Αυτοπορτραίτο

photo by tilemahos efthimiadis

Μένω έκληπκτος από την ευκολία με την οποία πολύς, πάρα πολύς, ανησυχητικά πάρα πολύς (και συνομήλικος λίγο-πολύ) κόσμος ενσωματώνει και οικοιοποιείται τη ρητορία των media, την κυρίαρχη δηλαδή ρητορία -που άλλωστε έχουν άμεση και διαλεκτική σχέση.

Δεν μπορώ να καταλάβω από πού και ως πού όλοι αυτοί που σήμερα μιλούν με αυτόν τον τρόπο θεωρούν ότι αυτή η κοινωνία εννοείτω πως είχε τον απαραίτητο πολιτικό πολιτισμό και το απαραίτητο ιδεολογικό βάθος ώστε να μην έχουν γίνει έτσι αυτά που έγιναν εχθές.

Πρόκειται για καταφανέστατη υποκρισία ολκής.

Ποιοι από όλους αυτούς τους -μουγκούς- χθεσινούς ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ διαδηλωτές δε γνώριζαν ότι θα γίνουν μπάχαλα και δεν κατέβηκαν για αυτόν ακριβώς το λόγο : απλώς δεν μπορούσαν να παραμείνουν απόντες από τέτοιες ιστορικές στιγμές.

Σε αυτήν την ιστορική στιγμή, εν μέσω κρίσης του ισχύοντος οικονομικού συστήματος, ανεργίας, πολιτιστικού, πολιτικού κενού και αδιεξόδου και βέβαια κατόπιν του συγκλονιστικού αυτού γεγονότος της δολοφονίας ενός 15χρονου παιδιού από το φασιστικό νταϊλίκι ότι πιο στάσιμου και ταυτόχρονα κατεστημένου αντιπροσωπεύεται από την κοσμοθεωρία του περιβόητου ειδικού φρουρού, σε αυτήν την ιστορική στιγμή λοιπόν, για πρώτη φορά, εκφράζεται με τον πιο πρωτόλειο τρόπο, ένα είδος concensus που αναδύεται στην κοινωνία μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα consensus ότι τα πράγματα αρχίζουν και δείχνουν πια ωμά την αληθινή αυτοκαταστροφική τους φύση και το ισχύον, κυρίαρχο "σύστημα", οι κανόνες του παιχνιδιού δηλαδή και κυρίως το παιχνίδι το ίδιο σταματάει πια να εκλαμβάνεται ως το αναπόφευκτο μη χείρον βέλτιστο. Αρχίζει να γίνεται μη αποδεκτό. Είτε αυτό λέγεται χρηματοπιστωτικό σύστημα, είτε περιβάλλον, είτε μικροπολιτική διαπλοκή, είτε, είτε.. είτε βέβαια πρόκειται για την ακραία εκδήλωση του πιο κατεστημένου, τσιμεντολιθικού τραμπουκισμού του βαθυκράτους στην καρδιά του χώρου κύησης των πιο δημιουργικών και προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Και είναι αυτή ακριβώς η συνθήκη που έκανε όλους αυτούς τους μουγκούς να μην μπορούν να παραμείνουν απόντες.

Ο συμβολισμός του γεγονότος αυτού, το ότι δηλαδή ειδικος φρουρός, πατέρας 3 παιδιών, με χρόνια υπηρεσίας στο "ευαίσθητο" τμήμα των εξαρχείων δολοφόνησε εν ψυχρώ ή εν θερμώ ένα 15χρονο πανέμορφο παιδάκι, μαθητή ιδιωτικού σχολείου στο χώρο δίπλα από το "Kούσκο" -ένα νεο-αναδυέν αστικό landmark στο οποίο συναθροίζονται wanna-be χαριτωμένα αλλα εμφανώς χαωμένα 14χρονα facebookάκια/εξαρχειάκια ως άλλη πασαρέλα, αυτός ο συμβολισμός είναι κάτι παραπάνω από έκδηλος. Τα πράγματα είναι τόσο τραβηγμένα που σχεδόν δεν βγάζουν νόημα.

photo by reuters

Και μέσα σε αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα , η "κοινή γνώμη" ξαφνικά αυτοπροσδιορίζεται defacto ως αυτή που βεβαίως και θα μπορούσε να αντιδράσει υπεύθυνα αλλά στερήθηκε κάτι τέτοιο από τους απαράδεκτους κουκουλοφόρους γνωστούς-αγνώστους που εκμεταλλεύονται αυτή τη συνθήκη για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους!

Η κοινή γνώμη ξέχασε τη χαρά της όταν οι "Α/Α" "απαλοτροιώνουν" supermarket. Τώρα η δράση των απεγνωσμένων και εξαθλιωμένων μεταναστών που μαζεύονται σαν μυρμηγκάκια για λίγα "αστικά αποφάγια" βαφτίζεται "πλιάτσικο". Οι τράπεζες και οι πολυεθνικές που μας απομυζούν παρασιτώντας εις βάρος μας και η άυλη αναπαράσταση της "αγοράς" βαφτίζονται καταστηματάρχες. Η light εκδοχή των νεραντζιών των 14χρονων γίνεται αποδεκτή ως "χαριτωμένη επανάσταση" και το severe, αναπόφευκτο, πραγματιστικό χάος σταματάει να εκλαμβάνεται ως (τυφλή δε θα το αρνηθώ) "εξέγερση" και βατίζεται "αίσχος". Το χριστουγεννιάτικο δέντρο του δήμου αθηνών βαφτίζεται αθήνα. .

Οι "διαδηλωτές" αρνούνται το ρόλο τους ως μέρος της συγκρότητησης του "σώματος" που "καλύπτει πολιτικά" τη συμβολική δράση, αρνούνται την "έμμεση" παροχή "πολιτικής κάλυψης" σε αυτούς που επιτελούν τη "βρώμικη δουλειά". Ο καθένας τη δουλειά του. Ούτε ο γκάου, πρώην ή νυν πρεζάκιας θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο από το να τελεί εν εξάλλω όταν του δίνεται η ευκαιρία να αναμετρηθεί ως ίσος προς ίσο απέναντι στην συμβολική προσωποποίηση της καταπιεστικής εξουσίας, ούτε ο θέλω-να-πιστεύω-ότι-είμαι-καλλιεργημένος αστός με το κασκολάκι και το ατελιέ του στα εξάρχεια θα μπορούσε να έχει το θάρρος να κάνει για μια φορά πράξη (έστω και για ψυχαναλυτικούς λόγους) την παπαρολογία του σε συμβολικό επίπεδο και επί τόπου. Αυτά τα δυο μέρη αποτελούν συνεκτικά μέρη (και το ΚΚΕ ας πούμε μέσα όπως και οι μπάτσοι) ενός κοινωνικού ιστού σε τυφλή πορεία. Ενός ιστού που δε θα μπορούσε παρά να παράγει τυφλές και σπασμωδικές αντανακλάσεις αυτού του ίδιου context που πλαισιώνει τη σκηνή που διαδραματίστηκε στη Μεσσολογίου & Τζαβέλλα.

ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, it's fucking OUT THERE!
μη μας τα πρήζετε. DO something!

Διαβάστε επίσης : Τα Δεκεμβριανά 2008 / ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ - Μετά την εξέγερση / Η βιομηχανία του εφήμερου - Που με βία μετράει τη γη / Νίκος Δήμου - Εν ψυχρώ / RealityTape - Πώς να χάσεις τα πάντα / inlovewtihlife - 2η ανακοίνωση / blog κατάληψης ΑΣΣΟΕ