P-Art 3/4

Έχει περάσει απελπιστικά πολύς καιρός. Έχουν περάσει ιπτάμενες απελπισίες πάνω από τα κεφάλια όλων. Μερικοί κοιτάμε ψηλά ενώ άλλοι - έχοντας συνηθίσει τις πτήσεις - συνεχίζουμε με την απτή καθημερινότητα κοιτώντας ίσια μπροστά (Μανιφέστο / Μωρά στη φωτιά). Υπάρχει μια εκκρεμής ανάρτηση, στη δική μου περίπτωση, μετά το P-Art 1/4 και P-Art 2/4. Με italic οι φράσεις του καλλιτέχνη.

Στη δεξιά μεριά του έργου απεικονίζονται δύο κοπέλες με ροζ φορέματα. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Η μία, με τα κόκκινα νύχια που από το χέρι της φεύγει το φίδι και πάει κάτω από τον ήλιο. Αν παρατηρήσετε υπάρχει άλλο ένα φίδι κάτω από τον ήλιο που οδεύει προς τον Σταυρό του Νότου (P-Art 1/4). Το "δύο" εμφανίζεται συχνά στο έργο. Το φίδι συμβολίζει τις βάσεις, τις ρίζες, το παρελθόν μας, τη γενιά απ' όπου προερχόμαστε. Είναι 99% ύλη και 1% πνεύμα. Αναγνωρίζουμε και ευχαριστούμε το παρελθόν κρατώντας τη γνώση που μας έδωσε και το αφήνουμε πίσω χωρίς να μας κυνηγάει. Συχνή ή όχι είναι η προσπάθειά μας να το πετάμε από πάνω μας όπως εκείνο πετάει από πάνω του το δέρμα του. Το ευχαριστούμε για ό,τι μας δίδαξε.

Δίπλα, η άλλη κοπέλα, κρατάει στο χέρι της τον σταυρό του θεού του ήλιου Ρα. Ίσως, όπως γράφει, να συμβολίζει το φως, το επιθυμητό, αυτό που τώρα προσπαθεί να φτάσει. Δημιουργείται ξανά ζευγάρι (ο δυισμός) με τους σταυρούς στην άλλη πλευρά (ενν. τους Σταυρούς του Νότου). Πιο δίπλα η άλλη φιγούρα. Πρόσωπο από φλουρί βασιλόπιτας, με ό,τι αυτό συμβολίζει, και σώμα κάτι ακαθόριστο.Ίσως ένα πνεύμα, μια νεράιδα, ένας άγιος, μια ψυχή, μια εξωγήινη οντότητα, η μητέρα που δεν υπάρχει πια υλικά αλλά είναι εκεί κοντά. Κάτω οι τρεις πυραμίδες ως μηχανές ύψιστης τεχνολογίας, η επικοινωνία με έξω. Δίπλα τα επτά κέντρα chakras σε κύκλο με το χρώμα που αντιστοιχεί στο καθένα, πάλι κύκλος και πάλι ζυγό.

Για την επάνω δεξιά μεριά υπάρχει η εξής περιγραφή: Επάνω βρίκεται το πυθαγόρειο θεώρημα, ο συμβολισμός της ζωής και το κάρμα. Για τη σύνθεση στην ίδια μεριά με το οδικό σημάδι του στοπ, λέει: Δίπλα δύο ανθρώπινες φιγούρες που η μία έχει μια θλίψη ενώ η άλλη ένα χαμόγελο. Η πορεία τους κινείται σπειροειδώς με όλα τα χρώματα γύρω από ένα μοτίβο και κάποια στιγμή, όπως σε όλες τις σχέσεις, βάζουν ένα Stop. To χάσιμο της ισορροπίας, ο φόβος, το υπέρμετρο "εγώ" και η φωνή μίας μόνο αντίληψης. Στο κέντρο υπάρχει ένα άσπρο δάκρυ. Το άσπρο που έχει μέσα του όλα τα χρώματα. Δάκρυ και σπέρμα μαζί. Ροή, ζωή. Πάνω δεξιά το αιγυπτιακό σύμβολο Djew, που σημαίνει βουνό. Τριγύρω μερικά φυτά, κάτι από την θύμηση της ayahuasca και του peyote. Στις τέσσερις γωνίες υπάρχουν τα τέσσερα κλειδώματα - σφραγίσματα με το αποτύπωμά μου, με indigo χρώμα, που κάπως ορίζουν την ιστορία αυτή.

Δεν έχω την απαιτούμενη διάθεση να προσθέσω κάτι στα γραπτά του δημιουργού. Ενώ αυτή η διάθεση υπήρχε στα προηγούμενα μέρη, τώρα ομολογώ πως αυτό που με ώθησε να πληκτρολογήσω και τα υπόλοιπα λόγια του, ήταν μια εσωτερική ανάγκη να σκεφτώ ως άλλος. Ως αυτό επετεύχθη, αρνούμαι να αραδιάσω, πρώτα εντός μου και κατόπιν εδώ, τις δικές μου φράσεις. Διότι μέχρι τώρα δεν έχω παρά μόνο αυθόρμητες σκέψεις για ό,τι έγραψα και καμία ώριμη τοποθέτηση να κάνω. Στο ζητούμενο της αυτοπειθαρχίας και της διατήρηση της καλής τάξεως, απαντώ με την ολοκλήρωση μεν της τετραλογίας, συμπτυγμένης δε σε τρία μέρη εκ των οποίων το ένα χωλό.

Ευχαριστώ τον φίλο μου Β για την ευκαιρία που μου έδωσε να το παίξω curator.

To έργο διατίθεται προς πώληση.

Στα σχόλια θα υπάρξει πλειστηριασμός.