Σελίδες

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Mixaloliakos_in_chains.jpg



Είναι γεγονός κοινής πια αποδοχής το ότι ζούμε σε μια εποχή που η εικόνα είναι κεντρικό κομμάτι του δημόσιου λόγου και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας..

Χτες παρακολουθήσαμε λοιπόν το show της κυβέρνησης με το πομπώδες όνομα:

«Η Εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής»
(υπότιτλος διαφόρων καναλιών στις ζωντανές τους συνδέσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας)



Και λέω show γιατί μόνο έτσι μπορεί να πει κάποιος τις πολύωρες ζωντανές συνδέσεις από τα μεγάλα κανάλια στην Ελλάδα με τη ΓΑΔΑ, από το πρωί μέχρι και το απόγευμα-βράδυ, όταν πια ολοκληρώθηκε η μεταγωγή του αρχηγού Μιχαλολιάκου και των υπολοίπων από την Αστυνομική Διεύθυνση στα Δικαστήρια της Ευελπίδων.

Είχαν λοιπόν στηθεί από νωρίς οι δημοσιογράφοι και οι κάμερες στην είσοδο του κτιρίου της ΓΑΔΑ και περίμεναν να εμφανιστούν οι κατηγορούμενοι και με περίσσεια χαρά να τους παρουσιάσουν στο κοινό «αλυσοδεμένους». Να παρουσιάσουν τους «κακοποιούς», κυριολεκτικά στα χέρια της αστυνομίας. Να δείξουν την εικόνα της «δημοκρατίας που κάνει τη δουλεία της». Και βέβαια, αν και  δεν είχαν τα άσπρα γιλεκάκια που φοράνε σε άλλους κρατούμενους «για την προστασία τους», οι κινούμενες και σταθερές εικόνες που παρήχθησαν ήταν αρκετές για να δώσουν το μήνυμα...  «Εξαρθρώσαμε τους κακοποιούς»...



Όλα ήταν έτοιμα λοιπόν, τα τζιπ της αστυνομίας περιμένανε, οι δημοσιογράφοι στις θέσεις τους είχαν σχηματίσει τον απαραίτητο διάδρομο και οι κάμερες ήταν οπλισμένες. Κατέβηκαν οι λεγάμενοι από τα ύψη της αστυνομικής διεύθυνσης και στον προθάλαμο είχαν τον χρόνο να προετοιμαστούν για την έκθεσή τους «ως κρατούμενοι» στα media.

Και εκεί καθώς έχουν αρχίσει να περπατάνε την «πασαρέλα της αποπομπής τους», με τον Μιχαλολιάκο ως αρχηγός να βγαίνει πρώτος (άραγε σκηνοθετική παρέμβαση ή πρωτοβουλία του ιδίου;) και κατά τη διάρκεια ενός νούμερου του πρωταγωνιστή που χτυπιέται τραβώντας τα «χέρια του νόμου» από πάνω του... κλικ... ανοίγει το κλείστρο και παράγεται αυτό το ενσταντανέ...




Παράγεται λοιπόν αυτή η εικόνα στην οποία και θα ήθελα να σταθώ:



Τι έχει λοιπόν αυτή η εικόνα που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία από τις εικόνες αυτού του show;

Κοιτώντας αυτήν την εικόνα κανείς προφανώς παρατηρεί κάποια πράγματα, όπως τα χέρια του κρατούμενου που είναι δεμένα με τις χειροπέδες και το τσαντάκι που κρατάει (και ευλόγως αναρωτιέται πως και του έχει επιτραπεί να το έχει ακόμα..), αλλά κοιτάει κανείς επίσης και τους δύο αστυνομικούς με τα καλυμμένα πρόσωπα... παρατηρεί τα μάτια των οργάνων αυτών και ιδιαίτερα αυτού στα δεξιά (και προσπαθεί μέσω των ματιών του να καταλάβει έστω και κάτι για την ανθρώπινη ποιότητα αυτού του δεσμοφύλακα)... αλλά το βλέμμα προφανώς τελικά κολλάει στη φάτσα του Μιχαλολιάκου, του πρωτ-αγωνιστή...

Κολλάει σε αυτή τη στημένη και ψεύτικη γκριμάτσα που και καλά δείχνει πως είναι θυμωμένος... με τα στραβωμένα χείλη και τα ανοιγμένα ρουθούνια.. σαν ένας «ταύρος που ξεφυσάει»... προσπαθεί και καλά μέσω της έντονης γκριμάτσας να δείξει την «αδικία» προς το πρόσωπό του... να επικοινωνήσει στους θεατές (και φυσικά προς τους υποστηριχτές του) το ότι «εμένα αυτές οι αλυσίδες δεν θα με κρατήσουν»... δίνει μια παράσταση στην οποία χρησιμοποιεί την υπερβολή για να δηλώσει την απέχθειά του προς το «διεφθαρμένο σύστημα» που τον κατηγορεί...

