-Ρε μαλάκα, ποιος παίζει κιθάρα;;;;
-Το μπάσο!
-Και φλογέρα;;;
-Το κοχύλι!!
-Aχά..
Χθές το βράδυ καθώς άκουγα ένα τύπο να μου λέει μια ιστορία, σκέφτηκα ότι σε όλους τους ανθρώπους αρέσει να διηγούνται ιστορίες. Και αυτό με έκανε να αισθανθώ καλύτερα.. Αντιμετωπίζω τις ιστορίες σαν το αποκορύφωμα μιας δαιδαλώδους νοητικής διαδικασίας, αυτού του θαύματος που αποκαλούμε Ζωή.. Σαν χρόνο και ύπαρξη συσσωρευμένη σε λέξεις.. Και τείνω να καταλήξω, πως όλοι τελικά είμαστε παιδιά επιστημονικής φαντασίας, που αρνούνται να κόψουν τον ομφάλιο λώρο τους.
Όταν πια ξεμπέρδεψα με αυτές τις σκέψεις συνειδητοποίησα, ότι τελικά δεν άκουσα την ιστορία του τύπου!
Α ρε πούστη μου.. Ματαιότης Ματαιοτήτων τα πάντα Ματαιότης..
Το soundtrack στο παραπάνω θέατρο του παραλόγου προσφέραν live oι Violent Femmes στο Club 22 και ήταν... Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο!!!
Y.Γ. Ο Bob Dylan έδωσε την κομματάρα του στην Coca Cola, η οποία με διαφήμισή της συμπυκνώνει σε ήχο και εικόνα, όλα όσα στα καλύτερά μας έχουμε σκεφθεί!! Όποιος πιστεύει ακόμα, ότι δεν έχουμε μπει στον Υδροχόο να σηκώσει το πόδι ψηλά..
2 σχόλια:
και μετα κάθεσαι και αναρωτιέσαι..."Αν πίνω coca cola θα μου συμβούν όλα αυτά??"ΤΣΟΥ ΡΕ!...όταν η παγκοσμιοποίηση συνάντησε την εποχή του Υδροχόου..και η ψοψα ψολα άρχισε να διαπραγματεύεται θέματα οπως υπέροχες στιγμές,αγκαλίτσες και φιλάκια..τότε όλος ο κόσμος άρχισε να βρωμάει σιδερωμένη παντόφλα...Δεν ξέρω πως μυρίζει, αλλά μάλλον κάπως έτσι..
O Tim burton apofasise na kanei to pneuma tou post tainia kai gurise to Big Fish (2002, an den kanw lathos)
Δημοσίευση σχολίου