Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Quote~of ~the~day #0
"Sometimes I lie awake at night and I ask, "Is life a multiple choice test or is it a true or false test?" ...Then a voice comes to me out of the dark and says, "We hate to tell you this but life is a thousand word essay." — Charles M. Schulz
Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
Φυγή = Λύση (?)
«Νομίζω ότι ετοιμάζεται ένα καινούργιο κύμα μετανάστευσης, μόνο που αυτήν την φορά δεν θα είναι κάποιοι που δεν έχουν καλές συνθήκες διαβίωσης, όπως το 1960, αλλά άνθρωποι νέοι και δημιουργικοί που θα εξαναγκαστούν από τις συνθήκες να φύγουν στο εξωτερικό. Εκεί θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν καλύτερα, να εργαστούν σε πιο υγιές περιβάλλον, να απολαύσουν τους καρπούς των μόχθων τους. Ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον θα αναζητήσει την τύχη εκτός συνόρων.»
Λέει ο Γιάννης Μπουτάρης (και παραθέτει ο ngeor) σε καποιο post που τσίμπισα από το buzz. [ευγε ΑρχΜεδ τώρα μόνο αρχίζω και συνηθίζω τη χώνεψη τόσης πληροφορίας]
Ο τίτλος είναι 'Ντρέπομαι για την γενιά μου' ψάξτε το αν θέλετε.. (τρώνε στο celier και τα λένε με δημοσιογραφο της Καθημερινής)
Διάβασα με μια δόση προαταβολικής ηρεμίας θεώρησα οτι αυτόματα θα απευθύνεται στη γενια της μεταπολίτευσης , που για μένα είναι αυτοί που χαλάσανε το παιχνίδι. Έλα όμως δεν μπορώ να αποφύγω την ανησυχία οτι η καμπάνα χτυπάει και για τη γενιά των μεσονεολαίων που στις μέρες μας , από τα 700 ευρώ και τα παπάκια μέχρι την αρχι(δια)συνταξία σε φρι φυλλάδες και τα μαστερ ντιγκρις ΜΒΑ δεν έχει καταλάβει πως να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον.
Σε αυτό θα μπορεί να δει κανείς το σπόρο του να πιάνει, το ονειρό του να ταιριάζει με το πραγματικό και τη ζωή του με λίγη προοπτική . η εστω θα μπορεί να μη βρίζει και να δυσανασχετεί ανήμπορος.
Ανήμποροι λοιπόν είμαστε (?) μια τάξη ανθρώπων με μοντέρνα βιώματα και cutting edge όσο και οι Ευρωπαίοι 'φίλοι' ή οι Αμερικανοί ξάδερφοι- ίσως και περισσότερο μιας και θεωρώ πλεονέκτημα να είσαι από μια χώρα που έχει θέση μέσα στα πραγματα αλλά είναι και από έξω, γιατί βλέπεις καθαρά!
Και αναγκάζεται κανείς να σκέφτεται τη φυγή στα ξένα μετά. Το ταξίδι που εκανα πρόσφατα με έκανε να το σκεφτώ κ γω, το ομολογώ.
Η πλάκα είναι οτι πριν και από την κρίση διαπίστωνα οτι είναι κορεσμενη η χώρα μας σε πολλούς τομείς και μάλλον ένα μπραφ θα (έπρεπε να) γινόταν, να πάνε κάποιοι στην άλλη άκρη της Γης ξερω γω και να γίνουμε ξανα Δίκτυο το γένος και να μπορέσουν να κάνουν πράξη όσα σπούδασαν και να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινότητα. Αλλά με θλίβει να το βλέπω ως ανάγκη λόγω της κατάστασης εδώ..
Δεν ξέρω αν η φυγή είναι η γενναία λύση βέβαια.
Σε κάποια φάση πριν καμποσα χρόνια αποφάσισα οτι θα μείνω συνειδητά να 'αποτελέσω την αλλαγή που θέλω να δω' (α λα Γκάντι) αλλά ορθή λογική πλεόν με κάνει να αμφιβάλλω και το θίγω το θέμα γιατί με απασχολεί.
την κάνουμε δηλαδή? αυτό είναι? παραπάνω απο καναδυο άτομα που ξέρω, στο δημιουργικό χώρο μου, ανακοινωσαν οτι φεύγουν απο Σεπτεμβρη.
Λέει ο Γιάννης Μπουτάρης (και παραθέτει ο ngeor) σε καποιο post που τσίμπισα από το buzz. [ευγε ΑρχΜεδ τώρα μόνο αρχίζω και συνηθίζω τη χώνεψη τόσης πληροφορίας]
Ο τίτλος είναι 'Ντρέπομαι για την γενιά μου' ψάξτε το αν θέλετε.. (τρώνε στο celier και τα λένε με δημοσιογραφο της Καθημερινής)
Διάβασα με μια δόση προαταβολικής ηρεμίας θεώρησα οτι αυτόματα θα απευθύνεται στη γενια της μεταπολίτευσης , που για μένα είναι αυτοί που χαλάσανε το παιχνίδι. Έλα όμως δεν μπορώ να αποφύγω την ανησυχία οτι η καμπάνα χτυπάει και για τη γενιά των μεσονεολαίων που στις μέρες μας , από τα 700 ευρώ και τα παπάκια μέχρι την αρχι(δια)συνταξία σε φρι φυλλάδες και τα μαστερ ντιγκρις ΜΒΑ δεν έχει καταλάβει πως να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον.
Σε αυτό θα μπορεί να δει κανείς το σπόρο του να πιάνει, το ονειρό του να ταιριάζει με το πραγματικό και τη ζωή του με λίγη προοπτική . η εστω θα μπορεί να μη βρίζει και να δυσανασχετεί ανήμπορος.
Ανήμποροι λοιπόν είμαστε (?) μια τάξη ανθρώπων με μοντέρνα βιώματα και cutting edge όσο και οι Ευρωπαίοι 'φίλοι' ή οι Αμερικανοί ξάδερφοι- ίσως και περισσότερο μιας και θεωρώ πλεονέκτημα να είσαι από μια χώρα που έχει θέση μέσα στα πραγματα αλλά είναι και από έξω, γιατί βλέπεις καθαρά!
Και αναγκάζεται κανείς να σκέφτεται τη φυγή στα ξένα μετά. Το ταξίδι που εκανα πρόσφατα με έκανε να το σκεφτώ κ γω, το ομολογώ.
Η πλάκα είναι οτι πριν και από την κρίση διαπίστωνα οτι είναι κορεσμενη η χώρα μας σε πολλούς τομείς και μάλλον ένα μπραφ θα (έπρεπε να) γινόταν, να πάνε κάποιοι στην άλλη άκρη της Γης ξερω γω και να γίνουμε ξανα Δίκτυο το γένος και να μπορέσουν να κάνουν πράξη όσα σπούδασαν και να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινότητα. Αλλά με θλίβει να το βλέπω ως ανάγκη λόγω της κατάστασης εδώ..
Δεν ξέρω αν η φυγή είναι η γενναία λύση βέβαια.
Σε κάποια φάση πριν καμποσα χρόνια αποφάσισα οτι θα μείνω συνειδητά να 'αποτελέσω την αλλαγή που θέλω να δω' (α λα Γκάντι) αλλά ορθή λογική πλεόν με κάνει να αμφιβάλλω και το θίγω το θέμα γιατί με απασχολεί.
την κάνουμε δηλαδή? αυτό είναι? παραπάνω απο καναδυο άτομα που ξέρω, στο δημιουργικό χώρο μου, ανακοινωσαν οτι φεύγουν απο Σεπτεμβρη.
Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010
25η Μαρτίου Ψυχανάλυση
Αχ 25η Μαρτίου, η μέρα που έμεινε σκαλισμένη στο κεφάλι μου από τις περιγραφές των δασκάλων μου στο δημοτικό για το πόσα κεφάλια τούρκων είχε κόψει ο αδερφός του Κολοκοτρώνη και τα ποσοστά των απωλειών στα αντίπαλα στρατόπεδα με σαφή πάντα την αριθμητική υπεροχή των τούρκων και την ανάλογη φυσικά απώλεια τους, κάτι που νομίζω το μαθαίναμε και στο δύτερο βιβλίο ιστορίας την εποχή αντίστασης ενάντια στα περσικά στρατεύματα.
