Ζεν και Φραπέ

εντάξει για το όνομα του θεού εγώ απλά αναρρωτήθηκα γιατί στο καλό οι νεοσύλλεκτοι είθισται να αποκαλούνται ψάρια απο τους παλαιότερους στο στρατό. με κοιτάγανε όλοι σα χάνοι (και οι χάνοι ψάρια δεν είναι?) λες και αυτό που ρωτούσα ήταν τόσο αυτονόητο που δεν θα έπρεπε να το ρωτήσει κανείς. Παρόλα αυτά ΚΑΝΕΙΣ δεν κατάφερε να μου δώσει μια σαφή και ικανοποιητική απάντηση για αυτό το τόσο φυσιολογικό και κοινά αποδεκτό γεγονός , πράγμα που με έκανε να υποθέσω παίζει φάση του τύπου κι έτσι. Ως γνωστον απο τέτοιες υποθέσεις (απο το γαλλικό όρο ασαμπσιόν που δε ξερω πως γράφεται) ξεκινησαν όλεσ οι μεγάλες ανακαλύψεις αλλα και οι επαναπροσδιορισμοί τους (είναι γνωστό οτι ο γαλιλαίος πριν φτάσει στο σημείο να πεί "et si movit" είχε πεί "εδώ πέρα παίζει φάση του τύπου κι έτσι").

Τελικά ένας γνήσιος απόγονος γνωστής Βυζαντινής οικογένειας που περιμένει να του σταλούν απο κάποιο πανεπιστήμιο στη Γενεύη τα επίσημα έγγραφα που περιγράφουν το γενεαλογικό του δέντρο , αφού με άκουσε με προσοχή , μου είπε οτι μαλλον αποκαλούνται ψάρια γιατι "βρίσκονται έξω απο τα νερά τους". Προτού συνεχίσω (ευχαριστώντας άπειρα τον μετεμψυχωμένο βυζαντινό αυτοκράτορα) θέλω να καταγγειλω τον υλικό τρόπο ζωής του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου για τις ανεύθυνα υιοθετημένες διαστρεβλωμένες ιδέες που έχει για έννοιες όπως το σύμβολο , το αρχέτυπο , η θρησκεία και το παγωτό φυστίκι. Ειδικά για το παγωτό φυστίκι.

Η φράση "βρίσκομαι έξω απο τα νερά μου" δε χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβουμε τι σημαίνει για το νεοσύλλεκτο. Το περιβάλλον , οι ρυθμοι , το πρόγραμμα , η σχέση με τις προσωπικές επιθυμίες , η λογική , η γλώσσα , η συμπεριφορά , οι προτεραιότητες , όλα αυτά αλλάζουν. Είναι απλό. Βρισκόσουν στο βυθό του μπικίνι παρέα με το μπόμπ σφουγγαράκη (pre-πολιτική ζωή) και τώρα είσαι στον Έβρο με τον υπολοχαγό Καράμπελα (στρατιωτική ζωή).

Η στρατιωτική ζωή αποτελεί προετοιμασία για την πολιτική ζωή. Όταν τελειώσεις το στρατό γίνεσαι πιά πολίτης. ο Psarras είχε πολύ σωστά παρατηρήσει ,οταν βρισκόμασταν μαζί στο κέντρο εκπαίδευσης, οτι ο στρατός είναι για εμάς ο τελευταίος θεσμός που ακολουθεί την παράδοση των παγκόσμιων και διαχρονικών εκείνων εθίμων που αφορούν στην έννοια της ενηλικίωσης. Το Μπαρμίτζβα των εβραίων, οι τελετές ενηλικίωσης στην αφρική είναι πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα. Πάντα αυτές οι "διαδικασίες" περιλαμβάνουν μια οδυνηρή εμπειρία για το παιδί που πρόκειται να μυηθεί στη ζωή. Θυμίζω την περιτομή των εβραίων , το χριστιανικό βάπτισμα (όχι δεν είχε πλάκα για όσους το θυμούνται) αλλα και τον αποχωρισμό των νεαρών σπαρτιατών απο τις μανάδες τους στην αρχαία σπάρτη (SPARTANS TONIGHT WE DIE IN HEEEEEEEELL σόρρυ παρασύρθηκα). Anyway νομίζω οτι μέχρι τώρα έχουμε εμφανή κάποια θέματα. Ο μυημένος αποχωρίζεται κάτι απο την προηγούμενη ζωή του. Για την ακρίβεια σε όλες τις περιπτώσεις απομακρύνεται απο την έννοια της μήτρας και κατευθύνεται σε μια άλλη ζωή σαν αυτόνομη μονάδα.Το κομμάτι απο το πέος είναι το αναλογικό αντίτιμο του πλευρού απο το οποίο δημιουργήθηκε η γυναίκα της Παλαιάς Διαθήκης για τους εβραίους. Οι σπαρτιάτες έπαιρναν τα παιδιά απο τη μάνα τους και τα πέταγαν στο δάσος, οι χριστιανοί τσαλαβουτάνε το πιτσιρίκι στην κολυμπήθρα (σύμβολο της μήτρας , του παθητικού στοιχείου , εξού και το νερό, η θάλασσα η μητέρα όλων , η μία καθολική εκκλησία , η Παναγία , το αρχέτυπο της μητέρας, το ασυνείδητο στο οποίο κολυμπούσαμε όλοι πριν δούμε το φώς του ήλιου) και στο στρατό σου λένε ακου εδώ ΨΑΡΑΚΑ εδώ δεν έχεις πια τη μαμάκα σου εδώ θα γίνεις άντρας. Προσωπικά δεν μπορώ να αγνοήσω αυτή την σύμπτωση , η υπόθεση έχει πολύ υγρό στοιχείο για να είναι τυχαίο το οτι σε αποκαλούν ψάρι. Κάποιο ψάρι έχει η φάβα.

