Η Πόλις

Αιτήσεις για την Αυστραλία... ένας γνωστός που είχα να δω πολλά χρόνια λέει ότι θα πάει. Άλλοι λένε θα πάνε Βερολίνο που είναι φτηνά και γίνονται ‘’πράματα’’ εκεί, έτσι χύμα και βλέπουμε. Πολλά έχω ακούσει από πολλούς, ακόμα κι από τον εαυτό μου. Απογοήτευση και γκρίνια, απόλυτα δικαιολογημένα και η σωτηρία είναι το εξωτερικό. Η ‘’καφενόβια’’ αισθητική που εκθιάζει την ευκολία των πραγμάτων της υπόλοιπης Ευρώπης σε πλήρη ταύτιση με τις προσδοκίες των οικονομικών μεταναστών που θέλουν να περάσουν στις Δυτικές χώρες. Δεν θέλω να διαφωνήσω ή να συμφωνήσω, όντως μπορεί να είναι πιο εύκολα τα πράγματα ‘’έξω’’ και σίγουρα σηκώνει πολλή ανάλυση το θέμα στην οποία δεν έχω όρεξη να προβώ. Απλά θυμήθηκα ένα ποίημα και τα λέω αυτά, μπορεί να μην το ξέρουν όλοι ή κάποιοι να το έχουν ξεχάσει. Εγώ το είχα ξεχάσει.

Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1910)