Έλα βρε blogger λίγo να παίξουμε

download the post-soundtrack (1.9 mb)

Τίποτα. απλά ήθελα να πω να συνεχίσετε να στέλνετε φωτό των ψυγείων. Νομίζω ότι θα βγει ένα πολύ ωραίο project γιατί όλοι μας λίγο-πολύ συνθέτουμε ένα -σχεδόν καλλιτεχνικό- έργο στον καμβά της πόρτας του ψυγείου μας. Έχουμε προσωπικά ή στοιχεία σημειολογίας της καθημερινότητάς μας αναρτημένα εκεί και είναι ήδη έτοιμα, ένα έργο. Μπορεί του καθενός το ψυγείο να μην έχει νόημα να postaριστεί αυτόνομα (όπως έχει κάνει η υποφαινώμενη ψωνάρα), αλλά όλων μαζί και ανώνυμα είναι ένα πολύ ωραίο project για το οποίο το internet είναι just for it ως μέσο.
Επίσης, το εσωτερικό του ψυγείου έχει και αυτό τη χάρη του. Εκτός από το ότι : "ότι αγοράζεις είσαι" κ "ότι τρως είσαι", που έχει και αυτό το νόημα του ως συνεισφορά -ανώνυμα- σε μια συλλογή πολλών τέτοιων εκδοχών, μπορείς και να χρησιμοποιήσεις "το ψυγείο" ως θέμα έκφρασης. Πες κάτι μέσα από το ψυγείο σου. Μπορείς μέχρι και να στήσεις τα playmobil σου να σου τρώνε το φαί, δεν ξέρω. Θέλω να πω, μπορείς να κόψεις χρόνο από ένα post σου (έκφραση) και να ασχοληθείς λίγο να στήσεις κάτι με κεντρικό άξονα το ψυγείο σου που στο τέλος θα το φωτογραφήσεις και θα το συνεισφέρεις (πάλι έκφραση). Ανώνυμα όμως. Μια γιορτή.
Είναι πολλά τα στοιχεία της έκφρασης που διαθέτει κανείς κάνοντας χρήση αυτού του μέσου δημοσιοποίησης (του blog). Κι αυτό γιατί μπορεί να επικοινωνήσει ότι μπορεί να επεξεργαστεί ψηφιακά. Ακόμα και η ίδια η γλώσσα δε χρησιμοποιείται σα να γράφεις ένα άρθρο πάντα. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις αυτό. Πόση διαφορά έχει η γλώσσα ενός 20άρη με ενός 40άρη και ενός 70άρη; Πού είναι ο καθένας; Τι βλέπει; Τι ζει; Τι γλώσσες ακούει γύρω του; ΌΛΟΙ με αυτό που ΕΙΝΑΙ δίνουν ένα κομμάτι της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Η αξία ενός post συχνά βρίσκεται στην ανώνυμη προσωπική εμπειρία, αυτή (που ακριβώς επειδή από μόνη της βρήκε το μέσο να εκτεθεί) αντικατοπτρίζει την πραγματική ζωή, τον τρόπο σκέψης και θέασης των ανθρώπων στην ελλάδα ΤΩΡΑ. Μπορεί ο γράφων να μην το καταλαβαίνει εκείνη την ώρα (και καλύτερα μάλλον) αλλά έτσι είναι. Και αυτά είναι πράγματα που οι εκδότες βιβλίων και free-press και εφημερίδων δε δείχνουν να κατανοούν.
Να, είδες; Αυτό το link τώρα αποτελεί ένα σημείο της αφήγησης. Δεν περνιέται στο χαρτί.
Δεν μπορούν να καταλάβουν (βασικά για να είμαστε ακριβείς : δε θέλουν να παραδεχτούν) ότι τα blogs είναι ένα τρομερά σημαντικό νέο μέσο. Το στοίχημα έγγυται στο κατά πόσο θα βρεθούν άνθρωποι με όραμα και αντίληψη να ψαρέψουν και να αναδείξουν το διαμάντι που πλέει αδιαχώριστα σε ένα πλήθος χαομένης πληροφορίας. Και δεν εννοώ να ψαρέψεις blogs, bloggers. Εννοώ να ψαρέψεις post. Ακόμα και ο χειρότερος κάποια στιγμή θα βρεθεί σε κάποια φάση που (θες αυτά που πέρασε, θες η διάθεσή του, θες η έμπνευση της στιγμής, θες όλα αυτά μαζί) θα postάρει κάτι που δε θα κανε κακό να το δει και όλη η ελλάδα. Θα μου πεις : και ποιος το κρίνει αυτό; Αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Το κρίνουν τα linkblogs; Κι αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Είναι ένα θέμα (όλο αυτό το τελευταίο) στο οποίο θα επανέλθω με μια πρόταση, μια συνεισφορά, μια γιορτή.Όπως και το ψυγείο..

