YOU ARE IN THE ARMY NOW

"Όταν το φύλλο της συκιάς γίνει σαν το πόδι της χήνας, τότε έχει έρθει η άνοιξη", ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.. Με αυτή τη φράση απο την εξαιρετική ''Αγέλαστο πέτρα" σκόπευα να ανοίξω αυτό το post, μέχρι που πλάκωσε η μπόρα και μου τα χάλασε. Δεν πειράζει, καλύτερα έτσι. Τον τελευταίο μήνα παρακολουθώ τις μεταβολές τς φύσης από πολύ κοντά κουβαλώντας ένα G3A3 τεσεράμιση κιλών στον ώμο, που όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται όλο και ελαφρύτερο. Ένα όπλο είναι πάντοτε ένα όπλο. Με στολή παραλλαγής, κράνος, ξιφολόγχη και φυσιγγιοθήκες πιο πολύ σαν τον δράκουλα αισθάνομαι βέβαια παρά σα φαντάρος. Περνάω μπροστά από καθρέφτες και δε με βλέπω. Κουνάω τα χέρια μου για να με καταλάβω, μα είναι ήδη αργά. Έχω ήδη προσπεράσει παρέα με τους 650 καινούριους φίλους μου, γιατί πρέπει να προλάβουμε το πρόγραμμα, μια διαταγή, κάτι απροσδιόριστο..

Ο στρατός είναι αδιαμφησβήτητα ένα τεράστιο μπουρδέλο. Ένα διαρκές τίποτα, ένας μάταιος υποκριτικός οργανισμός, που κάποια υποχόνδριοι επαγγελματίες αρτηριοσκληριτικοί τύποι επιμένουν να το χρηματοδοτούν με το 30- 40 δεν έχω ιδέα % του ελληνικού προυπολογισμού. Σε αυτό το σημείο δε μιλάει καμία ιδεολογία , αυτή έχει καταργηθεί προ πολλού, όπως και οποιοδήποτε είδος σκέψης πάνω στα πράγματα, διότι διαφορετικά μπορεί να οδηγηθείς με μαθηματική ακρίβεια στην Κατάθλιψη, τη Μικροπαράνοια και την Γκρίνια. Όταν αφαιρείς το νόημα από την πραγματικότητα γύρω σου, τότε αυτή μεταβάλλεται και μπορείς να τη φέρεις στα μέτρα σου. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το θέσω. Αυτό που προσπαθώ να πω, είναι πως ακόμα και εδώ, δεν έχουμε άλλη επιλογή, από το να το διασκεδάσουμε..

Η υποκρισία, το παράλογο, η ματαιότητα, ο ψυχαναγκασμός και το βύσμα, το Άγιο Ελληνικό Βύσμα (ζήτω ο στρατός) είναι οι 5 τοίχοι που ορίζουν τα πράγματα. Ο λοχίας κρύβεται απο τον ανθυπολοχαγό, ο ανθυπολοχαγός από τον υπολοχαγό, ο υπολοχαγός από το λοχαγό, ο λοχαγός από τον ταγματάρχη και ο φαντάρος από όλους αυτούς και άλλους τόσους. Η "εκπαίδευση του μαχητή" γίνεται με χαλασμένες πυξίδες, τα μισά όπλα παθαίνουν εμπλοκή στη βολή, εξαρτήσεις, κουβέρτες, εγκαταστάσεις σταματήσαν στη δεκαετία του 40 . Σήμερα ήρθαν κάτι χρυσογαλονάδες με μουστάκια να μας "αξιολογήσουν" και αντί για σφαίρες φωνάζαμε "ΜΠΑΜ ΜΠΑΜ" και τρέχαμε να καλυφθούμε από τα "πυρά"!! Πέρνάω 40 μέρες τώρα σε ένα θάλαμο παρέα με άλλουν 50 χωρίς φως, θέρμανση και ζεστό νερό, αλλά πραγματικά δεν είναι αυτό που με χαλάει. Αυτό που με ξενερώνει είναι, ότι εδώ το χιούμορ τιμωρείται και η απόδοση δεν επιβραβέβευεται, αντιθέτως πιτσιρικάδες με 5 και 10 μέρες κράτηση βγαίνουν με άδεια τα παρασκευοσαββατοκύριακα, ενώ άλλοι σωστοί και τυπικοί μένουν μέσα χτυπώντας σκοπιές και θαλαμοφυλίκια Η ιεραρχία είναι διεφθαρμένη από πάνω μέχρι κάτω και ίσως για αυτό, σαν ένα είδος τιμωρίας, όλοι οι στρατιωτικοί πάσχουν από ένα είδος πρόωρης γύρανσης που τους κάνει να φαίνονται minimoum 10 χρόνια γηραιότεροι..

Όπως και να το κάνουμε έτσι είναι τα πράγματα και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε για να τα αλλάξουμε. Ο αέρας μυρίζει πλέον έντονα μια σκατίλα σημάδι ξεκάθαρο, ότι ήρθε η ώρα να την κάνουμε. Άλλοι φεύγουν για Έβρο, άλλοι για Λέσβο, Λήμνο, Ρόδο, Τήλο, Χίο, Κύπρο κτλ και οι όμορφες αλλοπρόσαλλες παρές που δημιουργήθηκαν στο κέντρο θα διαλυθούνε, για να δημιουργηθούνε κάπου αλλόυ ξανά, υποκινούμενες από τις κοινές εμπειρίες, τον κοινό βίο, την κοινή καταπίεση και την ανάγκη από κάπου να πιαστείς τις δύσκολες αυτές ώρες. Μακάρι όλα να πάνε καλά για όλους, κανένας να μη φρικάρει, κάποιοι κάτι να διδαχτούμε και να συνεχίζουμε να γελάμε τα βράδια στα κρεβάτια μας λίγο πριν πέσουμε για ύπνο (με λιγότερο ροχαλητό εύχομαι). Όσο για μένα... φαίνεται ότι ήρθε επιτέλους η ώρα ένα από τα τρία μου όνειρα να γίνει πραγματικότητα. Σε λίγες μέρες από σήμερα θα βρίσκομαι στο γραφείο μου, όπου σύντομα θα μπορείτε να με επισκέφτεστε άνευ ραντεβού αποκαλλόντας με... "Γιατρέ"!!!