Rabbit in your headlights (ύμνος στην ελευθερία για τις 12/2)

Χθες το πρωί δουλεύω στο μαγαζί. Είμαι μόνος και εχω βάλει αυτό το βίντεο κλίπ. Μαζεύω απο τα τραπέζια τα άδεια ποτήρια και ξαφνικά βλέπω το τέλος και για μια στιγμή χανω τη συγκεντρωσή μου και μου γλιστράει ενα ποτήρι απο το δίσκο και πέφτει κάτω και γίνεται κομμάτια. Δε πρόλαβα να το πιάσω.

Οι λαγοί ώς γνωστόν είναι ταχύτατοι και για αυτό δύσκολο το κυνήγι τους. Γίνονται όμως εύκολο θήραμα αν είναι νύχτα και τούς ανάψεις στο πρόσωπο προβολείς απο αυτοκίνητο. Προκειται για ένα παλιό κόλπο (σχεδόν τόσο παλιό όσο και οι προβολείς του αυτοκινήτου αλλα όχι και όσο οι λαγοί). Γιατι τότε οι λαγοί γουρλώνουν τα μάτια και κοκκαλώνουν ανίκανοι να αντιδράσουν,επιδεικνύοντας εκείνη τη χαρακτηριστική έλλειψη της λογικής ικανότητας που διακατέχει τα ζωα. εμμμ ναι. Ισως όχι μόνο τα ζώα. Σήμερα στον πλανήτη Γή είναι νύχτα και κάποιοι μας έχουν ανάψει τους προβολείς του αυτοκινήτου του.Εμείς με γουρλωμένα μάτια εξαντλούμε το δώρο της λογικής στο να κλαιγόμαστε για την τραγική κατάσταση στη οποία έχουμε περιέλθει. Θα χρειαστεί κάτι περισσότερο απο αυτό. Πολύ φοβαμαι οτι δεν έχουμε καταλάβει πραγματικά τι στο διάολο μας συμβαίνει.

Ο Διάβολος (το λέει και το όνομά του) πέρα απο όλα τα άλλα είναι και μια σύμβαση για τις αντιθέσεις που βιώνουμε παρατηρώντας τις αντιδράσεις του ίδιου μας του εαυτού στα γεγονότα της ζωής. Για αυτό και ανεύθυνα πολλές φορες στο παρελθόν θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ακρασία. Αυτή η μάχη Χριστού και Αντίχριστου σύμφωνα με την τελεολογική χριστιανική θεολογία ολοκληρώνεται τη μέρα της κρίσεως. Εκεί οι νεκροί ανασταίνονται (ασχετο τραγική ειρωνία ενα χρόνο πριν) και καλούνται να κριθούν. Ρεύματα ψυχών που συρρέουν στην Κρίση. Διαρκή υπενθύμιση αυτού του γεγονότος αποτελεί και το κάλεσμα στη εκκλησία που γίνεται με το χτύπο της καμπάνας. Άλλωστε η λέξη εκκλησια σημαίνει συγκέντρωση του λαού.

ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ κοιταζόμαστε περίεργα εγώ και τα δέκα άτομα που πίνουν καφέ στο μαγαζί κατα τις πέντε το απόγευμα. Σταματάω να πλένω τις πατατες και βγαίνω έξω. "ρε φίλε ξέρεις τι γίνεται? "μου λέει κάποιος. Οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου βαράνε απο τις 5 παρα 10 μέχρι τις 5 και 10. Βλέπουμε τα πλήθη του κόσμου να κατεβαίνουν την Ασκληπιού. Τελικά σηκώνονται και οι θαμώνες και κατηφορίζουν και μένω πάλι μόνος. Λοιπον τι λές οτι γίνεται φίλε μου? Είναι η μέρα της κρίσεως. Βέβαια κάθε άνθρωπος που ξέρει δυο τρια πράγματα παραπάνω για τη χριστιανική θεολογία ξέρει οτι η μέρα της κρίσεως είναι παροντική κατάσταση και όχι μελλοντική. Η μέρα της κρίσεως είναι κάθε μέρα. Είναι πασιφανές τι σημαίνει αυτό , αρκεί να διαλογιστείς λίγο πάνω στη φράση "η μέρα της οικονομικής κρίσης". χαχαχα μα τη πίστη μου , αν είσαι χριστιανός δύσκολο να αλλάξεις γνώμη χχαχαχαχ χαχα

Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η Κρίση απο μια αξιολόγηση και απόδοση ανάλογων τιμών πάνω σε ότι έχει πραχθεί μέχρι τώρα και δε μπορεί να αλλάξει. Υπάρχει ένα σημείο τόσο στην ανθρώπινη ιστορία όσο και στις προσωπικές μας ιστορίες οπου τα πράγματα υπακούουν στους νόμους της εντροπίας.Είναι η ροή του χρόνου ανεπίστρεπτη και το ποτήρι δεν μπορεί να ξανακολλήσει. Ότι απομένει απο αυτό είναι τα σπασμένα του κομμάτια και το νόημα που μένει να αποδωθεί πέρα απο την απλοϊκότητα και το φασισμό μιας αιτιοκρατικής σχέσης των φαινομένων.

