TO BEPOΛINO EINAI H ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΛΩΝ MAΣ

Νομίζω ότι με παρακολουθούνε. Τις τελευταίες μέρες ένα μαύρο τζιπ της αντιτρομοκρατικής με φιμέ τζάμια και αμερικάνικες πινακίδες και κεραίες παντού και πυραυλάκια δεξιά και αριστερά είναι παρκαρισμένο κάτω από το σπίτι μου. Τις προάλλες ένας τύπος με μπεζ καπαρντίνα και μπεζ καπέλο, ακριβώς απέναντί μου, διάβαζε μια εφημερίδα με δυο σκισίματα στη μέση, μέσα από τα οποία μπορούσα να διακρίνω τις κόρες των ματιών του να πηγαινοέρχονται πέρα δώθε, δεξιά και αριστερά, αργά και βασανιστικά. Μου είναι ξεκάθαρο πια ότι το Κράτος με τρέμει, ότι κάτι έχει καταλάβει... Μετά το χτύπημα στην πρεσβεία τα μέτρα έχουν ενταθεί. Διάφοροι σκάνε κατά περιόδους στο ατελιέ μου φορώντας στολές του ΟΤΕ και της ΔΕΗ και όλο κάτι μου φτιάχνουν τσάμπα. Νομίζω ότι έχουν στήσει κοριούς και μικροκάμερες στο σαλόνι μου. Είναι προφανές, ότι κάποιος με κάρφωσε.

Η αλήθεια είναι ότι πριν από μερικούς μήνες επιστρέφοντας από Τίρανα, όπου συναντήθηκα με πυρήνες του UCK για την ανασύσταση της Μεγάλης Αλβανίας, πούλησα μία ρουκέτα σε ένα ζευγάρι που μου φάνηκε πολύ φιλικό. Δε νομίζω όμως ότι αυτό σχετίζεται με το χτύπημα στην πρεσβεία. Τα παιδιά μου συστήθηκαν ως μέλη της Aλ Κάιντα Καισαριανής και τη ρουκέτα την προόριζαν για το Mega την ώρα του δελτίου ειδήσεων ακριβώς πάνω στα μούτρα του Πρετεντέρη, για αυτό και εγώ τους την έδωσα με μία μικρή πίστωση. Ναι, μπορεί μικρός να ήμουν χούλιγκαν στην 7, ήμουν και στο Πολυτεχνείο, οκ, και χθες είδα το "v for venteta", δεν το αρνούμαι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξηγείται αυτή η εμμονή που δείχνουν οι αρχές για την περίπτωσή μου. Ο psarras δεν είναι τρομράτης, είναι το θύμα μιας αγάπης.

Πριν πάω Αλβανία ήμουν Βερολίνο. Έψαξα στα αρχεία της Στάζει το όνομά μου και βρήκα τόνους στοιχείων. Τα καθάρματα. Εγώ δούλευα για πάρτυ τους την περίοδο του ψυχρού πολέμου και αυτοί νόμιζαν ότι κάτι κρύβω. Λίγο πριν πέσει το Τείχος έτρωγα ένα mini doner κοντά στην Karl Marx Alle. Εκεί πληροφορήθηκα τα μαντάτα. Ήμουν χαμένος από χέρι. Ήξερα όλα τα μυστικά του Κόμματος, προμήθευα τη μαύρη αγορά της Ουγγαρίας με Nike Air, συν του ότι είχα μια φωτογραφία με τον Carlos το Tσακάλι, όπου τα λέγαμε σ ένα αεροπλάνο της Panamerica λίγο πριν προσγειωθούμε Λιβύη. Τόσο χαμένος από χέρι δεν ξαναυπήρξα ποτέ. Το χάος που ακολούθησε λειτούργησε προς όφελός μου. Εμένα και της ομάδας μου. Ξυρίσαμε τα κεφάλια μας, αφήσαμε μουστάκι, φορέσαμε μαύρα δερμάτινα και χαθήκαμε στην ανωνυμία των gay bars του Schonenberg. Εκεί ήμασταν ασφαλείς.

Σήμερα, σχεδόν 60 χρόνια μετά, συνεχίζω να θεωρώ το Bερολίνο ως τη φυσική πατρίδα όλων μας. Πρωτού ο Χίτλερ αρχίσει το κρακ και μαζί τις μαλακίες, είχε μία εξαιρετική ιδέα: τη μετονομασία του Βερολίνου σε Germania και τη μετατροπή του σε παγκόσμια πρωτεύουσα. Κρίμα που δεν κατάφερε να την πραγματοποιήσει. Έχοντας έρθει για τα καλά το τέλος της ιστορίας και αφού εξόντωσα πλέον και τον τελευταίο εχθρό μου εκείνης της περιόδου, μπορώ πλέον να σουλατσάρω αμέριμνος στο Kreuzberg σκεφτόμενος τίποτα, να τα πίνω στα πιο cool μπαρ του κόσμου στο Prenzlauer Berg, να ξεθάβω τρύπες διαμάντια στο Mitte, να μπαινοβγαίνω σε απομεινάρια καταλήψεων στο Friedrichschein ακούγοντας πανκ, πανκ και τέκνο, γιατί αυτό είναι το σωστό.


Και τώρα, λίγο πριν το τέλος, 3 εικόνες του μέλλοντος αποκλειστικά για εσάς:
α) Ανορεξικές όλου του κόσμου μπορείτε να πανηγυρίσετε. Έρχεται η coca cola zero. ΚΑΘΟΛΟΥ ΖΑΧΑΡΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΓΕΥΣΗ!!!
β) Ξεχάστε τα παλιά ταξίμετρα. Βασικά ξεχάστε τελείως τα ταξίμετρα. Η ταρίφα θα προβάλλεται με κόκκινα ψηφία πάνω αριστερά στον εσωτερικό καθρέφτη του ταξί.
γ) Έχετε gps σε φάση χάρτη και νομίζετε ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα? Χα!!! Πουλάκια μου... Eτοιμαστείτε για τα νέα gps που μιλάνε. Θα πληκτρολογούμε την οδό και τον αριθμό και μια γκόμενα από το πουθενά για το υπόλοιπο της διαδρομής, θα μας λέει που να στρίψουμε, για πόσο ακόμα να προχωράμε ευθεία, πόσο απέχουμε.

Για αυτό λοιπόν δέστε τις ζώνες σας
3, 2, 1 ΦΥΓΑΜΕ!!!!