Ο δάσκαλος μου στην 6η δημοτικού πάντως μου έχει χαράξει την μνήμη για πάντα(και τα χέρια!).Ειλικρινά ήταν η πρώτη του χρονιά στην Αθήνα από το χωριό, με μαύρα βαμένα κατσαρά μαλιά, μια μεγάλη ελιά-σημάδι στο μάγουλο και μια χλωρή φρέσκια βέργα(ενώ όλοι οι άλλοι είχαν έναν ξερό ξύλινο ψευτοχάρακα) που έκοβε κάθε πρωί από αγνώστου προελέυσεως δέντρο και την κούναγε με δύναμη στον αέρα κάνοντας απότομες κινήσεις και ήχους τύπου φφσσστ, φγγγτ,φγγγτ, φγτ, για να δοκιμάσει την ευλυγησία και την αντοχή της, ή ίσως έπαζε πειραματική μουσική, δεν ξέρω, πάντως μάλλον τότε έμαθα την λέξη "βίτσα", ενώ είχε πάντα και μία καβάτζα που έκρυβε στο καζανάκι των τουαλετών.
Στις διηγήσεις του για τα κατορθώματα των επαναστατών του 21 που καμμία πρωτοτυπία δεν έφεραν σε σχέση με τις προηγούμενες τάξεις θα μου μείνουν 2 περιγραφές:
- η εκμάθηση των κωδικών λέξεων και σημάτων που έκαναν με τα χέρια τους τα μέλη των τεκτονικών μασωνικών στοών πεφωτισμένων ευρωπαϊκών καθοδηγητών της επανάστασης, όπως η Φιλική Εταιρία. Σε αυτά περιλαμβάνονταν το πιάσιμο του αριστερού αυτιού με το δεξί χέρι πίσω από το κεφάλι. Δεν ξέρω που τα είχε μάθει όλα αυτά, αλλά ήμαστε όλοι ενθουσιασμένοι με τη μαζική εκμάθηση χειρονομιών και συνθημάτων.
- η αφήγηση για τον τρόπο που έψηναν το αρνί πάνω στα βουνά. Αφού έγδερναν το πρόβατο ξανατύλιγαν και έραβαν το ζώο μέσα στην προβιά του!!! Στη συνέχεια το έβαζαν μέσα σε ένα λάκο και από πάνω τοποθετούσαν πέτρες και μετά κάρβουνα-θράκα και το άφηναν να ψήνεται για ώρες. Με αυτό τον τρόπο όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο δάσκαλος κατα τη διάρκεια του ψησίματος δεν έφευγαν τα ζουμιά, αλλά το κρέας ψηνόταν με τα ζουμιά και όταν το άνοιγαν από την προβιά αυτό έλιωνε στο στόμα(έκανε την κίνηση ότι βάζει ένα κομμάτι κρέας στο στόμα) και σε αυτό το σημείο το στόμα του πλημμύριζε με σάλια και το μυαλό του με νοσταλγία για το χωριό του μάλλον και για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρος ότι το είχε κάνει και ο ίδιος το κόλπο με το αρνί.
Τώρα εάν κατά τη διάρκεια αυτών των διηγήσεων μίλαγα(ή κάποιος άλλος) με το διπλανό μου σταματούσε την παράδοση του μαθήματος απότομα, σε κοίταζε με παγωμένο βλέμμα λίγο πριν εκστομίσει το ρητό που προκαλούσε ρίγη στο κορμί, χαλάρωμα στη σούφρα και στην ουρήθρα:
(με φώναζε με το επώνυμο και το προθετικό -άκο, ενώ την υπόλοιπη τάξη με το μικρό όνομα και το προθετικό -άκη, όπως λέμε Γιωργάκη, Ειρηνάκι κλπ)
"Fadeάκο...για έλα εδώ!", πήγαινες εκεί με την ουρά στα σκέλια ενώ μέτραγε νοητά με τη ματια του και τα χέρια το μήκος της βίτσας."Άπλωσε το χέρι σου", το άπλωνες τι να κάνεις?. "Και είπεν ο Άφρων εν τη καρδία αυτού,(μικρή παύση)ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΘΕΟΣ!", η βίτσα είχε ήδη ξεκινήσει την τρελλή της πορεία, φγγτ, φγγγτ, φγτ, φγτ.
Λοιπόν ένα χρόνο μετά την περσινή 25η Μαρτίου link, έχω να πω ότι αν ήμουν Ελλάδα αυτή τη στιγμή θα ήθελα να είμαι σπίτι με 2 οθόνες:
-μία τηλεόραση για να βλέπω την παρέλαση με ενδιάμεσα αμοντάριστα πλάνα περαστικών που απαντάνε στην κλισέ ερώτηση "τι έγινε την 25η Μαρτίου?" και την κλισέ απάντηση "εεε, πολεμήσαμε στην Αλβανία και διώξαμε τους Ιταλούς, χεχε" και
-ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή να παρακολουθώ τις εξελίξεις στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης για το αν θα δανειστούμε λεφτά ή πάμε ΔΝΤ, με απευθείας σύνδεση από κάποια κάμερα ενός μπλογκ δευτέρας διαλογής και twitter για απευθείας σχολιασμό, ενώ θα μπουκώνω delivery μπακαλιάρο σκορδαλιά και θα αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να κάνω καμμιά ψυχανάλυση για το θέμα της 25ης Μαρτίου.
ZITO TO ETHNOS, ZITO H 25h MARTIOU (twitter)
Ο δάσκαλος μου στην 6η δημοτικού πάντως μου έχει χαράξει την μνήμη για πάντα(και τα χέρια!).Ειλικρινά ήταν η πρώτη του χρονιά στην Αθήνα από το χωριό, με μαύρα βαμένα κατσαρά μαλιά, μια μεγάλη ελιά-σημάδι στο μάγουλο και μια χλωρή φρέσκια βέργα(ενώ όλοι οι άλλοι είχαν έναν ξερό ξύλινο ψευτοχάρακα) που έκοβε κάθε πρωί από αγνώστου προελέυσεως δέντρο και την κούναγε με δύναμη στον αέρα κάνοντας απότομες κινήσεις και ήχους τύπου φφσσστ, φγγγτ,φγγγτ, φγτ, για να δοκιμάσει την ευλυγησία και την αντοχή της, ή ίσως έπαζε πειραματική μουσική, δεν ξέρω, πάντως μάλλον τότε έμαθα την λέξη "βίτσα", ενώ είχε πάντα και μία καβάτζα που έκρυβε στο καζανάκι των τουαλετών.
Στις διηγήσεις του για τα κατορθώματα των επαναστατών του 21 που καμμία πρωτοτυπία δεν έφεραν σε σχέση με τις προηγούμενες τάξεις θα μου μείνουν 2 περιγραφές:
- η εκμάθηση των κωδικών λέξεων και σημάτων που έκαναν με τα χέρια τους τα μέλη των τεκτονικών μασωνικών στοών πεφωτισμένων ευρωπαϊκών καθοδηγητών της επανάστασης, όπως η Φιλική Εταιρία. Σε αυτά περιλαμβάνονταν το πιάσιμο του αριστερού αυτιού με το δεξί χέρι πίσω από το κεφάλι. Δεν ξέρω που τα είχε μάθει όλα αυτά, αλλά ήμαστε όλοι ενθουσιασμένοι με τη μαζική εκμάθηση χειρονομιών και συνθημάτων.
- η αφήγηση για τον τρόπο που έψηναν το αρνί πάνω στα βουνά. Αφού έγδερναν το πρόβατο ξανατύλιγαν και έραβαν το ζώο μέσα στην προβιά του!!! Στη συνέχεια το έβαζαν μέσα σε ένα λάκο και από πάνω τοποθετούσαν πέτρες και μετά κάρβουνα-θράκα και το άφηναν να ψήνεται για ώρες. Με αυτό τον τρόπο όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο δάσκαλος κατα τη διάρκεια του ψησίματος δεν έφευγαν τα ζουμιά, αλλά το κρέας ψηνόταν με τα ζουμιά και όταν το άνοιγαν από την προβιά αυτό έλιωνε στο στόμα(έκανε την κίνηση ότι βάζει ένα κομμάτι κρέας στο στόμα) και σε αυτό το σημείο το στόμα του πλημμύριζε με σάλια και το μυαλό του με νοσταλγία για το χωριό του μάλλον και για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρος ότι το είχε κάνει και ο ίδιος το κόλπο με το αρνί.
