dog eat dog (#20ogr)

To βράδυ γυρνώντας σπίτι ήθελα να έχω γεννηθεί σκύλος. 'Ενοιωθα πτώμα απο τη κούραση και μέσα στο κεφάλι μου μια φωνή επαναλάμβανε "οι άνθρωποι δε θα μάθουνε ποτέ". Eνοχλητικό. "Δε θα μαθουΜΕ ποτε" τη διόρθωνα. Δεν είμαι σκύλος είμαι άνθρωπος και εγώ.

Χθές στη Μητροπόλεως σε μια στιγμή έξαψης και χωρίς να σκέφτομαι είπα στον Λ : "το ΠΑΜΕ είναι εγκληματίες! Εγκληματίες φίλε!" και εκείνος προφανώς πιο ψύχραιμος μου απάντησε "όχι φίλε μου ,εγκληματίες ήταν αυτοί που πετάγανε πέτρες αδιακρίτως στον κόσμο.Οι άλλοι είναι απλά απαράδεκτοι." Ο διάλογος δεν έγινε έτσι ακριβώς αλλα το νόημα ήταν αυτό. Με σόκαρε αυτό που κατάλαβα οτι είπα γιατι προφανώς δεν αποτύπωνε ακριβώς ούτε την πραγματικότητα ούτε αυτό που ήθελα να πώ. Δεν υπήρχε καμμιά δικαιοσύνη στην εξαψή μου. Και τότε παρατηρώντας κάποιους να μαλώνουν για το αν πρέπει να βάλουν φωτιά σε ένα κάδο και ένα σκύλο να τους γαυγίζει πιστεύω κατάλαβα ακριβώς τι είδα να γίνεται και στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ιστορίας και της λογικής θελω να σας πώ τι ήταν αυτό.

Όποιος ήταν χθές στο κέντρο σίγουρα διαισθάνθηκε τι γεύση έχει ένας εμφύλιος πόλεμος. Κάποιοι τον είδαν με τα μάτια τους σε μικροκλίμακα. Εγω ο ίδιος είδα κάποιον απο την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ να πέφτει κάτω και απο πάνω του 20 άτομα να τον σκοτώνουν.Δεν τον σκότωσαν τελικά γιατι τον έσωσαν οι ομοϊδεάτες του. Καμμία ψυχραιμία. Αναρρωτήθηκα πώς καταλαβαίνουν ποιός είναι ποιός.Πώς δε χτυπιούνται μεταξύ τους? Και μετα κατάλαβα οτι ναι ,προφανώς. Χτυπιούνται μεταξύ τους ως συνάνθρωποι.Παλιά ιστορία το dog eat dog. Είχε πολύ καιρό να ξαναβγεί στη φόρα η προαιώνια έχθρα κουμουνιστών και Black block και χθές η ιστορία έκανε μια απο τις αγαπημένες της εκείνες σβούρες γύρω απο τον εαυτό της. Όταν η ιστορία το κάνει αυτό είναι σαν να βλέπεις συνέχεια στον ύπνο σου το ίδιο όνειρο (εντάξει,εφιάλτη). Αυτό συμβαίνει γιατι (oπως και στα όνειρα) η ιστορία απαιτεί να αποδοθεί νόημα στα γεγονότα.

Το νόημα της βίας είναι απλό. Σκοπός της είναι απλά να σε διαπεράσει. Εκεί υπάρχει απλά επιθυμία για επιβολή. Η κουλτούρα μας και η εξέλιξη όμως της ανθρώπινης πνευματικότητας είναι σε θέση πια (εδώ και πολύυυυυ καιρό) να μας υποδείξουν οτι άλλο πράγμα η επιβολή και άλλο η Νίκη. Χθες ηττηθήκαμε όλοι. Βοήθησε σε αυτό η εγκληματική επίθεση με πέτρες του black block που έγινε αδιάκριτα σε όσους ήταν κοντα στις γραμμές του ΠΑΜΕ και φυσικά βοήθησε και η απαράδεκτη επιλογή του ίδιου του ΠΑΜΕ να αδιαφορήσει για τη σημειολογία της γυρισμένης πλάτης στη Βουλή καθώς και η φασιστική της "περιφρούρηση". Γυρισμένη πλάτη σημαίνει δεν υπάρχει κίνδυνος απο πίσω. Θα εξηγηθώ.

