και καπως ετσι τα γεγονοτα ξεχαστηκαν

και καπως ετσι τα γεγονοτα ξεχαστηκαν.
οι μερες ομως καθησαν σα το αλατι στο πατο του σωληνα διυλισης.
Αυτο τωρα δεν ηταν κατι καινουριο. Συνεβαινε απο παντα.
Ασφαλως οποτε εχουμε γεγονοτα στο κοσμο της φυσης
ανθρωποι θα πεθαινουν
κοριτσια θα γυμναζονται στο φως της λαμπας
σκιουροι θα ανακαλυπτουν τη χρησιμοτητα του ανοιχτηριου
ανοητοι θα ξεστομιζουν περιστασιακα τη Λεξη
και το συμπαν θα δονειται.
"ποιος ειναι αραγε αυτος που μας ξυπναει?"
και επειτα στην εικονα καποιου που βγαζει τη τσιχλα απο τη σολα του παπουτσιου του
ή στην εικονα καποιου με ενα μπαστουνι που δεν ξερει τι να το κανει στο ενα χερι
και ενα κυπελλο που ασφαλως δεν του ανηκει στο αλλο
τοτε το συμπαν ξανακλεινει τα ματια ενοχλημενο και σιωπα.

Αν θελει τωρα καποιος να δει τι ειπε το συμπαν ,
οταν τελικα του εδωσε καποιος πισω την πιπιλα του
θα πρεπει απλα να κοιταξει στο πατο του σωληνα διυλισης.

τι μας διδαξε το Dada χωρις ισως να το θελει?
δεν τα κατανοουμε ολα.
ισως μαλιστα να μην κατανοουμε τιποτα.
καποτε ημασταν νεκροι
με την παροδο ξαναγεννηθηκαμε
καποτε ημασταν κοριτσια μπροστα στη λαμπα
μαθαμε πως επιτυγχανεται η εγκολπωση της σκιας μας
καποτε ημασταν σκιουροι
μαθαμε να ανοιγουμε κονσερβες.
τα γεγονοτα ομως αυτα μας διαφευγουν
γιατι τα γεγονοτα ειναι σαν να μην εγιναν ποτε.
καπως ετσι λεει ο Καμυ
"μην περιμενετε τη μερα της κρισεως γιατι
η μερα της κρισεως ειναι καθε μερα"
καπως ετσι λενε οι γνωστικοι του δευτερου αιωνα μΧ
"και εις τους αιωνας των αιωνων"



Αν μεσα στη νυχτα σας χαρισουν ενα καναπε
μην τον αρνηθειτε
ειναι ο καναπες ο δοσμενος μεσα στη νυχτα
ισως να μη σας ξαναχαριστει αλλος.
και ο καναπες αυτος θα λυωσει με τα χρονια
και εσεις θα λυωσετε μαζι.
τελικα οι εποχες που καθοσασταν πανω του θα περασουν
ομως οταν τα γεγονοτα ξεχαστουν
οι μερες εκεινες θα κατσουν στον πατο του σωληνα
και πιστεψτε με
το αλατι αυτο δε χανεται ποτε.