Όμως, αυτό που δεν μπορεί κανείς να μην προσέξει (εκτός ίσως από τα άμυαλα ανδρείκελα που τoν ακολουθούν), είναι το πόσο ψεύτικη είναι αυτή η γκριμάτσα, πόσο στημένη... είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια να δηλώσει όλα τα παραπάνω με την οποία τελικά καταφέρνει να αποδείξει πόσο ψεύτικος είναι ο ίδιος... δείχνει τελικά ότι είναι και αυτός μέρος της διαφθοράς αυτού του συστήματος που τον κατηγορεί!
Η υπερβολή που χρησιμοποιεί είναι τόσο εξόφθαλμα ψεύτική, τόσο μια παράσταση, όσο είναι και παράσταση το όλο show της επιχείρησης «εξάρθρωσης» της οργάνωσής του..


Και το ότι όλο αυτό ήταν μια παράσταση για τις στημένες κάμερες έξω από τη ΓΑΔΑ φαίνεται και από μια άλλη φωτογραφία, που κυκλοφορεί λιγότερο, και δείχνει μια στιγμή από τα δικαστήρια, λίγο μετά, στην οποία είναι χαμογελαστός και πολύ πιο άνετος από ότι ήθελε να δείξει με το προηγούμενο του νούμερο... όπου βέβαια έχει γίνει και μια παρέμβαση που δηλώνει την ειρωνεία όλου αυτού του show...


Την ψεύτικη όμως αυτή ενσταντανέ της γκριμάτσας με το τσαντάκι ειρωνεύονται και άλλες παρεμβάσεις που έχουν ήδη γίνει στην διάσημη πια φωτογραφία... γιατί τουλάχιστον υπάρχει ακόμα το χιούμορ ενάντια σε όλους αυτούς που πιστεύουν πως είμαστε όλοι παθητικοί θεατές των νούμερων που παίζουν για τις κάμερες...


(από το facebook με σχόλιο: Opa GangBang Style)





5 σχόλια:

Tic Tac είπε...

Κοίτα, συμφωνώ -προφανώς- για το σόου.

Αλλά δεν είμαι πεπεισμένος ότι η γκριμάτσα που επιλέχτηκε μέσα από τα δεκάδες καρέ ανά δευτερόλεπτο που έπεφταν τότε, ή κόπηκε από το βίντεο χειρουργικά, δεν αποτελεί δείγμα πηγαίου θυμού.

Αποκλείω να το περίμενε ότι θα συμβεί αυτό. Δεν θα είχε τα όπλα πχ., σοβαρή επιβάρυνση. Έχουν πέσει από τα σύννεφα και οι αντιδράσεις τους μόνο "σωστές" δεν είναι επικοινωνιακά (για ψηφοφόρους τους και λοιπούς).

unpause είπε...

Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις... αλλά αν προσέξεις το βίντεο ή δεις άλλες φωτογραφίες πριν την γκριμάτσα αυτή μου φάινεται καθαρό το γεγονός ότι απλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή και τσούπ, έκανε τη φάτσα αυτή που ήθελε... γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είναι "πηγαίος θυμός" αυτό το πραμα... είναι καθαρά ψεύτικο... δεν ξέρω για τους άλλους αλλά τουλάχιστον αυτός και παπας σίγουρα ξέρουν τι κάνουν...

unpause είπε...

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=28024

δες την πρώτη και την τελευταία φωτογραφία και το σχόλιο στην τελευταία...

Tic Tac είπε...

Καλό επιχείρημα αυτό το τελευταίο.

Το ποστ αυτό συνδέεται με το παρακάτω, για όσους θυμούνται.

http://arxediamedia.blogspot.gr/2011/05/fasistasmemaxairijpg.html

unpause είπε...

Τα δύο αυτά ποστ είναι σαν να σηματοδοτούν την "επίσημη" αρχή και το "επίσημο" τέλος της ΧΑ.. της οποίας η δράση ήταν αρκετά μηντιακή και αυτό φαίνεται από τις εικόνες που παρήχθησαν και τους προώθησαν... θα είχε ενδιαφέρον τώρα που το σκέφτομαι μια πιο συνολική προσέγγιση της αναπαράστασης της δράσης τους αυτά τα τελευταία χρόνια μέσω της ανάλυσης των διάσημων εικόνων τους...