Τώρα εάν κατά τη διάρκεια αυτών των διηγήσεων μίλαγα(ή κάποιος άλλος) με το διπλανό μου σταματούσε την παράδοση του μαθήματος απότομα, σε κοίταζε με παγωμένο βλέμμα λίγο πριν εκστομίσει το ρητό που προκαλούσε ρίγη στο κορμί, χαλάρωμα στη σούφρα και στην ουρήθρα:
(με φώναζε με το επώνυμο και το προθετικό -άκο, ενώ την υπόλοιπη τάξη με το μικρό όνομα και το προθετικό -άκη, όπως λέμε Γιωργάκη, Ειρηνάκι κλπ)
"Fadeάκο...για έλα εδώ!", πήγαινες εκεί με την ουρά στα σκέλια ενώ μέτραγε νοητά με τη ματια του και τα χέρια το μήκος της βίτσας."Άπλωσε το χέρι σου", το άπλωνες τι να κάνεις?. "Και είπεν ο Άφρων εν τη καρδία αυτού,(μικρή παύση)ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΘΕΟΣ!", η βίτσα είχε ήδη ξεκινήσει την τρελλή της πορεία, φγγτ, φγγγτ, φγτ, φγτ.
Λοιπόν ένα χρόνο μετά την περσινή 25η Μαρτίου link, έχω να πω ότι αν ήμουν Ελλάδα αυτή τη στιγμή θα ήθελα να είμαι σπίτι με 2 οθόνες:
-μία τηλεόραση για να βλέπω την παρέλαση με ενδιάμεσα αμοντάριστα πλάνα περαστικών που απαντάνε στην κλισέ ερώτηση "τι έγινε την 25η Μαρτίου?" και την κλισέ απάντηση "εεε, πολεμήσαμε στην Αλβανία και διώξαμε τους Ιταλούς, χεχε" και
-ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή να παρακολουθώ τις εξελίξεις στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης για το αν θα δανειστούμε λεφτά ή πάμε ΔΝΤ, με απευθείας σύνδεση από κάποια κάμερα ενός μπλογκ δευτέρας διαλογής και twitter για απευθείας σχολιασμό, ενώ θα μπουκώνω delivery μπακαλιάρο σκορδαλιά και θα αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να κάνω καμμιά ψυχανάλυση για το θέμα της 25ης Μαρτίου.
ZITO TO ETHNOS, ZITO H 25h MARTIOU (twitter)
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Η αλεπού η πονηρή
Κάθε βράδυ μετά τις 10 εμφανίζεται η ίδια γνωστή αλεπού κάτω από το παράθυρό μου.
Μάλιστα την βλέπω να έρχεται από μακρυά κουνιστή και λυγιστή στο πεζοδρόμιο μέχρι να πλησιάσει και τελικά να χάσω οπτική επαφή λόγω ενός δέντρου που βρίσκεται στον κήπο. Σχεδόν την έχω ιυοθετήσει αφού πολλές φορές της μιλάω-σφυράω και πιστεύω βαθύτατα ότι με αναγνωρίζει. Μερικές φορές έχει τύχει να βγω από το σπίτι και αυτή να είναι έξω από την πόρτα με αποτέλεσμα να τρέχει με ελαφρά πηδηματάκια προς τη κατεύθυνση που πηγαίνω και τελικά να πηδάει τα κάγκελα ενός μεγάλου προαυλίου που μάλλον συνδέεται με το μεγάλο πάρκο-κοιμητήριο και με την ασφάλεια που της παρέχουν τα κάγκελα να με κοιτάει περήφανη που κέρδισε μια ισάξια θέση σε μια αγγλική πόλη ως επιζούσα του παράφορου κυνηγιού αλεπούς που επιδίδονταν η αγγλική αριστοκρατία.
Σήμερα που ο Βάσκος συγκάτοικος πάτησε ένα από τα πολλά κουλουριαστά κακάκια που βρίσκονται στον κήπο κατάλαβα τι συμβαίνει!
Η φωτό δεν είναι από τον δικό μου κήπο, αλλά κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι.
Μάλιστα την βλέπω να έρχεται από μακρυά κουνιστή και λυγιστή στο πεζοδρόμιο μέχρι να πλησιάσει και τελικά να χάσω οπτική επαφή λόγω ενός δέντρου που βρίσκεται στον κήπο. Σχεδόν την έχω ιυοθετήσει αφού πολλές φορές της μιλάω-σφυράω και πιστεύω βαθύτατα ότι με αναγνωρίζει. Μερικές φορές έχει τύχει να βγω από το σπίτι και αυτή να είναι έξω από την πόρτα με αποτέλεσμα να τρέχει με ελαφρά πηδηματάκια προς τη κατεύθυνση που πηγαίνω και τελικά να πηδάει τα κάγκελα ενός μεγάλου προαυλίου που μάλλον συνδέεται με το μεγάλο πάρκο-κοιμητήριο και με την ασφάλεια που της παρέχουν τα κάγκελα να με κοιτάει περήφανη που κέρδισε μια ισάξια θέση σε μια αγγλική πόλη ως επιζούσα του παράφορου κυνηγιού αλεπούς που επιδίδονταν η αγγλική αριστοκρατία.
Σήμερα που ο Βάσκος συγκάτοικος πάτησε ένα από τα πολλά κουλουριαστά κακάκια που βρίσκονται στον κήπο κατάλαβα τι συμβαίνει!
Η φωτό δεν είναι από τον δικό μου κήπο, αλλά κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι.
Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010
10 βήματα για τη νιρβάνα
- μείωση των στρατιωτικών εξοπλιστικών δαπανών κατά 3/4 και επανατροφοδότηση των κονδυλίων στην παιδεία, την έρευνα και τον πολιτισμό (α! και στο χρέος)
- κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και των στρατιωτικών- μαθητικών παρελάσεων, αντικατάσταση του μαθήματος των θρησκευτικών από αντίστοιχο διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για τη μη-βία και τη συνύπαρξη
- αποποινικοποίηση της χρήσης και ρύθμιση του παράνομου εμπορίου ουσιών κατά τα πρότυπα του καπνού και του αλκόολ, ελεγχόμενη κλινική διάθεση ουσιών σε τοξικοεξαρτημένα άτομα με συνταγογράφηση
- νομιμοποίηση της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης (για θεραπευτικούς- διατροφικούς σκοπούς) και κλωστικής κάνναβης (για βιομηχανικούς σκοπούς)
- φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας με τον ανώτερο δυνατό συντελεστή
- αναδιοργάνωση της αγροτικής οικονομίας με έμφαση στην βιολογική ποιοτική καλλιέργεια
- επανάχρηση εγκαταλελειμμένων αγροτικών γαιών από νέους αγρότες οργανωμένους σε συνεταιρισμούς λαϊκής βάσης, δημιουργία οικοκοινοτήτων και αλληλοβοηθητικών επιχειρήσεων καινοτομίας με έμφαση στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, την ενεργειακή αυτονομία και τον οικοτουρισμό
- οργάνωση της τοπικής- οικιακής παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, δημιουργία κοινοτικών συνεταιριστικών ενώσεων ΑΠΕ λαϊκής βάσης, ένα εκατομμύριο ηλιακές στέγες και αξιοποίηση του αιολικού/ υδροδυναμικού πεδίου, στόχος 25% ΑΠΕ μέχρι το 2025
- δημιουργία δικτύων παραγωγών- καταναλωτών, εναλλακτικών μορφών οικονομικής δικτύωσης και τοπικών ανταλλακτικών συστημάτων χωρίς χρήματα
- απαξίωση του τραπεζικού- χρηματοπιστωτικού συστήματος, ενίσχυση ταμείων αλληλοβοήθειας και τοπικών μικροπιστωτικών μη-κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, μαζική άρνηση αποπληρωμής δανείων
-> Ας προσπαθήσουμε να προσθέσουμε μερικά και ίσως όχι μόνο σε επίπεδο εθνικό αλλά και τοπικό (βλ. δήμος αθηναίων). Ίσως μας χρειαστούν..
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010
Gustoso....Presioso...
