Ευρώπη

Οι αρχαίοι έλληνες προσέδωσαν την έννοια Ευρώπη σε μία γεωγραφική περιοχή και ήπειρο δυτικά και βόρεια, άγνωστη σε έκταση και μακριά και πέρα από τον ελλαδικό χώρο. Οι Πέρσες προσέβλεπαν την Ευρώπη, όμως τελικά η Ελλάδα ήταν εκείνη που τους ενδιέφερε. Και ο όρος έμεινε να έχει στην αρχαία εποχή γεωγραφική και μόνο σημασία. Στο ίδιο μοτίβο κρατά την έννοια και η Ρώμη.



Ακόμη και μυθολογικά και ποιητικά, η Ευρώπη (σελήνη) απάγεται το πρωί (ανατολή) από τον Δία (ηλιακός ταύρος) και επανεμφανίζεται στον ουρανό την εσπέρα (δύση).



Η λέξη Ευρώπη χάνεται έπειτα και ο όρος και εμφανίζεται μόνο μετά τον Ιουστινιανό. Και ανδρώνεται ως όρος πάλι όταν η χριστιανική Ευρώπη θα αρχίσει να δέχεται κινδύνους από αλλόθρησκους εξωτερικούς (Άραβες, Καρλομάγνος, εκστρατείες κοκ). Έπειτα και από την πάλη με τους Οθωμανούς, η Ευρώπη καθίσταται χριστιανική και εκφραστής της είναι το δυτικό της κομμάτι.



Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η Ελλάδα αισθάνεται ακόμη αποκομμένη από την Ευρώπη. Η σημασία που της δίνει εξακολουθεί να αναπολεί το γεωγραφικό προσδιορισμό των αρχαίων ελλήνων. Και η έκφραση «εδώ είναι Βαλκάνια» αποκτά μεγαλύτερη ισχύ και σημασία. Και σίγουρα, ακόμη, εδώ δεν είναι Ευρώπη...με αμφίβολο μάλιστα το πόσο η πλειοψηφία αυτού του λαού που κατοικεί στη χερσόνησό μας επιθυμεί να παραμείνει «Έλλην και Βαλκάνιος» πιότερο και περισσότερο από το να καταστήσει εαυτόν «Ευρωπαίο».