Psyche (σικέ)

Ρίχνω νερό στα μούτρα μου, αλλά τίποτε..

Η πιο συχνά συναντούμενη μορφή τρέλας είναι αυτή που τη σχετίζουμε με την υψηλή νοημοσύνη. Λέμε δηλαδή ότι αυτός είναι λίγο τρελός άλλα ένα άλλο του χαρακτηριστικό είναι η ευφυία του που σε γονατίζει στην κούραση.

Τελικά, δεν ξέρεις τί θες..

Σκέφτομαι λοιπόν ότι σε αυτό το state παρατηρείται η εξής εμπλοκή της οποίας το αποτέλεσμα ερχόμαστε εμείς και ονοματοδωτούμε «τρέλα» : Κάθε λογική πρόταση μπορεί πολύ εύκολα (και άρα από ένα σημείο: αυτόματα) να διαψευθεί και να αντικατασταθεί από μιαν άλλην εξίσου λογική πρόταση. Μιλώ για το state βίωσης της έννοιας (της ουσίας) της «υποκειμενικότητας» και/ή της «σχετικότητας». Το οποίο εαν δε σταματήσει, μπορεί να τραβά εις τους αιώνες των αιώνων αμήν, σαν ένας καθρέφτης μέσα σε ένα καθρέφτη. Δηλαδή να κινούμαστε με την ταχύτητα του φωτός κυνηγώντας το τέλος της γραμμής που διαγράφουν οι καθρέφτες που ψάχνουν να βρουν το τέλος τους (ματαίως) ο ένας μέσα στον άλλον μέσα στον άλλον. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι, κόλλησαν και ανοίγουν στο ¨έτσι¨, αντί στο ¨έτσι¨ και γι’ αυτό είναι τρελοί (σε σχέση με τους ¨έτσι¨ πάντα)
Τίποτα, αυτό ήθελα να πω

σημείωση: το κείμενο δε γράφτηκε τώρα, αλλά χθες και άρα όχι σαλάμι, πριν έρθεις σπίτι