Οδηγίες για να απολαύσετε τον ελληνικό καφέ

Ξεπερνάμε το γεγονός οτι ο ελληνικός καφές αδίκως αποκαλείται έτσι γιατι απλούστατα προέρχεται απο την τουρκία αρα θα έπρεπε να λέγεται τούρκικος και πάμε στο ζουμί. Το καλύτερο χαρμάνι ελληνικού καφέ ευρείας κυκλοφορίας είναι η μάρκα Δανδάλης της Κρήτης (εδώ είμαι τώρα , αυτό πίνω , τί να κάνουμε).

Είναι γεγονός ότι όταν ο ελληνικός καφές κατά το ψήσιμο αρχίζει να μπουρμπουληθριάζει (ήτοι να κάνει μπουρμπουλήθρες) και όχι να φουσκώνει ομοιόμορφα δημιουργώντας ένα ευδιάκριτο τριγωνο στο κέντρο του μπρικιού όπως πρέπει , τότε αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο καφές βέβαια δε σημαίνει ότι θα είναι απαραίτητα άχρηστος , θα μπορούμε να τον πιούμε και ίσως και να τον διαβάσουμε αλλα η γεύση του δε θα συγκρίνεται με τον καφέ εκείνο που είχε ένα ευτυχισμένο βράσιμο στα χρόνια της ενηλικίωσής του. Το ίδιο ισχύει γενικά για την διεθνή πολιτική και πιο ειδικά για τον George Bush Junior. Ο τύπος δε φούσκωσε καλά. Όχι μόνο αυτό αλλα από ότι φαίνεται , άχρηστος ή όχι , αυτός είναι κυρίες και κύριοι ένας καφές που ούτως ή άλλως θα τον πιούμε , αν καταλαβαίνετε το υπονοούμενο.

Ενθαρρυντικό είναι ότι μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια δε φαίνεται να προβλέπεται από την αστρολογία κάποια τόσο άσχημη πλανητική συγκυρία που να φοβόμαστε ότι αποτελεί προειδοποιητική ένδειξη για το τέλος του κόσμου , ή για να είμαστε πιο ακριβείς , για το τέλος της ανθρωπότητας. Μετά από πενήντα χρόνια βέβαια τα πράγματα αλλάζουν. Και όπως φέρεται να είπε διάσημος νεκρός αστρονόμος σε πνευματιστική συνεδρία με επίσης διάσημο (ζωντανό όμως) μάγο της Ελισαβετιανής εποχής «πενήντα χρόνια ,θνητέ, περνάνε τόσο γρήγορα όσο η σκέψη ότι πρέπει να κλάσεις».
Οι δύο τους λέγεται ότι στη συγκεκριμένη συνεδρία συζήτησαν για το Θεό , για τη μηχανική του σύμπαντος ,για τη σωστή προφορά των αραμαικών, για την προκλητική στάση της Βασίλισσας να μη φοράει κιλοτάκι και κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους έφαγαν μπισκότα και ήπιαν καφέ (ο ένας δηλαδή γιατι ο άλλος προσπάθησε αλλα ήταν απλά αδύνατο να πιάσει το φλιτζάνι). Ο καφές έφερε στον διάσημο μάγο χέσιμο αλλα από ευγένεια στον άυλο προσκεκλημένο του συγκρατήθηκε και δεν τον διέκοψε, γεγονός που του προκάλεσε κλάσιμο και έτσι πράγματι μεσα σε μια στιγμή πέρασαν πενήντα ολόκληρα χρόνια.

Η φράση «έχουν κλάσει πάνω τους, Πρόεδρε» θα έπρεπε να έχει απαγορευτεί να ξεστομίζεται στο Πεντάγωνο ήδη από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ παρότι ακόμα δεν έχουν περάσει πενήντα χρόνια από τότε . Εν τούτοις το πιο πιθανό είναι ότι τελικά χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβουν οι αμερικάνοι ότι ο Ράμπο είναι φανταστικό πρόσωπο και οτι δέν έδιωξε αυτός τους ρώσους απο το Αφγανιστάν και ότι στη Μέση Ανατολή δε μασάνε τη πούτσα τους γενικά , ποιος ξέρει , ίσως επειδή δεν πίνουν καφέ. Σήμερα με το Ιραν να δείχνει το κωλοδάχτυλο στον καουμπόη του σύμπαντος , ακόμα και η Ολμπράιτ φάινεται να συμβουλεύει ψυχραιμία.

