Πρόσχωμεν

Η θρησκεία έχει κατορθώσει να πείσει τον κόσμο

ότι υπάρχει ένας αόρατος άνθρωπος- που ζει στον ουρανό-

ο οποίος παρακολουθεί οτιδήποτε κάνεις, κάθε στιγμή της κάθε ημέρας.

Και αυτός ο αόρατος άνθρωπος έχει έναν ειδικό

κατάλογο από δέκα πράγματα τα οποία δε θέλει να κάνεις.

Και εάν κάνεις οτιδήποτε από τα δέκα

αυτά πράγματα, έχει ένα ειδικό μέρος για 'σένα

γεμάτο φωτιά και καπνό και πόνο και βασανιστήρια

και οδύνη, στο οποίο θα σε στείλει να ζήσεις και να υποφέρεις

και να καίγεσαι και να πνίγεσαι και να ουρλιάζεις

και να κλαις αιωνίως, μέχρι το πλήρωμα του χρόνου...

Κι όμως, Αυτός σε αγαπάει!

GEORGE CARLIN

Παρότι δεν είμαι θρήσκα,

για την ακρίβεια μεγάλωσα και εξακολουθώ άθεη, φέτος αποφάσισα- ποιός ξέρει για ποιόν καρμικό λόγο- να συμπάσχω με τον Χριστό.

Μεγάλη Δευτέρα- Μεγάλη Μαχαίρα, ξεκίνησε κι η δική μου εβδομάδα των Παθών με τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει θεός αν η ζωή είναι τόσο σκληρή μαζί μου. Μιάμιση ώρα χειρουργείο και ΔΥο γιατροί ιδρωκοπημένοι χρειάστηκαν για να βγάλουν από το στόμα ένα δόντι που περισσότερο σε χαυλιόδοντα έφερνε επιβεβαιώνοντας την αρχική μου διαπίστωση ως σαφές δείγμα ότι μακρινοί μου πρόγονοι πρέπει σίγουρα να ήταν τα Μαμούθ.

Μεγάλη Τρίτη- Ο Χριστός εκρίθη. Ξαπλωτός και έγκλειστος, φλερτάροντας επικίνδυνα με την κάτω γνάθο μου, είχε κλειδαμπαρωθεί και δεν έλεγε να βγει με τίποτα. Καλέμι και σφυρί αντηχούσαν στα αυτιά μου αλλά εγώ δεν έλεγα να ανοίξω τα μάτια μου με τίποτα. Έχοντας πάρει μια στάση ξαπλωμένης συρρίκνωσης, χέρια σε σύμπλεγμα του στυλ "παρακαλάω τον Άγιο Πέτρο" περίμενα στωικά να κριθώ κι εγώ για τα γονιδιακά κρίματα της μάνας μου που μου κληροδότησε τέτοιους χαυλιόδοντες.

Μεγάλη Τετάρτη- Ο Χριστός Εχάθη. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων στη ζωή: Αυτοί που έχουν φρονιμίτες και τους βγαίνουν κανονικά, αυτοί που έχουν φρονιμίτες και τους βγαίνουν αεροπλανικά ή δεν βγαίνουν (καλή ώρα) και υπάρχουν και αυτά τα καριόλια που δεν έχουν καθόλου φρονιμίτες. Την τρίτη μέρα μου λέει ο γιατρός θα φτάσεις στο peak του πόνου. Πλακώνω τα φάρμακα, καταπίνω τα φαρμάκια και χάνομαι κι εγώ κάπου μεταξύ μαστούρας και πόνου.

Μεγάλη Πέμπτη- Ο Χριστός ευρέθη...κι εγώ ακόμα ψάχνομαι και πονάω, είναι τόσο άδικο να έχεις πεθάνει στη νηστεία και να μοιάζεις λες κι έχεις μπουκώσει ένα κεφτέ..

Μεγάλη Παρασκευή Ο Χριστός στο καρφί...σαν τον πόνο που συνεχίζεται

Μεγάλο Σαββάτο- Ο Χριστός στον τάφο. Άκρα του Τάφου σιωπή!!!Μη ξανακούσω για οδοντίατρο!!!

Κυριακή του Πάσχα- Η Θεία Ανάστασις. Μπορώ και μασάω!!! Επιτέλους θα φάω. Σ' ευχαριστώ θεέ μου.

Αλληλεγγύη στα μωρά που βγάζουν δόντια