Έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να τσουρουφλίσω
τις πατούσες μου στην άμμο,
να ουρλιάξω ρυθμικά καθώς η τσούχτρα
θα μου κλείνει το μάτι στα βαθιά,
να ζητιανέψω αντηλιακό(με άρωμα coconut)
απο τους διπλανούς,
να κοιταζόμαστε ώρες με τα πόδια μου,
χωρίς να μιλάμε,
καθώς θα είναι απλωμένα στην απέναντι καρέκλα..
και το βράδυ
να ακούσω..
έχοντας κλειστά μάτια..
με εκείνο το χαμογελάκι καρφωμένο στο στόμα μου...
όχι το νευρικό.. το άλλο, το χαλαρό.. αυτό που δε σφίγγεσαι..
11 σχόλια:
to kommati den einai ektelesi manu chao...
min to agnoisete..
wow the track!
Υπέροχο κομμάτι! Σε ευχαριστώ!!!
Σε παρακαλώ αν έχεις να προτείνεις κι άλλα σε παρόμοιο ύφος θα σου ήμουν υπόχρεος!!!
PLS
να πω...Αχ;
τόπα!
@Dimitris διακρίνω μια απελπισία...
’Ασε τα παρόμοια κομμάτια, πάρε το πρώτο πλοίο και κάνε όλα
αυτά που λέει New in Town...ότι κομμάτι κ να ακούσεις τότε
θα είναι γαμάτο...
Καλά πως μιλάω έτσι...δεν ξαναδιαβάζω athens voice..
Καμία απελπισία...
Μουσική που να ταξιδεύει ζητάω γιατί μου άρεσε πολύ!
θα βάλω τα κλάματα
Μουσικάρα το κομμάτι!
Ξεχάστηκα και πάτησα το χαζό στην φωτογραφία.
καλά dimitris μην απολογείσαι...
’’και μια blogσαπουνόπερα γεννιέται’’
@dimitris tha kano tin ereyna mou kai tha enimeroso..
:)
Δημοσίευση σχολίου