Πρωϊνό 5ης Σεπτεμβρίου 2007

Στη ζωή στο σκάφος, θεός είναι ο άνεμος..

Η ωραιότερη στιγμή της ημέρας είναι το βράδυ πριν τον ύπνο όταν κοιτάς σκεπασμένος με το κουβερτάκι ανάσκελα την ελληνική σημαία που αντικατοπτρίζει/ μεταφράζει/ αποκωδικοποιεί στην κίνησή της και τον ήχο της όλες τις άπειρες διαβαθμίσεις της κατεύθυνσης και της έντασης του θεού ανέμου δίνοντάς σου να καταλάβεις για μια ακόμη φορά πως όλα είναι πιο πολύπλοκα και σύνθετα και ευαίσθητα στην πραγματικότητα και ότι οι άνθρωποι μπορούν να χαράξουν την πορεία τους μόνο σε χοντροκομμένα και γενικευμένα patterns που σχηματίζονται -με λίγη φαντασία- σε "μάκρο" επίπεδο. Δεν έχω καταλήξει βέβαια ακόμα στον αν η ποίηση βρίσκεται στα απλοϊκά patterns που πράγματι σχηματίζονται με μία τάση κάνοντας κανείς zoom-out στα μακρο-επίπεδα όλα να τίνουν προς το 1, το όλον ή το αντίθετο : όσο κανείς ζουμάρει στα μικρο-επίπεδα να ανακαλύπτει όλο και περισσότερες διακυμάνσεις, όλο και περισσότερους διακριτούς αριθμούς μεταξύ του 0 και του 1 που τίνουν προς το οο (άπειρο).

Τώρα ο θεός άνεμος είναι τελικά ΒΔ και όχι Ν όπως περιμένουμε τις τελευταίες 24 ώρες, είναι πρωί, όλοι κοιμούνται, εγώ ακούω αυτό* στα ακουστικά και μετά από σχεδόν 2 μήνες γράφω πάλι με τη σκέψη ότι αυτό είναι ένα post. Ευτυχώς η πρώτη ύλη μου είναι καφέ ανακυκλωμένο χαρτί σε τετράγωνο σχήμα και κόκκινο στυλό bic..
To software στην εληνική γλώσσα του κινητού μιας κοπέλας από το πλήρωμα περιέχει την εντολή "αποστολή σε blog" (φωτογραφίας). Επίσης μια άλλη -η νεοϋορκέζα- έχει i-phone στο οποίο για να κάνεις zoom στη photo αρκεί να κάνεις πως πιάνεις στην οθόνη το σημείο που θες σέρνοντας πάνω της τα δυο σου δάχτυλα..

Κι έτσι, πλέοντας στα νερά μεταξύ Αντιπάρου και Δεσπωτικού, ο άνεμος λέει ότι το οο δεν είναι το αντίθετο του 0 με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η σοκολάτα δεν είναι το αντίθετο της βανίλιας** (sic). Ο Ελύτης το μετέφρασε στον κώδικα της γλώσσας με ακρίβεια : "θάλασσα λανθασμένη δεν υπάρχει". Αυτό είναι η ποίηση : η μετάφραση συναισθημάτων στον κώδικα της γλώσσας -κάτι που απαιτεί βέβαια δημιουργικό αυτοσχεδιασμό καθώς το σύστημα της γλώσσας είναι σαφώς πεπερασμένο σύστημα αποδεικνύoντας όμως σε πολλές περιπτώσεις πόσο εύπλαστο και βαθύ είναι αν κανείς πειραματιστεί μαζί του κλείνοντας τα αυτιά και εστιάζοντας στο συναίσθημά του με ένα σφίξιμο ή μια πνοή εξωτερίκευσης. Τί είδους ικανοποίηση είναι όμως αυτή που έρχεται όταν η άυλη αλλά με υπόσταση σκέψη μεταφράζεται και εξωτερικεύεται και αποτυπώνεται;
Η γλώσσα. Mε τη γλώσσα σκέφτεσαι ή με τη γλώσσα εξωτερικεύεις τις σκέψεις σου; Θέλω να πω όταν δεν έχεις λέξη για το χρώμα τυρκουάζ και το λες πράσινο ή μπλε, καταλαβαίνεις ότι είναι τυρκουάζ; Είναι η στιγμή που το καταλαβαίνεις ένα πυροτέχνημα και η στιγμή που καταφέρνεις να ξεχωρίσεις το χρώμα αυτό ως κάτι το διακριτό μέσω του γλωσσικού συστήματος άλλο ένα. Τότε είναι που αποκτά υπόσταση, σχεδόν αντικειμενικοποιείται. Αντικειμενικά βέβαια όλη αυτή η διαδικασία που υπαγορεύει πως ονοματοδοσία=ύπαρξη πρόκειται ασφαλώς για μια ψευδαίσθηση, μια καταφανέστατη ένδειξη της μάταιης υποκειμενικότητας που μας χαρακτηρίζει λόγω ελλιπών αισθητηρίων αφού το γαμημένο τυρκουάζ φίλε υπάρχει, δεν είναι μπλε, ούτε πράσινο ,απλά εσύ κατάφερες να αναπτύξεις λίγο ακόμα την αντιληπτική σου ευαισθησία. Για την ακρίβεια του τυρκουάζ δεν το νοιάζει καθόλου τί είναι και τί δεν είναι, πώς το ονομάζεις εσύ ή αν το διακρίνεις. Αν εσύ το θεωρείς αρκετά σημαντικό όμως ώστε να χρειάζεται να το διακρίνεις τότε ήρθε η ώρα να το κάνεις. Οι εσκιμώοι του βόρειου πόλου έχουν λέει πάνω από 10 διακριτές λέξεις για αυτό που εμείς λέμε λευκό. Το λευκό του πάγου, του χιονιού, του πατημένου χιονιού και τόσα άλλα που έχουν να κάνουν με αυτό. Το ίδιο ισχύει και για τα συναισθήματα, τα ερμηνευτικά σχήματα και τα λοιπά. Η διεύρυνση του χρωστήρα, ΑΥΤΟ είναι στόχος : Το δέντρο. Η ιδέα "δέντρο". Το συγκεκριμένο δέντρο που βλέπω τώρα απέναντί μου και θα βουτήξω να κάτσω στον ίσκιο του..

*πρόκειται για ακυκλοφόρητο αν δεν κάνω λάθος κομμάτι του larry gus το οποίο βρίσκεται στα αυτιά μου επειδή σε κάποιο live ο m.hulot το ηχογράφησε. Με διαφορά ότι καλύτερο έχω ακούσει από τον άνθρωπο αυτό, κομμάτι που έβαλα κάμποσες φορές το καλοκαίρι και το άκουσα άλλες τόσες και παραπάνω. (τώρα βλέπω ότι το έχει και πρώτο τραπέζι πίστα στη σελίδα του στο fuckin'myspace)
**elefanta κάνε μας τη χάρη και ανέβασε το κομμάτι γιατί ούτε το βρίσκω (κάπου σίγουρα θα το χω) ούτε φαίνεται να είναι στο blog