Αξίζουν τα χίλια συγχαρητήρια, κι ας μην τα διαβάσουν ποτέ, σε αυτόν τον αξιολογότατο άνθρωπο και όλη τη δημοσιογραφική του ομάδα, το Γιώργο Αυγερόπουλο. Με αφορμή την οικολογική καταστροφή στον Μισσισιπή, παρακολουθώ το ντοκιμαντέρ του Εξάντα για τις βρώμικες μπίζνες του πετρελαίου στο Δέλτα του Νίγηρα.
Καθώς το ανέκδοτο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης παίρνει μυθικές διαστάσεις, σε κάθε ανάσα μας, σε κάθε δευτερόλεπτο που αναπνέουμε, μια χαλασμένη αντλία πετρελαίου της Shell σπέρνει το θάνατο μολύνοντας ανεπανόρθωτα όλο το οικοσύστημα στην περιοχή του Δέλτα του Νίγηρα στην πολυβασανισμένη ήπειρο της Αφρικής.
Αναρωτώμενη πόση ενοχή μπορώ να σηκώσω στους ώμους μου, ως (την τύφλα μες στα μάτια μου) δυτικός άνθρωπος, αντιλαμβάνομαι ότι η αρρώστια της αφθονίας δε διαφέρει σε τίποτα από την αρρώστια της πενίας
και παρακολουθώ έκθαμβη την ιριδίζουσα λάμψη του σάπιου "πολιτισμού μας"...
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=36978&tsz=0&act=mMainView
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=36981&tsz=0&act=mMainView
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=36983&tsz=0&act=mMainView
3 σχόλια:
αυτό το ποστ δεν είχε πολλούς φίλους...
είναι politically correct γι αυτό. Θέλουν ίντρικγα τα κατινάκια.
Όπως τώρα δηλαδή...
Δημοσίευση σχολίου