Πριν συνεχίσω θέλω να διευκρινήσω οτι ο θεσμός του στρατού μπορεί να είναι εκφυλισμένος όπως σχεδόν όλοι οι θεσμοί μας σήμερα , αλλα εν τούτοις επειδή ακριβώς έχει σαν θεσμός τις βάσεις του σε έννοιες που αφορούν στην ανθρώπινη ψυχή , διατηρεί ακόμα τις θεμελιακές εκείνες ιδέες που τον έκαναν εν πρώτοις κατάλληλα φορτισμένο για να εγκαθιδρυθεί ως θεσμός. Ακόμα περισσότερο αλήθεια είναι οτι ο ελληνικός στρατός καταφέρνει να κρύβει αυτές τις θεμελιακές ιδέες ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Αλλα δε πειράζει . Μερικά πράγματα είναι πιο φανερά όταν μένουν κρυμμένα και καποια άλλα όσο πιο κοινά είναι τόσο πιο κρυφά παραμένουν.

Στο Ζεν βουδισμό (και όχι μόνο) οι μοναχοί διατηρούν το κεφάλι τους ξυρισμένο. Αυτό είναι μια παράδοση που βασίζεται στη ζεν διδασκαλία οτι ο σοφός άνθρωπος πρέπει να ξαναγίνει παιδί. Παρόμοια διδαχή υπάρχει και στην καινή διαθήκη , στον περίφημο λόγο για την αγάπη σε μια επιστολή του αποστόλου Παύλου. Η σχέση του παιδιού με τον πνευματικό κόσμο υμνείται σχεδόν απο όλες τις μεγάλες θρησκείες , κυρίως λόγω της απλότητας με την οποία αντιμετωπίζουν τα παιδιά τον κόσμο γύρω τους. Για τα παιδιά όλα είναι καινούρια και στα πλαίσια αυτής της πρώτης επαφής κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα τα παιδιά. Να παίζουν. Αργότερα μεγαλώνουμε και χανόμαστε μέσα στο λαβύρινθο της δικής μας σκέψης μέχρι τελικά να τα κακαρώσουμε , να επιστρέψουμε στη μεγάλη μήτρα και να πούμε "α αυτό ήταν?".

Τα αρχετυπικά χαρακτηριστικά του παιδιού συναντούν το ζωντανό τους σύμβολο στην καλογυαλισμένη φαλάκρα του Ζεν μοναχού. Ο λόγος είναι απλός. Όποιος έρχεται στη ζωή σαν εκνευριστικό μωράκι που ξεκουφαίνει τις νοσοκόμες , έρχεται χωρίς μαλλιά. Τα βγάζει με τον καιρό για να τα ξαναχάσει στη συνέχεια. Θα μπορούσαμε να πούμε με μια μεγάλη και ίσως επικίνδυνη γενίκευση οτι ο άνθρωπος δεν έχει μαλλιά στην αρχή και το τέλος της ζωής του. Και ακόμα περισσότερο ο άνθρωπος δεν έχει μαλλιά πρίν τη ζωή και μετά απο αυτή. Η περιφημη Τριχοτόμηση της μεταφυσικής. Πριν την Τρίχα- κατα τη διάρκεια της Τρίχας- μετά την Τρίχα.