Ούτε η πορνοβιομηχανία μπορεί να ανθίσει σε αυτή τη χώρα. Τα μεγάλα συμφέροντα της συντήρησης και της συντεχνίας δρουν ανασταλτικά για την ανάδειξη μίας βιομηχανίας υπηρεσιών που θα μπορούσε επιτέλους να θέσει τέρμα στον εξευτελισμό των Ελληνίδων που πρέπει να παντρευτούν προκειμένου να αποκατασταθούν οικονομικά – συνεχίζοντας να εκπορνεύουν έτσι τον εαυτό τους σε λανθάνουσα μορφή αντί να εκπορνευτούν φανερά, νόμιμα και να επιτύχουν με αυτό τον τρόπο την πλήρη τους οικονομική ανεξαρτησία και τη δημόσια προβολή που τους αξίζει – διαχρονικά άλλωστε από τότε που προσέφεραν την οπίσθια είσοδό τους στον βάρβαρο κατακτητή προκειμένου να μην ανθίσει το γένος των Γενίτσαρων.
Τις ημέρες της οικονομικής δυσπραγίας, εκείνες τις μέρες που ο πρωθυπουργός μας νυχθημερόν εκπορνεύει το προφίλ και τις καλές του δημόσιες σχέσεις στο εξωτερικό, προσπαθώντας να απολέσει τα παραπανίσια κιλά που προσέθεσαν στην εικόνα της χώρας τα σουβλάκια του προκατόχου του, τις ίδιες εκείνες ημέρες ένα μεγάλο μερίδιο της ελληνικής κοινωνίας κατακεραυνώνει την Τζούλια-τσούλα (λίγο ακόμη και θα γινόταν Μπρακα-τσούλα) και την αναγκάζει σε αναδιπλώσεις δηλώσεων και πράξεων, σαν άλλος Αντώναρος που μάταια προσπαθεί να αιτιολογήσει το ολωσδιόλου παράνομο αναψυκτήριο του Μαγγίνα.
Δεν μας απασχολεί όμως η αναδίπλωση, ο φαιδρός και ρηχός συντηρητισμός της κοινωνίας μας, το δράμα των γονέων που βλέπουν το παιδί τους να γίνεται πόρνη – ενώ οι ίδιοι σταδιακά την ώθησαν στην πορνεία - ούτε καν ο ορυμαγδός των τηλεοπτικών εκπομπών.
Αυτό που μας κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι η επικέντρωση για μία ακόμη φορά στα γνωστά-άγνωστα πρόσωπα, που επιμένουν να μονοπωλούν και να λαμβάνουν μερίδιο των εντυπώσεων, εκπορνεύοντας έτσι τη δημόσια εικόνα τους για χάρη λίγης ακόμη προβολής. Μας κάνει εντύπωση ο απαξιωμένος και ευτελής Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών που επιτρέπει για νιοστή φορά σε μέλη του να δίνουν συνεντεύξεις σε τσοντο-εκπομπές προκειμένου να γίνουν για μία ακόμη φορά περίγελος.
Τελικά αυτή η χώρα θα δυσκολευτεί εξαιρετικά να απαλλαγεί από τους πρίγκιπες και τους βαρόνους της. Όσο δύσκολα θα απαλλαγεί η ΝΔ από το Μητσοτάκη της. Με κόπο τους απέκτησε άλλωστε (και τους βαρόνους και το Μητσοτάκη). Και έως τότε, οι Ελληνίδες wannabe-πόρνες θα ζηλεύουν ακόμη τη δόξα, το χρήμα και τη φήμη όλων εκείνων των τέλειων θηλυκών και ψεύτικων Αμερικανίδων που έχουν γεμίσει το ίντερνετ και μάταια θα περιμένουν να ανθίσει και στη χώρα μας η πορνοβιομηχανία και να εκπορνεύσουν σύννομα το χυμώδες κορμί και τη αδιαμφισβήτητη θηλυκότητά τους, αντί να περιφέρονται από γραφείο σε γραφείο πανεπιστημιακού καθηγητή για ένα 5αρι ή από το ένα καμαρίνι στο πρώτο τραπέζι πίστα για μία θέση συνοδηγού σε όχημα Cayenne (χρώματος κατά προτίμηση μαύρου).
Κλείνοντας θέλω κατηγορηματικά να δηλώσω ότι ενημερώθηκα για το συμβάν μόλις προψές καθότι έλειπα σε ταξίδι στο εξωτερικό και δεν έχω δει το dvd. Άλλωστε, δεν κατέχω και dvd-player. Να είστε όμως σίγουροι ότι εντός ολίγων ημερών, θα κατέχω και dvd-player και το dvd της Τσούλιας. Αφού μάλιστα ικανοποιηθώ αρκούντως, θα επανέλθω με νέο ποστ επί του συνταρακτικού αυτού θέματος...ρε δε γαμιόμαστε λέω γω...
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
MME
Μέσα Μαζικής Επίβλεψης
Τι έγινε ρε δημοσιογραφίσκοι της καβάτζας και της σαπίλας?
Τι έγινε με την γρίπη που έπρεπε όοοοολοι να κάνουμε
το εμβόλιο?Τι έγινε τώρα?Δεν ξέρετε ε?
Ή μάλλον ξέρετε αλλά δεν μπορείτε να πείτε.
Εξάλλου τώρα σας έχουν πει να ασχοληθείτε με
το τι βάζει μέσα στο Ε 2 της η Τζούλια.
Μα όλος ο κόσμος με αυτό ασχολείται.Στην εργασία μου
μόλις φτάνω ακούω να λένε:"Τελικά η Τζούλια το
παραδέχτηκε ε?Είναι πόρνη πολυτελείας λέει..."
Και αναρωτιέμαι εγώ ο κουτός, όπως με θεωρούνε αφού δεν
γνωρίζω τίποτα από ότι μεταδίδει η σάπια κούτα,μα τι
λένε?Με τι ασχολούνται άραγε?Και στο κάτω κάτω ποιά
είναι αυτή η αυνάνω που μιλάει όλη η "μες τον πολιτισμό
Ελλαδάρα" για αυτήν?ε?ποιά?
Εσείς σπουδασμένοι μου δημοσιογράφοι συνεχίζετε το
ποιοτικό έργο σας και αδιαφορείτε για το τι κακό
παρέχετε στον κοσμάκη.Που και αυτός εδώ που τα λέμε
δεν πάει πίσω,τα θέλει και τα παθαίνει..
Και όσο η κρατική τι βι βάζει διαφημίσεις ας μην
την πληρώνει κανένας.
Περδέψτε τους ρε τους ρουφιάνους να δείτε πως θα
αρχίσουν να κουνιούνται οι βρωμοκαρέκλες τους.
Υπάρχει μπόλικη ενημέρωση εδώ μέσα και άλλη τόση
που μπορεί να προσθέσει ο καθένας μας.
Και το ξαναλέω,ας βγούμε έξω να τα πούμε
όλοι μεταξύ μας,μας αξίζει,το χρειαζόμαστε.
Τι έγινε ρε δημοσιογραφίσκοι της καβάτζας και της σαπίλας?
Τι έγινε με την γρίπη που έπρεπε όοοοολοι να κάνουμε
το εμβόλιο?Τι έγινε τώρα?Δεν ξέρετε ε?
Ή μάλλον ξέρετε αλλά δεν μπορείτε να πείτε.
Εξάλλου τώρα σας έχουν πει να ασχοληθείτε με
το τι βάζει μέσα στο Ε 2 της η Τζούλια.
Μα όλος ο κόσμος με αυτό ασχολείται.Στην εργασία μου
μόλις φτάνω ακούω να λένε:"Τελικά η Τζούλια το
παραδέχτηκε ε?Είναι πόρνη πολυτελείας λέει..."
Και αναρωτιέμαι εγώ ο κουτός, όπως με θεωρούνε αφού δεν
γνωρίζω τίποτα από ότι μεταδίδει η σάπια κούτα,μα τι
λένε?Με τι ασχολούνται άραγε?Και στο κάτω κάτω ποιά
είναι αυτή η αυνάνω που μιλάει όλη η "μες τον πολιτισμό
Ελλαδάρα" για αυτήν?ε?ποιά?
Εσείς σπουδασμένοι μου δημοσιογράφοι συνεχίζετε το
ποιοτικό έργο σας και αδιαφορείτε για το τι κακό
παρέχετε στον κοσμάκη.Που και αυτός εδώ που τα λέμε
δεν πάει πίσω,τα θέλει και τα παθαίνει..
Και όσο η κρατική τι βι βάζει διαφημίσεις ας μην
την πληρώνει κανένας.
Περδέψτε τους ρε τους ρουφιάνους να δείτε πως θα
αρχίσουν να κουνιούνται οι βρωμοκαρέκλες τους.
Υπάρχει μπόλικη ενημέρωση εδώ μέσα και άλλη τόση
που μπορεί να προσθέσει ο καθένας μας.
