Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΟ ΜΑΤΣΟΥ ΠΙΤΣΟΥ

με αφορμή αυτό

- You will arrive like kings…
- What do you mean?
- Nothing more than what I say…you will arrive like kings…

πως μία τέτοια εξήγηση να μπορέσει να καλύψει τις αναρίθμητες απορίες μας, του Νίνο και τις δικές μου; Άραγε θα φτάσουμε και εμείς βασιλιάδες στα μέρη που υποτίθεται ότι κρύφτηκε το τελευταίο κομμάτι του πολιτισμού των Ίνκας; Άραγε αξίζει τελικά αυτό το χιλιοτραγουδισμένο ματσου-κου-πι-κι-τσι-τσου; Αυτού που ο Νερούδα συλλάβισε ότι «ανέβηκε τη σκάλα της γης» και βρήκε «σαν σε δύο παράλληλες γραμμές...ότι η κούνια της αστραπής και τ’ ανθρώπου...λικνιζόταν σ’ έναν ακάνθινο άνεμο»; Είναι εδώ... «η πετρομάνα, η αψηλή ξέρα, το κατάλυμα που χοντρόκοκκο αψήλωνε το καλαμπόκι»; Και γιατί αυτή η διαδρομή από τις γραμμές του τρένου; Γιατί βράδυ; Γιατί έπειτα γύρω από τη Santa Maria; Πως θα φανεί το πρωί; Σε ποιο mercado θα δροσιστεί η δίψα μας και σε ποίες πηγές ιαματικές θα ξαναβρούν την ηρεμία τα πόδια μας; Και πόσο θα ταιριάξει το καπέλο του Έλληνα στην κλασσική πόζα, στο κλασσικό σημείο, για να τραβηχτεί η κλασσική ενσταντανέ, το κλασικό σουβενίρ;

Θα φτάσουμε σα βασιλιάδες...και έτσι έγινε...μόνο που το βασίλειο των Ίνκας δεν κρύβεται τελικά στο Μάτσου-Πίτσου. Τίποτα το ιδιαίτερο δεν έχει αυτή η γωνιά του κόσμου. Πάλι ο Πάμπλο έχει δίκιο... «πέτρα στη πέτρα, που ήταν ο άνθρωπος;» ... «Μάτσου Πίτσου, στοίβαξες...πέτρα στην πέτρα, και στα θεμέλια, ράκοι; Κάρβουνο στο κάρβουνο, και στο βάθος το δάκρυ;»... «Δω μου πίσω τον σκλάβο που έθαψες»...

Μας κορόιδεψε για μία ακόμη φορά ο «Λευκός Ηγεμόνας».
Στην άλλη γωνιά του κόσμου τραβηχτήκαμε,
30 αργύρια στην είσοδο πληρώσαμε,
Κουμπιά στις φωτογραφικές πατήσαμε,
Μόνοι μέσα στο πλήθος σα να ζήσαμε,
Και έπειτα φύγαμε.
Τις πέτρες στην ησυχία τους αφήσαμε,
Το μέρος απ’ τη λίστα διαγράψαμε,
Για άλλες παραλίες εκινήσαμε,
Σα βασιλιάδες περπατήσαμε,
Μα τίποτα δε ζήσαμε…

photo by Nino Milone and