arxedia MEDIA

θα ξεκινήσω με την πολύ σοφή φράση που μου είπε ένας

"Οι διακοπές τον ιούνιο και τον αύγουστο είναι σαν τα ντοκυμανταίρ, όλοι συμφωνούν ότι είναι καταπληκτικά και ασύγκριτα αλλά στην ουσία κανείς δεν τα βλέπει..."

θα συνεχίσω με την κοσμική μοναξιά. Η κοσμική μοναξιά είναι η μοναξιά που νιώθει ο κόσμ0ς ή αλλιώς ο κοσμάκης, δε συνδέεται σε καμία περίπτωση με την κόσμια, εγκόσμια ή απόκοσμη μοναξιά και δεν αναφέρεται σε τίποτα υπερφυσικό και ανεξήγητο. Τις πιο πολλές φορές ο κάθε ένας πιστεύει ότι η δικιά του μοναξιά είναι πιοοοοο μεγάλη από όοοοολων των υπόλοιπων και αυτό είναι ένα πολύ άσχημο συναίσθημα. Εγώ νιώθω πολύ μοναξιά όταν καταλαβαίνω ότι αυτό που υποστηρίζω υποστηρίζεται ταυτόχρονα από πολύ λίγους ανθρώπους, που μάλιστα, εκείνη τη στιγμή που το βιώνω νιώθω ότι υποστηρίζεται ΜΟΝΟ από εμένα. Οι έλληνες είναι ο λαός- ο κοσμάκης- ανάμεσα στον οποίο βιώνω αυτό το συναίσθημα πιο συχνά και πιο έντονα. Με πιάνει μεγαλομανιακή παραζάλη με ελιτίστικες τάσεις και νιώθω επικίνδυνα πολύ ότι εγώ είμαι η έξυπνη και δυστυχώς μόνη και όλοι οι άλλοι γύρω μου είναι χαζοί, κουφιοκέφαλοι ή στη χειρότερη περίπτωση μαλάκες. Είναι κιόλας ότι τις περισσότερες φορές αδυνατώ να μπω σε διάλογο όταν πρόκειται για θέματα που μου φαίνονται τόσο αυτονόητα που έχω ξεχάσει κιόλας τα επιχειρήματα με τα οποία θα μπορούσα να τα υποστηρίξω. Εκεί να δεις μοναξιά.. Είναι τόσο ύπουλη η κατάσταση που, από τη στιγμή που έχεις θέσει τον εαυτό σου στη σφαίρα της μοναξιάς με άλλα λόγια εκτός της σφαίρας του κοσμάκη δεν έχεις καν που να διοχετεύσεις το θυμό σου, απόγνωση, απόγνωση παντού. Νιώθω κοσμική μοναξιά όταν ο πεζός δεν αντιμετωπίζεται σαν ιερή αγελάδα, όταν κ ο ρ ν ά ρ ο υ ν σε πεζό (ρε πάτε καλά ρε απολίτιστοι???!!!), όταν παρκάρουν πάνω σε πεζοδρόμια, όταν με την πρώτη ζέστη όλοι ανάβουν τα Α/C στους εξωφρενικούς 23 βαθμούς, όταν στην εξουσία είναι η καπιταλιστική δεξιά του κυρίου (Βγενόπουλου), όταν πετούν τα σκουπίδια τους στο δρόμο, όταν σε σκουντάνε στο δρόμο και δε ζητούν συγγνώμη, όταν εν πάσει περιπτώσει νικούν οι κακοί και χάνουν οι καλοί και σε πάρα πολλές καταστάσεις ακόμα, που να σας τα λέω. Είναι πραγματικά ένα δράμα.

Αφιερωμένο στον Ζαφιρι που λέει ότι δεν υπάρχει δραστήρια γυναικεία παρουσία στο μπλογκ και στον Ηασονα που υποστηρίζει ότι η γυναίκες υστερούν στον τομέα της τεχνολογίας.