Και το ξαναλέω,ας βγούμε έξω να τα πούμε
όλοι μεταξύ μας,μας αξίζει,το χρειαζόμαστε.
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Κ. Συνεπής vs κ. Καλοπερασάκιας
Από τον πόνο της απώλειας στο φως της επόμενης ημέρας
Κι αυτό το ποστ το γράφω γιατί το έχω ανάγκη. Η "απεύθυνση" -με έναν πολύ ωραίο τρόπο- οδηγεί την σκέψη μου στο ροζ μιλιμετρέ χαρτί της πρώιμης γεωμετρίας. Υπόσχομαι στον εαυτό μου όχι backspaces.
Το θέμα είναι η πάλη του εαυτού ανάμεσα στη συνέπεια και την καλοπέραση. Χοντροκομμένα το τιτλοφορώ έτσι για να έχουμε έναν μπούσουλα. Ένας μόνο ρόλος στη διανομή, για να μη σας μπερδέψω. Μόνο εγώ και κάτι άψυχο, όχι άνθρωποι, όχι διαπροσωπικές σχέσεις, μόνο εγώ μέσα σε ένα "κουτί του Σκίνερ".
Το κουτί που λέγαμε
Η αντιμετώπιση της απώλειας κάποιου αντικειμένου ή μιας ευκαιρίας για την πραγματοποίηση μιας επιθυμίας, αρχίζει τη στιγμή της συνειδητοποίησής της. Μερικοί θα πουν - και πολύ σωστά - πως θα μπορούσε κάποιος να έχει προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο, ώστε όταν η απώλεια συμβεί αμετάκλητα (σαφώς πιθανό ενδεχόμενο) να έχει διαβασμένο το μάθημα στην τάξη από χθες. {Γενικά μπλιαξ}. Στην παρούσα φάση όμως δε μας απασχολεί αυτό. Είναι πολύ ζεν, τουλάχιστον για τη δική μου ψυχοσύνθεση. Άρα ξαναγυρίζουμε στο σημείο που "πλαφ" κάτι εξαφανίζεται μέσα απ' τα χέρια σου και συ μένεις για κάποια msec μαλάκας. Μετά απ' αυτό το συγκινητικό "πλαφ" αρχίζει ο νους να ερμηνεύει το γεγονός. Μπορεί να ήταν "θεία δίκη", "γραφτό", φυσικά αναπόφευκτο, συμπαντικά προγραμματισμένο, "καλύτερα έτσι", μέρος της συλλογικής ευφυίας ή οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς.
Ή μπορεί να φταις εσύ. Απλά και ωραία, να είναι αποτέλεσμα μόνο δικών σου χειρισμών. Λοιπόν, τότε αρχίζει το παιχνίδι με το μυαλό μας. Βίαιο παιχνίδι που - ειλικρινείς συνομιλητές των εαυτών των- δεν μπορούν παρά να παίξουν χωρίς fair play ελαφρυντικά, χωρίς διαιτητή παρά μονάχα με έναν αδέκαστο παρατηρητή που ηδονίζεται όσο η συζήτηση μαίνεται στο εσωτερικό γήπεδο.
Τα επιχειρήματα του κ. Συνεπή είναι ότι αφού είχες την επιθυμία της κατοχής του αντικειμένου πριν μερικά δευτερόλεπτα είναι απόλυτα λογικό τώρα που το έχασες να έχεις αρνητικά συναισθήματα. Ας πούμε, όσον αφορά στο μέτρο (πάντα προς τη φορά της αρνητικής κατεύθυνσης) όσο ήταν τα θετικά σου συναισθήματα λίγο πριν. Τώρα, αν η κατοχή του αντικειμένου θα διαρκούσε για ένα σχετικά μεγάλο διάστημα (πχ. lifetime, εκλογική τετραετία, όλο το καλοκαίρι σου) η χρονική διάρκεια του αρνητικού συναισθήματος θα έπρεπε να διαρκέσει το ίδιο (λχ. πνίγηκαν οι σαγιονάρες μου κι όλο το καλοκαίρι θα βλέπω τα πόδια μου με άλλες). Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί να διαρκέσει λιγότερο ή περισσότερο ή και τον ίδιο χρόνο. Αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν επηρεάζει το αρνητικό πρόσημο.
Πάμε στον κ. Καλοπερασάκια τώρα. Αυτός έχει μια ροπή
να προσαρμόζεται γρήγορα στα νέα
δεδομένα αφού δεν του αρέσει να βασανίζεται με ληγμένες υποθέσεις. Ασκεί έλεγχο πάνω στο θυμικό του και την απορρέουσα εξ' αυτού συμπεριφορά. Έφτιαχνα το γάλα μου και μου χύθηκε; Δεν πειράζει, δεν ήθελα γάλα! Δηλαδή στιγμιαία, και αφού έχει τελεστεί η απώλεια, τροποποιεί τη συγκεκριμένη επιθυμία σε μη-επιθυμία.
Αν αφήσουμε έξω από το πεδίο ακρότητες που μπορεί να συμβούν με τον κ. Συνεπή, όπως να το πάρει εντελώς κατάκαρδα/να τον κλαίνε οι ρέγγες/να πέσει να πεθάνει επειδή λογουχάρη μπλαμπλαμπλα κάτι σχετικά ασήμαντο, έχουμε έναν από τη μία που παραδέχεται την απώλεια ως τέτοια κι έναν που δεν παραδέχεται την απώλεια. Ο κ. Συνεπής αισθάνεται ότι η αλήθεια που οφείλει στον εαυτό του είναι οδυνηρή αλλά πρέπει να ακουστεί και να διαχειριστεί. Ο κ. Καλοπερασάκιας μειώνει εκ των υστέρων την αξία της πρότερής του επιθυμίας, αποφεύγοντας το αρνητικό κομμάτι της απώλειας, μετατρέποντάς την σε κάτι που χαρακτηρίζεται περισσότερο από θετικότητα, άντε ουδετερότητα.
Και αναρωτιέμαι, εγώ πώς θα διαχειριζόμουν μια απώλεια για την οποία ευθυνόμουν. Μάλλον, ποια πρέπει να είναι η συνάρτηση που θα χρησιμοποιώ ώστε κάθε φορά, ανάλογα με το ύ φ ο ς της απώλειας, να μπορώ να τη διαχειριστώ κατάλληλα. Ψάχνοντας την τομή της προσωπικής μου αλήθειας για το μέγεθος της απώλειας και της μη εμμονής σε κάτι τετελεσμένο βρήκα ότι η λύση είναι να εσωτερικεύεις το αρνητικό συναίσθημα (με όποια ένταση) μέχρι του σημείου που σε απαλλάσει από τη μνήμη αυτής της επιθυμίας. Εννοώ να μεταφερθείς διανοητικά και, προφανώς, μόνο σε ότι αφορά το συγκεκριμένο θέμα στο χρονικό σημείο ακριβώς που γεννήθηκε αυτή η επιθυμία. Η σχέση ανάμεσα στην ευκολία για το συναισθηματικό προσδιορισμό του σημείου αυτού και τη διάρκεια/ένταση του πένθους είναι ευθεία. Όσο πιο έντονα βιώσεις το αρνητικό κομμάτι τόσο πιο εύκολα θα θυμηθείς τον εαυτό σου πριν την επιθυμία. Καταλήγω ότι δίκιο έχει ο κ. Συνεπής και διαφωνώ τελείως με τη λογική του κ. Καλοπερασάκια. Γνωρίζω ότι οι κίνδυνοι για τον κ. Συνεπή και τη μέθοδό του είναι μεγαλύτεροι αλλά το αξίζω. Όσο για τον άλλον δε μου βγάζετε απ΄το μυαλό ότι έχει μεταφυσικές ανησυχίες και άλλα "τέτοια".
Κι αυτό το ποστ το γράφω γιατί το έχω ανάγκη. Η "απεύθυνση" -με έναν πολύ ωραίο τρόπο- οδηγεί την σκέψη μου στο ροζ μιλιμετρέ χαρτί της πρώιμης γεωμετρίας. Υπόσχομαι στον εαυτό μου όχι backspaces.
Το θέμα είναι η πάλη του εαυτού ανάμεσα στη συνέπεια και την καλοπέραση. Χοντροκομμένα το τιτλοφορώ έτσι για να έχουμε έναν μπούσουλα. Ένας μόνο ρόλος στη διανομή, για να μη σας μπερδέψω. Μόνο εγώ και κάτι άψυχο, όχι άνθρωποι, όχι διαπροσωπικές σχέσεις, μόνο εγώ μέσα σε ένα "κουτί του Σκίνερ".
