Santa Maria

40 δολάρια το εισιτήριο για το ναό του Macchu Picchu…30 δολάρια για 30 χιλιόμετρα με το τρένο...Aguas Calientes ως Ollantaytambo...έπειτα από εκεί μπορείς να πάρεις φθηνό λεωφορείο για Cuzco ή να συνεχίσεις με το τρένο με άλλα 30 δολάρια.
...ακριβά...ο Νίνο τα είχε «παίξει» ήδη από το πρωί και είχε πάρει την απόφαση να φύγει με το τρένο. Εγώ ένιωθα ακόμη δυνατός...ήθελα να μείνω στο Macchu Picchu μέχρι το απόγευμα και να αναχωρήσω το επόμενο πρωί με την ησυχία μου...και από την πίσω πόρτα...
Χαμένοι ναοί και πόλεις και μέρη των Ίνκας υπάρχουν πολλά μέσα στη selva. Είναι απόλυτα φυσικό. Μέσα σε τέτοιο φυσικό τοπίο και τόση βλάστηση να καλύπτει τόσο σύντομα τα πάντα είναι εύκολο να μείνει για χρόνια κρυμμένο.
Τόσο μεγάλη είναι η λατρεία μας στο αρχαίο και το άγνωστο, που μία τυχαία ανακάλυψη ενός USian στις αρχές του 20ου αιώνα έμελλε να γίνει η Νο1 τουριστική ατραξιόν της Νότιας Αμερικής. «Βρήκαμε» την χαμένη πόλη των Ίνκας...βρήκαμε το κρυμμένο κρησφύγετο του τελευταίου Βασιλιά Ήλιου...βρήκαμε...μία τρύπα στο νερό...ένα μικρό χωρίο 500 κατοίκων...
Όμορφο...σίγουρα...αλλά χωριό...στο οποίο η κεντρική πλατεία τίποτα δεν θυμίζει το μεγαλείο του Cuzco, του Sacsaywaman, του Pisaq και άλλων πόλεων των Ινκας.
Για μένα το Macchu Picchu δεν είναι η κλασσική φωτογραφία του αναποδογυρισμένου προσώπου...δεν είναι το Inca Trail...δεν είναι η επίσκεψη στον «απόλυτο» ναό της Νότιας Αμερικής.
Είναι τελικά το Macchu Picchu είναι η διαδρομή πάνω στις ράγες για 30 χιλιόμετρα...μέσα στη νύχτα και τα τρένα να περνούν σύρριζα...και η άφιξη μας ως βασιλιάδες στο Aguas Calientes...
...και έπειτα η αναχώρηση μέσα στην πρωινή δροσιά...ξανά πάνω στις ράγες...το πέρασμα πάνω από το ποτάμι με τροχαλία για το Santa Maria...η αναμονή για ώρες...το περπάτημα μέσα στη νύχτα και η άφιξη στο πάρτυ...με χορούς και chicha...και η «φιδίσια» διαδρομή μέχρι το Ollantaytambo.

Βγήκα στο πηγαιμό για την Ιθάκη...και ήταν τελικά μακρύς ο δρόμος...