TPOMOΣ ΣTO OΔONTIATΡΕΙΟ

Μόλις γύρισα από την οδοντίατρο. Αισθάνομαι βιασμένος.

Προσπάθησα να σταθώ ψύχραιμος, να μη λυγίσω. Στο διάδρομο διάβασα τη βιογραφία του Ίψεν. Ωραίος τύπος. Είχα δει πρόπερσυ τους "Βρυκόλακες" στο θέατρο. Είχα μείνει άφωνος. Αγαπάω τον Καταλυφό, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ήταν εκεί για να με βοηθήσει. Ήμουν μόνος με μία ιδρωμένη οδοντίατρο σε ένα δωμάτιο με ζωγραφισμένα πιθηκάκια και τίγρεις στους τοίχους. Προσπάθησε να με αιφνιδιάσει. Μου έκανε ακατανόητες ερωτήσεις. Πότε είχαμε συναντηθεί τελευταία φορά? Πότε είχαμε κάνει εκείνη την απονεύρωση? Εννοείται ότι δε θυμόμουν τίποτα. Φάνηκε να της κάνει εντύπωση αυτό. Προτού προλάβω να αντιδράσω, εκτόξευσε κρύο αέρα με πίεση στο πονεμένο μου δόντι. Μνήμες από τη σκηνή ηλεκτροσόκ στη "φωλιά του κούκου" πέρασαν από μπροστά μου . Ήθελα να μιλήσω, να πω κάτι, να τη ρωτήσω γιατί το κάνει αυτό, αν πάίρνει κάποια ευχαρίστηση, αν είχε πάει στο torture garden. Δεν πρόλαβα να πω τίποτα. Τώρα κρατούσε στα χέρια της σφιχτά ένα μεταλλικό σφυράκι και μου χτυπούσε τα δόντια το ένα μετά το άλλο. Το έσερνε πάνω κάτω πάνω κάτω και μου επαναλάμβανε μονότονα πως είμαι καλά, είμαι καλά. Άρχισε να φτύνει πάνω μου δήθεν για μα μη με ματιάσει. Ήθελα να τη φτύσω και εγώ μα μου κρατούσε το στόμα ανοιχτό σε στάση λωτού. Ήξερε ότι έχει το πάνω χέρι. Θέλησε να κάνει το παιχνίδι interactive. Μέ βαλε να κρατήσω μία μπεζ σκιά κολλημένη στον πίσω αριστερά τραπεζίτη μου και μου στειλε ραδιενέργεια, αφού πρώτα φρόντισε να κρυφτεί πίσω από ένα τζάμι καθρέφτη. Νόμιζε έτσι ότι δεν την έβλεπα, αλλά εγώ ήξερα ότι ήταν εκεί. Ότι με παρακολουθούσε κι ότι ίσως να κατέγραφε τις αντιδράσεις μου με κάμερα, για να διοχετεύσει στη συνέχεια το βίντεο μέσω you tube σε κάποια παράνομη σελίδα οικολόγων παιδεραστών, έναντι ποιος ξέρει ποιας αμοιβής. Η ακτινογραφία έδειξε πλάγιομετωπικό φρονιμίτη, που την κάνει με τρόπο από πίσω. ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΙΣΑ!!!! Θέλησε να με εκβιάσει. Μου ζήτησε 200 ευρώ για να μου τον βγάλει και να μην πει τίποτα σε κανένα. Σάστισα. Συνέχισε τον εκβιασμό λέγοντάς μου, πως η αμέσως επόμενη επιλογή μου είναι να τον βγάλω στο στρατό. Εκει λέει έχουν καλούς νευροχειρούργους.