Οι Ιρανοί εκτός από ανάπτυξη στον τομέα της πυρηνικής τεχνολογίας έχουν και τεράστια ιστορία. Μιλάμε για το ζωτικό κομμάτι της αρχαίας Περσίας που κάποτε ήταν για ένα διάστημα η Αυτοκρατορία. Η ανθρώπινη ιστορία ιδωμένη με μια απλή ματιά μας διδάσκει ότι ανέκαθεν όταν το πολιτικό τοπίο ήταν σταθερό για μεγάλο διάστημα στον πλανήτη , τότε υπήρχε μόνο μία κυρίαρχη Αυτοκρατορία την οποία στη συνέχεια διαδεχόταν κάποια άλλη. Αυτή η Αυτοκρατορία ουσιαστικά είναι μία δύναμη , το μόνο που αλλάζει είναι οι λαοί που αποτελούν το προσωπείο της.Οι Κινέζοι , οι Μογγόλοι ,οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Μακεδόνες ,οι Ρωμαίοι ,το Βυζάντιο , οι Φράγκοι ,οι Αμερικάνοι. Στις περιπτώσεις εκείνες που έχουμε παράλληλα πολλούς διεκδικητές του τίτλου , τελικά μόνο ένας θα υπερισχύσει (σε φάση Χαιλάντερ) και ο ηττημένος θα φάει σκατά (βλ. ψυχροπολεμική περίοδο και παγκόσμιοι πόλεμοι). Ποιος ξέρει , ίσως κάποτε φορέας της αυτοκρατορικής παράδοσης αυτής να γίνει η Ακτή του Ελεφαντοστού. Οι κάτοικοι της Ακτής του Ελεφαντοστού παρεπιπτόντως ,δεν είναι ινδοευρωπαίοι.

Αντίθετα οι Ιρανοί είναι ινδοευρωπαίοι, εφόσον βέβαια δεχτούμε ότι η θεωρία περι ινδοευρωπαίων στέκει καθώς γενικά τίθεται υπό αμφισβήτηση από πολλούς σοβαρούς μελετητές. Αλλά έτσι είναι οι θεωρίες , ακόμα και αν το βελάκι που πετάνε στον τοίχο δεν πετυχαίνει το bull’s eye, κάτι έχουν να μας διδάξουν. Το βέβαιο είναι ότι οι Ιρανοί δεν είναι άραβες. Οι άραβες θεωρούνται απο τους ιρανούς κάτι σαν τους δικούς μας γύφτους. Δηλαδή ό,τι είμαστε εμείς για τον George Bush Junior. Δηλαδή ότι θα είναι ο George Bush Junior για τον επόμενο Αυτοκράτορα.
Βέβαια κανείς από τους παραπάνω δεν βλέπει τον εαυτό του σα γύφτο , ιδιαίτερα οι γύφτοι , οι οποίοι φέρεται μάλιστα να προέρχονται από την Αίγυπτο που ας μην το ξεχνάμε , κάποτε υπήρξε η Αυτοκρατορία.

Με αυτή την έννοια η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου στέκει αλλά με έναν τρόπο αφηρημένο και όχι απολύτως ρεαλιστικό. Αν υπάρχει κάτι που συνέλαβε ο Δαρβίνος και που ισχύει ρεαλιστικά τότε αυτό είναι ότι η ζωή εξελίσσεται , ότι τα πράγματα αλλάζουν διαρκώς και αυτή η αλλαγή δεν έχει τέλος. Οι ταοιστές το ξέρουν καλά: όλα τα πράγματα αλλάζουν εκτός από το ίδιο το γεγονός ότι όλα αλλάζουν. Το δόγμα αυτό αφορά και στην Αυτοκρατορία. Δε θα είναι για πάντα οι ΗΠΑ η κυρίαρχη Μοναρχία στον πλανήτη. Μπορεί να είναι η τελευταία αλλά σίγουρα δε θα είναι η οριστική. Γιατι για τον άνθρωπο τίποτα δεν μπορεί να είναι τόσο οριστικό όσο θα ήθελε.