(Οι αναρχικοί)
Ο χώρος είναι ασαφής.Οι ποιότητες που τον αποτελούν ποικίλες. Σε διάφορες περιπτώσεις έχει κερδίσει τον σχεδόν ένοχο σεβασμό πολλών και έχει δεχτεί τα χειροκροτήματα μερίδας του κόσμου που η παιδεία του ή το θάρρος τους ίσως δε τους επιτρέπουν να κάψουν οι ίδιοι μια τράπεζα ή μια κάμερα. Σε συμβολικό επιπεδο χαιρόμαστε όταν καίγεται μια τράπεζα.Γιατι μας θυμίζει τις κοινωνικές ανισότητες,τα δεινά του καπιταλισμου που μας τα σερβίρουν με ωραίο περιτύλιγμα,το αδιέξοδο ενος ολόκληρου πολιτισμού που έχει βασίσει τις αξίες του στην οικονομία. Στην περίπτωση όμως πχ της Marfin η ενασχόληση με το συμβολικό επίπεδο φαντάζει μια ακαδημαϊκή πολυτέλεια.Όταν κάποιος πεθαίνει τότε παίρνει το λόγο το συναίσθημα και όλοι ξέρουμε τι έχει να πεί. Όποιος ισχυρίζεται τώρα οτι ήταν προβοκάτσια εκείνη η τραγωδία όπως και το χθεσινό μακελειό με τις πέτρες , με αφήνει αδιάφορο.Θεωρώ οτι το περιστάτικό της Marfin πιθανότατα ήταν. Είναι σαφές όμως οτι δεν έχει και τόση σημασία. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος δεν αποτελείται μόνο απο ανθρώπους με συνεκτική ιδεολογία και όραμα που δε θα έκαναν ποτέ κραυγαλέα απανθρωπιά (πρέπει να είσαι αφελής τουλάχιστον για να το πιστεύεις αυτό όσο κοντα κι αν πρόσκεισαι ιδεολογικά) , αποτελείται και απο ανθρώπους που είναι απλά χουλιγκάνια οι οποίοι έχουν τη βία σαν αυτοσκοπό.Βία=αυτοσκοπός πάει να πεί οτι δεν υπάρχει νόημα. Απλά διάθεση για επιβολή. Τα γεγονότα της μάρφιν , όπως και τα χθεσινά, θα μπορούσαν να έχουν συμβεί ακριβώς το ίδιο,είτε ήταν προβοκάτσια είτε όχι. Προβοκάτορες βέβαια υπάρχουν , τους βλέπω κάθε μέρα που αράζουν έξω απο το ΑΤ με τις μοϊκάνες τους στην Καλλιδρομίου.Αυτό ωστόσο είναι εξίσου άσχετο.Δε μπορώ να φανταστώ κανένα διαβασμένο ιδεολόγο της αναρχίας να χαίρεται με τη χθεσινή επίθεση στον κόσμο μπροστά απο το ΠΑΜΕ. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και το δυσκολότερο , οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτόν να κάνουν μόνοι τους την αυτοκριτική τους για τον εαυτό τους ο καθένας. Αυτό είναι το νόημα της αναρχίας.Απο όσο ξέρω πάντως το νόημα της σίγουρα δεν είναι το να είσαι παντεντελώς μαλάκας. Εκεί θέλει κότσια μάγκα μου.Αυτό είναι ο δρόμος. Οι άβουλες μάζες θα έπρεπε να είναι για τους άλλους. Το οποίο μου θυμίζει