Το κουτί που λέγαμε
Η αντιμετώπιση της απώλειας κάποιου αντικειμένου ή μιας ευκαιρίας για την πραγματοποίηση μιας επιθυμίας, αρχίζει τη στιγμή της συνειδητοποίησής της. Μερικοί θα πουν - και πολύ σωστά - πως θα μπορούσε κάποιος να έχει προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο, ώστε όταν η απώλεια συμβεί αμετάκλητα (σαφώς πιθανό ενδεχόμενο) να έχει διαβασμένο το μάθημα στην τάξη από χθες. {Γενικά μπλιαξ}. Στην παρούσα φάση όμως δε μας απασχολεί αυτό. Είναι πολύ ζεν, τουλάχιστον για τη δική μου ψυχοσύνθεση. Άρα ξαναγυρίζουμε στο σημείο που "πλαφ" κάτι εξαφανίζεται μέσα απ' τα χέρια σου και συ μένεις για κάποια msec μαλάκας. Μετά απ' αυτό το συγκινητικό "πλαφ" αρχίζει ο νους να ερμηνεύει το γεγονός. Μπορεί να ήταν "θεία δίκη", "γραφτό", φυσικά αναπόφευκτο, συμπαντικά προγραμματισμένο, "καλύτερα έτσι", μέρος της συλλογικής ευφυίας ή οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς.
Ή μπορεί να φταις εσύ. Απλά και ωραία, να είναι αποτέλεσμα μόνο δικών σου χειρισμών. Λοιπόν, τότε αρχίζει το παιχνίδι με το μυαλό μας. Βίαιο παιχνίδι που - ειλικρινείς συνομιλητές των εαυτών των- δεν μπορούν παρά να παίξουν χωρίς fair play ελαφρυντικά, χωρίς διαιτητή παρά μονάχα με έναν αδέκαστο παρατηρητή που ηδονίζεται όσο η συζήτηση μαίνεται στο εσωτερικό γήπεδο.
Τα επιχειρήματα του κ. Συνεπή είναι ότι αφού είχες την επιθυμία της κατοχής του αντικειμένου πριν μερικά δευτερόλεπτα είναι απόλυτα λογικό τώρα που το έχασες να έχεις αρνητικά συναισθήματα. Ας πούμε, όσον αφορά στο μέτρο (πάντα προς τη φορά της αρνητικής κατεύθυνσης) όσο ήταν τα θετικά σου συναισθήματα λίγο πριν. Τώρα, αν η κατοχή του αντικειμένου θα διαρκούσε για ένα σχετικά μεγάλο διάστημα (πχ. lifetime, εκλογική τετραετία, όλο το καλοκαίρι σου) η χρονική διάρκεια του αρνητικού συναισθήματος θα έπρεπε να διαρκέσει το ίδιο (λχ. πνίγηκαν οι σαγιονάρες μου κι όλο το καλοκαίρι θα βλέπω τα πόδια μου με άλλες). Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί να διαρκέσει λιγότερο ή περισσότερο ή και τον ίδιο χρόνο. Αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν επηρεάζει το αρνητικό πρόσημο.Πάμε στον κ. Καλοπερασάκια τώρα. Αυτός έχει μια ροπή
να προσαρμόζεται γρήγορα στα νέα
δεδομένα αφού δεν του αρέσει να βασανίζεται με ληγμένες υποθέσεις. Ασκεί έλεγχο πάνω στο θυμικό του και την απορρέουσα εξ' αυτού συμπεριφορά. Έφτιαχνα το γάλα μου και μου χύθηκε; Δεν πειράζει, δεν ήθελα γάλα! Δηλαδή στιγμιαία, και αφού έχει τελεστεί η απώλεια, τροποποιεί τη συγκεκριμένη επιθυμία σε μη-επιθυμία.Αν αφήσουμε έξω από το πεδίο ακρότητες που μπορεί να συμβούν με τον κ. Συνεπή, όπως να το πάρει εντελώς κατάκαρδα/να τον κλαίνε οι ρέγγες/να πέσει να πεθάνει επειδή λογουχάρη μπλαμπλαμπλα κάτι σχετικά ασήμαντο, έχουμε έναν από τη μία που παραδέχεται την απώλεια ως τέτοια κι έναν που δεν παραδέχεται την απώλεια. Ο κ. Συνεπής αισθάνεται ότι η αλήθεια που οφείλει στον εαυτό του είναι οδυνηρή αλλά πρέπει να ακουστεί και να διαχειριστεί. Ο κ. Καλοπερασάκιας μειώνει εκ των υστέρων την αξία της πρότερής του επιθυμίας, αποφεύγοντας το αρνητικό κομμάτι της απώλειας, μετατρέποντάς την σε κάτι που χαρακτηρίζεται περισσότερο από θετικότητα, άντε ουδετερότητα.
Και αναρωτιέμαι, εγώ πώς θα διαχειριζόμουν μια απώλεια για την οποία ευθυνόμουν. Μάλλον, ποια πρέπει να είναι η συνάρτηση που θα χρησιμοποιώ ώστε κάθε φορά, ανάλογα με το ύ φ ο ς της απώλειας, να μπορώ να τη διαχειριστώ κατάλληλα. Ψάχνοντας την τομή της προσωπικής μου αλήθειας για το μέγεθος της απώλειας και της μη εμμονής σε κάτι τετελεσμένο βρήκα ότι η λύση είναι να εσωτερικεύεις το αρνητικό συναίσθημα (με όποια ένταση) μέχρι του σημείου που σε απαλλάσει από τη μνήμη αυτής της επιθυμίας. Εννοώ να μεταφερθείς διανοητικά και, προφανώς, μόνο σε ότι αφορά το συγκεκριμένο θέμα στο χρονικό σημείο ακριβώς που γεννήθηκε αυτή η επιθυμία. Η σχέση ανάμεσα στην ευκολία για το συναισθηματικό προσδιορισμό του σημείου αυτού και τη διάρκεια/ένταση του πένθους είναι ευθεία. Όσο πιο έντονα βιώσεις το αρνητικό κομμάτι τόσο πιο εύκολα θα θυμηθείς τον εαυτό σου πριν την επιθυμία. Καταλήγω ότι δίκιο έχει ο κ. Συνεπής και διαφωνώ τελείως με τη λογική του κ. Καλοπερασάκια. Γνωρίζω ότι οι κίνδυνοι για τον κ. Συνεπή και τη μέθοδό του είναι μεγαλύτεροι αλλά το αξίζω. Όσο για τον άλλον δε μου βγάζετε απ΄το μυαλό ότι έχει μεταφυσικές ανησυχίες και άλλα "τέτοια".
Είμαι καλύτερα και
- μεταξύ μας-
γαμήθηκα στα backspaces.
- μεταξύ μας-
γαμήθηκα στα backspaces.
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Υ.Α.Π
Υπουργείο Απόσταξης του Πολίτη
Σίγουρα υπάρχει απλά δεν έχει ταμπέλα απέξω.
Εκεί μέσα καταστρώνονται όλα τα σχέδια για
το πως θα αποκομισθεί ακόμα και το ψίχουλο
που μένει στο τραπέζι μετά το πρωϊνό.Όλα υπολογίζονται.Όλα.
Μεγάλη περιέργεια βρε παιδιά μου προκαλεί η λαϊκή απάθεια
των ημερών.
Μας πηδάνε παραφύσιν σε βρώμικο κρεβάτι και μετά μας βάζουν
να σκουπίσουμε και να πλύνουμε.Και αφού τελειώσουμε,αργά,βγαίνοντας
από το δώμα,μας ζητάνε να πληρώσουμε κιόλας..
Ο έλληνας χρειάζεται ότι δεν χρειάζονται οι άλλοι.
Έχουμε βλαχοαμερικανογκλαμουρέψει τελείως.Αυτή η πουτάνα η τι βι
συνεχίζει ακάθεκτη το έργον της.Αν την ανοίξεις δε,το μεσημέρι,είναι
σαν να πηδιέσαι ανάποδα με μολυσμένους,χωρίς καπότα και να τους
πληρώνεις κιόλας.Στην έξοδο.
Μα τι γίνεται?Που έισαι λαέ?Πρέπει να βγούμε όλοι έξω να τα πούμε,
να δούμε τι θα κάνουμε..