Δε μας προκαλεί λοιπόν εντύπωση που όταν μπαίνεις στο στρατό απαιτείται απο εσένα να ξυρίσεις τα μαλλιά σου και να τα έχεις ξυρισμένα σε όλη τη διάρκεια της στρατιωτικής σου θητείας. Σημερα βέβαια αυτό δεν ισχύει γιατι τα μαλλιά επιτρέπεται να είναι μέχρι 4 πόντους μακρυά αλλα αυτό οφείλεται όπως είπαμε στο γεγονός οτι ο θεσμός αυτός έχει εκφυλιστεί. Πριν απο 50 χρόνια όλοι οι φαντάροι ήταν κουρεμένοι γουλί. Πέρα απο αυτό , αν δεν είναι Ζεν ο φαντάρος , δε την παλεύει μούσμουλο, αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έχουν πάει στρατό. Όπως και να έχει, το ξυρισμένο κεφάλι στο στρατό είναι η ίδια ασυνείδητη συμβολική πράξη της διαδικασίας ενηλικίωσης που απαιτεί ο θεσμός , γιατι άλλωστε αν δεν ξεκινήσεις την ενηλικίωσή σου σαν παιδί τότε πώς στο διάολο θα ενηλικιωθείς.

Το ξυρισμένο κεφάλι , οι τρίχες που αφήνεις πίσω σου
η περιτομή , το δέρμα που αφήνεις πίσω σου
η σπαρτιατική εκπαίδευση , η μητέρα που αφήνεις πίσω σου
η γέννηση , η μήτρα που αφήνεις πίσω σου
η βάπτιση , η κολυμπύθρα που αφήνεις πίσω σου
είναι το ψάρι που εγκαταλείπει τη θάλασσα. Εγκαταλείπεις τη φυσιολογική ζωή για να μπείς στο στρατό που σε προετοιμάζει για την πολιτική ζωή. Κάτι αφήνεις πίσω σου για να μπείς σε μια άλλη φάση. Ουσιαστικά μιλάμε για μια μετάβαση απο μια κατάσταση στην άλλη. Απο την ανυπαρξία στην ύπαρξη ,απο την μητρική προστασία στο δάσος με τους λύκους, απο τη θάλασσα στη στεριά κτλ κτλ. Για το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πως νομίζετε οτι εξελίχθηκαν τα είδη? Δε βγήκαν απο τη θάλασσα στη στεριά πριν απο δισεκατομύρια χρόνια? και πώς νομίζετε οτι αντέδρασαν? είναι βέβαιο οτι "ψάρωσαν" , τουλάχιστον μέχρι να εντοπίσουν που βρίσκεται το Καψιμί και να παραγγείλουν μια φράπα.

Πέρα (επαναλαμβάνω) απο το γεγονός οτι ο στρατός είναι ενας εκφυλισμένος θεσμός , οι θεμελιώδεις ιδέες που τον οικοδομούν σαν θεσμό και όχι σαν πράξη, παραμένουν αναλλοίωτες γιατι εδράζονται στη ανθρώπινη ψυχή που βρίσκεται εκτος χρόνου. Η ιδέα της ψυχής που ανακυκλώνεται σαν τον ουροβόρο , το φίδι που τρώει την ουρά του συναντάται και στην αστρολογία. Υπάρχει σαν δόγμα διάχυτη σε όλη τη διδασκαλία της αλλα εμφανίζεται ξεκάθαρα στο τελευταίο ζώδιο του ζωδιακού που σηματοδοτεί το τελος ενός κύκλου που δεν είναι τίποτε άλλο (λόγω σχήματος) απο το βήμα πρίν απο ενα καινούριο ξεκίνημα. Το σύμβολο για αυτό το στάδιο είναι το δωδέκατο ζώδιο , το οποίο δεν είναι άλλο απο τους Ιχθείς. μμμ αρχιζω να νοιώθω λιγο παρανοικόοοος

εντάξει για το όνομα του θεού εγώ απλά αναρρωτήθηκα γιατί στο καλό οι νεοσύλλεκτοι είθισται να αποκαλούνται ψάρια απο τους παλαιότερους στο στρατό και κατέληξα στον ψάρι του ζωδιακού που συμβολίζεται με ενα παρόμοιο θέμα με αυτό του ουροβόρου , ενα ψάρι που κυνηγάει ενα άλλο το οποίο με τη σειρά του κυνηγάει το πρώτο δημιουργώντας έτσι τις κατάλληλες συνθήκες για συντακτική παράνοια. Συντακτική παράνοια υπάρχει επίσης και στο στρατό.

Εχω την υποψία οτι υπάρχει παντού συντακτική παράνοια , απο τα αστέρια μέχρι το παγωτό φυστίκι και αυτό φίλοι μου με κάνει χαρούμενο. Μου θυμίζει την απέχθεια που είχα για το συντακτικό στο σχολείο όταν ήμουν παιδί και επίσης το παιχνίδι της ηλικίας των 7 ετών που είχε ουσία μόνο όταν δεν ήξερες τι θα ακολουθήσει , όταν δηλαδή αποτελούσε αναρχικό αυτοσχεδιασμό , γεγονός που απο μόνο του θα μπορούσε να γίνει πραγματεία για την ανάπτυξη πραγματικά διευρυμένης πολιτικής συνείδησης.


φιλιά μέσα απο τη γυάλα
να είστε καλά και να γυαλίζετε και εσείς τη δική σας γυάλα