Ε.Π.Σ τι κάνεις?

Βιώνω καθημερινά την δυσαρέσκεια καταναλωτών που δεν μπορούν
λόγω απεργίας των μέσων μεταφοράς να φτάσουν στον προορισμό τους..
Στα εμπορικά μαγαζιά δηλαδή.
Βλέπουμε λοιπόν μία αρχή σε αυτό που πρέπει να γίνει και αντί να
συνταχθούμε ώστε να πάρει όγκο,άρα και δύναμη,δυσανασχετούμε
και εναντιωνόμαστε.
Είναι μία τακτική μαζοχιστική πιστεύω που κάποια στιγμή ο καθένας που
την ακολουθεί θα το μετανιώσει.
ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν όλοι ,μα όλοι,να αρχίσουμε να πιστεύουμε πως αν δεν
θυσιάσουμε κάποια δεδομένα πράγματα της καθημερινότητάς μας, δεν
πρόκειται να διασφαλίσουμε ένα υγιές μέλλον.
Όποιος νιώθει πως δεν μπορεί να συμμετέχει σε μία διαμαρτυρία
η οποία λαμβάνει μέρος στον δημόσιο χώρο,μπορεί απλά να
γίνει μέρος της με πιο απλούς τρόπους στην καθημερινότητά του.
Κάτι από τα προϊόντα που πιθανώς άσκοπα αγοράζει,κάτι από
τα πλαστά νέα που πιθανώς παρακολουθεί άμα αρχίσει να
περιορίζει θα έχει άμεσα μία ενεργό συμμετοχή ,έτσι απλά, από τον
χώρο που κατοικεί και μόνο..
Όλο ακούω και διαβάζω πως το παράδειγμα της Αργεντινής δεν
είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που έπεται για την χώρα μας.
Η κάλυψη που έγινε στην κρίση της Αργεντινής από τα μέσα
ενημέρωσης τότε είναι ένα επιφανές παράδειγμα για το πως
λειτουργούν σε οποιαδήποτε χώρα γιατί το φαινόμενο είναι
παγκόσμιο,αφού τα συμφέροντα των μέσων αυτών είναι
και θα συνεχίσουν να είναι πολυεθνικά.
Η ενημέρωση βρίσκεται σε κρίση πολύ καιρό πριν την οικονομική
κρίση και ο κόσμος έχει συνηθίσει πλέον,με αποτέλεσμα να
μην το καταλαβαίνει αφού φαινομενικά δεν αλλάζει η πολιτική τους.
Ας βγούμε στους δρόμους τουλάχιστον για να συζητήσουμε μεταξύ μας.
Να γνωριστούμε,να ενημερωθούμε ο ένας από τον άλλον,να γίνουμε
φίλοι επιτέλους.Πρέπει να καταλάβουμε πως είμαστε όμοιοι,
τουλάχιστον στην κοροϊδία που βιώνουμε καθημερινά.
Οι καιρικές συνθήκες στην χώρα μας πάντως φαίνεται πως
συντάσονται στην προσπάθεια αυτή...