Πληροφορίες
Σίγουρα υπάρχει απλά δεν έχει ταμπέλα απέξω.
Εκεί μέσα καταστρώνονται όλα τα σχέδια για
το πως θα αποκομισθεί ακόμα και το ψίχουλο
που μένει στο τραπέζι μετά το πρωϊνό.Όλα υπολογίζονται.Όλα.
Μεγάλη περιέργεια βρε παιδιά μου προκαλεί η λαϊκή απάθεια
των ημερών.
Μας πηδάνε παραφύσιν σε βρώμικο κρεβάτι και μετά μας βάζουν
να σκουπίσουμε και να πλύνουμε.Και αφού τελειώσουμε,αργά,βγαίνοντας
από το δώμα,μας ζητάνε να πληρώσουμε κιόλας..
Ο έλληνας χρειάζεται ότι δεν χρειάζονται οι άλλοι.
Έχουμε βλαχοαμερικανογκλαμουρέψει τελείως.Αυτή η πουτάνα η τι βι
συνεχίζει ακάθεκτη το έργον της.Αν την ανοίξεις δε,το μεσημέρι,είναι
σαν να πηδιέσαι ανάποδα με μολυσμένους,χωρίς καπότα και να τους
πληρώνεις κιόλας.Στην έξοδο.
Μα τι γίνεται?Που έισαι λαέ?Πρέπει να βγούμε όλοι έξω να τα πούμε,
να δούμε τι θα κάνουμε..
Πληροφορίες
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Land...slides...
because of the unfortunate incident of finding a bulgarian/english keyboard and because most of you do not understand bulgarian (let alone of the even more important fact that i cannot see the bulgarian letters to write in bulgarian), this...
i have been very curious in the last 10 or so days to understand where the heck we are going, what the heck i am doing in my life, what is all this number and name dropping with the VAT, the HTC, the XTC, the PHD and last but not least the PIGS...
i bought land. i have lots of it. i bought it with legal money and legally. i bought it in a country where land was usually bought with a pistol over the shoulder, with blackmailing, the blackest money from drugs and prostitution, let alone the forged money that circulate around the bulgarian soil.
i bought land. cheap yes. but also barren. not used for decades. and without a direct profit, but only an expectation of a future growth in the area.
but nearing 35 and anxious to understand why on earth we place our feet on the ground every day, i am still anxious to understand, why we buy land, why we follow this ancient Roman instituted idea of legally and formally putting barriers.
and i am even more curious to find out, whether in the not so distant future, we will not only buy land, but also water and air (not clean air, because this we already buy, by paying taxes for the dirty air) and finally our own bodies.
is the future so distant, where we will have to be obliged to pay for been alive, even when we reside on a far-out place, cultivating our own products, living on nothing, holding property of very very little? is it far away the moment where we will have to pay a fee for the possession of the space that we walk on?
when you come to Bulgaria, not so far away as those endless lands of Argentina or Tanzania, you can see the beauty of it, but also the massive space that exists that can feed us all for nothing, that can accomodate us all, that we can all use without a real need for buying land.
i am getting closer and closer in realising that land aquisition is a game of the predominantly city-living, quite wealthy and mainly self-employed peoples...but the more i realise the game, at the same time, the more entrapped in it i feel...
Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010
Mark Ryden
Everyone should find out about Mark Ryden. I am sure all of you are familiar with the album's cover work for Michael Jackson's "Dangerous" but its his personal work that actually makes the difference. I just want to point out that i think its amazing that these kind of painters exist to inspire with all the digital crap flowing around on the web. Some true magnificent brush techniques and details alongside a breathtaking fairytale theme make these truly amazing and unique!
Hunting childhood, dream state-despair, scary vintage toys, nature as a playground of love and death...
i
Μια συζήτηση για την Οικονομία
Συνεχίζοντας στο φάκελο "οικονομία" και ενώ οι απεργίες και τα αναθέματα χορεύουνε βροχή, αναδημοσίευω και εγώ τη συζήτηση της 2/3 γιατί τη βρίσκω χρήσιμη για mind-setting. Προσυπογράφω τα όσα λέει ο Ν. Δρανδάκης :
"Είδα χτες το βράδυ μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην εκπομπή PRESS του Κων. Ζούλα στη ΝΕΤ, σχετικά με την οικονομία μας. Συμμετείχαν ο Π. Μανδραβέλης, ο Μ. Ανδρουλάκης, ο Τ. Γεννηματάς, και ο Γ. Στουρνάρας.
Ήταν η πιο διαφωτιστική κουβέντα που έχω παρακολουθήσει μέχρι τώρα για το πολυσυζητημένο θέμα, και για τις αιτίες της κρίσης, αλλά και για τους τρόπους με τους οποίους θα διαφύγουμε από αυτήν. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αποδείχθηκαν ιδιαίτερα οι τοποθετήσεις των Γεννηματά και Στουρνάρα τους οποίους δεν παρακολουθούμε συχνά από τα Μέσα (ή το Δίκτυο).
Μια συζήτηση χωρίς κομματικές δεσμεύσεις, χωρίς φωνές και τσακωμούς, από ανθρώπους που γνωρίζουν βαθιά το αντικείμενο τους. Η τηλεόραση όπως θα έπρεπε να είναι.
Βρήκα το video της εκπομπής στο blog του Μίμη, και την αναπαράγω και εδώ, αξίζει το χρόνο της."
"Είδα χτες το βράδυ μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στην εκπομπή PRESS του Κων. Ζούλα στη ΝΕΤ, σχετικά με την οικονομία μας. Συμμετείχαν ο Π. Μανδραβέλης, ο Μ. Ανδρουλάκης, ο Τ. Γεννηματάς, και ο Γ. Στουρνάρας.
Ήταν η πιο διαφωτιστική κουβέντα που έχω παρακολουθήσει μέχρι τώρα για το πολυσυζητημένο θέμα, και για τις αιτίες της κρίσης, αλλά και για τους τρόπους με τους οποίους θα διαφύγουμε από αυτήν. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αποδείχθηκαν ιδιαίτερα οι τοποθετήσεις των Γεννηματά και Στουρνάρα τους οποίους δεν παρακολουθούμε συχνά από τα Μέσα (ή το Δίκτυο).
Μια συζήτηση χωρίς κομματικές δεσμεύσεις, χωρίς φωνές και τσακωμούς, από ανθρώπους που γνωρίζουν βαθιά το αντικείμενο τους. Η τηλεόραση όπως θα έπρεπε να είναι.
Βρήκα το video της εκπομπής στο blog του Μίμη, και την αναπαράγω και εδώ, αξίζει το χρόνο της."
Τρίτη 9 Μαρτίου 2010
Μια θετική άποψη
Δεν μπορεί, κάτι θετικό θα βγει κι απ' αυτή την αναμπουμπούλα. Τώρα αν θα είναι σε εθνικό επίπεδο δεν μπορώ να το ξέρω. Το ελληνικό οικονομικό μοντέλο είναι πολύ ατίθασο κι εγώ καθόλου Στίγκλιτς. Συναρτάται από τις ορέξεις των παπάδων μας, τα γερμανικά στοκατζίδικα, το αν θα πάρει ο παοκ το πρωτάθλημα και άλλες εξίσου ανώτερες δυνάμεις.
Αλλά σε επίπεδο ατόμου πιστεύω ότι έχει αρχίσει μια αλλαγή. Προφανώς και δεν αφουγκράστηκα την κονωνία, ούτε είδα ιδιαίτερες αλλαγές στον κύκλο μου. Είδα όμως μέσα σε διάστημα δύο-τριών μηνών τα εξής:
1. Η αλυσίδα saturn ξεκινώντας πέρσυ με το σλόγκαν «Μισούμε την Ακρίβεια» έφτασε να έχει ντύσει τη λεωφόρο Συγγρού με μια cyberchick που λέει «Η Τσιγκουνιά είναι Μαγκιά».
2. Στην athens voice (τεύχος 4-10 Μαρτίου) υπάρχει ένα advertorial της wind που -εκτός της ευθείας διαφήμισης- συμβουλεύει για ένα πιο eco και λιγότερο ego οικονομικό lifestyle.
3. Στο βήμα της Κυριακής βρήκα το άρθρο "Βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα τσιγάρα;" που μου λέει τι να κάνω αν θέλω "Φτηνές λύσεις αντίδοτο στην κρίση".
