ELECTROGRAPH (Σαββάτου): ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ?

Η είσοδος στη Μηχανή έκανε 18 Ευρώ. Ξεπεράσαμε κατά το ήμισυ αυτόν τον παραλογισμό.. Πρέπει να είσαι ευθύς, άμεσος και να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες.. 5 όροφοι κάτω από τη Γη σε ένα υπερσύγχρονο πάρκινκ, απαλό κόκκινο φως κι ένας τύπος καθισμένος να πειράζει ένα αλουμινένιο κουτάκι.. Γύρω του σπασμένα παιχνίδια, σπασμένες κασσέτες, σπασμένα γραμμόφωνα, σπασμένα παιδικά παιχνίδια.. Στο μέσο της φάσης έβγαλε μια κιθάρα κι άρχισε να παίζει από πάνω. Ευτυχώς που παλιότερα την έβρισκα με Sonic Youth, διαφορετικά θα είχα καταλήξει σαν την Αriel.. Μαλάκα, φεύγω δε γίνεται, λίγο ακόμα αν κάτσω θα αυτοκτονήσω, δεν κάνω πλάκα... Κι έτσι απλά έμεινα μόνος.. όμως δε γινόταν αλλιώς. Αυτό που συνέβαινε ήταν καθαρή κοινωνιολογία, υποκουλτούρα, μεταμοντερνισμός.. Ήθελα να καταλάβω τι συμβαίνει..

Βάλε την τηλεόραση σου να παίζει μία Τετάρτη βράδυ στο channel 99, κράτα τα πρώτα 2 δευτερόλεπτα από τον ήχο που κάνει το αυτοκίνητο σου όταν παίρνει μπρός, χώσε μια μικροκάμερα στο μπλέντερ, τράβα το καζανάκι , μη διανοηθείς να προσθέσεις beat και έχεις μπροστά σου τη μουσική Noise, που έφερε για ένα βράδυ κοντά γύρω στα 100 άτομα, που παρακολούθησαν την πρώτη μέρα του ELECTROGRAPH Athens Sound Media Festival..


Tι είναι το Νoise?
Τι είναι το Νoise?
Τι είναι το Noise?

Λάθος.. Η σωστή ερώτηση είναι γιατί υπάρχει το Noise?
Ή μήπως.. Τι συμβαίνει στο κεφάλι αυτών που γουστάρουν το Noise?
Και σίγουρα.. Τι στο διάολο συμβαινει στο κεφάλι αυτής της κουκλίτσας από τη Γαλλία, που κρατάει το mouse σφιχτά και κοιτάει το laptop της στα μάτια;
Και κοίτα που δεν είναι όλοι καμμένοι, μόνο μερικοί, ελάχιστοι και οι περισσότεροι δείχνουν μια χαρά, όμορφοι, ωραία ρούχα, σπιρτόζο βλέμμα και αρκετοί από αυτούς... χειροκροτάνε και χορεύουν!! Οh my God, i see 2 people dancing.. πρέπει να πάω προς τα κει..

Θυμάμαι τον εαυτό μου ,παλιότερα, να κάθεται σε μια ιπτάμενη πολυθρόνα στο Μηχανουργίο του Πολυτεχνείου και να μπαίνει στην ίδια διαδικασία, μόνο που αυτή τη φορά δε με ενδιαφέραν οι άλλοι.. ήμουν μόνο εγώ και το Noise. Συμπέρασμα εκείνης της βραδιάς; Η εποχή μας είναι ήδη πολύ σκληρή, δε χρειάζεται να την επιβαρύνουμε κι άλλο..
DISCO ALBANA (άσχετο)

Ο τελευταίος καλλιτέχνης της βραδιάς ήταν και ο πιο ειλικρινής.. Σαραντάρης, με το γιαλάκι του, το μαύρο δερμάτινο, και το υφασμάτινο παντελόνι, θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε. Θα μπορούσε να ήταν ανθρωπολόγος, θα μπορούσε να ήταν πράκτορας της κυβέρνησης, τραπεζικός υπάλληλος, χθές όμως έπαιζε Noise. Ρώτησε αν θέλουμε κι άλλο, πάτησε το play και βγήκε απέξω και αυτός, τα είπε με ένα φιλαράκι του, ήπιε και μια μπυρίτσα κι όταν τελείωσε το κομμάτι τα μάζεψε κι έφυγε.. Α, έδωσε και μια συνέντευξη στο Ραουζαίο!

Η Ιωσιφίνα (μόνιμη συνοδός μου σε τέτοιου είδους παραλογισμούς) μπήκε μέσα τρέχοντας.. Γιατί; Τη ρώτησα.. Για να μην πληρώσω, μου απάντησε.. Ωραία.. Oι σεκιουριτάδες που από στιγμή σε στιγμή περίμενα να μας την πέσουν και να τη βγάλουν έξω σηκωτή, ευτυχώς δεν ήρθαν ποτέ.
Η Ιωσιφίνα ήξερε τον τύπο που χόρευε.. όλοι μαζί πιάσαμε την πάρλα..
Τα παιδιά συμφώνησαν σε μία καθαρά εγκεφαλική κατάσταση,
μίλησαν για ένα διαρκές παρών,
μίλησαν για εκτόνωση, για ουρλιαχτό, για ανάγκες,
απαίτησαν πλήρη απελευθέρωση και στιγμιαία τη βρήκαν και την έκαναν πράξη,
η γκόμενα μίλησε για ένα είδος διαλογισμού, για trance, έφερε για παράδειγμα το Βούδα,
ο τύπος χρησιμοποίησε τη λέξη "όριο" και πώς το προσεγγίζουμε
Η Ιωσιφίνα αναγνώρισε και μερικές μελωδίες (τη λατρεύω! αυτήν την κοπέλα).

Στο τέλος κατευθυνθήκαμε όλοι μαζί προς τα Εξάρχεια.. Σάββατο βράδυ κι ένα κόκκινο αμάξι με χιόνια στο καπώ σκάλωσε στην κίνηση.. Τα σκληροπυρινικά πανκοφρικιά που αράζουν έξω από τον Κάβουρρα, άρπαξαν την ευκαιρία. Κινήθηκαν προς το μέρος του και άρχιζαν να παίζουν χιονοπόλεμο!! Με τους "χορευτές" ανταλλάξαμε τηλέφωνα και είπαμε να βρεθούμε σε ένα από τα επόμενα μασκέ πάρτυ, που και οι 2 πλευρές ετοιμάζουμε..

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ (συνεχίζουμε)