Σελίδες

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007

Έκλειψη πηνίου

Έρχεται καταιγίδα..
Το δάσος, δίχως άλλο, δείχνει αναστατωμένο.
Μέσα στο μυαλό μου κάποιο μαγνητικό πεδίο καταλαμβάνει και καταπιέζει την πνευματική μου ορατότητα. Και τη διορατικότητά μου. Μου μπλοκάρει τη θέα. There 's no such thing as "διαύγεια". Μόνο ένα σύννεφο. Ένα μεγάλο, γκρι, βαρύ και πυκνό σύννεφο που πλησιάζει αργά και βαριά καλύπτοντας και μπουκώνοντας, ακυρώνοντας το φως στο πέρασμά του. Μειώνει το χώρο. Κάνει την ατμόσφαιρα πιο πυκνή, πιο αποπνικτική. Όλα τα ζώα του δάσους στριφογυρίζουν και κάνουν αχρείαστους θορύβους, είναι νευρικά και φοβισμένα αλλά όλα τους αυτό το τελευταίο προσπαθούν -εντελώς σπασμωδικά- να το καλύψουν και να το ντύσουν με το μανδύα της εγρήγορσης, της ελεγχόμενης και συνετής επιφυλακής. Τα σημάδια της καταιγίδας που έρχεται όμως και που είναι ήδη κάτι παραπάνω από αισθητά, σφραγίζουν κι αυτά και συμπληρώνουν -με τον πιο άμεσο τρόπο- την αληθινή, την πραγματική ατμόσφαιρα που επικρατεί στο δάσος. Τουλάχιστον αναστάτωση. Για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή στο δάσος μάλλον δε θα μπορούσες να βρεις κάποιον που να μπορεί να διατυπώσει μια καθησυχαστική, σίγουρη, σοφή και συνετή φωνή. Κανείς δεν ξέρει. Και κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγήσει τα πράγματα αυτή η δίχως προστατευτικό δίχτυ συνθήκη που βιώνεται ως πραγματικότητα τη δεδομένη στιγμή. Δεν υπάρχει εκεί κάποιος μεγαλύτερος που τελευταία στιγμή θα σε σώσει επειδή εκείνος γνωρίζει. Όχι. Όχι και τίποτα. Και ίσως αυτή η -όχι και τόσο συχνή- παραδομένη αβεβαιότητα να είναι και η αιτία ή τουλάχιστον η βασικότερη αιτία της πρωτοφανούς αυτής αναστάτωσης που επικρατεί σήμερα , αυτή τη στιγμή, εδώ. Ίσως μάλιστα να είναι και η αμφιβολία ή καλύτερα η υποψία ότι τα φυσικά φαινόμενα που όπως είπαμε γίνονται ήδη ολοένα και περισσότερο αισθητά δεν είναι τα μόνα ή ίσως είναι ένα ακόμα σημάδι κάποιου πιο μεγάλου, πιο σκοτεινού, πιο άγνωστου, πιο μυστήριου και πιο επικίνδυνου, ίσως και μαγικού ή θεϊκού -αν όχι και διαβολικού- φαινομένου. Ίσως να είναι ρομπότ. Ίσως κομήτης. Ίσως επικίνδυνη ακτινοβολία. Ποιος ξέρει; Ίσως να είναι και κάτι μεταταφυσικό. Παραφυσικό; Κάτι που θα αλλάξει τα πράγματα δια παντός. Μια χημική αλλοίωση, μια τοξική ανωμαλία; Μια όξινη λέλαπα που θα καμπλυλώσει τον χωρόχρονο απελευθερώνοντας τεράστια ποσά ραδιενέργειας; Ίσως να είναι αυτό που λένε "δευτέρα παρουσία" ή ημέρα της Κρίσης. Μπορεί και το ίδιο το τέλος..

.. ΩΧ!





*elefantaaaaaaaaaaaa , βοήθειααααααααα ..
[το κομμάτι ολόκληρο]

4 σχόλια:

Kwlogria είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Kwlogria είπε...

Μα τι έχουμε πάθει όλοι αυτό τον καιρό;;;;;
Σούπερ κειμενάκι άνθρωπέ μου:):)

Ανώνυμος είπε...

ego ti fasi tou dasous tin eixa viosei para poly entona ton perasmeno maio, tin fasi anastatosi- epifylaki- proetoimasia
tin leo 'ispaniki galera' -logo adistoixou oneirou- pou perimenei tin kataigida kai en to metaksy olo to pliroma etoimazetai, mazevei pania, kleinei trypes, kalafatizei ktl

ade ade erxomai apo kei, telos pasxa, exoume na poume , ftanei pia to blog

fruto5 είπε...

Στην εισαγωγή του μαγικού αυλού tου Μότσαρτ ενα φίδι κυνηγάει τον ήρωα μέσα στο δάσος.
ο νοών νοείτο

(i love you chaka)