Το μοναδικό ίσως σταθερό πράγμα στην ανθρώπινη κουλτούρα είναι το φαινόμενο της θρησκευτικότητας ή πιο σωστά το θρησκευτικό συναίσθημα το οποιο έχει αποδειχτεί οτι υπάρχει και χωρίς τυπικες λατρευτικές εκδηλώσεις. Ακόμα και με την φαινομενική ανατροπή των λεγομένων της Θρησκείας , το συναίσθημα και η πίστη θα υπάρχει ασφαλώς για πάντα. Ο Διαφωτισμός για παράδειγμα δεν προσπάθησε να ανατρέψει τη θρησκεία ,προσπάθησε να ανατρέψει την ανθρώπινη βλακεία , συγχέοντας την βέβαια με τις ουσιώδεις θρησκευτικές αξίες που εκείνη είχε παραχαράξει. Με την ίδια αδυναμία στην αντίληψη ο μαρξισμός δεν επαναστάτησε εναντίον του θεού , επαναστάτησε εναντίον ενός κοσμικού διεφθαρμένου ανθρώπινου καθεστώτος ,απομακρυσμένου κατά πολύ από το πνεύμα αυτού του πράγματος που υποτίθεται ότι αντιπροσώπευε.

Ο Πάπας για παράδειγμα θα ήθελε να γίνεται αποδεκτός σαν την απόλυτη πνευματική κορυφή όλης της Ανθρωπότητας ,με θέση δηλαδή τέτοια από την οποία δεν γίνεται να κάνει λάθος(Αλάθητο, Πρωτείο). Η θρησκεία του όμως είναι σαφής: κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος , ο άνθρωπος εξ ορισμού είναι ατελής και κάνει λάθη γιατι αν δεν έκανε θα ήταν θεός και κανείς άνθρωπος δεν είναι θεός. Μόνο ο θεός είναι θεός. Η θρησκεία δεν είναι παράνοια , είναι ανώτερη λογική.
Ο George Bush Junior θεωρεί τον εαυτό του αντιπρόσωπο του θεού στη γή με ένα τρόπο ακόμα πιο αντιφατικό από εκείνον του Πάπα. Πρόσφατα φρίκαρε με το Δαρβίνο και θέλησε να εναντιωθεί στη θεωρία της εξέλιξης αντικαθιστώντας την στα σχολεία με τη Βιβλική διήγηση της δημιουργίας του Ανθρώπου. Αυτή είναι η ανθρώπινη παράνοια που σε συνδυασμό με τη μεγαλομανία οδηγεί σε αποσύνδεση των λέξεων από το μυστικό τους νόημα και φέρνει σε τέτοια θέση τον υπόλοιπο σκεπτόμενο πλανήτη ώστε να διατρέχει τον κίνδυνο να καταδικάσει ένα ολόκληρο φαινόμενο (δηλαδή τη θρησκεια) μόνο και μόνο επειδή δεν το μεταφράζει όπως θα ήταν συνετό. Τελικά αυτή η παράνοια δεν έχει ούτε καν καλλιτεχνική αξία ,αν μιλάγαμε για τον Νταλί η μισή ανθρωπότητα θα χαμογελούσε συγκαταβατικά και θα τον συγχωρούσε.Στην περίπτωση όμως του Μπούς , όχι μόνο δεν παράγεται καλλιτεχνικό εργο αλλα επιπλέον η μισή ανθρωπότητα δέχεται τις απειλές του.Στο τέλος τέλος οποιαδήποτε μαιμού καταλαβαίνει περισσότερα για τη Βίβλο ακόμα και αν ο Δαρβίνος έχει άδικο και αυτή η μαιμού δεν εξελιχθεί ποτε σε νοήμων άνθρωπο.
Η πραγματική μαιμού της υπόθεσης ονομάζεται George , δυστυχως εξελίχθηκε σε άνθρωπο και τώρα που ανακάλυψε το πηρούνι και έμαθε να σκέφτεται ,αποφάσισε να ενσωματώσει στην πολιτική του το μοναδικό οριστικό πράγμα στον πλανήτη , δηλαδή τη θρησκευτικότητα. Πιθανότατα πίνει πολλούς καφέδες ή απλά η ματαιοδοξία τον κατευθύνει προς ότι πιο οριστικό μπορεί να κάνει για τον εαυτό του. Για τον άνθρωπο όμως όπως ξαναείπαμε , τίποτα δεν μπορεί να είναι τόσο οριστικό όσο θα ήθελε.

