κακά πράγματα στο γυναικείο φύλο νο1.

ομορφιά και διάνοια– οι νόμοι του σχετίζεσθαι.

Κατά καιρούς έχει επικρατήσει η άποψη ότι οι ωραίες γυναίκες είναι ηλίθιες και οι έξυπνες άσχημες. Τώρα, αν είσαι και άσχημη και ηλίθια, πρόβλημά σου.

Αυτή η άποψη είναι κατά κανόνα πάρα πολύ σωστή.

Βέβαια, από τη στιγμή που το πιο διαδεδομένο κριτήριο για την ομορφιά της γυναίκας είναι η αντιληπτική ικανότητα του άντρα, ο οποίος πολλές φορές τυγχάνει γκαβός, η παραπάνω άποψη φυσικά και επιδέχεται κριτικής.

H ομορφιά όμως παραμένει ένα αντικειμενικό γεγονός. Η βλακεία της γυναίκας είναι πιο σχετική, γιατί ακόμα κι αν δεν είναι βλάκας, μπορεί εύκολα να κάνει το βλάκα. Ενώ αν είναι όμορφη, δεν μπορεί εύκολα να κάνει την άσχημη (αυτό δεν ισχύει αντίστροφα, αν είναι ήδη άσχημη, μπορεί να κάνει την όμορφη). Πολλοί πιστεύουν αυτή τη χαζομάρα, ότι τάχα μου δήθεν η ομορφιά είναι της ψυχής και ότι μπορεί μία γυναίκα να είναι γοητευτική όντας άσχημη και τέτοιες αηδίες. Μία άσχημη γυναίκα με γοητεία, παραμένει μία άσχημη γυναίκα-τέλος. Η ομορφιά είναι σκέτα μαθηματικά. Αυτό που λέμε «γοητεία της ασχήμιας», μπορεί κάλλιστα να έχει εφαρμογή στους άντρες, αλλά πολύ δύσκολα στις γυναίκες, τουλάχιστον όχι αν δε συνδυάζεται και με ωραίο σώμα.

Οι διακρίσεις που γίνονται μέσα στον ανδρικό εγκέφαλο σχετικά με την ομορφιά και τους τρόπους με τους οποίους αυτή αποτελεί κριτήριο για την περαιτέρω ένταξη της γυναίκας σε κατηγορίες, είναι οι εξής 2:

α. όμορφη (θα την αγαπήσω και θα την παντρευτώ).
β. άσχημη με τέλειο σώμα (ωραία, θα την πηδήξω).

Το βράδυ έξω, μπορείς να κάνεις πολλές ωραίες τέτοιες αναλύσεις και παράλληλα να διαπιστώσεις πόσο απέχει η ανδρική λογική από τη γυναικεία πάνω στο ζήτημα της ομορφιάς. Για την ακρίβεια, μπορείς να δεις πόσο πολυπλοκότερη είναι η ανδρική λογική, αφού στο συγκεκριμένο θέμα, οι γυναίκες είναι σίγουρα απλούστερες: μπορεί να βλέπουν ότι ένας άντρας είναι άσχημος, αλλά άσχημος-όμορφος, ότι να ‘ναι, θα τον αγαπήσουν.

Αναφορικά τώρα με το «σχετίζεσθαι», μπορείς το βράδυ να παρατηρήσεις και τα διάφορα ζεύγη που βγαίνουν έξω, με κριτήριο πάντα τη διάνοια και την αισθητική, ειδικά αν δουλεύεις και βαριέσαι εκείνη την ώρα και φλυαρείς με το συνεργάτη σου μπαρμαν (που είναι το αντρικό μάτι).
Οδηγούμαστε λοιπόν στο εξής σχήμα, όπου x ο οριζόντιος άξονας της ομορφιάς και y ο κατακόρυφος της βλακείας για τις γυναίκες:

Στο α’ τεταρτημόριο του σχήματος, δηλαδή στην κατηγορία «άσχημη και βλαμμένη» εντάσσονται όλες εκείνες οι φίλες μας που συνήθως παίρνουν τους ωραίους και έξυπνους άντρες, καθώς ο νόμος της έλξης χρειάζεται (όπως είναι γνωστό), ζεύγη αντιθέτων για να λειτουργήσει.

Με την ίδια λογική, οι φίλες μας του β’ τεταρτημορίου, οι βλαμμένες και όμορφες, παίρνουν συνήθως τους έξυπνους αλλά άσχημους άντρες. Το γ’ τεταρτημόριο (έξυπνη και άσχημη) παίρνει ηλίθιους και όμορφους άντρες και το δ’ τεταρτημόριο (έξυπνη και όμορφη) παίρνει αυτόν που είναι και άσχημος και ηλίθιος.

Βλέπουμε λοιπόν έτσι τη σοφία του σύμπαντος και κατ’ επέκταση την κανονικότητα που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση και τις επιλογές στις οποίες οδηγούνται οι άνθρωποι βάσει των ελκτικών δυνάμεων που υπαγορεύονται από τις αντιθέσεις, καθώς όσες σχέσεις βασίζονται σε κοινά χαρακτηριστικά, κοινές συνήθειες, κοινούς στόχους, κοινούς τρόπους, έχουν πολύ μεγαλύτερο ρίσκο στην αποτυχία.

Είναι όμορφο να (νομίζεις ότι) ζεις σε ένα τακτοποιημένο σύμπαν.