[άσχετο. ψάχνω ένα comment μου σε ένα post κάποτε του Γρηγόρη. Δεν τον έχουμε στα links μας και αναρωτιόμουν πώς θα έφτανα πάλι εκεί. Δοκίμασα το http://grigoris.blogspot.com
Μπα...
Με τα πολλά το βρήκα : Να και το link για να μαστε εντάξει (γιατί είναι ωραίο εκτός από το "να μην κάνεις αυτό που δε θέλεις να σου κάνουν", να ΚΑΝΕΙΣ και αυτό που θέλεις να σου κάνουν]

..και λέει :

"συμφωνώ κ εγώ περί απομυθοποίησης και συναφών. Γι αυτό κ εγώ το πάρτυ δεν το βλέπω ως μια δράση στην προσπάθειά μας να γνωριστούμε μεταξύ μας και να σχηματίσουμε μια κοινότητα με σύλλογο που θα γλυφόμαστε αναμεταξύ μας και θα πηγαίνουμε εκδρομές όταν θα γεράσουμε.
Για μένα αυτό που συμβαίνει εδώ μέσα(;) είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ένα νέο κοινωνικό φαινόμενο που τις ρίζες του έχει στη νέα χρήση από μια κοινωνία ενός νέου μέσου επικοινωνίας.
Η δυναμική αυτού του μέσου είναι τεράστια. Μπορεί κάλλιστα να είναι ένα διαμάντι όπως και μια πατάτα.
Εξαρτάται από τη χρήση που γίνεται, το περιεχόμενο,από το αν υπάρχει πολιτική συνείδηση όλου αυτού, από το αν μπορεί κανείς να οργανώσει τα πράγματα συνετότερα.
Είναι μια πηγή κοινωνικού νοήματος φρέσκου, αδιαμεσολάβητου, βουτηγμένο στην προσωπική καύλα του καθενός, δηλαδή στο μεράκι, είναι η φωνή της πόλης, είναι διάφορα.
Είναι λογικό να υπάρχουν διαμάντια και άπειρο noise (άσχετο).
Το party δεν αφορούσε μια ομάδα αλλά όλλους εκείνους που έχουν καυλώσει έστω και λίγο με αυτή τη νέα δυνατότητα. Και αυτό είναι που τους ενώνει. Νομίζω είναι πολύ απλό. Και το πάρτυ ήταν μια γιορτή αυτού.
Ο καθένα διαχειρίζεται τα θέματά του όπως εκείνος αξιολογεί..
το monitor θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό. Λέγεται social software και είναι το τελευταίο hype των techνάδων. Με κάποια σωστή πολιτική,κοινωνιολογική,σχεδιαστική προσέγγιση κάποιος μπορεί να αναδείξει άλλα πράγματα.
Το θέμα το δικό μου είναι ότι υπάρχουν εδώ ιδέες και σκέψεις, ακόμα κ προσωπικές ιστορίες που επικοινωνούν αδιαμεσολάβητα το τώρα. αυτό είναι που παράγει νέου τύπου σαβούρα (που κ αυτή διαμάντι είναι άμα το καλοσκεφτείς) αλλά και νέου τύπου διαμάντια. Πιο διαμάντια λόγω του τρόπου. Κι αν κι άλλοι άνθρωποι που έχουν να δώσουν στην κοινωνία το κάνουν, τότε έχουμε κάτι special. αυτό είναι σημαντικό. και του αξίζει ένα πάρτυ από αυτούς που το περίμεναν.."

"αν υπάρχει ένας λόγος που βρισκόμαστε εδώ και διαβάζουμε blogs αντί άλλων mediaκών προιόντων, είναι γιατί τα mainstream media είναι γεμάτα κλίκες, λόμπι, ελίτ, λεφτά, εξουσία..
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε κάποιος normal άνθρωπος είναι να εκπέσει αυτό το (σε ένα βαθμό) δημοκρατικό μέσο σε ένα μηχανισμό παραγωγής ελίτ.
Παιδιά μην τρελένεστε!! παρακάτω είμαστε.. ΕΛΕΟΣ!!"


Κλείνοντας, να επαναλάβω την πρόσκληση για το ψυγείο (που πιο ανοιχτή δεν μπορεί να γίνει) και να σας κάνω μια πρόταση : τον τελευταίο καιρό (και ειδικά για ψιλο-μεγάλα κείμενα) έχω βρει μια πολύ ωραία μαγκιά. Καμιά φορά κάνω copy-paste τα κείμενα που έχω ανοίξει/επιλέξει στα tabs μου--> στο word. Συμπεριλαμβάνω μέσα τον τίτλο του blog (μαρκάρω δλδ από πάνω πάνω) μέχρι και το " posted by xxx at 7:04 μμ | Permalink |" . Τα κολλάω το ένα κάτ΄ απ΄τ΄άλλο, τα κάνω size 10 , τα τυπώνω σε draft + black&white και τα διαβάζω στο κρεβάτι, το χέσιμο, το τρόλευ*..
Μετά τα πετάω..(να μη σου πω ότι μια φορά τα χω πετάξει και στην ανακύκλωση μετά το τρόλευ και σε σοκάρω/βέβαια μια-δυο φορές τα χω δώσει και σε άλλους που ενδιαφέρθηκαν)


*όπως ακριβώς και τα free-press, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα βιβλία και τα επιστημονικά papers. Γιατί δεν είναι και ΤΕΛΕΙΩΣ μούφα τα free-press μας κομπλεξικέ blogger, και θέλω να σε δω όταν κάποιος θα κάνει copy-paste πόσα linkblog θα βάλεις..

(αν δε βαριέσαι : διάδωσε το ψυγείο και επιτέλους ΣΤΕΙΛΕ ΦΩΤΟ!!)