Θυμάμαι λίγο καιρό πριν το σεισμό του 1999 στην Αθήνα , το διαχειριστή της πολυκατοικίας στην οποία μένω να μαλώνει με τους υπόλοιπους κατοίκους και να επιμένει ότι κριτήριο για το βάψιμο της πολυκατοικίας θα έπρεπε να είναι η μονιμότητα του χρώματος, να επιλεχθεί δηλαδή το χρώμα που θα αντέξει πιο πολύ στο χρόνο. Πραγματικά το συζητούσανε στα σοβαρά αυτό. Σε φάση , αν το πιο μόνιμο χρώμα ήταν το τάδε κίτρινο , τότε θα έπρεπε να τη βάψουμε κίτρινη. Τέλος πάντων αποφασίστηκε ένα εκρού και ήρθε το συνεργείο να το βάψει. Οι εργασίες τελείωσαν κανονικά και όλοι στην πολυκατοικία ήταν ευτυχισμένοι με το ωραίο μόνιμο χρώμα μας αλλα μετά από λίγο έγινε ο σεισμός και το βάψιμο άνοιξε και έσπασε και χρειάστηκε να το ξαναβάψουμε.

Στο δεύτερο συνεργείο που ήρθε , υπήρχε ένας Ιρανός που τον έλεγαν Αλί. Ο Αλί είχε έρθει λαθραία στην Ελλάδα και ήταν γαμώ τα παιδιά. Είχε σπουδάσει Ιατρική στο Λονδίνο και Φιλοσοφία της Επιστήμης σε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο που δε θυμάμαι. Στην Ελλάδα είχε έρθει γιατι δε μπορούσε να βρεί πουθενά αλλού δουλειά και έτσι δούλευε σαν μπογιατζής. Στα διαλείμματα που έκανε από το ανοιχτό εκρού, τον κερνούσα ελληνικό καφέ που τον γούσταρε τρελά. Μου είχε πεί ότι στο Ιραν το καθεστώς ήταν καρασάπιο και ότι ο ίδιος είχε φύγει κυνηγημένος γιατι τον είχαν φακελωμένο ως αντικαθεστωτικό και κινδύνευε η ζωή του. Για το λαό όμως είπε ότι παρότι είναι δεκάδες εκατομμύρια , δεν υπάρχει ούτε ένας ζητιάνος ανάμεσά τους γιατι οι ιρανοί είναι οι πιο αξιοπρεπείς άνθρωποι που είχε γνωρίσει σε όλα τα ταξίδια που έκανε ψάχνοντας δουλειά «γκε ζυγνώμη you see γκε εσείς γιουνάν do have dignity but νοτ όλοι» . Πράγματι όχι όλοι , μερικές μέρες αφού τελείωσε το βάψιμο της πολυκατοικίας , τηλεφώνησε στο σπίτι μου από τη φυλακή απελπισμένος, ο εργοδότης του τόν είχε δώσει στους μπάτσους για να μη χρειαστεί να τον πληρώσει για τη δουλειά που είχε κάνει (πουτάνας γιέ ελληνάρα γαμιόλη εύχομαι να καείς στη κόλαση). Δεν είχε άλλον να πάρει τηλέφωνο και πήρε εμάς που είχε συναντήσει εδώ αλλα δεν υπήρχε κάτι που μπορούσαμε να κάνουμε ,οι μπάτσοι έλεγαν ότι δεν είναι δικό τους το ζήτημα, «δεν έχει άδεια παραμονής» , μια απόπειρα δωροδοκίας δεν απέδωσε και τελικά απελάθηκε και από τότε δεν ξανακούσαμε για αυτόν. Φαντάζομαι ότι αν ήταν ζωντανός και ελεύθερος , θα είχε ξανατηλεφωνήσει.

Μια μέρα που πίναμε ελληνικό καφέ στη βεράντα , πήρε μια πολύ αστεία φάτσα γιατι είχε πιεί κατά λάθος το κατακάθι του καφέ. Νομίζω μου είπε κάτι του στυλ «ωραίος είναι ο ελληνικός καφές αλλά πρέπει να σταματάς πριν φτάσεις στο τέλος» .

Καλύτερη συμβουλή δε θα μπορούσε να ακούσει η ανθρωπότητα.