Ιstanbul : Η Πόλη

(photoreportage here)

Ιstanbul, Κωνσταντινούπολη ή απλά Πόλη. Το όνομα Istanbul προέρχεται από τα ελληνικά όπως συμβαίνει και με άλλες πόλεις (πχ. Σμύρνη->Ismir, Νίκαια->Iznik κ.α.) όπου οι Τούρκοι βάζουν ένα πρόθεμα στην ελληνική ονομασία για να την οικιοποιηθούν και σημαίνει λέει "εις την πόλη" ή "προς την πόλη", άρα το δίλημμα Ιstanbul ή Κωνσταντινούπολη αποσαφηνίζεται.

Κωνσταντινούπολη ονομάστηκε χάριν του Βυζαντινού αυτοκράτορα που την κυρίεψε και έμεινε παγκοσμίως γνωστή στην ιστορία ως Constantinople. Οι Τούρκοι βέβαια ποτέ δεν τη φώναζαν έτσι (ούτε πριν την άλωση) και βέβαια δε θα περίμενε κανείς να χρησιμοποιούσαν το όνομα του χριστιανού αυτοκράτορα (που χρησιμοποιείτε βέβαια από μας για ευνόητους λόγους κυρίως όμως συνήθειας και μνήμης). Εδώ και αρκετές δεκαετίες επισήμως έχουν ζητήσει από τις διπλωματικές αρχές όλου του κόσμου να αναφέρονται σε αυτήν ως Istanbul και βέβαια αν δεν το κάνεις κάτι τους βρωμάει και ορθώς.Το θέμα όμως είναι ότι αυτη η πόλη από όποιον και αν την κατέλαβε ή την κατοϊκησε ή αναφερόταν σ΄αυτήν ονομάζεται «Η ΠΟΛΗ» και αν κανείς την επισκεφτεί μπορεί να καταλάβει το γιατί.

• (για περισσότερα->wikipedia->Istanbul->Istanbul names->Istanbul pogrom[διωγμός])
  

Πρόκειται για μια πόλη 17.000.000 αυτή τη στιγμή, λόγω μιας απίστευτης εσωτερικής μετανάστευσης που πήρε γιγάντιαιες διαστάσεις μόλις από τη δεκαετία του ’80 επομένως στους δρόμους της πόλης γίνεται κυριολεκτικά το έλα να δεις. Ο γεωγραφικός χώρος πάνω στον οποίο εκτείνεται είναι μοναδικής ομορφιάς και παρόλη την οικιστική της ανάπτυξη, λόγω του Βοσπόρου και του Κεράτειου κόλπου (ο Βόσπορος χωρίζει ευρώπξ και ασία, ενώ ο κεράτειος είναι ένας στενός και βαθύς κόλπος στην ευρωπαϊκή πλευρά που γύρω του είναι το κέντρο-κέντρο) που τη χωρίζει με νερό και λόγω διάφορων λοφίσκων που υψώνονται εδώ κι εκεί μπορείς από πολλά σημεία της -σχεδόν από παντού- να προσανατολιστείς έχοντας μια επισκοπική θέα της πόλης. Πολύ ψηλά κτίρια και πολυκατοικίες δεν έχει στο κέντρο της πολλά ελάχιστα και η office περιοχή με τους ορανοξύστες της είναι πιο πέρα ( άπειρες εργατικες πολυκατοικίες, block of flats με όλη τη σημασία έχει στα προάστια για να στοιβάζονται οι νεοερχόμενοι). Μυρίζει παντού μπαχαρικά, ισλάμ και εμπόριο ενώ είναι πάμπολλα τα διατηρητέα κτίριά της που στέκονται σχεδόν ετοιμόροπα «βρωμίζοντας» μεν την πόλη, δίνοντας σου τη δυνατότητα όμως για πολύ γερά flashback. Και οι εικόνες των flashback είναι απερίγραπτης ομορφιάς.

Με λίγα λόγια η πόλη είναι καλυμένη από πάμπολλα στρώματα ιστορίας και πολιτισμών που περιμένουν να τα ξεσκεπάσεις , ενώ η επιφάνειά της είναι μια τρελή επιμιξεία νομαδικού ισλάμ και εξευρωπαισμένης αστικότητας, χαμάμ, σουτζουκάκια, σαλέπια, αργιλέδες, παστουρμάδες, λαχματζούν, μύδια, τζαμιά, δορυφορικά πιάτα, βρωμιά, εμπόρους που σου τα παίρνουνε μέχρι να πεις κίμινο (μάλλον από κει βγήκε η έκφραση), ιμάμηδες και τούρκικες σημαίες παντού. Η ανατολίτικη μαγεία δηλαδή σε όρους μητρόπολης. Παζάρι. Πραγματικά το να αφήσεις διωγμένος την Πόλη το ’50 και να έρθεις στην Αθήνα πρέπει να ήταν μεγάλη ήττα, πόσο δε μάλλον όταν την εποχή εκείνη ήταν μια πραγματική παγκοσμιοπιημένη, διαπολιτισμική πόλη Τούρκων, Εβραίων, Ελλήνων και Αρμενίων με ήδη ανεπτυγμένη αστική τάξη.

Δε θα πω περισσότερα, είναι ένα ταξίδι που προτείνω στον καθένα ανεπιφύλακτα να κάνει. Από ΕΔΩ περνάτε για να δείτε ένα slideshow των όσων αποτυπώσαμε (Chaca-Khan & Konnia) στις μόλις 2.5 μέρες διαμονής μας και από ΕΔΩ (3ΜΒ) για να κατεβάσετε λίγους τούρκικους δρόμους μουσικής. Από ΕΔΩ (37ΜΒ) για ολόκληρο το δίσκο του Saadettin Doan (μάλλον όνομα θα είναι) που αυτοσχεδιάζει σε ανατολίτικους δρόμους με το ζουρνά του (fade άμα λέω καμιά πατάτα διόρθωσέ με), πράγμα που βρέθηκε στα χέρια μας λόγω του Τσίκο, φίλο του fade, από τον οποίο έχετε και χαιρετίσματα. Enjoy..