Γκουστάβ Ρενέ : μια νουβέλα για τον ελιτισμό ( κεφάλαιο 3)

συνέχεια απο το κεφάλαιο 2



Κεφάλαιο 3

Η αλήθεια είναι οτι μια λεμονάδα δεν είναι ποτε κακή ιδέα.

Με εξαίρεση δύο περιπτώσεις.Η πρώτη αφορά τους ravers που μετά απο ένα οχτάωρο πάρτυ με άδειο στομάχι έχουν πιστέψει πια οτι μπορουν να τα φάνε όλα στη ζωή τους, ακόμα και μία λεμονάδα στις 7 το πρωί. Μέγα λάθος , μερικά πράγματα το στομάχι μας δε μάς τα συγχωρει ποτέ.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά κάποιον Δούκα της Γαλλίας ,στο συρτάρι του οποίου η γυναίκα του ανακαλύπτει κάποια γράμματα μιας Μαρκησίας της Αγγλίας, τα οποία σε μια άλλη εποχή θα μπορούσαν να γίνουν best-seller ή απλά κεντρικό άρθρο του Hustler Magazine .Την αποκάλυψη αυτή ακολουθεί μικρή σε διάρκεια ατμόσφαιρα αμηχανίας μεταξύ του ζεύγους και μετα μεγάλος σε διάρκεια καυγάς με αργυρά μαχαιροπήρουνα,φιλντισένια πιάτα,αυγά Φαμπερζέ και έπιπλα της βικτοριανής εποχής που εκσφενδονίζονται στον αέρα. Τελικά η μαχη λήγει με την πολλάκις απατημένη σύζυγο να κάνει ανακωχή και να πηγαίνει στην κουζίνα με το μάτι της να γυαλίζει επικύνδυνα για να φτιάξει λεμονάδα στον Δούκα ο οποίος σκεφτεται "ω ναι μετα απο τόσες αποφυγές κομοδίνων, μια λεμονάδα είναι πολύ καλή ιδέα για να τελειώσουν όλα αυτά " . Απο μια άποψη δίκιο έχεις καλέ μου Δουκα της Γαλλίας , με μια λεμονάδα θα τελειώσουν όλα αυτά,απο μια άλλη άποψη όμως......Μέγα λάθος. Επειδή δηλαδή κάτι έχει γεύση λεμονάδας δε σημαίνει οτι είναι και λεμονάδα.

Αντίθετα αν σε αυτή την ιστορία είχαμε ενα δούκα της Αγγλίας και όχι της Γαλλίας, το αντίστοιχο σενάριο δεν θα ήταν τόσο μεγάλο σε διάρκεια και θα είχε τελειώσει ήδη απο το απόγευμα με τσάι (και μάλιστα χωρίς γάλα ) πράγμα που μας αποκαλύπτει πόσο σοφά πλασμένη είναι η φύση, γιατι στην Αγγλία που στο διάολο να βρεθούν τα λεμόνια για να φτιάξεις λεμονάδα.

Κάπου γύρω στα μεσάνυχτα ο Γκουστάβ Ρενέ με αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα και σαφώς προσανατολισμένος προς την επιθυμία του για χυμό εσπεριδοειδούς ,διέσχισε τη Lanceveil Avenue ,προσπέρασε τη σχολή χορού της madame Mitsubishi και τα ανορεξικά μοντέλα που τον κοιτούσαν αηδιασμένα χωρίς να τον έχουν αναγνωρίσει (μην ξεχνάμε οτι μπορεί να είχε επιζήσει απο το σεισμό αλλα είχε φάει πολύ σκόνη πάνω στη διαδικασία) ,προσπέρασε τον ιρλανδό ζητιάνο που παρακαλούσε τους περαστικούς να τον ενισχύσουν οικονομικά ωστε να επιστρέψει στον πλανήτη του, προσπέρασε τη σπασμένη αντλία νερού και τα πιτσιρίκια που χοροπηδούσαν τριγύρω της παίζοντας με τον πιδακα, προσπέρασε τον πυροσβέστη που έβριζε τα πιτσιρίκια προσπαθώντας να φτιάξει την αντλία,προσπέρασε το αυτοκίνητο που είχε τρακάρει πάνω στην αντλία, προσπέρασε τον τροχονόμο που προσπαθούσε να βάλει μια τάξη στο κυκλοφοριακό χάος που είχε ξεσπάσει, προσπέρασε ενα πλήθος γυναικών σε κατάσταση υστερίας που έβγαζαν ασυνάρτητες κραυγες πανικου σχετικα με το τέλος του κόσμου , προσπέρασε τον ειδικό της ΝΑΣΑ που αναρρωτιόταν πώς στο καλό θα συγκάλυπτε τωρα η κυβέρνηση αυτό το διαστημόπλοιο που είχε στουκάρει στη μέση της Lanceveil Avenue,προσπέρασε το διαστημόπλοιο που είχε στείλει για εξερεύνηση στο σύμπαν η Δημοκρατία του Αλφα του Κενταύρου ,οι κάτοικοι του οποίου έχουν γαμημένα ολόιδια προφορά με τους Ιρλανδούς, προσπέρασε, προσπέρασε, προσπέρασε,προσπέρασεπροσπερασεπροσπερασε ....... "οι λέξεις αμα τις επαναλαμβάνεις χάνουνε το νόημά τους" σκέφτηκε ο Ρενέ.

