το γλυκερό απόγευμα

το γλυκερό απόγευμα του προηγούμενου μήνα -ημέρα παρασκευή- με καλεί η φίλη μου να κατηφορίσω την οδό σταδίου για να βρεθούμε.όλα ωραία και καλά λέω αλλά δε μπορώ να έρθω κατηφορίζοντας.αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο από όλα -και μου κάνει τα νεύρα πα τα τα-είναι ότι της έχω τονίσει χιιιιίλιες φορές ότι όταν κατηφορίζω σκέφτομαι!και όταν σκέφτομαι θυμώνω, εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου που σκέφτομαι..σκέφτοται..σκέφτεται εεε σκέφτομαι !

και τότε καταλαβαίνω,

ότι πραγματικά, αυτή η ΣΚΥΛΑ δεν ήθελε να βρεθούμε!....

γιατί στην τελική....ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΗΦΟΡΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΣΤΑΔΙΟΥ ΑΝΗΦΟΡΙΖΟΝΤΑΣ???