Γκουστάβ Ρενέ ή μια νουβέλα για τον ελιτισμό (κεφάλαιο 5)

συνέχεια απο προηγούμενα κεφάλαια 1 , 2 , 3 , 4
Κεφάλαιο 5



Ο Ρενέ στάθηκε ακίνητος.
Άφησε το άδειο ποτήρι λεμονάδας στο τραπέζι .Περίεργο.Ήταν σίγουρος οτι κάτι είχε αλλάξει . Κάτι είχε γίνει πριν απο λίγο και δεν μπορούσε να θυμηθεί τί .Όμως όλα φαινόταν κανονικά. Το δωμάτιο. Το μίξερ. Το ποτήρι λεμονάδας. Όλα. Ένοιωσε ένα τσίμπημα..Χωρίς βέβαια να το ξέρει η τέταρτη σκέψη είχε γίνει πάλι μια πρώτη ή για να είμαστε πιό ακριβείς η τέταρτη σκέψη είχε γίνει η πρώτη.Τοτε ακριβώς το μίξερ μίλησε.
-Σε ακούω (είπε)
-ορίστε? (ο Ρενε είχε αρχίσει να νοιώθει πολύ μπερδεμένος. "πολλές αλλαγές ,πολύ γρήγορα" θα έλεγε μερικά χρόνια αργότερα στον ψυχαναλυτή του)
-Σε ακούω (επανέλαβε μηχανικά το μίξερ)
-παρακαλώ? (επανέλαβε και ο Ρενέ αμήχανα)
-..............................(το μίξερ είχε αρχίσει να κουράζεται)
-συγνώμη, είπατε κάτι? (ξαναρώτησε ο Ρενέ)
-Σας ακούω ,εφόσον βέβαια συμφωνούμε σε έναν πληθυντικό (είπε το μίξερ επιφυλακτικά)
-με ακούτε?
το μίξερ πήρε ύφος ταυτόχρονα δηκτικό και ευγενές(πράγμα που για να καταφέρει ένα μίξερ να κάνει χρειάζεται πολύ εξάσκηση)
-Συγνώμη για την επιφυλακτικότητα που δείχνω αξιόλογε Κύριε (είπε στον Ρενέ Γκουστάβ) αλλα μήπως εκπροσωπεύετε κάποια άγονη στιγμή του συγγραφέα?
-.............................(ο Ρενέ θα είχε πολλά να διηγείται στον ψυχαναλυτή του)
-οκ μαν , συγνώμη αν σε πίεσα, πάμε ξανά απο την αρχή , απλά τώρα δέξου δογματικά οτι με ακούς και όλα θα πάνε καλά. Όταν πώ "σε ακούω" θα ξαναμπείς στην πραγματικότητα και τίποτα απο όλα αυτά δεν θα έχει συμβεί .οκ . λοιπόν : 5.......4..........3..............2...................1.........Σε ακούω
-γειά. με λένε Ρενέ Γκουστάβ .Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Λύσε μου μια απορία .Τι εννοείς οτι με ακούς ?
-ακούω τι έχεις να μου πείς (είπε το μίξερ χαρούμενο που δεν είχε σκουριάσει)
-μα δεν έχω κάτι να σου πώ
-δεν γίνεται αυτό (είπε ακόμα πιο χαμογελαστό το μίξερ)
-μα γιατί?
-γιατι.....(το μίξερ πήρε μια βαθυά εισπνοή γεμάτο ευτυχία για αυτήν τη στιγμή που περίμενε τόση ώρα και που ήταν η μοναδική του ευχαρίστηση απο την κατα τα άλλα αχαρη δουλειά που έκανε).......γιατι είμαι Το Μίξερ Που Ακούει

κάπου στο βάθος ακούστηκε μια βροντή και κάπου λίγο πιο μακριά μια κλανιά..

"χμ" σκέφτηκε ο Ρενε "τι σόι όνομα είναι αυτό? Ινδιάνος είναι? Άλλωστε μια τέτοια απάντηση δεν βγάζει νόημα όσο βρισκόμαστε στην πραγματικότητα....και τί στο διάολο ήταν αυτό που έκλασε τόσο δυνατα? τι μπορεί να είχε φάει? "
-ξάπλωσε (είπε το μίξερ)
-όταν ήμουνα μικρός ο μπαμπάς μου μού είπε οτι οι πεταλούδες δεν ανήκουν στην ίδια συνομοταξία με
-τι είναι η καμήλα? (τον διέκοψε το μίξερ που αν κρίνουμε απο τα γυαλιά που είχε φορέσει στο μεταξύ , μάλλον δεν είχε κλήθει για να βοηθήσει θεραπεύοντας αλλα διδάσκοντας αν και δεν αποκλείεται αυτά να σημαίνουν το ίδιο πράγμα ,εξαρτάται σε ποιά χιλιετία ζείς)

