Εκ των έσω , να μη χέσω !

Χαος ε ;

Μεσα στο χαος, οπως φαινεται απο το ελικοπτερο, απο την ταρατσα, απο το δρομο και, τελος, απο την τηλεοραση, εκτυλισσονται μικρες ιστοριες με αρχη-μεση-τελος. Αυτες oι ιστοριες δε μαθαινονται, παρα μονο αν μιλησουν οι συμμετεχοντες.

Παραμυθι 1

Μια φορα κι ενα καιρο, ηταν 5-6 ατομα στη γωνια του πνευματικου κεντρου Αθηνων, στην οδο Μασσαλιας, θελοντας να του βαλουν φωτια. Τα τζαμια ειχαν ηδη σπασει οταν ενας 'ομοιος' πλησιασε και ειπε χωρις κουκουλα "Ρε παιδια, αυτο αν καει, γαμηθηκε το ασυλο και τη γαμησαμε ολοι μετα. Αστο! Τοσα εχουμε καψει. Ξερεις τι ειναι εδω μεσα;"
Ο αλλος απαντησε " ...το πνευματικο κεντρο του δημου Αθηναιων ειναι."
Και ο αλλος του ειπε "Ρε, εδω μεσα που πας να βαλεις φωτια, ξερεις τι ειναι; Καφετερια! Τη καφετερια θα καψεις ;"
Ο αλλος απαντησε "Μονο για το ασυλο το κανω, ε!"

Κι ετσι δεν καηκε και το κεντρο.

Παραμυθι 2

Υπηρχε, μια φορα κι ενα καιρο, η αισθηση οτι τα 'μπαχαλα' ηταν μεθοδος εντονωσης των αγοριων. Απ' τη μια οι νεαροι με τις κουκουλες κι απ' την αλλη οι μπατσοι. Ειχε γραφτει, ας πουμε, οτι "agorakia apo dw agorakia apo kei. mou fanhke keno."
Μεχρις οτου ενας απο δαυτους ειδε μεσα στη σχολη του κοπελες, πολλες κοπελες, πολλες νεαρες κοπελες με ενα σφυρακι στο χερι να σπανε πετρες μεθοδικα και ηρεμα. Σα να δουλευαν αργαλειο. Και να τις πετανε. Και αλλες πολλες να μη σπανε αλλα να βοηθανε οπως νομιζουν. Να φουρνιζουν τυροπιτες και ψωμακια του τοστ για να φαμε ολοι οσοι πεινουσαμε.

Κι ετσι δεν ηταν 'boys vs boys' ο τιτλος του παραμυθιου αλλα 'us and them'.

Παραμυθι 3

Καποτε, τα πολυ παλια χρονια, δεν υπηρχαν οικονομικοι μεταναστες. Αργοτερα, οταν ο καπιταλισμος ειπε "ας δημιουργησω μεταναστες" και το εκανε, τους εστειλε "σε χωρες αγνωστες της δυσης του βορρα". Κι αυτοι, οσοι δεν σταλθηκαν πισω, αφου βιαστηκαν, αφου χτυπηθηκαν, αφου εξευτελιστηκαν, μια μερα ειδαν ενα ανοιχτο καταστημα και την ευκαιρια να παρουν 10-20 μεροκαματα σε μια παλαμη. Και τα πηραν. Και ενας που απετρεψε χθες ενα πλιατσικο καταστηματος 2,5μ προσοψης στη Σταδιου, σημερα σκεφτεται αν εκανε καλα ή οχι.

Κι ετσι δεν ειμαστε μονο οι 'εχοντες' απο τους 'μη εχοντες' που λεηλατησαν, αλλα ειναι και οι 'μη εχοντες' απο τους 'μη εχοντες' , που τελικα τους το χρωσταμε ολοι.

Τα εντονοτερα στιγμιαια συναισθηματα που βιωσα μεσα στα παραμυθια

1. Φοβος μηπως ηταν ασφαλιτες/παρακρατικοι/χουλιγκανς και με γαμουσανε επιτοπου.

2. Περηφανια που συμμετεχουν κοριτσια σε τοσο μεγαλο αριθμο.
3. Διχασμος