Εξω απο το σπίτι του Γείτονα, απο το οποίο έβγαινε ο εκκωφαντικός θόρυβος του μίξερ ,ήταν παρκαρισμένη μια Chevrolet του 67. Η πόρτα του νεοκλασσικού κτιρίου ήταν ξύλινη με ένα μεγάλο μεταλλικό ρόπτρο σε σχήμα μακαρονάδας ."Ωραίο ρόπτρο " σκέφτηκε ο Γκουστάβ Ρενέ και το χτύπησε δύο φορές απαλά.Καθώς περίπενε να του ανοίξουν σκουπισε το χέρι του που είχε γεμίσει σάλτσα ντομάτα αλλα τελικά δε φάνηκε κανείς.Το χτύπησε άλλες πέντε δυνατά.Κανείς....

-συγνώμη , είναι μέσα ο Γείτονας? (ρωτησε ο Γκουστάβ Ρενέ τη Chevrolet του 67)

-βρούμ βρούμ ναι (απάντησε το αυτοκίνητο)

"μμμμμ" σκεφτηκε ο Ρενέ "ενα αυτοκίνητο που απαντάει σε ερωτήσεις"

"βρουμμμμμ" σκέφτηκε η Chevrolet του 67 "ένας άνθρωπος που κάνει ερωτήσεις σε αυτοκίνητα"

-είσαι καλα? (ρωτησε πάλι ο Ρενέ) φαίνεται πως έχεις άσχημο βήχα.

-βρούμ βρούμ γεννήθηκα με βήχα .Παντως εκτιμω το βρούμ ενδιαφέρον βρουμμμ.Εσυ πάλι είσαι λίγο βρούμικος.Συγνώμη,βρουμ,βρώμικος.

ο Ρενέ κοίταξε τον εαυτό του,όσο μπορούσε τουλάχιστον."οι καθρέπτες δεν είναι ποτε εκεί όταν τους θέλεις,αντίθετα όταν δεν τους θές είναι παντα εκεί για να στη σπάσουν" σκέφτηκε και μετα απάντησε στον περίεργο συνομιλητή της τάξεως των 50 ίππων.

-ναι ,βλέπεις, παρότι περασα πολλές ώρες μέσα σε μια βρύση καθαρός,το σπίτι μου γκρεμίστηκε και γέμισα σκόνη.

-βρουμμμμμμ,το σπίτι σου γκρεμίστηκε όσο ήσουν μέσα στη βρουμ βρύση?

-όχι,είχα βγεί

-βρουμμμ οπότε ας ξεχάσουμε την πιθανότητα να ζητήσεις αποζημίωση απο την ΕΥΔΑΠ ...

Κάθησαν και οι δύο σκεπτικοί.Υστερα απο λίγο ο Ρενέ είπε

-και γιατί δεν ανοίγει την πόρτα ο Γείτονας? μήπως δεν ακούει λόγω του μίξερ?

-χα χα χα βρουμ χα χα έχω να γελάσω τόσο πολύ απο τότε που μου έβαλαν βενζίνη σε ένα βενζινάδικο στη Jamaica βρουμ χα βρουμ χα χα......κοίτα....(είπε η Chevrolet) μια πόρτα βρουμ χα πρέπει να την χτυπήσεις τρείς φορές βρουμ χα αν θές να σου ανοίξει κάποιος χα βρούμ.Αν θές να ανοίξει μόνη της πρέπει να την χτυπήσεις τέσσερις φορές χα βρουμ δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις βρούμ χα χα ,όσο για το μίξερ θα καταλάβεις αργότερα γιατι ήταν βρουμ χα αστείο αυτό που χα είπες βρουμ

Ο Γκουστάβ Ρενέ δεν είχε ξαναδεί αυτοκίνητο να έχει ταυτόχρονα βήχα και λόξυγγα. Βέβαια δεν τον προβλημάτισε άλλο αυτό γιατί σκεφτόταν αυτό που του είπε η Chevrolet για την πόρτα ,το οποίο του θύμισε αυτόματα την ιδέα της Τέταρτης Σκέψης ,μόνο που η ίδια η Τέταρτη Σκέψη δεν υπήρχε μέσα στο μυαλό του,υπήρχε μονάχα η ανάμνηση της ιδέας. Παρόλαυτά αδιαφόρησε με τον ίδιο τρόπο που αδιαφορούν όλοι οι άνθρωποι στις πιο σημαντικές στιγμες της ζωής τους και ευχαρίστώντας το μοναδικό αυτοκίνητο στον κόσμο που είχε τα απαραίτητα τεχνικά χαρακτηριστικά για να γίνει stand up κωμικός , πήγε πάλι προς την πόρτα ,έπιασε το ρόπτρο σε σχήμα μακαρονάδας και το χτύπησε τέσσερις φορές όπως του είχε υποδείξει η η Chevrolet του 67.

Έτσι τη στιγμή που σκούπιζε πάλι το χέρι του απο τη σάλτσα ντομάτα , η μεγάλη ξύλινη πόρτα είπε "Ευχαριστω-Καλή όρεξη" και ανοιξε διάπλατα δείχνοντας στον Ρενέ το δρόμο για το εσωτερικό του σπιτιου του Γείτονα και στην Ανθρωπότητα το δρόμο για Περισσότερη Λεμονάδα.