Ο Ρενέ κοίταξε με απορία το μίξερ. Του είχε μετακενωθεί απο το Μίξερ καθαρή σοφία σε χρόνο πιο γρήγορα και απο σαλιγγάρι-αστροναυτη σε εκπαιδευτική αποστολή στη σελήνη.Πόσο σοφό ήταν το μίξερ.Πόση διαύγεια πνεύματος είχε.Τι ματάρες είναι αυτές μωρό μου!!! Τι γαμώ τις φάσεις να σε διδάσκει ενα μίξερ με δίπλωμα προφήτη!!!! Ο Ρενέ είχε βιώσει ένα καθαρότατο συναίσθημα έκστασης. Δεν ήταν πια ένας κύριος Γκουστάβ μέσα σε ένα δωμάτιο με ένα μίξερ στο σπίτι ενος γείτονα του που δεν τον θυμόταν πια ,του οποίου το αυτοκίνητο ήταν πιθανό να τιμηθεί με όσκαρ που θα του το παρέδιδε στην τελετή απονομής ο Jim Carey κάνοντας γκριμάτσες γνωστών μαφιόζων της Νέας Υόρκης.Όχι. Ο Γκουστάβ δέν ήταν ένας άνθρωπος πάνω σε έναν πλανήτη μέσα στο σύμπαν.Δεν ήταν ύλη μέσα σε κενό χώρο.Δεν ήταν κάποιος μεσα σε κάτι.Ήταν φώς μέσα σε τόσο πολύ φώς που τελικά ήταν σκοτάδι μαύρο που ενωνόταν με το φώς και αυτό συνεχιζόταν για πάντα.Είχε φάει δηλαδή το σκάλωμα της ζωης του.Το πρώτο που κατάφερε να ψελίσει μέσα στο σόκ ήταν το στατιστικά πιθανότερο μια και είπε τη συχνότερη ατάκα που λένε όλοι όσοι έχουν για πρώτη φορά μια γνήσια εμπειρία έκστασης.

"ω ρε μάγκα μου"

Η αμέσως πιο πιθανή πρώτη φράση που ακούγεται συνήθως σε αυτές τις καταστάσεις είναι το "ααααααααααααααααα" ή το "ομμμμμμμμμμμμμμμ" ή το "μαντραμαντραμαντραμαντραμ..." ή " χύνωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω"
Σε μιά μεμονωμένη περίπτωση κάποιος είπε "γουρούνι μάμ μάμ" . Δέ θα γίνει ποτέ γνωστό τι εννοούσε.Πάντως είναι γεγονός οτι αυτές οι εμπειρίες που βιώνονται στη γή, φαίνονται απο το διάστημα σαν ηλεκτρικές εκκενώσεις στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.Αυτό απο μόνο του δεν είναι ενδιαφέρον.Το ενδιαφέρον είναι οτι τις βλέπεις εσύ ο ίδιος μόνο που δεν είσαι πιά εσύ ο ίδιος και γενικά δεν είσαι εσύ.Δηλαδή εγώ.Τέλος πάντων ,whatever.

-Η καμήλα είναι καλό. (είπε το μίξερ ολοκληρώνοντας τη διδασκαλία και σταματώντας την έκσταση του Ρενέ που τώρα ξαφνικά ένοιωθε ένα βάρος στο κεφάλι και μύριζε παντού κάτι καμμένο που δεν μπορούσε να καταλάβει απο πού προερχόταν)
-και τώρα (είπε το μίξερ) μιάς και τέλειωσε ο χρόνος μας, ήρθε η ώρα για το αναμνηστικό σου δώρο. ΧΑ ΧΑΑΑΑ!!! (το μίξερ άρπαξε ένα μικρόφωνο , έβαλε μία περούκα άφρο 70's και τράβηξε μέσα στο πλάνο τη Miss Γάμπες 2005 που πετούσε σερπαντίνες τριγύρω μέσα στην καλή χαρά.) ΙΔΟΥ!!! ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΠΟΡΤΕΣ . ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΊΣ ΠΟΡΤΕΣ ΕΊΝΑΙ ΟΥΑΟΥΟΥΟΥΟΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΜΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.

Ο Ρενε κινήθηκε αργά (αιώνας του φάνηκε) και κατευθήνθηκε προς τις τρείς πόρτες . Ο θόρυβος απο τη φανφαρόνε ορχήστρα και τα πλήθη που τον χειροκροτούσαν ακουγόταν παραμορφωμένος.Προφανώς κάποιος απο τους τεχνικούς είχε λανθασμένα διαλέξει εκείνη ακριβώς τη στιγμή για να εξασκηθεί στην τέχνη των ΜΚ2.

Η πρώτη πόρτα έγραφε "Πύργος" (ηταν φτιαγμένη απο πέτρες πυργου)
Η δεύτερη έγραφε "Κήπος" (ήταν φτιαγμένη απο πέτρες κήπου)
Η τρίτη έγραφε "Έρημος" (ήταν φτιαγμένη απο πέτρες κήπου γιατί είχαν περισσέψει και η παραγωγή ήθελε να κρατήσει το budget χαμηλό)

Ο Ρενέ άνοιξε την τρίτη πόρτα και μπήκε μέσα σκεπτόμενος οτι χρειαζόταν λίγη ησυχία αποφεύγωντας έτσι να διαλέξει τη δεύτερη πόρτα γιατί ο προηγούμενος κήπος που είχε επισκεφτεί δεν ήταν και τόσο ήσυχος .Έχασε έτσι τη μοναδική του ευκαιρία να δεί τον παράδεισο με τα μάτια του και μπήκε στην Έρημο η οποία με αδιασάλευτη ηρεμία διύλιζε υπομονετικά τους ήχους.