μνήμη elephantas

Δεν ξέρω είπε ο μικρός Στέφεν, ξεχωρίζοντας τα μικρά ελάφια από τα αδέσποτα κουνάβια.
Ηταν μία δουλειά που την είχε αφιερώσει στους επίμονους κριτές των αγώνων ταχύτητας που κατά την διάρκεια του Φθινοπωρινού εκέινου πρωϊνού ξεκινούσαν για την λευτεριά...
Ο κουρέας μοίραζε μορταδέλα και κρουτόν και ευχότανε καλή σοδειά στους πεταλωτές.
Η μητέρα μου κοιμότανε και δεν άκουσε το τηλέφωνο του Ιάκωβου που χτυπόυσε πάνω τους τα ξεροψημένα κουλούρια με την αγανάκτηση μικρού ποδιού που επιστρέφει από ταξίδι αναψυχής με σπασμένο κατάρτι και περασμένα να ειναι..
Οι άλλοι πίστεψαν οτί θα πέρναγαν αλλα κόπηκαν στη χημεία. Για μια στιγμή όλοι μετακινήθηκαν ένα βήμα πίσω , προς την πλευρά που κοιμότανε ο νεοφερμένος.Έτσι , χωρίς προειδοποίηση κανονίστηκε και η μέρα που θα μεταφερότανε ο πολτός.Ητανε ενα μεγάλο καράβι που είχε άτακτο καπετάνιο.Ο κάδος είχε επινοήσει να περνάει απαρατήρητος και έτσι εξοικονομούσε χύμο πλούσιων φρούτων 6.
Ένας απαίσιος θόρυβος έτρεχε χώρις να υπολογίζει τα ανυπόμονα κατατόπια γιά ήρεμη απόφαση.Εξελίχθηκε σε συμβιβασμό γιά όλους τους άποικους......












Ο Ιάκωβος τα είχε με την μάνα μου.....










Νωρίς