There's more to digital than this

Κατα μέσο όρο κάθε μέρα περνάω τουλάχιστον 6-7 ώρες σε βαθύ interaction με computers,
και άλλες 3-4 ώρες σε πιο χαλαρά επίπεδα όπου ο computer λειτουργεί στο background. Αυτές μου οι επιδόσεις νομίζω με καθιστούν σε αυτόν τον χώρο του blog τουλάχιστον ως το no1 technofreak, εξάλλου πόσο συχνά με βλέπετε στον πραγματικό χώρο?.
Αυτή την στιγμή λοιπόν υπάρχει ένα ενδιαφέρον πάνω στο θέμα του digital και ενώ έιμαι σε χαλαρό interaction γραφω τις σκέψεις μου. Καταρχήν ναι συμφωνώ στο οτι οι δυνητικές κοινότητες διακρίνονται απο ανοχή, πως δεν υπάρχουν εν γένει στο εσωτερικό τους αποκλεισμοί και ναι πάνω απο όλα όπως λέει ο Chaka υπάρχει η δυνατότητα πολλαπλών ταυτοτήτων klp, klp, klp.... . . . . .
ΑΛΛΑ
η κάθε δυνητική κοινότητα είναι σαφέστατα η πιο ερμητικά κλειστή κοινωνία που υφίσταται, ή μάλλον δεν ''υφίσταται'' καθώς υπάρχει μόνο σε ψηφιακή μορφή. Τα σύνορα της είναι απροσπέλαστα καθώς μιλάμε για τις νοητές γραμμές που χωρίζουν την πραγματικότητα απο την ψηφιοποιημένη αναπαράσταση της. Μέσα στα επόμενα 5-10 χρόνια προβλέπω οτι η έλευση του digital θα προκαλέσει τον σοβαρότερο, καθολικότερο και εκτεταμένο αποκλεισμό στην ανθρώπινη ιστορία:
Αυτούς που έχουν πρόσβαση απο αυτούς που δεν έχουν. Ο διαχωρισμός αυτός είναι απόλυτος, δεν τίθεται θέμα ανοχής ή ελαστικότητας και αμοιβαίας κατανόησης. Δεν υπάρχει τρόπος να γεφυρωθεί το χάσμα καθώς η κάθε γέφυρα έχει το χαρακτηριστικό να στηρίζεται σε χώρο με ίδιες ιδιότητες αλλιώς το ονομάζουμε portal που σημαίνει πρόσβαση και που στον διαχωρισμό που συζητάμε δεν έχει να προσφέρει προφανώς τίποτα.
Επιπλέον η κάθε κοινωνική σχέση για εμένα προσωπικά βασίζεται στην εμπειρία, και το θέμα της ψηφιακής εμπειρίας είναι πολύ αμφιλεγόμενο.

Ψηφιακή εμπειρία λοιπόν, ψηφιακή επανάσταση, οικονομία, κοινωνία, ψηφιακός κόσμος. Όλα γαμώ και ωραία αλλά τί εν τέλει μπορεί να θεωρηθεί ψηφιακή εμπειρία?
Ειναι μήπως η πλοήγηση στο κυβερνοχώρο εν μέσω ενός στατικού και a priori καθορισμένου interface που δεν διαφέρει και πολύ απο αυτό ενός κοινού cd-player εμπειρία?
είναι μήπως η ασυγχρονη ουσιαστικά (και αναπόφευκτα) ανταλλαγή μηνυμάτων όπως αυτό το blog εμπειρία? και αν είναι σε τι ακριβώς διαφέρει απο ένα sms? και αν δεν διαφέρει γιατί οι θεωρητικοί του cyberspace δεν αναφέρονται στις τηλεπαρέες ως δυνητικές κοινότητες?
Είναι μήπως τα videogames εμπειρία? Είναι εμπειρία τα media player, τα video, τα animation, τα forum?
το πάτημα των 114 κουμπιών του πληκτρολογίου ή το clic στο mouse αποτελούν εμπειρία?

Σίγουρα είναι πολύπλοκο το να απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα αλλά ένα είναι σίγουρο. Ολα τα παραπάνω οριοθετούν την εμπειρία του ψηφιακού και όχι την ψηφιακή εμπειρία.
Οσο συνεχίζει αυτό το post, το interaction με το computer γίνεται όλο και πιο βαθύ και αναρωτιέμαι μήπως τώρα αυτή την στιγμή αρχίζω να βιώνω εγώ μία ψηφιακή εμπειρία?
Ισως τώρα ζω μια εμπειρία, τώρα που μπαίνω σε βαθύτερες σκέψεις και δημιουργώ κάτι που οδηγείται αποκλειστικά από εμένα, με ελευθερία, χωρίς νόρμες πέρα απο τα περιθώρια αριστερά και δεξιά της σελίδας. Ισως είναι εμπειρία επειδή συνδέονται νευρώνες στον εγκέφαλο μου που θα συνεχίσουν να είναι μαζί μου μετά απο μια αναπάντεχη διακοπή ρεύματος. Είναι ισως μια εμπειρία επειδή εμπεριέχει συναίσθημα? Είναι εμπειρία επειδή παρόλο που έχει ψηφιακή μορφή πηγάζει και αναφέρεται στον πραγματικό κόσμο?

Πέρα απο εμένα που με λένε 8-bit ή όπως αλλιώς με λένε, εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις λέξεις νιώθεις αυτό που λέω? νιώθεις την εμπειρία? πιστεύεις πως εγώ και εσυ αυτή την στιγμή ζούμε μια κοινή στιγμή? ερχόμαστε μήπως πιο κοντά? είμαστε μια κοινωνία? είμαστε καλύτεροι φίλοι?

Το digital έχει έρθει να αλλάξει την ζωή μας όχι επειδή μας προσφέρει εμπειρίες αλλά επειδή μας απελευθερώνει στο να δημιουργούμε τις δικές μας. Οι δυνατότητες έκφρασης είναι ειλικρινά απεριόριστες, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα που μας παρέχονται και να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να κλαψουμε, να αναρωτηθούμε, να δημιουργήσουμε, να πειραματιστούμε, να καταστρέψουμε.
Χωρίς τα παραπάνω είμαστε μέσοι χρήστες που καταναλώνουμε ψηφιακά προιόντα, χάφτουμε την έξυπνα διαφημισμένη και κακώς νοούμενη ψηφιακή εμπειρία στα πρότυπα WinXP και sony playstation, αναλώνουμε τον χρόνο μας μπροστά απο μια οθόνη τελευταίας τεχνολογίας άσκοπα, κάνουμε chat αντι να επικοινωνίσουμε με τους φίλους μας πρόσωπο με πρόσωπο και σε λίγο καιρό οι κινήσεις μας στον ψηφιακό κόσμο (που παρεμπιπτόντως είναι ασυμβατος ακόμα με τον πραγματικό) θα περιορίζονται στον αριθμό κουμπιών που έχει το κάθε interface και μόνο.

Cheers...