(οι ορθόδοξοι κουμουνιστές)
(πάντα ήθελα να κάνω αυτό το αστείο,συγχωρέστε με που δε μπορώ να χάσω το χιούμορ μου)
Άκαμπτη ιδεολογία για ενα πολιτικό συστημα που έχει αποδείξει τη διάθεσή του να μη σεβαστεί την έννοια της προσωπικότητας.Δεν είναι η πολυσυλλογικότητα που θέλουμε αυτό. Ας υποθέσουμε όμως οτι ξέρουν κάτι που δεν έχουμε καταλάβει εμείς οι υπόλοιποι...Πέρα απο τη θεωρία ένα πολιτικό κόμμα έχει στα μάτια μου πραγματικά ευθύνη για τις πράξεις του. Η περιφρούρηση της Βουλής χθες δεν απέτρεψε τους βουλευτες να μπουν να ψηφίσουν.Αντικατέστησε στα μάτια τα δικά μου την αστυνομία (η οποία πρέπει να διασκέδασε πολύ με τις συρράξεις και επιπλέον συμπεριφέρεται πραγματικά σα σκύλος που δε δαγκώνει το χέρι που πια δεν την ταϊζει) ,και έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα πρόκλησης στον αντιεξουσιαστικό χώρο, εξού και δέχτηκε την αναμενόμενη και επικίνδυνη επίθεση ενός ασαφους χώρου που δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε απο αυτόν ακριβώς λόγω ασάφειας σύνθεσης επι τω έργω. Ακούστηκε επίσης οτι εδωσαν κόσμο απο το μπλακ μπλόκ στην αστυνομία. Δε το γνωρίζω αλλα αν έγινε είναι αυτιστικό και αηδιαστικό. Πέρα απο αυτό ,το ΠΑΜΕ δεν εκτέλεσε λαϊκη εντολή χθες. Την επωμίστηκε χωρίς κανείς να του το ζητήσει λες και οι λαϊκές κινήσεις είναι τσιφλίκι του ΚΚΕ. Και μάλιστα σε μια εποχή που είναι πασιφανές πια οτι οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέφτονται σαν πολίτες και δε χρειάζονται κόμματα. Φασιστικά αποφάσισε να εκπροσωπήσει το λαό και μάλιστα με εικόνες με κράνη και ρόπαλα που αν μου τις έδειχναν χωρίς να μου πούν τι είναι θα σκεφτόμουν ίσως και χρυσαυγίτες.Η αισθητική είναι προαπαιτούμενο χαρακτηριστικό για αυτό που ονομάζουμε επανάσταση.Γιατι αισθητική πάει να πεί οτι έχεις κάνει δουλειά με τον εαυτό σου.

Όταν λοιπόν οι αναρχικοί (που είναι και αυτοί μερίδα του λαού) επιτέθηκε τότε ξαφνικά μας ενημέρωσε η γενική γραμματέας του κόμματος οτι επρόκειτο για προβοκάτσια. Αυτό βέβαια είναι ένας ευσεβής πόθος του ΚΚΕ αλλα και μια λεπτομέρεια πολύ σημαντική. Τρέμουν στο ΚΚΕ να παραδεχτούν οτι ο λαός δεν έχει εκ φύσεως "λαϊκή ιδεολογία", οτι αποτελείται απο προσωπικότητες των οποίων η πορεία στην εξατομίκευση είναι μια φυσική επιλογή που καταπιέζει ο κουμουνισμός. Γιατι αν δεν εκπροσωπεί εκ φύσεως το λαό , τότε το ΚΚΕ είναι απλά ενα άλλο κόμμα, χωρίς ιστορία. Και χωρίς ιστορία το ΚΚΕ είναι ένα τίποτα. Η ιδεολογία του είναι απλά μια στροφή της ιστορίας που δεν οδήγησε ποτε σε ευθύ δρόμο.Εδώ έχει παρεπιπτόντως και μια τραγελαφική ομοιότητα με το χριστιανισμό που τόσο πολύ μισεί. Και οι δύο υποκαθιστούν τα σύμβολα της προσωπικής πορείας ενος ανθρώπου με τα δικά τους. Κάτι που δε το χρειαζόμαστε πια γιατι κάνει κακό.

