Το λεωφορείο του τρόμου υπάρχει, πολύ ψηλά, στα βόρεια σύνορα του Λάος συνδέοντας τη Luang Nam Tha με τη Muang Sing. Χωρίς αναρτήσεις, χωρίς χειρόφρενο, με καμμένα ηχεία στη διαπασών να πασχίζουν να βγάλουν κάνα τραγούδι. Το λεωφορείο του τρόμου τρέχει με χίλια... στις κατηφόρες, τις ανηφόρες τις παίρνει μόνο με πρώτη. Χωράει 15, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Θα μπούνε 30 μέσα και θα μπούνε και τα τσουβάλια με το ρύζι και τα καλάθια με τον καφέ και θα μπούνε και οι κότες. Επιβάτες από τις γύρω ορεσείβιες φυλές ως επί το πλείστον, χωρίς δόντια, με ματωμένα ούλα και πλουμιστά τουρμπάνια που βήχουν και καπνίζουν και στις στροφές φτύνουν με θόρυβο στα σακουλάκια του εμετού. Μπορείς να αγοράσεις φούντα στο λεοφωρείο του τρόμου ή όπιο ανάλογα με τι τύπος είσαι και τι σου ταιριάζει καλύτερα και σε τιμές ευκαιρίας αρουριδοειδή για μπάρμπεκιου δεμένα με σχοινιά που ντόπια πιτσιρίκια τα κυνήγησαν με σφεντόνες μέσα στη γύρω ζούγκλα.
Η οποιαδήποτε σύγκρουση με τις αγελάδες θα ήταν εις βάρος μας, για αυτό και ο ελιγμός ήταν απαραίτητος. Άλλωστε τι είμασταν εμείς? Ένα τιποτένιο τουκ τουκ για τέσσερεις, με δύο άτομα πάνω κι έναν οδηγό 1,50 με σχιστά μάτια. Και ήταν πετυχημένος ο ελιγμός, πώς θα μπορούσε άλλωστε. Είναι σαν αυτοί οι άνθρωποι να θεωρούν τη δυσκολία δεδομένη και την όποια ευκολία πολυτέλεια. Για αυτό και οι δρόμοι προς τη φώτιση τους είναι διάπλατα ανοιχτοί, σε αντίθεση με μας τα δυτικά σκουλήκια, τα αποικιοκρατικά παράσιτα της Γης, που θα πεθάνουμε γκρινιάζοντας στην προσπάθεια να εφεύρουμε νέες ανάγκες, καινούριες επιθυμίες.
Μαύρες σκέψεις για το σοσιαλισμό κάνω στη Luang Prabang 12 η ώρα το βράδυ κι ενώ ένας αστυνομικός με αναγκάζει να επιστρέψω στο guesthouse, διότι ισχύει η απαγόρευση κυκλοφορίας. Μονοκομματισμός, λογοκρισία, διαδυκτιακός περιορισμός κι ένα άγριο καπιταλιστικό παζάρι με φόντο τους τουρίστες και το αμερικάνικο δολλάριο. Μία ατελείωτη σπατάλη ενέργειας είναι ο σοσιαλισμός κι όλοι αυτοί που κόπτονται τίποτε άλλο παρά προσωρινοί ιδεαλιστές, που με την πρώτη δυσκολία δε θα διστάσουν να μετατραπούν σε αδίστακτους φασίστες, πετυχαίνοντας ίσως το σκοπό τους χάνοντας όμως την ψυχή τους. Για πάντα.
8 σχόλια:
από το Λάος...στο ΛΑ.Ο.Σ.
γκουχ γκουχ
:-)
χαχαααα χααχα χαα
bravo psarra! etsi! mono pou edw sto pagero k vroxero Berolino zilepsaaaa...snif!
re seis!
mhpws anti gai kana Berolino kai Londino ,
pame na kanoume praktikh (8ewrhtikh, askhtikh , otidhpote) sthn Asia?
psarra metrhse to keimeno!!
tixere psara! bravo
'apagoreusi kikloforias stis 12 stin Luang Prabang' apo pote? giati? oxi pos exei clubs...alla den thimamai kati sxetiko
pera apo politikes ideologies prokeitai gia lao me idiaiteri isos kai monadiki viosofia
Σε όλα τα ξενοδοχεία υπήρχε χαρτί από την αστυνομία που ελεγε πως πρέπει να επιστρέφουμε μέχρι τις 10.30. Και τι άλλο να κάνεις αφού, με εξαίρεση τη Vang Vieng, όλα κλείναν κατά τις 10, 11. Το περιστατικό με τον αστυνομικό μου το διηγηθήκαν, δε συνέβη σε μένα.
Οι άνθρωποι στο Λάος είναι εξαιρετικοί.
Απλά έχω βαρεθεί να ακούω για σοσιαλισμούς και "λαικές" δημοκρατίες και στην πράξη να βλέπω μια παπαριά.
Απίστευτη εμπειρία!! Μακάρι να ταξίδευαν περισσότερο οι έλληνες, να ανοίξει λίγο το μυαλό, να δουν πως δεν είναι το κέντρο της Γης (όπου όλοι συνωμοτούν εναντίων του μεγαλείου τους...)
Δημοσίευση σχολίου