Η τελευταία φορά που ήρθα σε επαφή με οδοντίατρο στρατιώτη, ήταν στα 10 μου, όταν η μάνα μου είχε τη φαεινή ιδέα, να με στείλει σε έναν οδοντίατρο πρώην αλεξιπτωτιστή, για να μου βγάλει το μπροστινό μπροστινό δόντι. Ο τύπος είχε φωτογραφία του, να πετάει με αλεξίπτωτο με ανοιχτά τα χέρια σα να ουρλιάζει δίπλα στα ιατρικά διπλώματα. Η επιλογή του δεν ήταν τυχαία. Ύστερα από 3 αποτυχημένες προσπάθειες στη γιαγια οδοντίατρο της γειτονιάς (η μητέρα της νυν), λόγω πέρα δώθε πέρα δώθε, φωνές, ουρλιαχτά, θεωρήθηκε σκόπιμο να απευθυνθούμε στις ειδικές δυνάμεις. Δεν είχα ιδέα. Ήμουν μικρός τότε, ήμουν αθώος. Ειλικρινά δεν ήθελα να πληγώσω κανέναν. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν ήθελα να βγάλω με τανάλια και μεταλλική σύριγγα το μπροστινό μπροστινό μου δόντι. Είχα φορέσει σιδεράκια, είχα κάνει 4 σφραγίσματα με μαύρο σφράγισμα, είχα κάνει ράμματα στη γλώσσα ύστερα από μετωπική σύγρουση με τσιμεντένιο κάγκελο, είχα κάνει 2 εγχειρήσεις βουβοκοίλης στην μία εκ των οποίων το αναισθητικό αέριο δεν με έπιασε και αναγκάστηκαν να μου κάνουν ένεση. Είχα δει πάρα πολλά και ήμουν μόνο 10 χρονών. Ο οδοντίατρος αλεξιπτωτιστής φάνηκε να έχει ενημερωθεί για όλα αυτά. Μπήκε στο ιατρείο τσαμπουκαλεμένος. Στη θέα της τανάλιας άρχισα παραδοσιακά της μανούβρες. Αγρίεψε. Μου έριξε 2 χαστούκια το ένα μετά το άλλο σε στυλ παπ παπ και με το μέσα και με το έξω. Άρχισα να ουρλιάζω. Η μάνα μου λυποθύμησε. Η μάνα μου είχε λυποθυμήσε και τότε στο νησί, που μου ράβανε τη γλώσσα χωρίς αναισθητικό, γιατί δεν έπαιζε αναισθητικό. Η μάνα μου όταν ουρλιάζω λυποθυμάει. Ο αλεξιπτωτιστής φώναξε τη γραμματέα του ένα ωραίο μελαχρινό μουνάκι της εποχής, τώρα που το σκέφτομαι, αν και εκείνη τη στιγμή πιο πολύ σαν την Frau Farbissia από το Austin Powers μου είχε φανεί. Εκείνη μου κράτησε με το ένα χέρι τα δύο πόδια και με το άλλο τα χέρια. Ο αλεξιπτωτιστής συνέχισε να με χαστουκίζει. Στο τέλος ηρέμησα. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό. Πήρε ένα καθρεφτάκι, το έβαλε μπροστά στη μάπα μου και μου έβγαλε αργά το δόντι. Είδα την τανάλια να γατζώνειτο δόντι μου, να το κουνάει λίγο και μετά να το βγάζει. Είδα το αιμα να τρέχει και είδα τη ρίζα να κρέμεται κοκκινόμαυρη και να στάζει. Τα είδα όλα αυτά και ήμουν μόλις 10 χρονώ. Ο αλεξιπτωτιστής οδοντίατρος στο τέλος με παρουσίασε όλο καμάρι δίχως δόντι στη μάνα μου, που μόλις είχε συνέλθει. Ήταν τόσο καριόλης που μου έδειξε ένα καλάθι με αυτοκόλλητα από τον dr Σκληροδόντη της Colgate. Με ρώτησε αν θέλω αυτοκόλλητα και όταν του είπα ναι, μου είπε ότι κανονικά δίνει στα παιδάκια 5 αυτοκόλλητα αλλά επειδή εγώ ήμουν κακό παιδί θα μου δώσει 2!! PUSTOLA!!!!! Τους μισούσα όλους. Η μάνα μου με πήγε για προφιτερόλ, για να το ξεπεράσω. Έφαγα το προφιτερόλ με τα ούλα μουδιασμένα και χωρίς μπροστινό μπροστινό δόντι μασώντας μόνο με τα πίσω.

Ναι. Είμαι γεμάτος ψυχολογικά τραύματα. Φοβάμαι τους οδοντίατρους. Αν υπάρχει κάτι που φοβάμαι, τότε αυτό είναι οι οδοντίατροι..