Φυγή = Λύση (?)

«Νομίζω ότι ετοιμάζεται ένα καινούργιο κύμα μετανάστευσης, μόνο που αυτήν την φορά δεν θα είναι κάποιοι που δεν έχουν καλές συνθήκες διαβίωσης, όπως το 1960, αλλά άνθρωποι νέοι και δημιουργικοί που θα εξαναγκαστούν από τις συνθήκες να φύγουν στο εξωτερικό. Εκεί θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν καλύτερα, να εργαστούν σε πιο υγιές περιβάλλον, να απολαύσουν τους καρπούς των μόχθων τους. Ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον θα αναζητήσει την τύχη εκτός συνόρων.»
Λέει ο Γιάννης Μπουτάρης (και παραθέτει ο ngeor) σε καποιο post που τσίμπισα από το buzz. [ευγε ΑρχΜεδ τώρα μόνο αρχίζω και συνηθίζω τη χώνεψη τόσης πληροφορίας]

Ο τίτλος είναι 'Ντρέπομαι για την γενιά μου' ψάξτε το αν θέλετε.. (τρώνε στο celier και τα λένε με δημοσιογραφο της Καθημερινής)
Διάβασα με μια δόση προαταβολικής ηρεμίας θεώρησα οτι αυτόματα θα απευθύνεται στη γενια της μεταπολίτευσης , που για μένα είναι αυτοί που χαλάσανε το παιχνίδι. Έλα όμως δεν μπορώ να αποφύγω την ανησυχία οτι η καμπάνα χτυπάει και για τη γενιά των μεσονεολαίων που στις μέρες μας , από τα 700 ευρώ και τα παπάκια μέχρι την αρχι(δια)συνταξία σε φρι φυλλάδες και τα μαστερ ντιγκρις ΜΒΑ δεν έχει καταλάβει πως να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον.
Σε αυτό θα μπορεί να δει κανείς το σπόρο του να πιάνει, το ονειρό του να ταιριάζει με το πραγματικό και τη ζωή του με λίγη προοπτική . η εστω θα μπορεί να μη βρίζει και να δυσανασχετεί ανήμπορος.

Ανήμποροι λοιπόν είμαστε (?) μια τάξη ανθρώπων με μοντέρνα βιώματα και cutting edge όσο και οι Ευρωπαίοι 'φίλοι' ή οι Αμερικανοί ξάδερφοι- ίσως και περισσότερο μιας και θεωρώ πλεονέκτημα να είσαι από μια χώρα που έχει θέση μέσα στα πραγματα αλλά είναι και από έξω, γιατί βλέπεις καθαρά!
Και αναγκάζεται κανείς να σκέφτεται τη φυγή στα ξένα μετά. Το ταξίδι που εκανα πρόσφατα με έκανε να το σκεφτώ κ γω, το ομολογώ.
Η πλάκα είναι οτι πριν και από την κρίση διαπίστωνα οτι είναι κορεσμενη η χώρα μας σε πολλούς τομείς και μάλλον ένα μπραφ θα (έπρεπε να) γινόταν, να πάνε κάποιοι στην άλλη άκρη της Γης ξερω γω και να γίνουμε ξανα Δίκτυο το γένος και να μπορέσουν να κάνουν πράξη όσα σπούδασαν και να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινότητα. Αλλά με θλίβει να το βλέπω ως ανάγκη λόγω της κατάστασης εδώ..

Δεν ξέρω αν η φυγή είναι η γενναία λύση βέβαια.
Σε κάποια φάση πριν καμποσα χρόνια αποφάσισα οτι θα μείνω συνειδητά να 'αποτελέσω την αλλαγή που θέλω να δω' (α λα Γκάντι) αλλά ορθή λογική πλεόν με κάνει να αμφιβάλλω και το θίγω το θέμα γιατί με απασχολεί.

την κάνουμε δηλαδή? αυτό είναι? παραπάνω απο καναδυο άτομα που ξέρω, στο δημιουργικό χώρο μου, ανακοινωσαν οτι φεύγουν απο Σεπτεμβρη.