παραπάνω κατάστασης που μόλις περιέγραψα, με την απλή αυτή ερώτηση:

-Πως θα χαρακτήριζες το σκηνικό που περιέγραψα παραπάνω και που με την δική μου οπτική γωνία αντιλαμβάνομαι ως τέτοιο?

Α. μεταμοντέρνο

Β.σουρεαλισμός + νταντά

Γ.όσκαρ σκηνογραφίας

Δ(ΝΤ).κωμικοτραγικό

υγ. η βοήθεια σας είναι απαραίτητη για την ψυχική μου υγεία