ΛΑΟΣ και Άνθμος η μόνη ελπίδα...

Εν όψει της προοπτικής μιας πεντακομματικής βουλής δεν είναι λίγοι αυτοί που φρίττουν με την ιδέα της παρουσίας του ΛΑΟΣ στο κοινοβούλιο, παρουσία την οποία ταυτίζουν με έναν άνευ προηγουμένου ξεπεσμό της Ελληνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (sic). Κατ' αρχάς να ξεκινήσω δηλώνοντας την αυτονόητη απέχθεια που μου δημιουργεί ο οπισθοδρομικός, ξενοφοβικός και νεοορθόδοξος λόγος του ΛΑΟΣ, ένας βδελυρός λόγος καρμπόν με τα υπόλοιπα ακροδεξιά του αδερφάκια στην Ευρώπη.
Όσο μεσαιωνικά και υπερσυντηρητικά να ακούγονται σε κάποιον οι προτάσεις και τα επιχειρήματα του Καρατζαφέρη δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς ότι εκφράζουν ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας το οποίο διακατέχεται από προδημοκρατικά, ρατσιστικά και θεοκρατικά σύνδρομα. Αυτό το τμήμα κινείται ανάμεσα σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και φυσικά ΚΚΕ και αυτό είναι απόρροια της μπασταρδοποίησης του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ιδεολογική σύγκρουση αντίστοιχη με άλλες χώρες της Ευρώπης προκειμένου να σχηματιστούν σαν επακόλουθο της σύγκρουσης σοσιαλδημοκρατικά, φιλελέυθερα, χριστιανοδημοκρατικά κλπ. πολιτικά σχήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα διάφορα τραγελαφικά που εμφανίζονται στις κοινωνικές έρευνες (π.χ. το 38% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ θέλουν άρση μονιμότητας στους δημοσίους υπαλλήλους ή ότι το 74% όσων θεωρούν εαυτούς "πολιτικά φιλελεύθερους" θέλει αναγραφή θρησκεύματος στις ταυτότητες).
Αυτη η αναντιστοιχία κομματικού λόγου και ψηφοφόρων καλύπτεται σήμερα από τη συναίνεση του Λούλη, το πολιτικό κέντρο και τα ¨όλοι ενωμένοι" που εκστομίζει ο πρωθυπουργός και ο υπουργός προπαγάνδας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα γνωστά απολιτίκ αποφθέγματα τύπου "κόκκινο-πράσινο-κίτρινο-μπλέ όλοι ίδιοι είναι" τα οποία ενισχύουν τα δυο μεγάλα κόμματα λέγοντας πράγματα στα οποία όλοι συμφωνούν ("δίκαιη κοινωνία" vs. "αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν και προχωρούμε ενωμένοι στο μέλλον") απονευρώνοντας πλήρως τον ούτως ή άλλως εμβρυακό ελληνικό πολιτικό λόγο. Αν όντως μπει ο Καρατζαφέρης στη Βουλή οι προτάσεις-εκτρώματα θα πέφτουν η μία μετά την άλλη. Ο 'Φερης είναι αρκετά έξυπνος ώστε να ξέρει ότι αυτό που θα πετάξει θα έχει λαϊκό έρεισμα. Κάποιοι θα βγουν να συμφωνήσουν με την ακραία ρητορική του. Τότε τα κόμματα θα υποχρεωθούν να πάρουν θέση και να αφήσουν την καραμέλα της συναίνεσης. Πολιτική δεν σημαίνει "όλοι συμφωνούμε", η πολιτική υποτίθεται πως είναι σύγκρουση ιδεολογιών και αξιακών συστημάτων. Και αυτό ευελπιστώ πως θα φέρει ο Καρατζαφέρης στη βουλή.
Ακόμα, με ΛΑΟΣ στη Βουλή παίζει και να ξυπνήσουν οι απολιτίκ φοιτητές-φοιτήτριες της αρχιτεκτονικής, καλών τεχνών κτλ. που μιας και καλλιτεχνικοί και υπερευαίσθητοι τύποι είναι υπεράνω πολιτικής προτίμησης και αγωνιούν μονάχα για την πτυχιακή τους πάνω στην "έννοια του λευκού στην αμέσως προηγούμενη ύστερη προνεωτερικότητα της εποχής των Ρομανόφ". Η παραλίγον τραγωδία με το Λεπέν στη Γαλλία ωφέλησε την πολιτικοποίηση και ανέβασε κατακόρυφα τα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές με διάθεση αριθμού-ρεκόρ πολιτικών προγραμμάτων και όχι συζητήσεις για ομόλογα και κανακάρηδες.
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους θέλω να βγει ο Άνθιμος αρχιεπίσκοπος. Αν εκλεγεί (αλήθεια εκλέγονται οι τραγοι?) κανένας γεράκος τύπου Σεραφείμ ζήτω που την κάτσαμε!!! Θα κυλάει το χρήμα από κάτω και η είδηση θα γίνεται μονόστηλο στην Ελευθεροτυπία. Αν μπουκάρει όμως ο Άνθιμος όντας αρχιεπίσκοπος σε συνέδριο εξωτερικής πολιτικής ακάλεστος (όπως είχε κάνει πριν 2-3 χρόνια) να δεις για πότε ξεκινά ο προβληματισμός "Μήπως τελικά έχουμε γίνει Ιράν;"
Λέτε να πιάσει;