H KOΛΑΣΗ EINAI EΔΩ

O εφιάλτης έχει όνομα και λέγεται «χτίσιμο πολυκατοικίας δίπλα στο δωμάτιό μου».

Κωλοεργολάβοι.. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Πέντε τρυπάνια χώνονται στο αυτί μου κάθε μέρα από τις 8 μέχρι τις 3. Ταυτόχρονα. Βαριοπούλες μου βαράνε τον τοίχο. Και μου τον τρύπησαν. Γιατί? Τους ξέφυγε, λέει..Με πέρνουν μάτι τώρα, το ξέρω. Άραγες θα αποζημιωθώ για αυτό? Μπάζει το κρεβάτι μου. Σταγόνες μουλιάζουν τα σεντόνια, κάθε που βρέχει. Είμαι άστεγος. Πρέπει να μετακομίσω. Tι είναι αυτό το πράγμα δεν καταλαβαίνω, δεν είναι κομπρεσσέρ, είναι κάτι άλλο πιο εξελιγμένο και πετάει και έχει συνείδηση. Θέλουν να σπάσουν τις μεσοτοιχίες με αυτό. Τους έχει πιάσει μανία. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Αργούν. Κάθε μέρα ένας καινούριος όροφος προστίθεται. Τι στο διάολο ουρανοξύστη θα φτιάξουν? Θα καλέσω την αστυνομία. Για να δώ.. Έχουν βάλει 5 ορόφους και βάζουν κι άλλους, βάζουν κι άλλους. Άλλος ένας πύργος της Βαβέλ. Ο άνθρωπος αρνείται να διδαχθεί. Ο Θεός θα μας κάψει. "Δια τούτο εν μια ημέρα ήξουσιν αι πληγαί αυτής, θάνατος και πένθος και λιμός και εν πυρί κατακαυθήσεται, ότι ισχυρός Κύριος ο Θεός ο κρίνας αυτήν." Θα αρχίσουμε να μιλάμε 3000 διαφορετικές γλώσσες. Δε με αφήνουν να κοιμηθώ αυτοί οι εργάτες. Tους μισώ τους εργάτες. Γιατί δε βάζουν ρομπότ να χτίζουν? Τα ρομπότ δε μιλάνε ούτε βρίζουν ούτε πετάνε τα αλουμινόχαρτα από το μεσημεριανό τους στο μπαλκόνι σου για πλάκα. Τα μεγάλα συμφέροντα, τα real estates. Έχω 15 μέρες άδεια γαμώτο. Λυπηθείτε με!!!