Και σκέφτομαι : Λες τώρα που η κατανάλωση θα πέσει στις φτέρνες, να γίνει ο οικονομικός γυμνισμός εφήμερο hype;
Επειδή δε θέλουμε ποτέ ο καταναλωτής να νώθει φτωχός, ότι "δεν έχει" να αγοράσει, κι επειδή το κόλπο με τις super-ουάου-προσφορές παραπροσφέρθηκε, νομίζω ότι η απενεχοποίηση της καλής παραδοσιακής γιαγιαδίστικης "οικονομίας" έρχεται ως νεό trend. Είτε ευθέως (saturn) είτε έμμεσα (ως φιλικό -από το συντάκτη που μας αγαπάει- tip). Περιμένω να δω συμβουλές ακόμα πιο "φτηνές".
- Πηγαίνετε στη λαική μετά τις 2 για να πετύχετε καλύτερες τιμές στα οπωροκηπευτικά!
- Κόψτε με ψαλίδι το σωληνάριο της οδοντόκρεμα για να έχετε 15 επιπλέον βουρτσίσματα!
- Μειώστε το νερό που χαλάτε σε κάθε καζανάκι, βάζοντας μέσα ένα τούβλο. Μειωμένο ετήσιο κόστος 59 ευρώ!
Το μοντέλο κατανάλωσης έχει (χρόνια τώρα) πάρει μια επικίνδυνη κλίση που όμως δε νιώθουμε γιατί ζούμε με οικονομικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό δε θα έπρεπε να μας εμποδίζει να παρατηρήσουμε τους άλλους στο πλοίο. Και όπως και να το κάνεις, φίλε νεοέλληνα, δε μπορεί να είναι όλοι οι άλλοι στραβοί, εσύ είσαι. Αν, λοιπόν, χρειάζεται να στο πουν οι πολυεθνικές και να σε απενεχοποιήσουν οι συντάκτες περιοδικών για να το κάνεις, χαλάλι τους. Ξεκίνα.
Αλλά σε επίπεδο ατόμου πιστεύω ότι έχει αρχίσει μια αλλαγή. Προφανώς και δεν αφουγκράστηκα την κονωνία, ούτε είδα ιδιαίτερες αλλαγές στον κύκλο μου. Είδα όμως μέσα σε διάστημα δύο-τριών μηνών τα εξής:
1. Η αλυσίδα saturn ξεκινώντας πέρσυ με το σλόγκαν «Μισούμε την Ακρίβεια» έφτασε να έχει ντύσει τη λεωφόρο Συγγρού με μια cyberchick που λέει «Η Τσιγκουνιά είναι Μαγκιά».
2. Στην athens voice (τεύχος 4-10 Μαρτίου) υπάρχει ένα advertorial της wind που -εκτός της ευθείας διαφήμισης- συμβουλεύει για ένα πιο eco και λιγότερο ego οικονομικό lifestyle.
3. Στο βήμα της Κυριακής βρήκα το άρθρο "Βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα τσιγάρα;" που μου λέει τι να κάνω αν θέλω "Φτηνές λύσεις αντίδοτο στην κρίση".
Και σκέφτομαι : Λες τώρα που η κατανάλωση θα πέσει στις φτέρνες, να γίνει ο οικονομικός γυμνισμός εφήμερο hype;
Επειδή δε θέλουμε ποτέ ο καταναλωτής να νώθει φτωχός, ότι "δεν έχει" να αγοράσει, κι επειδή το κόλπο με τις super-ουάου-προσφορές παραπροσφέρθηκε, νομίζω ότι η απενεχοποίηση της καλής παραδοσιακής γιαγιαδίστικης "οικονομίας" έρχεται ως νεό trend. Είτε ευθέως (saturn) είτε έμμεσα (ως φιλικό -από το συντάκτη που μας αγαπάει- tip). Περιμένω να δω συμβουλές ακόμα πιο "φτηνές".
- Πηγαίνετε στη λαική μετά τις 2 για να πετύχετε καλύτερες τιμές στα οπωροκηπευτικά!
- Κόψτε με ψαλίδι το σωληνάριο της οδοντόκρεμα για να έχετε 15 επιπλέον βουρτσίσματα!
- Μειώστε το νερό που χαλάτε σε κάθε καζανάκι, βάζοντας μέσα ένα τούβλο. Μειωμένο ετήσιο κόστος 59 ευρώ!
Το μοντέλο κατανάλωσης έχει (χρόνια τώρα) πάρει μια επικίνδυνη κλίση που όμως δε νιώθουμε γιατί ζούμε με οικονομικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό δε θα έπρεπε να μας εμποδίζει να παρατηρήσουμε τους άλλους στο πλοίο. Και όπως και να το κάνεις, φίλε νεοέλληνα, δε μπορεί να είναι όλοι οι άλλοι στραβοί, εσύ είσαι. Αν, λοιπόν, χρειάζεται να στο πουν οι πολυεθνικές και να σε απενεχοποιήσουν οι συντάκτες περιοδικών για να το κάνεις, χαλάλι τους. Ξεκίνα.
Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010
Gorillaz fullness
Gorillaz will release their third album, 'Plastic Beach' on March 8
Plastic Beach is Gorillaz's first album in five years
Here 's the first video-single : ‘Stylo’
You can stream the whole album here
To Σάββατο 6/3, οι "Gorillaz" κ.α. στο γήπεδο tae-kwon-do με 10Ε [δελτίο τύπου]
via La.Ga.Sta
Plastic Beach is Gorillaz's first album in five years
Here 's the first video-single : ‘Stylo’
You can stream the whole album here
To Σάββατο 6/3, οι "Gorillaz" κ.α. στο γήπεδο tae-kwon-do με 10Ε [δελτίο τύπου]
via La.Ga.Sta
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
Party in Iran Breakdance 1991 Aroosi
Iranian wedding party "Aroosi" is probably the only legible version of both-gendered social gathering for fun. Even women can remove their hijab! Back to 1991..
Gimme Hope Joanna
To everyone like me who didnt know this song was about appartheid and that Joanna is Johannesburg...
Well Jo'anna she runs a country
She runs in Durban and the Transvaal
She makes a few of her people happy, oh
She don't care about the rest at all
She's got a system they call apartheid
It keeps a brother in a subjection
But maybe pressure can make Jo'anna see
How everybody could a live as one
Gimme hope, Jo'anna
Hope, Jo'anna
Gimme hope, Jo'anna
'Fore the morning come
Gimme hope, Jo'anna
Hope, Jo'anna
Hope before the morning come
I hear she make all the golden money
To buy new weapons, any shape of guns
While every mother in black Soweto fears
The killing of another son
Sneakin' across all the neighbours' borders
Now and again having little fun
She doesn't care if the fun and games she play
Is dang'rous to ev'ryone
She's got supporters in high up places
Who turn their heads to the city sun
Jo'anna give them the fancy money
Oh to tempt anyone who'd come
She even knows how to swing opinion
In every magazine and the journals
For every bad move that this Jo'anna makes
They got a good explanation
Even the preacher who works for Jesus
The Archbishop who's a peaceful man
Together say that the freedom fighters
Will overcome the very strong
I wanna know if you're blind Jo'anna
If you wanna hear the sound of drums
Can't you see that the tide is turning
Oh don't make me wait till the morning come
Well Jo'anna she runs a country
She runs in Durban and the Transvaal
She makes a few of her people happy, oh
She don't care about the rest at all
She's got a system they call apartheid
It keeps a brother in a subjection
But maybe pressure can make Jo'anna see
How everybody could a live as one
Gimme hope, Jo'anna
Hope, Jo'anna
Gimme hope, Jo'anna
'Fore the morning come
Gimme hope, Jo'anna
Hope, Jo'anna
Hope before the morning come
I hear she make all the golden money
To buy new weapons, any shape of guns
While every mother in black Soweto fears
The killing of another son
Sneakin' across all the neighbours' borders
Now and again having little fun
She doesn't care if the fun and games she play
Is dang'rous to ev'ryone
She's got supporters in high up places
Who turn their heads to the city sun
Jo'anna give them the fancy money
Oh to tempt anyone who'd come
She even knows how to swing opinion
In every magazine and the journals
For every bad move that this Jo'anna makes
They got a good explanation
Even the preacher who works for Jesus
The Archbishop who's a peaceful man
Together say that the freedom fighters
Will overcome the very strong
I wanna know if you're blind Jo'anna
If you wanna hear the sound of drums
Can't you see that the tide is turning
Oh don't make me wait till the morning come
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)