Γκουστάβ Ρενέ ή μια νουβέλα για τον ελιτισμό ( κεφάλαιο 6)

.......συνέχεια απο κεφάλαια 1 , 2 , 3 , 4 , 5

Κεφάλαιο 6




Αν είστε δημοσιογράφος που κάνει επικίνδυνα ρεπορτάζ και τύχει ποτέ να βρεθείτε μεταμφιεσμένος σε οπαδό της wicca ,μέσα στα πλάισια της έρευνάς σας, σε μια σύναξη μαγγισών που δεν επιτρέπει σε ξένους την συμμετοχή και η Αρχιέρεια της Σύναξης λόγω της διαίσθησής της που γαμάει και δέρνει ομολογουμένως , σας ρωτήσει για να σας τεστάρει αν είστε όντως μάγος και όχι δημοσιογράφος , ποιό φυσικό τοπίο είναι το ζωντανό συμβολο του Δυαλισμού , τότε εσείς καλά θα κάνετε να απαντήσετε "η έρημος".(αν και η σωστή απάντηση είναι "οποιοδήποτε")

Η έρημος είναι κάτι σάν τη θρησκεία και τη μαγεία. Δηλαδή σαφής ορισμός του τί ακριβώς είναι , δεν μπορεί να υπάρξει. Εν τούτοις κατα καιρούς πάρα πολλοι άνθρωποι της τέχνης ,της φιλοσοφίας και των επιστημών έχουν δώσει ορισμούς και έτσι έχουν βοηθήσει για να δημιουργηθεί μια συμπαγής έννοια με απώτερο σκοπό να θεμελιωθεί σταδιακά και τελικά να καταχωρηθεί στο dna του ανθρώπου η έρημος όχι πια ώς τοπίο αλλα ώς Αρχέτυπο .Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μας θα ξέρουν τί είναι η έρημος χωρίς να χρειάζεται να δούν τηλεόραση και θα μπορούν να την αντιληφθούν ως έννοια όπως αντιλαμβάνονται εκ φύσεως το αρχέτυπο του πατέρα , της μητέρας και του κακού οικονομικού προυπολογισμού.

Απο όλους εκείνους που έχουν συμβάλλει στο να δωθεί ορισμός του τι είναι η έρημος , πιο πολύ έχει βοηθήσει γνωστή κυρία της Αθηναικής μπουρζουά κοινωνίας

"Κάνει καταραμένη ζέστη , η άμμος σου μπαίνει στα νύχια και καταστρέφει το μανικιούρ, να μη μιλήσουμε για τον ήλιο που φθείρει το δέρμα....χαλια σου λέω χρυσή μου...."

Το πρώτο που σκέτηκε ο Γκουστάβ Ρενέ ήταν η σιωπή.
το δεύτερο οτι ακουγόταν κάτι
το τρίτο οτι ακουγόταν τα δικά του βηματά του στην άμμο
το τέταρτο και ταυτόχρονα πρώτο που σκέφτηκε ήταν "ναι αλλα εγώ ποιός είμαι?"
και λέμε οτι ήταν ταυτόχρονα και η πρώτη του σκέψη γιατί στην ουσία ήταν πάλι η σιωπή.

Η σιωπή στην έρημο είναι σάν την ησυχία που επικρατεί σε ένα χώρο μετά ή πρίν απο το πάρτυ.Το ενδιαφέρον με την περίπτωση της ερήμου είναι οτι το πάρτυ δε σταματάει ποτε.Και αυτό γιατι είναι ενα φυσικό τοπίο και άν υπάρχει κάτι που μας έχει διδάξει για τα φυσικά τοπία η National Geografic με τα ντοκυμαντέρ της , αυτό είναι οτι έτσι όπως τα βλέπει τα πράγματα η φύση ,το Πάρτυ μάλλον δεν τελειώνει ποτέ.
Παρόλαυτά η σιωπή που που επικρατεί εκεί είναι μια ψευδαίσθηση που μπορεί καποιος να αντιληφθεί μόνο όταν ακούσει το θόρυβο της ερήμου που για να αποκαλυφθεί στα αυτιά του μη μυημένου χρειάζεται πίστη,αφοσίωση,δεκτικότητα και πολύ όπιο .Αν όλα αυτά δεν πιάσουν τότε δοκιμάστε τα πάλι αλλα αυτή τη φορά φορέστε και ένα ακουστικό βαρυκοιας.

