Οδηγώντας στην παλιά γειτονιά στο Μαρούσι είδα και το τελευταίο παλιό σπίτι γκρεμισμένο και μέσα μπουλντόζες και εκσκαφείς. Πρόκειται για την παγκόσμια πρωτοποριακή ιδέα και ελληνική πατέντα που ονομάζεται ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ. Θυμάμαι 100-200-300 σπίτια εδώ γύρω μέχρι πριν από 15 χρόνια. Μόνο γύρω από το δικό μου υπήρχαν 5! Πέσαν όλα μαζί πριν 3 χρόνια. Το αστείο είναι ότι και η δικιά μου πολυκατοικία είναι χτισμένη έτσι. Ο παππούς και η γιαγιά έμεναν εδώ στον ίδιο χώρο σε σπιτάκι με βοκαμβίλιες και γεράνια. Τώρα μένουν στην πολυκατοικία διάφοροι άσχετοι συγγενείς, ένας εκ των οποίων έχει χτίσει την πιο κιτς βρύση-βωμό που είναι στολισμένη με παναγίες, καντήλια, 2 πυθάρια, μερικά κοχύλια, 2 πήλινες αρχαιοελληνικές κολώνες ύψους 1 μέτρου! Ντρέπομαι να βγάλω φωτό!
20/09/10
Νύχτες πρεμιέρας, ταινία για την ελληνική experimental μουσική της Αθήνας με όποιες προεκτάσεις και διαφωνίες μπορεί να προκύψουν από μια συζήτηση για ένα τέτοιο εγχείρημα. Ο Vincent Moon και ο Thomas Rabillon έπιασαν την αθηναϊκή μιζέρια, την προπάθεια για δημιουργία και αυτό για κάποιο λόγο ενοχλεί. Η ταινία άκρως ρεαλιστική με την καταγραφή μιας μουσικής προχειράτζας αλλά σίγουρα φιλότιμης προσπάθειας, περιστέρια της Αθήνας και ατάκες που εκφράζουν αδιέξοδο. Φυσικά η σύνθεση των πλάνων(δηλαδή το μοντάζ,χοχοχο) ανήκει στον Thomas ο οποίος προλογίζει την έναρξη της ταινίας υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι το τελικό προϊόν και φανερά απολογούμενος για το γεγονός ότι έφτασαν στα αυτιά του πολλά παράπονα από μουσικούς που περίμεναν να δουν πιο πολύ μουσική, πιο πολύ ώρα τον εαυτό τους.
Η ταινία τελειώνει με εξίσου ίδια απολογία και συγνώμη για το αποτέλεσμα ενώ το 80% του κόσμου(και μουσικοί που συμμετείχαν) έχουν αποχωρήσει από την αίθουσα ενώ ήταν ώρα συζήτησης για την ταινία. Φανερό κόμπιασμα και πάγος επικρατεί.
Ο Thomas έξω από την αίθουσα απολογείται για τρίτη φορά και σε εμένα. Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο, αλλά δεν ήξερε και αυτός που έμπλεξε. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο χαίρει άκρας εκτίμησης(δεν είναι κακομαθημένοι χομπίστες με λεφτά) και όλα τα φιλμάκια του σχετίζονται με όλες τις γνωστές μουσικές μπάντες, με εξαίρεση το φιλμάκι για την Αθήνα. Τυχαίνει να ξέρω τη δουλειά τους χρόνια και είναι πραγματικά απίθανο αυτό που κάνουν με την Blogotheque (δεν βάζω λινκ), αλλά σίγουρα αξίζει να δεις τα live videoclip που φτιάχνουν.
Ίσως και να απέτυχαν αυτή τη φορά, δεν γίνεται να είσαι πάντα καλός, ή ίσως έπρεπε να μείνουν πιο πολύ καιρό στην Αθήνα για να πιάσουν τα σωστά vibes αν και νομίζω τα έπιασαν. Τι να πω?
19/09/10
Επίσκεψη στο μουσείο ακρόπολης με τρελλό χανγκόβερ από την προηγούμενη νύχτα που ήπια τα πάντα! Γαμώ, καλοστημένο, τζάμπα για φοιτητάς της Ε.Ένωσης(sic). Επιστροφή στο αμάξι και κλήση 80 ευρώ. Εγώ κι άλλος ένας από τα 100 αμάξια που είναι παράνομα Κυριακή βράδυ 8 η ώρα.. Λέω να τη σβήσω. Ναι ακόμα γίνεται αυτό, και είναι το μόνο μέσο και λαμογιά που χρησιμοποιώ μαζί με το θέατρο για να μην πάω στρατό.
18/09/10
Το βράδυ ήπια τα πάντα και θα έπινα και την ρακή αν δεν με σέρναν να φύγω. Έχω την εντύπωση πως μόνο εγώ και 2-3 ακόμα περάσαμε τόσο καλά, εγώ παραπατώντας ανάμεσα σε φίλους και συζητήσεις.
υ.γ.1 Φέτος θα πάω σε περισσότερα μεγαλιθικά μνημεία της Μ.Βρετανίας
υ.γ.2 Μου αρέσει πολύ η εποχή της πέτρας