Το θέμα εδώ που προσπαθώ να καταλήξω, χωρίς να έχω ασχοληθεί καθόλου με τις ταρζανιές της ελληνικής αστυνομίας (η οποία δεν έχει καταλάβει οτι τις ιδέες που έχουμε εμεις συλλάβει δε θα τις συλλάβουνε ποτε) και του πια ευκολα αναγνώσιμου παιχνιδιου που παίζεται κοινοβουλευτικά που είναι πράγματικά αδιανόητο να το κάνω εδώ γιατι συν τοις άλλοις δεν είναι αυτό το θέμα εδώ και προσπαθώντας μα τη παναγία να μην παρεξηγηθώ ,το θέμα θέλω να πώ , είναι το νόημα της βίας. Τριγυρνώντας χθες στο δρόμο άκουγα ανθρώπους να λένε τα ίδια λόγια που είχα πεί εγώ νωρίτερα στον Λ. Κατάλαβα οτι πολύς κόσμος που θα καταλαβαίναμε όλοι τι μερίδα εκπροσωπεί αν τον χαρακτήριζα mainstream, έχει στην πραγματικότητα χωρίς να το καταλαβαίνει βίαιη ταση προς τη Βουλή αλλα χωρίς ωστόσο να προβαίνουν σε βία.Toυς ενόχλησε η εικόνα της περφρούρησης. Πιστεύω οτι αυτό το κομμάτι του λαού δεν προβαίνει σε βία για να μπεί πχ στη Βουλή γιατι ασυναίσθητα "καταλαβαίνουν" οτι η βία αυτή δε θα οδηγήσει πουθενα. Γιατι δεν ξέρουν τι να κάνουν τον κόσμο μετα τη βία. Πρόκειται για συνειδησιακή αμηχανία. Αυτή η πόλη, η Αθήνα που μας σκοτώνει ,τι θα γεννηθεί στη θέση της αν τη θάψουμε? Πως θα μας βοηθήσει αυτή τη στιγμή να μπουκάρουμε πχ στη Βουλή? Ποιό καλύτερο μέλλον μας επιφυλάσσει μια τέτοια επιλογή? Θα το έκανα αν θα οδηγούσε κάπου. Θέλω να καταλήξω και θα προσπαθήσω να είμαι σαφής. Η στάση του ΠΑΜΕ με όλη της τη σημειολογία και τις αναφορές στην ιστορία έθεσε σε όλα τα επίπεδα ένα ερώτημα για τη στάση μας απέναντι στη βία και επομένως για το τι θέλουμε.

Όμως αδέρφια μου δε ξέρουμε τι θέλουμε. Δεν ξέρουμε τι θέλουμε γιατι έχουμε μάθει να επιλέγουμε απο αυτά που μας προσφέρουν. Αυτό που θέλουμε απλά δεν υπάρχει ακόμα. Θα το δημιουργήσουμε αλλα θέλει χρόνο. Το δημιουργούμε μεταξύ μας σιγα σιγα. Είναι ενας καινούριος κόσμος που θα φανερωθεί απο την ανάπτυξη της αίσθησης της κοινης λογικής και όλων αυτών που μας ενώνουν. Το πιο απλό απο όλα: σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Και εκλέπτυνση της συνείδησής μας. Θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό το οποίο κάνουμε απο τότε που ήμασταν δεινόσαυροι. Να εξελιχθούμε σε κάτι άλλο. Είναι φώς φανάρι πώς θα γίνει αυτό.Πρέπει να πετάξουμε απο πάνω μας το χιτώνα του παλιού κόσμου.

Διάβαζα την ανακοίνωση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Αθήνας. Στο τέλος αναφέρει "Η Άμεση Δημοκρατία αναδύεται στα συντρίμμια του παλιού κόσμου". Αυτό είναι αλήθεια. Ισχύει όμως για όλους μας. Θα χρειαστεί όλοι να αφήσουμε πίσω τα προσωπικά μας συντρίμμια. Και σαν πολίτες τον εθισμό μας σε ιδεολογίες ,αξίες και θεσμούς που ανήκουν στην προηγούμενη χιλιετία , τότε που οι προγονοί μας δεν μπορούσαν να ξέρουν. Αλλιώς σας το λέω , δε θα εξελιχθούμε , θα χαθούμε ή στην καλύτερη των περιπτώσεων θα ξαναγίνουμε πραγματικά ζώα. Αν παρ'ελπίδα τώρα συμβεί αυτό , εγώ απλά μια χάρη θα ήθελα, αυτό το ζώο δηλαδη να μην είναι πάλι σκύλος.