Επειδή λοιπόν αυτός ο ήχος που βγάζει μυστικά η έρημος μοιάζει με τον ήχο που βγάζει το πικάπ πρίν ξεκινήσει το κομμάτι, οι νεότεροι σε ηλικία άραβες Βεδουίνοι τον ονόμασαν "el Aziz" . Οι πρεσβύτεροι Βεδουίνοι για να δώσουν έμφαση σε κάποια σοφία που κρύβεται στο όνομα τον αποκαλούν "el Aziiiiiiiiiiiiiiizzzzzzzzzzzz" τρομάζοντας τους τουρίστες που τα νεύρα τους έχουν ήδη γίνει τσατάλια απο την βόλτα πάνω στις καμήλες .

O Γκουστάβ Ρενέ ξεπέρασε πολύ γρήγορα το υπαρξιακό ερώτημα που τον βασάνισε για ένα μόλις δευτερόλεπτό ("ποιός είμαι") καθώς απάντησε σε ένα άλλο πολύ βασικό ερώτημα του ανθρώπου
το ερώτημα αυτό ήταν το Α της μεταφυσικής : απο πού έρχομαι ?
(το Ω της μεταφυσικής είναι το "που πηγαίνω" και το Κ πρέπει να είναι το "ζάχαρη ήταν αυτό που έβαλα στον καφέ ή αλάτι?")

Η απάντηση που έδωσε στο Πρώτο Βασικό Ερώτημα της Μεταφυσικής (η απάντησή του ήταν "ειλικρινα δεν έχω ιδέα") αρκούσε για να του δώσει ενέργεια και ζωντάνια για να εξερευνήσει το θαυμάσιο αυτό τοπίο.Ενέργεια και ζωντάνια που κράτησε γύρω στα 20 δαυτερόλεπτα περίπου όταν δηλαδή ο Ρενέ κατάλαβε ότι δεν έχει και πολλά να εξερευνήσει , παντού ήταν το ίδιο πράγμα.Άρχισε λοιπόν να περιφέρεται ασκόπως εν τη ερήμω αποκλείοντας το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την κατασκευή κάστρων στην άμμο γιατι πέρα απο το οτι δεν υπήρχε νερό να σταθεροποιήσει το χώμα, δεν είχε και κουβαδάκι μαζί του .Πρέπει να περπατούσε πάρα πολύ ώρα όταν παρατήρησε οτι ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει.Κάθησε λοιπόν σε ένα λόφο και παρατήρησε την αλλαγή των χρωμάτων , το πέρασμα απο την απόλυτη μέρα στην απόλυτη νύχτα, απο το φώς στο σκοτάδι, απο τη ζέστη στο κρύο ,απο το θετικό στο αρνητικό, απο τον Πατέρα στη Μητέρα, απο το αρσενικό στο θυληκό, απο το Γιάνγκ στο Γιν , απο την Coke Cola στην Pepsi Cola.

Όταν πια η νύχτα έπεσε απο την τρικλοποδιά που της έβαλε η μέρα , ο Ρενέ άκουσε μέσα στην απόλυτη ηρεμία να έρχεται προς το μέρος του κάτι.Αν έβλεπε με googles ή ακόμα καλύτερα με τα μάτια της ψυχής ,τότε θα αντιλαμβανόταν οτι πρόκειται για ένα παλιό γνωστό του , τον πρώτο απο τους τρείς που επρόκειτο να συναντήσει κατα τη διάρκεια της παραμονής του στην Ερημο.

Το Αστρικό Κουνάβι.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί κάτι που καταστρέφει μεν την επική ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί αλλα είναι πάρα πολύ σημαντικό για να διαφυλαχθεί η αυθεντικότητα του κειμένου αυτού και ο συγγραφέας να είναι σίγουρος οτι ήταν γαμημένα ξεκάθαρος σε αυτά που είπε.

Απο τους τρείς που επροκειτο να συναντήσει ο Ρενέ στην Έρημο , το Αστρικό Κουνάβι επρεπε να έρθει πρώτο.

Όχι οτι τά χανε βρεί δηλαδή οι τρείς τους και στείλανε πρώτο το Κουνάβι ,όχι , όχι, αυτό καθόλου δεν θα μπορούσε να γίνει, δεν είχανε επαφή μεταξύ τους οι επισκέπτες..... Απλά να ... πώς να το κάνουμε.... κάτι δεν έπρεπε να είναι πρώτο?