Μερικές μερες πριν καθόμαστε στο μαγαζί με τον Μ απο τη θεατρική ομάδα blitz.Βλέπουμε το Βενιζέλο στο youtube και μονολογάω "θραύσματα του παλιού κόσμου". "Μα" μου λέει ο Μ "το θέμα είναι οτι δεν έχει σπάσει ακόμα ο παλιός κόσμος".Mμμμμ. Θέλω να του εξηγήσω οτι απο τη στιγμή που δεν ξανακολλάει ο παλιός κόσμος πάει να πεί οτι έσπασε.Άλλα ο Μ έχει τις μαύρες του, μου λέει "ο Νίτσε είπε οτι πρέπει να ξεπεραστούμε", του λέω "αν ο ίδιος το είχε καταφέρει ασφαλώς δε θα κατέληγε να χτυπήσει τον αμαξά και να αγκαλιάζει εκείνο το άλογο".
Ο άνθρωπος οφείλει να βρίσκει στη ζωή του ένα δρόμο που ενώνει όλες τις αντιθέσεις του βιώματος του. Αλλιώς θα τρελαθεί αν οι αντιθέσεις αυτές είναι τόσο πολωμένες. Με αυτή την έννοια η νίκη του χριστού επι του αντιχρίστου είναι στην πραγματικότητα το ίδιο με την ιστορία του Σαββόπουλου που τελειώνει με τη φράση "δε με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη , μονο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο". Αυτός ο Σταύρος δεν συμβιβάστηκε. Εμαθε απλά μια μεγάλη αλήθεια για αυτό που μέχρι πρώτινως αποκαλούσε "Σταύρο".

Το θέμα της σταύρωσης είναι ανάμεσα σε άλλα πράγματα και αυτό ένα σύμβολο που υπονοεί την ένωση των αντιθέσεων. Η Παλαιά Διαθήκη λέει οτι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε απο το θεό. Η Καινή Διαθήκη λέει ο θεός πέθανε για τους ανθρώπους.Ο χριστός σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση σαρκώθηκε και με το θάνατό του κατάφερε τη νίκη εναντίον του θανάτου.Πρόκειται για τον πνευματικό θάνατο , θεωρείται οτι έτσι ανατράπηκαν οι συνθήκες του πρωπατορικού αμαρτήματος. Για αυτό και ο χριστός συχνα στη χριστιανική γραμματολογία αποκαλείται Δεύτερος Αδάμ. Ο πρώτος έκανε τη χαζομάρα που όλοι ξέρουμε και μας χάλασε τη φάση και ο δεύτερος πάτησε πανω σε αυτή την πράξη και έκανε αυτό που κάνει κάθε outsider. Το ακριβώς αντίθετο απο αυτό που θα περιμέναμε. Είναι ένα απο τα νοήματα του σταυρού αυτό. Εκεί που ενώνονται όλες οι ακατανόητες αντιθέσεις : το ανθρώπινο με το θεϊκό, η μοίρα με την ελεύθερη βούληση,η ζωή με το θάνατο και η μέρα με τη νύχτα.

Χθες τη νύχτα αφου φεύγω απο τη δουλειά ,τριγυρνάγαμε με τον fade, το salami-edafous και τον mortek. Φωτιές παντού, σα πυροτεχνήματα που πέταξαν παιδιά. Κατεβαίνοντας την Ερμού αφού παραλίγο το salami να συλληφθεί [για το θεό ρε φίλε παρεπιπτόντως :) δε ξέρεις οτι μερικές φορες έχει νόημα να λες απλά μεσα απο τα δόντια σου et si movit , αμα σε συλλάβουν ποιός θα τραβάει φωτογραφίες απο τη σύλληψη σου?] και αφού χώρισαν οι δρόμοι μας κατεβαίνουμε προς τα κάτω. Kουκλες βιτρινας σαν πτώματα στο δρόμο , καταριόμαστε τη στιγμη που το salami δεν είναι εκεί με τη φωτογραφική του.Περναμε ανάμεσα απο 17χρονα καγκουράκια που έχουν λυσσάξει , μπαίνουν , παίρνουν ότι βρούν μπροστά τους,ρούχα,παπούτσια,σκουφιά. Όπως προχωράμε απο πίσω μας ακούγεται ένας απο αυτούς που απομακρύνεται λέγοντας στη συμμορία του "και ρε μαλάκες φανταστείτε τώρα να μη μας κανουν χαχαχααχαχ". Όμως δεν τα χρειάζονται τα ρούχα αυτά. Δε τους έλειπαν. Ένας άστεγος τους κοιτάει αποσβολωμένος. Πιθανότατα γιατι εκείνος βλέπει αυτό που εκείνοι αγνοούν. Είναι όλοι τους γυμνοί. Ψεύτικη ελευθερία.Η πιο μεγάλη φυλακή είναι η ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Καμμία Ειρήνη για τη γενιά μου.

