Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008
απόσπασμα απο τις βιογραφίες μοναχών τύπου πόλεως
είναι πράγματι άγνωστο γιατι βρισκόμαστε εκεί. Πρόκειται για μία έρημο σαν ξενοδοχείο. εμφανίζεται η γυναίκα που στο προηγόυμενο όνειρο τη βαλσαμώσανε λελέκι. Οι ακόλουθοί της είναι μικρά παιδιά που δεν είναι μικρά παιδιά αλλα γάτες ελάχιστης μάζας. Κρυβόμαστε πίσω απο μία τεράστια κουρτίνα που καλύπτει κάγκελα και ίσως έτσι να είμαστε μέσα στην έρημο. Τους ακούμε που δε λένε τίποτα. Τώρα ξέρω οτι αυτό σημαίνει οτι το παραπέτασμα κρύβει ενα αδιέξοδο, υπάρχει η ανησυχητική υπόνοια οτι το πέπλο κρύβει απο πίσω ενα τίποτα και στην πραγματικότητα υπάρχει για να μη φαίνονται τα σίδερα της φυλακής μας. Πράγματι οι νέοι ενοικιαστές του ξενοδοχείου είναι νεκροζώντανοι που κινούνται σαν φυσιολογικοί άνθρωποι , μιλάνε , τρέχουν , ανοίγουν τις ομπρέλες τους , λένε καλημέρα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Σε σι νε πα ουν πομ.
Ειναι "το καταφυγιο που φθονουμε", συντροφε, στις παρυφες του χειμωνα.
Ποσα αστερια, ειπες;
5
κεφάκια σήμερα
Εναλλακτική πλοκή (για το DVD): το παραπέτασμα από πίσω κρύβει μία πάστα (είμαι των χάπι εντ όπου με παίρνει).
Πολλά φιλιά.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, χαίρομαι που το hotel δεν είχε διαθεσιμότητα όταν προσπαθούσα να κλείσω δωμάτιο, μου τη δίνουν οι καλή-μέρες.
Δημοσίευση σχολίου