Το μη χείρον χείριστον

Έρχεται εκείνη η στιγμή που κοιτώντας, λίγο στεναχωρημένος θα έλεγα, τις ξεθωριασμένες άσπρες γραμμές της ασφάλτου, λες στον εαυτό σου γιατί φυσικά κανείς άλλος δε σε ακούει ή δεν πρόκειται να σε ακούσει: "Αυτό δεν έπρεπε να είχε γίνει" ή "Αυτό δεν έπρεπε να είχε ειπωθεί" ή χειρότερα "Αυτό Ούτε έπρεπε να είχε γίνει Ούτε έπρεπε να είχε ειπωθεί".

Το μη αναστρέψιμον των πραγμάτων έχει μια διεστραμμένη γοητεία, όμοια μόνο, της γοητείας του φρικιαστικού τρόμου. Το γεγονός ότι δε μπορείς να αντιστρέψεις τα πράγματα που έχουν γίνει και έχουν ειπωθεί, σε κάνει να θυμάσαι πόσο μικρός και ανυπεράσπιστος, πόσο αμελητέος και ανίκανος είσαι να ορθωθείς απέναντι σε αυτό το γιγαντιαίο και τρομακτικό φαινόμενο που λέγεται Σύμ παν και τους νόμους που το διέπουν όπως είναι η βαρύτητα, η σύμβαση της χρονικής αλληλουχίας "Παρελθόν- Παρόν- Μέλλον", το ότι σε τελική ανάγνωση εάν λάβεις μέρος σε σοβαρό τροχαίο ατύχημα ή θα πεθάνεις καθότι ύλη, ή θα μείνεις ανάπηρος.

Μετά την τέλεση του Μη Αναστρέψιμου και του τραυματικού σοκ από το οποίο συνοδεύται, έρχεται η συνάρτηση του Εάν.

Έτσι: Εάν είχα πάει εκεί που ο άλλος δεν έκανε γιατί ο παράλλος είχε φύγει κι έτσι το τρένο ξεκίνησε χωρίς αυτόν.........Τότε..Δε θα είχε γίνει..........

ομοίως: Εάν δεν είχα πει αυτό που εκείνος έκανε χωρίς να το ξέρει αυτός που ξημεροβραδιαζόταν με τον παράλλο τον οποίο δε πολυσυμπαθούσαν αυτές.........Τότε..Δε θα είχε γίνει........

Είναι τυραννικό το Σύνδρομο της Συνάρτησης του Εάν γιατί ανάλογα βέβαια και με τις άμυνες σου ή τις ηθικές σου καθηλώσεις ή ακόμα και τους ψυχαναγκαστικούς σου ιδεασμούς, μπορεί να σε ταλανίσει πάρα πολύ καιρό και πάντα σε ανύποπτο χρόνο. Όσο πιο βαρύ είναι το μή αναστρέψιμον τόσο πιο τυραννικό το Εάν.

Όλα αυτά βέβαια είναι τυραννικά και ανυπόφορα όσο ο φταίχτης είσαι εσύ. Βάζεις τον εαυτό σου απέναντι και του λες: Μαλάκα!εάν.....τότε....Στην τελική αν η άμυνά σου σου το επιτρέπει αν όχι σου το επιτάσσει, λες κι ένα "την επόμενη φορά να προσέξω να μην κάνω.... ή να μην πω....για να μηηηηηην...." κι όλα καλά

σχεδόν....

Το μέγεθος του μαρτυρικού εφιάλτη δε συγκρίνεται όταν για το μη αναστρέψιμον υπαίτιος είναι άλλος. Νιώθεις να σε συνθλίβει τεράστιος πέτρινος τροχός από εκείνους των αρχαϊκών χρόνων. Να σε ρουφάει η άβυσσος. Να ξεσκίζουν τις σάρκες σου αγρίμια απροσδιορίστου προελεύσεως. Γιατί αυτός που είπε ή έκανε Καταρχήν δεν έπρεπε, κατά δεύτερον δεν το περίμενε κανείς από εκείνον και επιπλέον είναι και υπερβατικό και παραβατικό απέναντι στους κανόνες που είχες φτιάξει εσύ για την κοινωνία που είχατε σχηματίσει σαν δυάδα, να κάνει ή να πει αυτό.

Αν δεν είχε γίνει αυτό όλα θα ήταν καλά, λες, και απορείς από πού σου έσκασε η κεραμίδα και δεν την είδες να 'ρχεται

αλλά μάταια τώρα πια δε μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί αν είναι να μαζεύεις ψίχουλα απ' το τραπέζι

καλύτερα να μην τα είχες κάνει εξ' αρχής.