Στην Αγίας Είρηνης τα ρούχα ενος πιτσιρικά παραλίγο να αποτελέσουν σοβαρό λόγο για να βρεί το μπελά του. Καμμια 10ριά κουκουλοφόροι σαν βίαιοι παπάδες ντυμένοι στα μαύρα κρατώντας αξίνες και δοκάρια του την πέφτουν "500 ευρώ παντελόνι ρε , θα σε γαμήσουμε πουσταρα, εμείς πεινάμε ρε" κλπ κλπ χυδαιότητα που δεν ανήκει σε όποιον πεινάει πραγματικά. Κόσμος μαζεύεται, λίγο τους συγκρατουν,μιλάμε και εμείς αλλα με φόβο όσο νά ναι.Εγώ δε ξέρω τι να κάνω , κάνω ότι πιο λόγικό. Να τους στρέψω την προσοχή σε άλλο εχθρό μπας και σωθεί το τρέντυ τυπάκι και λέω "ρε παιδιά όχι μεταξύ μας , στους μπάτσους" .Ξέρω βέβαια οτι δεν ειναι οι μπάτσοι ο εχθρός αλλα προτεραιότητα είναι να σωθεί ενας άνθρωπος που βρέθηκε σε λάθος μέρος με λάθος ντύσιμο. Με έλουσε κρύος ιδρώτας, ενας απο αυτούς στο άκουσμα της λέξης μπάτσος γυρισε και με κοίταξε και εκεί καρφώθηκε άθελά του.Τα μάτια του έλαμψαν για μια στιγμή τη λέξη προβοκάτορας. Δημιουργούσαν απλά ένταση , κάνανε οτι θα τον χτυπήσουν, δεν τον χτύπαγαν. Δεν έχει βέβαια σημασια αν ήταν προβοκάτορες. Θα μπορούσε κάλλιστα να μην είναι κιόλας. Αργότερα με το fade είπαμε οτι αυτό το σενάριο είναι και το πιο τρομακτικό.Ακριβώς γιατι δεν υπάρχει συνομωσία, άρα ποιός φταίει? Τελικά το τυπάκι έφυγε ευτυχώς , "fade παμε να φύγουμε" του λέω "εδω η φάση είναι mad max". Πηραμε το mortek που φαινόταν υπερβολικά ψύχραιμος μπροστά στο γεγονός οτι θέλει αλλα οι καταστάσεις τον εμποδίζουν και ανεβήκαμε την Αγίας είρηνης.

Ειρήνη και γαλήνη. Μόνο η αγκαλιά και το φιλί είναι ειρήνη. Όλα τα άλλα στον κόσμο μας είναι αρπα σιγής ,ιδρώτας πυροσβέστη και κούκλες βιτρίνας . Η θλιβερή αλήθεια είναι οτι είμαστε όλοι μας κούκλες βιτρίνας. Δε τα χρειαζόμαστε τα ρούχα αυτά. Κλέβουμε ρούχα αφηνοντας γυμνό τον μελλοντικό εαυτό μας. Αδεια κουφάρια με την εντύπωση οτι η ζωές μας είναι αυτά που ενδυόμαστε.Μικροσκοπικοί άνθρωποι μπροστά σε εναν αχανή ανολοκλήρωτο εαυτό. Λοιπόν, μουρμουράω σα τρελός τόση ώρα για να πώ αυτό. Δεν έχουμε καταλάβει τι μας συμβαίνει. Τα ρούχα που φοράμε δε τα χρειαζόμαστε. Πρέπει να τα απενδυθούμε. Είναι οι τρόποι μας και οι αξίες μας , είναι το δέρμα που ξεκολλάει απο πάνω του ο Ηρακλής βγάζοντας μαζί και το χιτώνα του κένταυρου που του χάρισε η Διηάνειρα. Δε καταλαβαίνετε? Πρέπει να χάσουμε πράγματα , πρέπει να θυσιαστούμε εμείς , να ξεπεραστούμε , να έρθει το πάνω κάτω για να μην καταλήξουμε αγκαλιά με το άλογο εκείνο, πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση των κακώς κειμενων μας,να ξεπεράσουμε την πρωτόγονη σκέψη οτι ο Άλλος είναι πάντα ο σφετεριστής της ζωής μας, να ξεπεράσουμε την αφέλεια να πιστεύουμε οτι φταίει μόνο ο ορατος εχθρός μας που μας ανοιγει τους προβολείς στη μούρη.Για αυτό είναι όλοι μουδιασμένοι. Για αυτό είναι όλοι κοκκαλωμένοι. Πρέπει να πετάξουμε απο πανω μας το χιτώνα του παλιού κόσμου.Και τότε. Να. Να τι θα συμβεί στο λαό μου και στους ανθρώπους που τους ποδοπατάνε συνέχεια. Να ο λόγος που εκείνο το πρωινο 12/2 μου έσπασε εκείνο το ποτήρι και σας το λέω. Ματαια υποκρίνεστε οτι δεν έσπασε. Δε θα ξανακολλήσει ποτε