εν μέσω κρίσης και κοινωνικής αποχαύνωσης με 'ανάπτυξη' και ευχαρίστησης επι δανείω, επιτ΄ρεψαμε κάτι που δε γυρνά πίσω: ανήμερα την ημέρα της -όποιας- ελευθερίας να έχουμε περισσότερους ένστολους και χαφιέδες του κράτους παρά πολίτες που ειρηνικά (και μη.) διαδηλώνουν.
ποιά ελευθερία?
πρέπει να σταματήσει αυτή γιορτή. να καταργηθεί: το Πολυτεχνείο σηματοδότησε τη μεταπολίτευση. τα προβλήματα που έχουμε σήμερα παιδιά της Δημοκρατίας με τα λαθη της είναι .
Είμαι 29 χρονών (σε μερικές ώρες) και δεν έζησα τη χούντα καν. Από τους δικούς μου ανατριχιάζω όταν τη σκέφτομαι. Αλλά βλέπω τόσο κόσμο σε απόγνωση από ένα καθεστώς άκρας αδικίας, παράβασης καθήκοντος και εξουσίας χωρίς καμία ευθύνη. Δε γίνεται καμία κουβέντα για αλλαγή. Η μάλλον για να είμαστε σωστοί, μόνο κουβέντες γίνονται, χωρίς την αλλαγή.
Εγκλήματα ατιμώρητα και συνειδήσεις αθώων πολιτών ένοχες με το στανιό. Και κανένας δεν μπορεί να πει τίποτα. Δεν το ακούω ούτε ως αντιπερισπασμό το 'φταίει ο πολίτης για τους πολιτικούς του' και το 'μαζί τα φάγαμε', μιας και είναι άλλο το σημείο έναρξης του ψηφοφόρου που απλά διαλέγει στην κάλπη, και άλλο το σημείο τερματισμού του πολιτικού που διαμορφώνει τις επιλογές.
Μια νέα αμνηστία έχει συνθηκολογηθεί. (αμνηστία = απαλλαγή από κάποια ποινή) Αόρατα και αόριστα το κοινό δέχεται μια κατάσταση χάριτος. Άτομα αδίστακτα αποφασίζουν για πάντα και για όλους στην όποια διάρκεια διεκδικούν και κερδίζουν αιρετή εξουσία.
Μπροστά σε αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, η Βάρκιζα η ίδια δεν ήταν αμνηστία. Όλοι θυμούνται με αιχμές το ψυχρό 'κομμουνισμός ή δεξιά'. Αυτό που ζούμε είναι αμνησ(τ)ία.
6 σχόλια:
εν μέσω κρίσης και κοινωνικής αποχαύνωσης με 'ανάπτυξη' και ευχαρίστησης επι δανείω, επιτ΄ρεψαμε κάτι που δε γυρνά πίσω:
ανήμερα την ημέρα της -όποιας- ελευθερίας να έχουμε περισσότερους ένστολους και χαφιέδες του κράτους παρά πολίτες που ειρηνικά (και μη.) διαδηλώνουν.
ποιά ελευθερία?
πρέπει να σταματήσει αυτή γιορτή. να καταργηθεί: το Πολυτεχνείο σηματοδότησε τη μεταπολίτευση. τα προβλήματα που έχουμε σήμερα παιδιά της Δημοκρατίας με τα λαθη της είναι .
Είμαι 29 χρονών (σε μερικές ώρες) και δεν έζησα τη χούντα καν. Από τους δικούς μου ανατριχιάζω όταν τη σκέφτομαι. Αλλά βλέπω τόσο κόσμο σε απόγνωση από ένα καθεστώς άκρας αδικίας, παράβασης καθήκοντος και εξουσίας χωρίς καμία ευθύνη.
Δε γίνεται καμία κουβέντα για αλλαγή. Η μάλλον για να είμαστε σωστοί, μόνο κουβέντες γίνονται, χωρίς την αλλαγή.
Εγκλήματα ατιμώρητα και συνειδήσεις αθώων πολιτών ένοχες με το στανιό. Και κανένας δεν μπορεί να πει τίποτα. Δεν το ακούω ούτε ως αντιπερισπασμό το 'φταίει ο πολίτης για τους πολιτικούς του' και το 'μαζί τα φάγαμε', μιας και είναι άλλο το σημείο έναρξης του ψηφοφόρου που απλά διαλέγει στην κάλπη, και άλλο το σημείο τερματισμού του πολιτικού που διαμορφώνει τις επιλογές.
Μια νέα αμνηστία έχει συνθηκολογηθεί. (αμνηστία = απαλλαγή από κάποια ποινή)
Αόρατα και αόριστα το κοινό δέχεται μια κατάσταση χάριτος.
Άτομα αδίστακτα αποφασίζουν για πάντα και για όλους στην όποια διάρκεια διεκδικούν και κερδίζουν αιρετή εξουσία.
Μπροστά σε αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, η Βάρκιζα η ίδια δεν ήταν αμνηστία. Όλοι θυμούνται με αιχμές το ψυχρό 'κομμουνισμός ή δεξιά'. Αυτό που ζούμε είναι αμνησ(τ)ία.
Το ισονομία ή βαρβαρότητα , που είναι σήμερα?
Ανωνυμε
αφησες ενα απο τα καλυτερα σχολια που θυμαμαι εδω μεσα.
Να ζήσουν οι ανώνυμοι! Χρόνια Πολλά!
ευχαριστώ!
kapioi kaphleuontai anwnymia ..?
ahehm comments.
no comment
(makari na eixe to sxoloio auto thn idia apodoxh an legotan epwnyma! kai na eixe diadosh kai na diatypwnotan epishma. kapws)
euxaristw me thn eukairia.
eilikrina twra to eida!
Δημοσίευση σχολίου