Quo vadis?

Μετά τις "κουτσουρεμένες" και "λειψές" αυτές ευρωεκλογές που σε μεγάλο ποσοστό "δεν ακούμπησαν", κατόπιν δηλαδή εορτής, παρατηρώ τη συζήτηση να φουσκώνει -τόσο online όσο και στα καφενεία και τις λαϊκές αγορές όπου συχνάζω. [Είναι ξεκάθαρο πια πως οι ζυμώσεις των ιδεών διεξάγονται στον ελέυθερο δημόσιο χώρο του διαδικτύου ή/και επί τόπου και όχι στα υπόλοιπα μέσα που μια φορά κι έναν καιρό φτιάχτηκαν για αυτό το σκοπό. Όποιος τη θέλει, την ψάχνει. Θέλω να πω ακόμη και εφημερίδες να ξεκοκαλίζεις αυτές τις ημέρες, δεν πρόκειται να έρθεις σε επαφή με αυτόν τον πλούτο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση]. Παρατηρώ έλεγα επίσης, ότι η συζήτηση αριστερών, αριστερότερων αλλά και κεντρώων ακόμα και φιλελεύθερων κινείται γύρω από την αποχή και την "αριστερά" -τον "άνθρωπο πάνω από τα κέρδη"σε φάση. Είναι άλλωστε πολλοί -φίλοι και γνωστοί- που δεν ψήφισαν και άλλοι τόσοι που κατά κάποιον τρόπο έχουν "σοκαριστεί" απο το αποτέλεσμα και ειδικότερα αυτό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑΟΣ. ["Αν κάποιος κάτσει και μετρήσει τις αναλύσεις των εκλογικών αποτελεσμάτων που γράφτηκαν για το «μήνυμα των ευρωεκλογών», θα διαπιστώσει ότι η πλειονότητά τους ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκπρόσωποι όλου του πολιτικού φάσματος και διαμορφωτές της κοινής γνώμης αφιερώνουν τον χρόνο τους και τη φαιά ουσία τους σε ποσοστά δυσανάλογα με τη δύναμή του. Λες και την περασμένη Κυριακή δεν είχαμε ευρωεκλογές αλλά δημοψήφισμα για τον Τσίπρα]". Διαβάζω λοιπόν εδώ και κει διάφορες θέσεις :

Ευρωκάτσες 2009 (1, 2, 3) / Η νοθευμένη ομοιογένεια / Από τον Δεκέμβρη στην παραλία κι αντίστροφα / Το μήνυμα της κάλπης / Ελιτισμ / Δύσθυμοι, αδιάφοροι, απέχοντες / Ο Δομικός Χαρακτήρας της Αποχής /

και επίσης προσπαθώ να κατανοήσω το τί ακριβώς παίζεται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΣΥΝασπισμό αυτή τη στιγμή, τα 2 ρεύματα, την ιστορία, την προϊστορία, διαβάζοντας :

Γιατί αποδοκιμάστηκε (και) ο ΣΥΡΙΖΑ / το έλα-να-δεις της Δήλωσης Γραφείου Τύπου ΣΥΝ και 1, 2, 3 + Δήλωση Ανανεωτικής Πτέρυγας / Πίσω απ’(τα βιβλία και) τις λέξεις ακόμη και τα σχόλια της Δήλωσης Κύρκου

Όχι ότι αυτό είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά.
Απλώς τυχαίνει να μου συμβαίνει..

Δεδομένου λοιπόν του τοπίου που έχει διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα με :

-την "ιδεολογική καθαίρεση" της αυθεντίας και της νομοτέλειας της "ελεύθερης αγοράς¨ (πολλοί το λένε "κρίση") και την παράλληλη απουσία εναλλακτικού δρόμου
-το Δεκέμβρη (και τις "εμφυλιακές" του διαστάσεις)
-την ενδυνάμωση της εδώ-και-τώρα τοπικής πολιτικής δράσης μέσα από αυτο-οργανωμένα σχήματα, πρωτοβουλίες κατοίκων κλπ
-την ολοένα και εντονότερη απαξίωση ολόκληρου του "συστήματος" (πολιτικού, κρατικιστικού, κεφαλαιοκρατικού και μιντιακού)
-την ανάδειξη της οικολογίας σε pop icon (με τα πολιτικά και απολιτίκ της παρελκώμενα)
-το ηφαίστειο του μεταναστευτικού να διέρχεται έκδηλα πλέον τη φάση των προ-σεισμών ενώ γύρω του μαίνοται πραγματικές πολεμικές μάχες των 2 ακραίων

..αναρωτιέμαι :

ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

Κυβέρνηση συνεργασίας; Τί είδους στροφές στα ήδη υπάρχοντα κόμματα; Ή -το φλέγων ερώτημα- κάτι άλλο; Ένα άλλο κόμμα; Και με τί είδους πολιτική πρόταση και ήθος θα κέρδιζε ψήφο; Ή κάτι ακόμα πιο άλλο;

Προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τί είναι αυτό το άλλο-άλλο που τόσο με έχει ζορίσει να κατανοήσω που αρνείται να τεθεί σε εκλογή και προφανώς το υπονοεί μια μεγάλη μερίδα αυτών που απείχαν -μερικοί απ΄τους οποίους είναι και φίλοι (οι οποίοι φυσικά δε διεργάζονται πάνω στη δημιουργία κάποιου νέου πολιτικού σχηματισμού). Θέλω να πω : η άρνηση της εκλογικής διαδικασίας και των όρων του πολιτικού συστήματος αυτή τη στιγμή εδώ και παντού, η προτίμηση δηλαδή της αποχής σε βάρος πχ του λευκού, ποια άλλη λύση εξυπονοεί; Την αυτο-οργάνωση; Και ως ποια κλίμακα; Ή μήπως θεωρεί ότι στέλνει ένα διακριτό μήνυμα; Και ποιο είναι αυτό;

Τέτοιοι είναι οι προβληματισμοί μου και για να γίνω πιο σαφής σας παραπέμπω στο αδελφό ποστ με τον εύγλωτο τίτλο "Πόλη που καίγεται - Παραλία που γεμίζει" που ως από μηχανής θεός εμφανίστηκε την ώρα που γράφω. Ευχαριστώ από μηχανής θεέ μου!

Αν κάποιος μπορεί να με διαφωτίσει, παρακαλώ..