This is what democracy looks like

Ότι κάτι σάπιο επικρατεί τις τελευταίες δεκαετίες στην Ευρώπη είναι ιδιαίτερα εμφανές και μπορεί κανείς να το δει απλά διαβάζοντας εφημερίδα. Όσοι από εσάς έχουν δει (κ εκτιμήσει) τα «Τραγούδια από τον 2^ο όροφο» του Roy Andersson ίσως καταλαβαίνουν τι εννοώ. Έφτασε η στιγμή που οι ταινίες ζόμπι της δεκαετίας του ’70 αποδεικνύονται πολύ πιο πολιτικές από τον κινηματογράφο των Ιταλών «μετρ» του νεορεαλισμού . Πριν μικρό διάστημα μου έλεγε φίλος μου για το Λονδίνο ότι ύστερα από το χτύπημα στο Μετρό, υπάρχουν αφίσες παντού στην πόλη που προτρέπουν τους κατοίκους να καταγγέλλουν στην αστυνομία όσους φαίνονται ή κινούνται ύποπτα....Επίσης πριν μερικές μέρες είχε ρεπορτάζ στις ειδήσεις για ένα club του Λονδίνου στο οποίο για να μπεις κ να πιεις το ποτό σου πρέπει να σου πάρουν αποτυπώματα και να σε τραβήξουν φωτογραφία....Για λόγους ασφαλείας...Εάν εξαιρέσεις τις Σκανδιναβικές χώρες που μάλλον έχουν ήδη ξεπεράσει αυτά τα στάδια, με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, κ έχουν πλέον μπει στο απόλυτο Ευρωπαϊκό twilight zone (που εκφράζεται κυρίως με το ποσοστό αυτοκτονιών) η υπόλοιπη Ευρώπη περιμένει ουσιαστικά την απολυτή αστυνομοκρατία.

Γενικά θα έλεγα ότι είμαι υπέρμαχος των βασικών αρχών της δημοκρατίας κ του καπιταλισμού . Αλλά εδώ βρίσκεται και το βασικό μου πρόβλημα. Πότε δεν μετέφρασα το σχεδόν αρχαϊκό πλέον laissez faire - laissez passer σε «laissez faire – laissez passer ότι γουστάρουμε εμείς». Γιατί σε μια ιδανική κατάσταση που όλα θα είχαν το χρόνο που τους αξίζει θα μπορούσα να βγαίνω ένα καλοκαιρινό απογευματάκι στο σύνταγμα και να βλέπω live 20 ελληνικές μπάντες ενώ πιο δίπλα σε κάποια αίθουσα να παίζει Brakhage. Που αν συνέβαινε αυτό, η πιθανότητα να υπήρχαν στην TV οι υπάνθρωποι που την κατακλύζουν τώρα θα θεωρείτο μεσαίωνας. Κ αντίστοιχα κ στην πολιτική επομένως. Αλλά είμαι ευτυχισμένος που ζω με 600 ευρώ σε ένα κοινωνικό κράτος σκατίλας γιατί ο Θεούλης μας ευλόγησε με το γαλάζιο του Αιγαίου, όχι σαν τους μαλάκες τους Ευρωπαίους που βρέχει όλη μέρα. Θα αντιδράσω όταν θιχτούν τα συμφέροντα μου. Που μεταφράζεται ότι δεν θα ψηφίσω Πασόκ ή ΝΔ εάν η θεία μου η Τασούλα δεν με βάλει στα ΚΕΠ. Όμορφα...

Εγώ όμως έχω θολώσει εντελώς. Αλλά εντελώς. Γιατί αρρωσταίνω κάθε φορά που βλέπω ειδήσεις, που με κοροϊδεύουν στην μούρη μου κ ξέρουν ότι δεν θα γίνει τίποτα. Γιατί τους «ψηφίσαμε». Κ όλη η παράνοια μου βρίσκεται σε αυτό το σημείο κ είναι παγκόσμιο φαινόμενο όχι Ελληνικό. Από τη στιγμή που ελέγχεις τι βλέπω, τι διαβάζω, τι κάνω, πως χέζω, από τη στιγμή που φτάσαμε στην υπέροχη μεταμοντέρνα Μοναρχία που κατευθύνεις τα πάντα (πανέξυπνα πρέπει να παραδεχθώ) και με κατευνάζεις με M&M’s, δεν έχω πλέον κανένα πολιτικό ή κοινωνικό λόγο αφού το 50% (τουλάχιστον) μπορείς και το ψαρώνεις και το έχεις πάντα με το μέρος. Γι’ αυτό εγώ θα βγω στους δρόμους με ποδήλατο, γυμνός κρατώντας πανό που λέει «Ρε δεν γαμιέστε πλέον με τη μαλακία σας» και όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν . Γιατί οι ειρηνικές διαδηλώσεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα κ ειδικά στην Ελλάδα που νομίζουν ότι τα χημικά είναι κάτι μεταξύ πολιτικού επιχειρήματος κ ποτιστηριού. Την Πέμπτη έχει την πανελλαδική πορεία των φοιτητών και παρόλο που με πήραν τα χρόνια και δεν είμαι πλέον φοιτητής θα κατέβω και θα προσπαθήσω να βάλω το ποτιστήρι στον κώλο κάποιου Εκαμίτη. Χλωμό να γίνει αλλά θα την παλέψω.